ทุกอย่างต้องดีขึ้น

“อ้อ...” อธิปขานรับ

“มึงไม่ไปเหรอ”

“ไม่อะ ขี้เกียจ”

“เพื่อนแต่งทั้งที ไปเถอะกูอยู่ได้”

“ใครว่ากูห่วงมึง”

“ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง ไปเถอะกินเหล้าเผื่อกูด้วย”

“สบายใจขึ้นแล้วนะมึง”

“อืม...มีนพ้นขีดอันตรายแล้ว”

“ถ้าฟื้นมาแล้วถามหาลูก มึงจะบอกมีนว่าไง”

“หมอเขาจะทำหน้าที่นี้แทนกู กูแค่ให้กำลังใจ มีนเป็นคนเข้มแข็ง กูเชื่อว่ามีนต้องผ่านไปได้”

“อืม...”

“ไปเถอะ แก้วนำหน้าไปแล้วนี่”

“ยายหน้าม้ามาเกี่ยวไรด้วยวะ”

“ถามตัวเองเถอะ” ภพธรย้อน

“สู่รู้!” อธิปว่ากลับให้ภพธร ก่อนจะเสเอามือลูบต้นคอแก้เขินเมื่อถูกจับได้ เขาลืมเรื่องอภัสราไปสนิทเมื่อได้ยินภพธรแซวแบบนี้ จากเดิมว่าจะเล่าให้ภพธรฟังเรื่องลูกของอภัสราที่มานอนรักษาตัว เป็นอันต้องพับเก็บเมื่อนึกถึงหน้าใครบางคนขึ้นมาแทนที่

ร่างสูงยืนมองร่างของคนที่ยังนอนหลับสนิทบนเตียงด้วยหัวใจที่ชาหนึบ หลังจากที่หมออนุญาตให้ญาติเข้ามาเยี่ยมได้ชายหนุ่มและคนอื่น ๆ ต่างก็วนเวียนเข้ามาด