บทที่ 5 (ไม่)เหมือนเดิม

บทที่ 5 (ไม่)เหมือนเดิม

หญิงสาวถอนหายใจยาว ๆ ด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าโอโซนอยากรับผิดชอบด้วยการมาขอเป็นแฟนมันก็ดูเห็นแก่ตัวเกินไปเพราะการกระทำเขาไม่ได้ทำให้ตีความหมายไปแบบนั้นเลยน่ะสิ "กินยาคุมไปแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก" เธอตอบกลับสั้น ๆ แล้วเดินกลับไปที่เตียงนอนหลังจากโยนผ้าลงในเครื่องซักผ้าแล้ว โอโซนสืบเท้าเดินตามหลังมาติด ๆ

"มึงแน่ใจนะ"

"แน่ใจ? เรื่องท้องน่ะเหรอ"

"อืม"

"ไม่ท้องหรอก แค่ครั้งเดียวเองอีกอย่างฉันก็กินยาคุมไปแล้วด้วย ไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องลูกแกหรอก ไม่อยากเสียเวลาอุ้มท้อง"

"เออ! แบบนั้นก็ดี"

"หรือว่าจะลองอุ้มท้องดูนะ"

"อย่ามากวนตีนกู"

"หรือแกจะมาเป็นผัวฉันล่ะ ไหน ๆ ก็ได้กันละ"

"พอ ๆ เลิกพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้สักทีเถอะเนส แค่นี้กูก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว" กาเนสยิ้มมุมปากที่สามารถทำให้คนอย่างโอโซนปวดหัวได้ เธอทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วใช้เท้าเขี่ยตัวโอโซนอย่างหยอกล้อ

"อีกสักรอบไหมคะ ยังไหวนะ"

"คงจะมีมึงคนเดียวเนี่ยแหละที่กล้าเอาตีนเขี่ยกูแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นนะกูตบคว่ำไปแล้ว"

"รู้สึกเป็นคนพิเศษขึ้นมาแล้วอะ ขอบคุณนะ" กาเนสลุกขึ้นมาแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาหอมแก้มหนัก ๆ "กลับไปได้ละฉันจะนอนต่อ เย็นนี้มีนัดกินข้าวกับพี่อัค"

"ใคร" เขาเผลอถามเสียงเข้มแต่ไม่ได้เป็นที่ผิดสังเกตกาเนส เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดรูปให้โอโซนดู

"คนนี้ ที่จูบกันเมื่อคืนอะ แลกไลน์กันไว้เขาเลยทักมาชวนไปกินข้าว"

"อืม กูกลับก่อน"

"โอเค ล็อกห้องให้ด้วย"

"เออ!" ชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่แล้วหันหลังเดินออกมาจากห้องกาเนสทันที และล็อกห้องให้เธอตามคำบอกของกาเนส

18:00 น.

"อะไรของมึงเนี่ย นั่งทำหน้าเหมือนหมาถูกแย่งกระดูกตั้งแต่เช้ายันเย็น เป็นเหี้ยอะไรถามก็ไม่ตอบ" ปรินชักสีหน้าให้โอโซนที่เอาแต่นั่งทำหน้าเครียดตั้งแต่เช้า ไม่ยอมพูดจาจนพวกเขารู้สึกหงุดหงิดไปด้วย

"เย็นนี้แดกเหล้าไหม กูเลี้ยงเอง"

"บ๊ะ! บทจะพูดก็ชวนแดกเหล้าแต่หัววันเลยเว้ย" ปกป้องที่กำลังช่วยบดินทร์ซ่อมรถพูดขึ้น "ว่าแต่ไปโดนตัวไหนมาครับท่าน หัวเสียอะไรแต่เช้า หรือน้อง…น้องคนไหนวะ หลายคนมาก"

"น้องอาย" บดินทร์พูดขึ้นอย่างยิ้ม ๆ เพราะน้องอายอะไรนั่นไม่ได้มีอยู่จริงหรอก เขาแค่แกล้งแซวมันไปขำ ๆ แค่นั้นแหละ

"เออ! น้องอายทิ้งมารึไง" ปกป้องพูดต่อ

"ไม่มีใครทิ้งกูทั้งนั้นแหละ แค่อยากแดกเหล้ากับพวกมึงเนี่ยมันยากขนาดนั้นเลย?"

"ก็เปล่าหรอก แค่สงสัยว่าทำไมต้องดื่มมันทุกวันแบบนี้ พวกกูจะเป็นตับแข็งตายก่อนได้เมียไหมก็ไม่รู้ ส่วนไอ้เหี้ยดินมันมีเมียแล้วแดกเหล้าเป็นตับแข็งก็ไม่น่าเสียดายเท่าพวกกู หล่อ ๆ รวย ๆ คอใหญ่แบบนี้ถ้าตายโดยไร้ประโยชน์คงน่าเสียดายว่ะ" ปกป้องแสยะยิ้มมุมปากแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

"เดี๋ยวกูไปซื้อเหล้าเอง" ธันวากับขุนเขาลุกขึ้นพร้อมกันและขุนเขาก็ส่งกีตาร์ให้โอโซน "เดี๋ยวมา ฝากกีตาร์หน่อยนะ อย่าวางไว้กับพื้นเดี๋ยวสีมันถลอก" โอโซนชักสีหน้าใส่แล้วถือมันไว้แบบนั้นตามที่เพื่อนสั่งเพราะกีตาร์ตัวนี้เป็นของขวัญวันเกิดที่พวกเขาซื้อให้ขุนเขา

"เออเมื่อวานอีเนสเป็นไงบ้างวะ กูไม่เห็นหัวมันตั้งแต่เช้าแล้วอะ" ปรินหันมาถาม

"ไม่รู้กูไม่ได้อยู่กับมันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง"

"แล้วไป เดี๋ยวชวนมันมากินเหล้าดีกว่า" ปรินทำท่าจะกดโทรหากาเนสแต่ก็ถูกเบรกหัวทิ่ม

"มันไม่มาหรอก" เพราะตอนนี้มันคงเสวยสุขกับเหยื่อรายใหม่น่ะสิ คงกำลังคุยกันออกรส

"ทำไม?" ปรินไม่ฟังเลยกดโทรหากาเนสและถามเธอด้วยตัวเอง

(ว่าไงปิน)

"อยู่ไหนวะ"

(ไม่ต้องถาม มีอะไรพูดมา)

"ว่าจะชวนมากินเหล้าที่บ้านบดินทร์น่ะ มึงว่างไหม"

(ไม่ว่างค่ะ มากินข้าวกับพี่อัคอยู่) ปรินทำหน้างง ๆ พลางหันมามองโอโซนกับบดินทร์ด้วย

"อัคไหนวะ"

(อัคผู้ชายคนเมื่อคืนที่นั่งดื่มด้วยกันอะ พี่เขาชวนมากินข้าว แค่นี้นะ) ไม่ทันที่ปรินจะได้ถามอะไรต่อเธอก็วางสายไปก่อน พวกเขาทั้งสี่คนมองหน้ากันเงียบ ๆ คนที่สงสัยก็คงมีเพียงบดินทร์ปกป้องและปริน ส่วนโอโซนนิ่งเฉยเพราะเขารู้เรื่องนี้แล้วต่างหาก

"มันอาจจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนก็ตอนนี้ล่ะ" ปกป้องพูดขึ้น

"ก็อยากให้มันมีอยู่หรอกถ้าเจอคนดี ๆ แต่เจอคนเหี้ยหลอกฟันแล้วทิ้งก็ไม่อยากให้มี" บดินทร์พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่คนบางคนกลับรู้สึกเจ็บจี๊ดน้อย ๆ ที่หัวใจเหมือนถูกด่ายังไงไม่รู้

"เออว่ะ ยังไงมันก็เป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเราต้องดูแลมันหน่อย"

"น่ารำคาญ" โอโซนทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะดีดกีตาร์ร้องเพลงรอจนขุนเขากับธันวากลับมาจากซื้อเหล้า แป้งปั้นก็มาถึงพอดี

"แป้งเห็นพี่กาเนสไปกินข้าวกับผู้ชายหล่อมาก" เธอบอกพี่ ๆ ทุกคนก่อนจะนั่งลงบนม้านั่งตัวเดียวกับบดินทร์ "ผู้ชายคนนั้นรู้จักคุณพ่อด้วยค่ะ เขาหล่อเขารวยแถมยังมีผู้หญิงเข้าหาหลายคนอีก"

"พอได้แล้วเบบี๋ พูดเจื้อยแจ้วเชียว" บดินทร์รับห้ามปรามแฟนสาวเพราะไม่อยากให้เพื่อนในกลุ่มคิดหนักกับกาเนส เด็กสาวปิดปากเงียบแล้วยกแก้วน้ำหวานขึ้นมาจิบเล็กน้อยด้วยสายตาที่แหลมคมเธอจึงเห็นรอยซ้ำบนคอโอโซนแต่ก็ไม่ได้ทักท้วง มองคนเดียวสงสัยคนเดียว

"แป้งอยากกินไก่ทอดกับข้าวเหนียว สั่งให้หน่อย" เธอออดอ้อนบดินทร์ให้เขาสั่งไก่ทอดให้ "เอามาเผื่อพี่ ๆ ด้วยนะคะ" เธอยิ้มหวานแล้วหยิบขนมใส่ปาก แต่สายตากลับจ้องรอยแดงที่คอโอโซนจนชายหนุ่มจับสังเกตได้

"มีอะไรเหรอครับคนสวย"

"เปล่าค่ะ พอดีแป้งเห็นรอยที่คอพี่โชนเลยคิดว่าถูกแมลงกัด"

"อ๋อ.." ทุกคนหันขวับไปมองโอโซนพร้อมกันก่อนที่ปรินจะคลี่คอเสื้อเขาออกจนเห็นรอยแดงชัดเจนขึ้น

"มึงไปโดนใครดูดคอมาวะเนี่ย" ปรินถามเสียงเรียบ

"เด็กกู" โอโซนตอบอย่างไม่หันไปสบตากับเพื่อน แต่ทุกคนก็พยักหน้าเข้าใจเพราะมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ทุกคนไม่ได้สงสัยอะไรเลย

"เด็กเยอะจัดแต่คนนี้ท่าจะพิเศษนะถึงได้ทำรอยที่คอมึงได้อะ" ปกป้องกระแนะกระแหนอย่างยิ้ม ๆ ก่อนจะเปิดเหล้าแล้วรินให้เพื่อนทุกคน โอโซนกระดกเหล้ารสขมเข้าปาก เก็บซ่อนความหงุดหงิดไว้ภายใต้สีหน้าเรียบเฉย ยอมรับตรง ๆ ว่าเรื่องเมื่อคืนค่อนข้างทำให้เขาหงุดหงิดมาก เหตุการณ์ในค่ำคืนที่ผ่านมามันทำให้ความสัมพันธ์เขากับกาเนสไม่เหมือนเดิมแล้ว

"น่ารำคาญว่ะแม่ง!"

20:00 น.

"น้องกาเนสเดินแปลก ๆ นะ" อธิปเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นกาเนสเดินแปลก ๆ คล้ายคนเจ็บเท้า

ก็ไม่ให้เดินแปลกได้ยังไง เจ็บจิ๋มอยู่เนี่ย ยังไม่หายบวมด้วยซ้ำ..

"อ๋อ..พอดีกลัวล้มค่ะ" อธิปพยักหน้าเข้าใจเพราะวันนี้เธอใส่รองเท้าส้นสูงมา ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วยกแขนขึ้นมาให้กาเนสจับ เธอมองหน้าอธิปอย่างยิ้ม ๆ แล้วควงแขนชายหนุ่มเดินออกมาจากร้านอาหาร แต่ด้วยความใกล้ชิดทำให้อธิปได้รับไอความร้อนจากคนตัวเล็ก

"ไม่สบายเหรอ ทำไมตัวร้อนคะ"

โอ๊ย..ฉันแพ้ผู้ชายพูดคะขาแบบนี้

กาเนสยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วยกมือขึ้นมาอังหน้าผากตัวเอง ก็ตัวร้อนจริงนั่นแหละ เหมือนจะมีไข้รุม ๆ ด้วย

"สงสัยโรคภูมิแพ้กำเริบน่ะค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรมากมายหรอก"

"อ๋อ..งั้นพี่พาไปหาหมอเอาไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ กินยานอนพักผ่อนก็คงหาย" เธอเลี่ยงที่จะไปโรงพยาบาลเพราะไม่ใช่สถานที่ที่อยากไปเลย "รบกวนพี่อัคไปส่งเนสที่คอนโดหน่อยนะคะ"

"ครับ" เมื่อตกลงกันเสร็จอธิปก็ไปส่งกาเนสที่คอนโดฯ

"ขับรถกลับดี ๆ นะคะ"

อธิปก้าวมายืนตรงหน้ากาเนสแล้วยกมืออังหน้าผากเธอเบา ๆ

"กินยาแล้วนอนพักนะคะ"

"ค่า~"