Share

[6] [เพศรอง] 

last update Last Updated: 2024-11-17 23:11:42

[6] [เพศรอง] 

“อย่าโง่น่าฟรอสต์” สโนว์บ่นเมื่อเห็นเขามาปรากฏตัวข้างกายพวกเธอทั้งที่เขาควรจะวิ่งหนีไปไกลแล้ว

“พวกนายมันงี่เง่า” ฟรอสต์กล่าวขณะหยิบปืนขึ้นมายิงสกัดปรสิตที่พยายามตามเข้ามาโจมตีพวกเขา เนื่องจากว่าอุโมงค์มันไม่ใหญ่มากนักและพวกปรสิตส่วนมากก็ตัวใหญ่ มันจึงง่ายต่อการยิงสกัดไม่ให้พวกปรสิตเข้ามาใกล้และง่ายต่อการกำจัดพวกมันด้วย 

แต่ถึงจะทำอย่างนี้ต่อไปพวกปรสิตก็ไม่มีวันหมดอยู่ดีเพราะพวกมันมีจำนวนมากกว่าล้านและพวกเขาก็มีอาวุธและพลังจำกัดด้วย อีกอย่างในตอนนี้สโนว์และวินเตอร์เหมือนจะมีอาการฮีทเพราะเพศรองปรากฏเร็วกว่าที่คาดการไว้ อีกไม่นานพวกเขาทั้งสองอาจเสียสติเพราะถูกสัญชาตญาณของเพศรองกลืนกิน

“ตอนนี้ล่ะ!” วินเตอร์ตะโกนให้สัญญาณจากนั้นพวกเขาก็วิ่งหนีไปยังอีกเส้นทางที่ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีอะไรรออยู่ มันอาจจะเป็นทางออกหรือไม่ก็อาจจะทางตันหรือที่เลวร้ายกว่านั้นมันอาจเป็นทางกลับไปที่รังของพวกปรสิต แต่ไม่ว่าทางข้างหน้าจะเป็นอะไรพวกเขาก็ต้องวิ่งต่อไปเพื่อยื้อชีวิตของตัวเองไว้อีกสักหน่อย

แม้ว่าพวกเขาตั้งใจจะเป็นเหยื่อล่อแต่พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะตาย พวกเขาจึงวิ่งไปข้างหน้าโดยไม่หยุดพัก ในขณะเดียวกันก็หันไปโจมตีสกัดฝูงปรสิตเพื่อไม่ให้พวกมันตามมาถึงตัวได้ พวกเขาทั้งสามคนวิ่งไปสู้ไปแบบนี้จนกระทั่งวิ่งมาไกลกว่าห้าสิบกิโลเมตร ด้วยร่างกายที่วิวัฒนาการแล้วพวกเขาสามารถวิ่งได้ไกลกว่านี้โดยไม่หยุดพักได้แน่นอน แต่เนื่องจากว่าตอนนี้สภาพร่างกายของวินเตอร์และสโนว์ไม่ได้อยู่ในสภาพปกติพวกเขาทั้งสองคนจึงเริ่มใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว 

ฟรอสต์ที่ซึ่งสังเกตดูอาการนั้นของเพื่อนทั้งสองคนของเขามาตลอดรู้ตัวทันทีว่าวินเตอร์และสโนว์ถ่วงเวลาไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ฟรอสต์หยุดวิ่งพร้อมกับหมุนตัวไปเผชิญหน้ากับฝูงปรสิตจากนั้นเขาก็สาดกระสุนใส่พวกปรสิตโดยไม่ออมกระสุน

“ยังใช้พลังไหวอยู่ไหม” ฟรอสต์ถามวินเตอร์

“แน่นอน” แม้ว่าจะหอบหายใจอย่างหนักเพราะความร้อนที่เพิ่มสูงขึ้นในร่างกายแต่วินเตอร์ก็ฝืนสร้างโล่ล้อมรอบตัวเองร่วมถึงฟรอสต์และสโนว์ไว้ 

โล่นี้ไม่ใช่เพื่อปกป้องพวกเขาจากฝูงปรสิตเท่านั้น แต่นั่นรวมไปถึงการปกป้องพวกเขาจากแรงระเบิดด้วยเพราะในระหว่างที่พวกเขากำลังวิ่งหนีฟรอสต์ได้ทิ้งระเบิดที่มีสารพิษอันตรายสำหรับพวกปรสิตไว้ตลอดทาง พวกเขาสามารถควบคุมการระเบิดของระเบิดพวกนั้นจากระยะใกล้ได้ เมื่อแน่ใจว่าพวกเขาทั้งสามคนและทหารสี่คนนั้นอยู่ห่างไกลกันมากพอแล้วฟรอสต์ก็พร้อมจะสั่งให้ระเบิดทำงานทันที

“ฆ่าตัวตายชัดๆ” เมื่อคิดว่าตัวเองถูกฝูงปรสิตหลายหมื่นตัวไล่ตามและเพื่อเอาชีวิตรอดพวกเขาก็เลยต้องจุดระเบิดในอุโมงค์ใต้ดินที่คับแคบแบบนี้ แทนที่จะตายเพราะถูกฝูงปรสิตฉีกกินเนื้อพวกเขาน่าจะตายเพราะดินถล่มลงมาทับมากกว่า สโนว์อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ในสถานการณ์ที่น่าสิ้นหวังเกินไปก็ทำให้คนเป็นบ้าได้

แต่ถึงจะสิ้นหวังสโนว์ก็ไม่คิดจะละทิ้งความหวัง 

“ฉันจะช่วยเสริม” แม้ว่าพลังน้ำของสโนว์จะเน้นโจมตีระยะไกลเป็นหลักแต่มันก็สามารถเป็นโล่ได้เช่นกันหากเธอควบคุมให้น้ำไหลเป็นน้ำวนมันจะสามารถดูดการโจมตีได้เล็กน้อย อย่างน้อยหากเธอใช้ตอนนี้มันจะสามารถป้องกันความร้อนของไฟจากระเบิดได้

เมื่อการป้องกันเตรียมพร้อมแล้วฟรอสต์ก็เตรียมกดปุ่มสั่งการระเบิด แต่ในช่วงเวลานั้นเขาชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวออกมาหนึ่งประโยค “ฉัน…ยังอยากมีชีวิตรอดไปพร้อมกับพวกนาย” 

สีหน้าที่นิ่งเรียบราวกับไม่สนโลกของฟรอสต์เปลี่ยนไปวูบหนึ่งแต่น้ำเสียงของเขาซ่อนอารมณ์ของเขาไม่ได้ สโนว์และวินเตอร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึง ดูเหมือนว่าการที่พวกเขาตัดสินใจที่จะไปตายกันสองคนโดยคิดที่จะทิ้งให้ฟรอสต์มีชีวิตอยู่เพียงลำพังมันจะไปสร้างบาดแผลให้กับฟรอสต์เสียแล้ว 

ฟรอสต์กดสั่งการให้ระเบิดทำงาน ในเสี้ยววินาทีต่อมาเสียงระเบิดก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องตามมาด้วยเสียงโหยหวนของฝูงปรสิตและเสียงของชั้นดินที่พังทลายลงมา แม้ว่ามันจะเป็นระเบิดขนาดเล็กแต่ระเบิดพวกนั้นก็รุนแรงพอที่จะสร้างความเสียหายและมากพอที่ดินจะถล่มลงมาปิดทับอุโมงค์ยาวกว่าห้าสิบกิโลเมตรและถึงจุดที่พวกสโนว์ วินเตอร์ และฟรอสต์อยู่ก็ถูกดินถล่มลงมาทับเช่นกัน

สโนว์และวินเตอร์พยายามอย่างมากที่จะสร้างโล่ขึ้นมาป้องกันไม่ให้ดินร่วงลงมาทับ แต่เพราะพวกมันมีมากเกินไปในท้ายที่สุดดินก็ตกลงมาปิดล้อมพวกเขาไว้ทุกด้าน

กว่าทุกอย่างจะสงบมันก็กินเวลาไปหลายนาที

ฝูงปรสิตที่อยู่ในอุโมงค์นั้นต่างก็ถูกระเบิดและดินถล่มลงมาทับตายหมด และถึงแม้ว่าจะมีบางตัวรอดชีวิตมาได้แต่อีกไม่นานพวกมันก็จะตายอยู่ดีเพราะในระเบิดพวกนั้นมีสารพิษพิเศษที่มีไว้ฆ่าพวกมันโดยเฉพาะ ส่วนพวกสโนว์นั้น…

“ฉันไม่อยากมีหลุมศพที่อยู่ลึกขนาดนี้นะ” สโนว์

“อย่าพูดอะไรที่เป็นลางไม่ดีอย่างนั้นสิ…” วินเตอร์พูดขณะที่โล่หายไป แม้ว่าเขาจะเอาโล่ออกดินเหนือหัวของเขาก็ไม่ได้ถล่มลงมาอีก ตราบใดที่มันไม่ถูกระเบิดไปกระตุ้นอีกรอบน่ะนะ

“บ้าเอ๊ย ทำไมกลิ่นแสงแดดมันแรงขึ้นเรื่อยๆ มันจะทำให้ฉันบ้า!” สโนว์พยายามอย่างมากที่จะปิดจมูกไม่ให้ได้กลิ่นที่เธอรู้สึกว่าหอมมากและต้องการกินมัน “ยิ่งอยู่ในที่แคบๆ กลิ่นมันยิ่งแรงขึ้นไปอีก” 

“แสงแดด?” ฟรอสต์คิดว่าในอุโมงค์ใต้ดินลึกหลายพันเมตรไม่น่าจะมีกลิ่นแบบนั้นได้ ทันใดนั้นฟรอสต์ก็คาดเดาบางอย่างได้ เขาหันไปมองวินเตอร์ที่ทรุดลงไปนั่งกับพื้นอย่างหมดแรงและหอบหายใจอย่างหนักและใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

เนื่องจากว่าก่อนหน้านี้มันเป็นสถานการณ์คับขันเมื่อฟรอสต์และคนอื่น ๆ เห็นว่าวินเตอร์และสโนว์มีอาการคล้ายกำลังฮีทจึงสรุปเพียงว่าเพศรองของสโนว์และวินเตอร์ที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันนั้นก็คือโอเมก้า แต่เมื่อฟรอสต์ลองสำรวจแล้วเขาก็พบว่าคนที่มีอาการฮีทนั้นมีเพียงวินเตอร์ ส่วนสโนว์เหมือนจะได้รับผลกระทบจากฟีโรโมนของวินเตอร์จึงได้มีอาการเหมือนฮีทขึ้นมา

สรุปได้ว่าเพศรองของวินเตอร์คือโอเมก้าแน่นอน แต่เพศรองของสโนว์ไม่ใช่โอเมก้า แต่เป็นอัลฟ่า!

ฟรอสต์รู้สึกว่าสถานการณ์มันแย่ขึ้นมาอีกหน่อย หากทั้งสองเป็นโอเมก้าเหมือนกันฟีโรโมนของพวกเขาก็ไม่น่าจะส่งผลกระทบกันและกัน อย่างน้อยมันก็จะทำให้พวกเขาประคองสติตัวเองไปได้อีกหน่อย แต่หากเป็นอัลฟ้าและโอเมก้าแบบนี้มันมีความเป็นไปได้สูงที่ฟีโรโมนของทั้งคู่จะไปกระตุ้นกันและกันจนทำให้พวกเขาขาดสติและบ้าคลั่งไปในที่สุด

“กลิ่นหอมจัง น่ากินจัง…” สโนว์เริ่มพึมพำไม่เป็นศัพท์ ฟรอสต์รีบเอาหน้ากากกันแก๊สออกมาสวมให้สโนว์ทันทีเพื่อที่เธอจะได้กลิ่นฟีโรโมนของวินเตอร์น้อยลงและสามารถประคองสติไปได้อีกหน่อย

“เธอเป็นอัลฟ่า พยายามอย่าหายใจเอาฟีโรโมนของวินเตอร์เข้าไป” ฟรอสต์เอ่ยเตือนสโนว์

“อัลฟ่า?” สโนว์ทวนเสียงหลงเพราะเพิ่งรู้ตัว แต่การได้รู้ความจริงถึงเพศรองของตัวเองมันก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลยเพราะโอเมก้ากับอัลฟ้าก็แย่พอกัน 

“งั้นกลิ่นเหมือนขนแมวนุ่มๆ นี่ก็คงเป็นฟีโรโมนอัลฟ่าของเธอสินะ” วินเตอร์พูดพลางหัวเราะ 

“ขนแมวบ้าอะไร!” ว่าแต่กลิ่นขนแมวนุ่มๆ มันเป็นยังไงวะ? สโนว์ไม่เข้าใจคำบรรยายกลิ่นของวินเตอร์เลยจริงๆ

หลังจากที่สโนว์ได้กลิ่นฟีโรโมนของวินเตอร์น้อยลงเธอก็รู้สึกสงบขึ้นมาเล็กน้อยและสามารถประคองสติของตัวเองได้ไม่ยาก ปัญหาจึงอยู่ที่วินเตอร์ที่มีอาการกระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกพวกเขาคิดว่าอาการฮีทครั้งแรกคงจะไม่รุนแรงนักเพราะวินเตอร์สามารถประคองสติไว้ได้นานมาก แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเวลาผ่านไปอาการฮีทของวินเตอร์มันก็ยิ่งไต่ระดับความรุนแรงมากขึ้นไปเรื่อยๆ จนอาจจะถึงขั้นทำให้วินเตอร์ขาดสติในที่สุด หากไม่ได้รับยาระงับฮีทอาการฮีทก็ยากที่จะสงบ

แต่ในตอนนี้พวกเขาไม่มียาระงับฮีท เนื่องจากว่ายาระงับฮีทนั้นมีค่ามาก ทางกองทัพจึงไม่มีทางให้ยาที่มีค่านั่นกับใครจนกว่าจะมีการยืนยันว่าคนคนนั้นเป็นโอเมก้า เพราะงั้นพวกเธอจึงไม่ได้รับแม้แต่ยาระงับฮีทแบบสำรองมาแม้ว่าจะมีความเสี่ยงที่เพศรองที่ยังไม่ปรากฏของพวกเธอจะเป็นโอเมก้าก็ตาม 

“เดี๋ยว! นั่นนายจะทำอะไรน่ะวินเตอร์!” ฟรอสต์ตะโกนห้ามปรามขึ้นมาเมื่อจู่ๆ วินเตอร์ก็ทำท่าจะพุ่งเข้าไปตะครุบสโนว์อย่างกะทันหัน

“อย่าง อย่างน้อยก็ขอจูบ” วินเตอร์ที่กำลังกระสับกระส่ายพยายามดิ้นรนออกจากการจับกุมของฟรอสต์

“นายกำลังทำให้ตัวเองคุมสติของตัวเองไม่ได้นะ” หากวินเตอร์ปล่อยตัวเองให้เป็นไปตามสัญชาตญาณ เขาอาจคุมสติของตัวเองไม่อยู่ ฟรอสต์จึงไม่ยอมปล่อยวินเตอร์ไป “อย่าลืมว่าเรารั้งอยู่ที่นี่ต่อนานไม่ได้ ปรสิตที่สามารถมุดดินได้อาจมาถึงตัวพวกเราเมื่อไหร่ก็ได้” เขาเอ่ยเตือน

แต่สโนว์คิดต่างจากฟรอสต์ “ฟรอสต์ เราระเบิดอุโมงค์ยาวกว่าห้าสิบกิโลเมตรเลยนะ กว่าพวกมันจะขุดดินมาถึงพวกเรามันก็น่าจะใช้เวลาสักพัก ฉันว่าการที่จะให้วินเตอร์ปลดปล่อยสักครั้งมันน่าจะทำให้เขาดีขึ้นนะ” 

ฟรอสต์หันมาสบตากับสโนว์ เมื่อเขามั่นใจว่าเธอสามารถคงสติได้เขาก็คิดพิจารณาในใจหน้าเครียดและจากนั้นเขาก็ยอมปล่อยวินเตอร์ไป วินเตอร์ก็เลยรีบพุ่งเข้าไปกอดสโนว์อย่างรีบร้อนและคลอเคลียเธอราวกับแมวยักษ์ขี้อ้อน

“สโนว์ฉันขอจูบหน่อย” เอ่ยเสียงอ้อนพลางจูบหน้ากากกันแก๊สที่สโนว์สวมอยู่

“ไม่” สโนว์ตอบปฏิเสธทันที ขนาดสวมหน้ากากอยู่เธอยังได้กลิ่นฟีโรโมนอันเข้มข้นของเขาเลย ถ้าถอดหน้ากากออกกลิ่นนั่นคงทำให้เธอบ้าคลั่งแน่ เธอไม่อยากถูกอารมณ์ครอบงำไปด้วยอีกคนหรอกนะ

วินเตอร์ได้แต่ส่งเสียงคร่ำครวญอย่างเสียดาย เขาเลื่อนใบหน้าไปจูบคอของสโนว์แทน กลิ่นฟีโรโมนอัลฟ่าอ่อนๆ ของสโนว์ทำให้เขาร้อนรุ่มไปทั้งตัวแต่ในขณะเดียวกันมันก็ทำให้เขาสงบลงด้วย เขาจึงต้องการสูดดมกลิ่นของสโนว์มากกว่านี้และขณะก้มหน้าจูบคอของสโนว์เขาก็พยายามปลดกางเกงของตัวเอง


เอาแล้ว หนังสดกในสถานการณ์นี้เหรอ? 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก   [48] [ศัตรูในเงามืด]

    [48] [ศัตรูในเงามืด]เมื่อร่างกายได้รับความสุขซ้ำแล้วซ้ำเล่าสติก็จะเริ่มล่องลอยจนไม่อาจแยกแยะเวลาที่ผ่านไปได้อีกต่อไป“สโนว์? หลับไปแล้วเหรอ?”เสียงกระซิบแผ่วเบาและนุ่มนวลที่ข้างหูทำให้สติของสโนว์กลับมาเล็กน้อย เธอยกเปลือกตาขึ้นด้วยดวงตาพร่ามัวและไม่จดจ่อ เธอยังคงนั่งอยู่บนตักและหันหน้าแนบชิดลำตัวส่วนหน้าเข้าหาฟรอสต์เหมือนเดิมก่อนที่จะหมดสติไป เธอวางคางอยู่บนไหล่หนาของเขาพร้อมทั้งทิ้งตัวพิงเขาด้วยท่าทางไร้น้ำหนัก“เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว?” เธอพึมพำถามเสียงเบา ความรับผิดชอบในหน้าที่ทำให้สโนว์พยายามตื่นตัว“ยังเหลือเวลาอีกหน่อย” ฟรอสต์กระซิบตอบเธอขณะที่โอบกอดเธอด้วยแขนทั้งสองข้างด้วยเรี่ยวแรงที่แข็งแกร่งขณะที่ประทับจูบไปตามไหล่ของเธออย่างอ่อนโยน แต่เมื่อเขาเห็นรอยจูบที่วินเตอร์ทิ้งไว้เขาก็อดไม่ได้ที่จะจูบให้หนักมากขึ้นอีกหน่อยจนกลบทับรอยเก่าไปได้“พอแล้ว” สโนว์เอียงคอหลบจูบและเอ่ยห้ามปราม เธอรู้สึกว่ามันเพียงพอแล้วเพราะท้องของเธอรู้สึกแน่นมาก น้ำที่อัดแน่นในท้องของเธอไม่สามารถหาทางออกมาได้เพราะแท่งอุ่นของฟรอสต์ยังคงฝังอยู่ข้างใน“ไม่ได้” ฟรอสต์ปฏิเสธ ในเมื่อยังไม่รู้สึกเพียงพอเขาจะยอมปล

  • ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก   [47] [ไม่อนุญาตให้จับ] NC

    [47] [ไม่อนุญาตให้จับ]ฟรอสต์รู้สึกว่ามันเป็นการทรมานทางร่างกายอันแสนหวานทางด้านสโนว์กลับรู้สึกว่ามันไม่น่าพอใจนักทำไมมันยากจัง สโนว์คิดขณะที่เช็ดคราบน้ำสีขาวออกจากริมฝีปากของเธอที่มีอาการชาเล็กน้อยสโนว์ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเพราะทักษะของเธอแย่มากหรือเพราะฟรอสต์อดทนเก่งกันแน่ กว่าที่ฟรอสต์จะถึงจุดสุดยอดมันก็ใช้เวลานานมาก ลิ้นและปากของเธอรู้สึกเมื่อยไปหมดแล้ว“รสชาติค่อนข้างแปลก” สโนว์หน้านิ่วคิ้วขมวดขณะคายน้ำสีขาวข้นที่ยังเหลืออยู่ในปากออกไป“สโนว์” ฟรอสต์เอ่ยปากเรียกสโนว์เสียงเคร่งขรึม แต่อันที่จริงเขากำลังกระสับกระส่าย การถึงจุดสุดยอดเพียงครั้งเดียวมันไม่เพียงพออย่างแน่นอนแต่ตอนนี้สโนว์ไม่อยากจะช่วยให้ฟรอสต์เสร็จอีกรอบ เธออยากจะคลายความกระสับกระส่ายของตัวเองก่อนมากกว่า เธอวางมือลงบนท้องน้อยของตัวเองที่รู้สึกวูบวาบอย่างแปลกประหลาดยากที่จะบรรยาย เธอรู้ว่าถ้าหากข้างในมันได้รับการเติมเต็มและกระแทกสักหน่อยร่างกายของเธอก็จะรู้สึกพอใจมากสายตาของสโนว์เหลือบไปมองแก่นกายของฟรอสต์ที่สามารถเติมเต็มความตั้งการของเธอได้ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปมองใบหน้านิ่งเรียบของเขาแต่สายตาเต็มไปด้วยความคาดหวังที่จะได

  • ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก   [46] [เรื่องราวการแก้แค้นบนเตียง?] NC

    [46] [เรื่องราวการแก้แค้นบนเตียง?] NC“อย่าดิ้นรนสิ” สโนว์กล่าวเสียงเข้มพร้อมทั้งกดศีรษะของฟรอสต์ในสภาพร่างกายเปลือยเปล่าและกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ร่างของเธอให้ใบหน้าของเขาแนบชิดกับเตียงนอนจนเขาไม่สามารถผงกหัวขึ้นมาได้“…กำลังทำอะไรอยู่?” ฟรอสต์ที่ถูกบังคับให้อยู่ในสภาพนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงเอ่ยถามด้วยความยอมจำนนสโนว์จับแขนของเขาไขว้หลังและมัดพวกมันไว้ด้วยพลังน้ำที่แม้จะดูอ่อนแอแต่มันกลับไม่ง่ายที่จะทำลาย ความยืดหยุ่นของน้ำที่แม้จะถูกทำลายมันก็จะกลับมารวมตัวกันใหม่ได้อย่างรวดเร็วและกลายเป็นเชือกพันธนาการที่แน่นหนาเหมือนเดิม“ฉันจะได้กัดคอนายได้อย่างสะดวกยังไงล่ะ ฟรอสต์” สโนว์ยกยิ้มมุมปาก อันที่จริงเธอกำลังแก้แค้นต่างหาก “ยอมเชื่อฟังแต่โดยดีแล้วฉันจะบอนด์ให้”สโนว์กล่าวพลางตบบั้นท้ายเปลือยเปล่าที่มีแต่กล้ามเนื้อของฟรอสต์สองสามครั้ง มุมปากของฟรอสต์กระตุกเล็กน้อยแต่เขาก็ผ่อนคลายร่างกายและยอมแพ้ให้กับผู้หญิงที่นั่งคร่อมอยู่ข้างหลังของเขา เขาทำได้เพียงหลับตาลงและสูดดมกลิ่นฟีโรโมนอัลฟ่าที่ทำให้ร่างกายที่กำลังอยู่ในรอบฮีทของเขาร้อนรุ่มมากกว่าเดิมประสาทสัมผัสของฟรอสต์ในขณะนี้เพิ่มสูงขึ้นและ

  • ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก   [45] [ครั้งหน้าสามคนไปเลย]

    [45] [ครั้งหน้าสามคนไปเลย]เมื่อกลับมาถึงฐานทัพทหารทางเหนือ ฟรอสต์ก็มุ่งตรงไปยังห้องทำงานของผู้บัญชาการฐานทัพทันทีเนื่องจากว่าฟรอสต์เป็นผู้รับผิดชอบรายงานต่อผู้บัญชาการฐานทัพเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นขณะออกไปฝึกฝนครั้งนี้อย่างไรก็ตามการรายงานของฟรอสต์กินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว ขณะนี้บรรยากาศในห้องทำงานของผู้บัญชาการฐานทัพเต็มไปด้วยความตึงเครียดและกดดันเนื่องจากว่าการรายงานเปลี่ยนเป็นการประชุมแลกเปลี่ยนข้อมูลและวางแผนรับมือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้านี้ผู้บัญชาการฐานทัพย่อยหรือพลโทเทเลอร์วางมือบนพนักพิงเก้าอี้พลางหลับตาลงเพื่อสงบอารมณ์จากการประชุมที่ตึงเครียดนานเกือบชั่วโมง ใบหน้าของชายที่กำลังเข้าสู่วัยชราเต็มไปด้วยร่องรอยการต่อสู้มากมายแต่ก็ยังเต็มไปด้วยพลังชีวิตที่เต็มเปี่ยมพลโทเทเลอร์ลืมตาขึ้นอีกครั้งด้วยสายตามุ่งมั่นราวกับพร้อมที่จะต่อสู้และตายไปพร้อมกับศัตรู เขามองชายหนุ่มตรงหน้าที่ยังดูเยาว์วัยแต่อารมณ์และบรรยากาศนั้นกลับเหมือนทหารผ่านศึกมามากมายเหมือนชายชราเช่นเขา และยังบรรยากาศของพลังอันแข็งแกร่งนั่น…พลโทเทเลอร์รู้สึกไว้วางใจขึ้นมาจึงผ่อนคลายใบหน้าตึงเครียดลงเ

  • ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก   [44] [กลิ่นป่าน้ำแข็ง]

    [44] [กลิ่นป่าน้ำแข็ง]ก่อนดวงอาทิตย์ตกดินเด็กทั้งสองคนได้นำทางทหารทั้งสิบคนไปยังหลุมหลบภัยได้อย่างราบรื่นเพราะปรสิตที่ปรากฏตัวระหว่างทางถูกทหารหน่วยพลีชีพกำจัดจนหมดอย่างง่ายดายเด็กทั้งสองมองทหารหน่วยพลีชีพด้วยสายตาทั้งหวาดกลัวและชื่นชม อาจจะด้วยความต้องการพึ่งพาผู้แข็งแกร่งพวกเขาจึงเริ่มกล้าเปิดปากพูดมากขึ้น“ที่นี่คือหลุมหลบภัยที่พวกเราอาศัยอยู่มาตลอด มันอาจจะดูเก่าไปหน่อยแต่มันแข็งแรงมากและปรสิตก็ไม่เคยหาพวกเราเจอ” เด็กชายกล่าวขณะดึงประตูกิ่งไม้ที่ถูกเถาวัลย์หนาปกคลุมจนสามารถปกปิดประตูโลหะที่หนาและแข็งแกร่งไว้ได้อย่างแนบเนียนเมื่อเปิดประตูเข้าไปพวกเขาก็จะพบเจอกับเส้นทางที่จะนำพาลงไปใต้ดินและพบกับห้องขนาดใหญ่ที่เหมือนว่าจะเป็นด่านป้องกันแรกหากปรสิตบุกรุกเข้ามาได้ และถ้าเข้าไปลึกมากขึ้นก็จะพบกับประตูโลหะอีกบาน ข้างหลังประตูนั่นมีพื้นที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่ที่มีโครงสร้างเรียบง่ายและเนื่องจากหลุมหลบภัยน่าจะไม่ได้รับการดูแลและปรับปรุงเป็นอย่างดีเป็นเวลานานสภาพแวดล้อมภายในหลุมหลบภัยไม่ถือว่าดีมากนัก ซึ่งมันก็ปรากฏให้เห็นชัดเจนบนผนังที่แตกร้าวและมีวัชพืชเติบโตมากมายพร้อมด้วยทั้งกลิ่นชื้นแล

  • ร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก   [43] [ทหารหน่วยพลีชีพรุ่นสาม]

    [43] [ทหารหน่วยพลีชีพรุ่นสาม]ในที่สุดคำสั่งก็ส่งมาถึงทหารหน่วยพลีชีพ แต่ยังไม่ใช่คำสั่งออกรบแต่อย่างใดมันเป็นคำสั่งให้พวกเขาฝึกฝนเพื่อเตรียมตัวสำหรับภารกิจลับต่อไป ซึ่งการเตรียมพร้อมเพื่อภารกิจลับมันก็ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วตั้งแต่ที่ทหารหน่วยพลีชีพรุ่นแรกและทหารหน่วยพลีชีพรุ่นที่สามได้มาเจอกันและได้รวมหน่วยเป็นหน่วยพลีชีพเดียวกันตามคำสั่งของผู้บัญชาการ จากนี้ไปก่อนเริ่มทำภารกิจลับที่กำลังจะมาถึงหลังจากนี้ในอีกไม่นานพวกเขาจะฝึกฝนอย่างหนักเพื่อให้คุ้นชินกับพลังและทักษะการต่อสู้ของกันและกัน“พบเป้าหมายที่ชั้นสามของอาคาร มันกำลังเข้าใกล้หน้าต่าง จำนวนไม่แน่ชัด” สโนว์กล่าวเสียงไร้อารมณ์เพื่อรายงานไปยังวิทยุสื่อสาร[รับทราบ] เสียงตอบกลับเป็นเสียงของชายหนุ่มที่อ่อนวัยที่ไม่คุ้นเคยเพราะเขาคือสมาชิกทหารหน่วยพลีชีพรุ่นที่สามที่เพิ่งได้รวมหน่วยเข้ากับทหารหน่วยพลีชีพรุ่นที่หนึ่งอย่างพวกเธอ“ฉันจะรอรับชมอยู่ตรงนี้” สโนว์ยืนอยู่บนยอดอาคารร้างอย่างสบายอารมณ์ในตอนนี้ทหารทั้งสองรุ่นได้ออกมาทำภารกิจร่วมกันเป็นครั้งแรกเพื่อประเมินพลังและความสามารถและสร้างความคุ้นชินซึ่งกันและกันก่อนจะต้องออกรบร่วมกันในสง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status