บทที่ 5

"อะไรนะคะป้า?"

"ป้าแค่ถามเราดู ก็ในเมื่อผู้ชายคนนั้นเขาไม่สนใจ"

"ป้าคะ ป้าก็รู้ว่าตอนนี้ข้าว.." ข้าวทิพย์มองต่ำลงไปดูท้องของตัวเอง อีกหน่อยมันก็คงจะป่องออกมา

"ป้าจะลองถามฟีฟ่าดูว่ามันรับได้ไหม"

"ป้าไม่อยากให้ข้าวอยู่ด้วยแล้วเหรอคะ"

"ไม่ใช่แบบนั้น ข้าวรู้ไหมว่าถ้าเรามีคนที่..."

"พอเถอะค่ะป้า" ทำไมข้าวทิพย์จะไม่รู้ถึงความคิดของป้าในเวลานี้ แต่ก่อนท่านอาจจะอยากให้เธอโฟกัสที่การเรียน แต่พอเธอพลาดแล้วท่านก็เลยเปลี่ยนแนวความคิดอยากให้มีคนดูแลเธอ

"ถ้างั้นก็ให้เวลาเป็นเครื่องช่วยพิสูจน์ คนเรามันไม่เหมือนกันหรอกนะ หนูจะคิดว่าผู้ชายทุกคนไม่ดีเหมือนคนที่ทิ้งหนูไม่ได้"

"ข้าวไม่อยากมีใครอีกค่ะ ข้าวอยากอยู่กับลูกกับป้าได้ไหมคะ" ผู้ชายคนแรกที่เธอยอมเปิดใจให้ ยอมทุกอย่างแม้แต่ร่างกาย เขายังไม่เห็นคุณค่าของมันเลย

"ได้สิ แต่ป้ากลัวว่าเราจะเหงา"

"จะเหงาได้ยังไงคะ ลูกคลอดออกมามีแต่จะวุ่นวาย"

"ถ้างั้นเราก็จะอยู่กันสามคนต่อไป"

"ขอบคุณมากนะคะป้า" ข้าวทิพย์พยายามจะเข้มแข็งไม่ให้ป้าเห็นว่าเธออ่อนแอ แต่บางทีน้ำตามันก็ห้ามไม่ได้ "ข้าวขอเข้าห้องก่อนนะคะ"

เข้าไปในห้องก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากนอนร้องไห้กับตัวเอง จะว่าไม่เสียดายอนาคตก็ไม่ใช่ ถ้าเธอทำตัวดีเรียนจนจบมีงานที่ดีทำ คงเลี้ยงดูป้าในยามที่ท่านแก่ชราได้ แต่นี่ยังหาภาระมาเพิ่มให้ท่านอีก

สามเดือนผ่านไป..

"จะมาทำไมอีก"

"วันนี้หมอนัดไม่ใช่เหรอ"

"ฉันเรียกแท็กซี่ได้"

"เธอรังเกียจที่จะซ้อนท้ายฉันใช่ไหม"

"แกก็ดูท้องฉันสิ จะไปนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์แกได้ยังไง" ตอนนี้ท้องของเธอโผล่พ้นออกมาให้ทุกคนเห็นและรับรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่เรียนต่อ และมันก็เป็นแบบที่ป้ากังวล ชาวบ้านต่างเอาเธอไปนินทาเรื่องที่ท้องไม่มีพ่อ

"ฉันสัญญาว่าจะขับรถดีๆ ไม่ซิ่งแล้ว"

"ป้าว่าไปกับฟีฟ่าดีแล้วลูก จะได้มีคนช่วยยื่นเอกสารไง" ทีแรกสุนีย์ว่าจะปิดร้านแต่ฟีฟ่าอาสาจะพาไป

"เดี๋ยวแกก็หาเมียไม่ได้หรอก" ข้าวทิพย์ยอมนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์กับฟีฟ่าออกมา

"สมองคิดได้แค่นี้หรือไง"

"ใครเห็นฉันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์แกแบบนี้ ก็คงคิดว่าแกเป็นพ่อของลูกฉัน"

"ให้เป็นไหมล่ะ"

"หยุดเลยนะ"

"ไม่พูดแล้วก็ได้ กอดเอวดีๆ สิ เดี๋ยวก็ตกลงไปทั้งแม่ทั้งลูกจะหาว่าพ่อไม่เตือน"

"เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ"

"เปล่าา"

อีกหลายเดือนผ่านไป..

"กลับบ้านแกบ้างเถอะไอ้ฟีฟ่า" ข้าวทิพย์จะปิดร้านอยู่แล้ว แต่ฟีฟ่ายังวนเวียนอยู่แถวนั้น

"ก็ฉันเป็นห่วง ถ้าเจ็บท้องคลอดลูกมาใครจะพาไปโรงพยาบาล"

"ป้าฉันไง"

"มีแต่ผู้หญิงอยู่ด้วยกันสองคน คืนนี้ฉันจะนอนนี่"

"บ้านฉันมีแค่สองห้องนอนจะนอนที่ไหนล่ะ"

"นอนหน้าบ้านนี่ไง"

"เดี๋ยวแกก็แอบกินอมยิ้มของป้าหมด" เพราะหน้าบ้านเปิดเป็นร้านค้า

"ทะเลาะกันเหมือนเด็กไปได้"

"ก็จริงนี่ค่ะป้า"

"ถ้าฟีฟ่ามันจะนอนเดี๋ยวป้าเตรียมหมอนกับผ้าห่มให้"

"ถ้าป้ายังสาวๆ ผมเปลี่ยนใจมาจีบป้าแทนแล้วนะครับเนี่ย"

"ไอ้ฟีฟ่า!" ข้าวทิพย์พยายามทำตัวไม่สนิทกับฟีฟ่า เพราะไม่อยากให้ความหวัง แต่อีกฝ่ายไม่เคยท้อถอยเลย ถึงแม้จะรู้ว่าเธอท้องกับผู้ชายคนอื่น

"หึงเหรอ"

"ใครหึงแก! โอ๊ยย.."

"ข้าว?"