ตอนที่ 13 นั่งด้วยคนได้มั้ยคะ

ตอนที่ 13 นั่งด้วยคนได้มั้ยคะ

เครื่องแต่งกายที่ขับเน้นเรือนร่างอันเปล่งปลั่งของเธออย่างเต็มที่ เสื้อตัวในเป็นผ้ายืดรัดรูปสีขาวที่ถึงแม้จะมีเสื้อตัวนอกทับอยู่อีกชั้นก็ยังแลเห็นทรวงอกอวบอิ่มเ่ต่งตึงที่ซ่อนอยู่ในยกทรงลายลูกไม้ที่ดันขอบออกมาชัดเจนเป็นก้อนชูชัน ที่มองแล้วช่างยั่วยวนแก่หนุ่ม ๆ เป็นอย่างยิ่ง

กระโปรงผ้าพลิ้วสีชมพูหวานนั้นยาวเลยโคนขามานิดเดียว อวดช่วงขาเรียวงามที่ไล่ไปจนถึงรองเท้าแฟชั่นราคาแพงและส้นสูงเกือบสองนิ้วสีชมพูแปร๊ดเข้ากับสีกระโปรง เวลาหญิงสาวเดินบิดสะโพกผายเป็นจังหวะนั้น ปลายกระโปรงก็สะบัดไปมาเผยให้เห็นช่วงขาที่ท่อนขาขาวอวบกลมกลึงน่าสัมผัสเป็นที่สุด

หนุ่ม ๆ แถวนั้นถึงกับต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก เหมือนเสื้อที่เนื้อกวางอ่อนๆ มายั่วเย้าอยู่ตรงหน้าแต่ก็ไม่มีปัญญาจัดการได้ 

“สวัสดีค่ะ..คุณบุรินทร์ วันนี้คิดถึงอรเหรอคะ” หญิงสาวร่างอรชร ใบหน้าเรียวรูปไข่เฉี่ยวคมด้วยเครื่องสำอางที่ถูกแต่งแต้มลงบนใบหน้า ผมสีน้ำตาลยาวสลวยถูกปล่อยให้ยาวลงมากึ่งกลาง ดวงตาสีดำนิล หล่อนสวยโฉบเฉี่ยวจนหนุ่ม ๆ โต๊ะอื่นมองตามจนคอแทบหัก แต่ก็ต้องรีบหันไปเมื่อหล่อนมีเป้าหมายสำหรับคืนนี้เสียแล้ว

“ก็ประมาณนั้นครับ พอดีผมมีเรื่องให้อรช่วยนิดหน่อย”

“เรื่องอะไรเหรอคะ แต่บอกก่อนนะคะ ว่าอรไม่ช่วยฟรี ๆ แน่ คุณต้องมีค่าตอบแทนให้อร”

“ได้สิครับ”

“แล้วคุณจะให้อรทำอะไรเหรอคะ หรือว่า...” อรนภัสยื่นมือไปคว้าไหล่กว้างก่อนจะหย่อนสะโพกผายลงที่ต้นขาของชายหนุ่ม

“ไม่ใช่แบบนั้นครับ พอดีเพื่อนผม มันอกหัก แล้วก็ไม่ยอมพูดจากับใครเลย ดื่มเหล้าเป็นน้ำ ถ้าคุณอรช่วยให้มันพูดได้ ผมจะให้รางวัลคุณอย่างงาม” บุรินทร์พูดจบก็ปรายยิ้มให้อย่างมีเลิศนัย

“ก็ได้ แล้วไหนล่ะคะ เพื่อนของคุณ”

“นั่งอยู่คนเดียว มุมโน้นครับ” บุรินทร์ชี้มือให้หญิงสาว

“ได้ค่ะ รับรอง อรจะทำให้เพื่อนคุณยอมพูดให้ได้” พูดจบอรนภัสก็เดินไปที่โซฟาตัวที่ชลันธรนั่งอยู่คนเดียวนั้น

“ดื่มคนเดียวไม่เหงาเหรอคะ?” อรนภัสเดินเข้าไปทักชายหนุ่มที่กำลังเมาได้ที่ มือหนาควานหาแก้วเหล้าบนโต๊ะแล้วก็เจอแต่ความว่างเปล่า เหลือแต่ที่มือนุ่ม ๆ ของหญิงสาว

“เหล้า เอาเหล้า เอาเหล้ามาเดี๋ยวนี้!!!” ชลันธรเริ่มอาละวาดมือปัดสะเปะสะปะไปทั่ว อรนภัสส่ายหน้าอย่างสมเพชแล้วยื่นแก้วเหล้าในมือให้ชลันธรรับมาแล้วกระดกทีเดียวหมดแก้ว อรนภัสหันมองหน้าบุรินทร์ เขารีบส่งสายตาให้เธอนั่งลง

“ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยคะ” อรนภัสจับไปที่ต้นแขนของชลันธรแล้วลูบขึ้นลูบลงให้คนถูกสัมผัสใจหายเล่นๆ ความร้อนแล่นปราดไปทั่วร่าง ชลันธรหน้าแดงก่ำรับรู้ถึงความร้อนรุ่มของร่างกาย

“คุณพลอย...” จู่ ๆ ชลันธรก็เรียกชื่อผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา จนอรภัสไม่ไหวจะเคลียร์จึงรีบเดินมาหาสองหนุ่มที่โต๊ะเดิม

“ไม่ไหวนะคะ คุณบุรินทร์ แบบนี้อรคงช่วยไม่ได้หรอก เพื่อนคุณเอาแต่เมาแล้วก็เพ้อเรียกชื่อผู้หญิง”

“เขาเพ้อ เรียกหาใครหรือครับ” เพชรพักพิงเอ่ยถาม

“ผู้หญิง ชื่อพลอยอะไรเนี่ยแหละคะ”

“เอาไงดีวะเพชร แผนแกไม่เห็นได้เรื่องเลย” บุรินทร์เอ่ยถาม เพราะดูแล้วว่าแผนของเพื่อนคงไม่ประสบผลสำเร็จ

“เอางี้ครับคุณอร เดี๋ยวคุณนั่งอยู่คุยกับเจ้าบุรินทร์มันไปก่อน ผมจะไปคุยกับชลันธรเขาเอง”