เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 ห่างกันสักพัก 30%
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-30 20:30:58๓
ห่างกันสักพัก
คีรินขับรถผ่านเส้นทางคดโค้งอย่างระมัดระวัง เส้นทางที่นำเขากลับมาสู่บ้านที่จากมาหลายปี เขาออกจากที่นี่เพื่อไปแสวงหาความก้าวหน้าในเมืองใหญ่ ดวงตาของเขาแดงเรื่อขึ้นเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในชีวิตที่ผันแปรอย่างกะทันหัน
‘นิรา คุณเอาเงินของเราไปไว้ที่ไหนหมด’ เขาจำได้ว่ามือและเท้าของเขาชาวูบไปหมด หลังจากเอาสมุดบัญชีไปอัปเดตยอดเงิน แล้วเห็นยอดเงินที่เหลือเพียงไม่กี่ร้อยบาทติดไว้ในบัญชี
‘นิก็เอาไปลงทุนไงคะคี’
‘ลงทุน ลงทุนอะไร นี่มันเงินที่ผมเตรียมไว้จัดงานแต่งงานของเรา คุณเอาไปได้ยังไงโดยที่ไม่บอกผมเลยสักคำ’
‘ก็เทรดคริปโตไงคะ คุณก็เทรดไม่ใช่หรือคะ’
‘เทรดคริปโต ใช่ผมก็เทรดแต่ไม่ได้เอาเงินก้อนใหญ่ขนาดนั้นไปเทรด งั้นคุณก็ถอนออกมา ได้เท่าไหร่ก็ช่าง ดีกว่าให้ราคาตกไปมากกว่านี้’ เขารู้ว่าตอนนี้ตลาดการลงทุนคริปโตเคอเรนซีอยู่ในช่วงที่ไม่น่าลงทุนนัก
‘ก็มันถอนไม่ได้อยู่นี่ไงคะ ฉันเอาไปฝากเขาเทรด ตอนนี้ติดต่อไม่ได้เลย แอปพลิเคชั่นก็กดถอนออกไม่ได้’
‘คุณเอาไปฝากเขาเทรด บ้าไปแล้ว ใครเขาทำกัน ทำไมคุณไม่ศึกษาให้ดีก่อน เงินตั้งห้าล้าน ไหนเรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ จะเอาเงินที่ไหน แถมผมยังออกจากงานเพราะคุณว่างานสถาปนิกทำให้ผมไม่มีเวลาให้คุณ ให้ออกมาช่วยคุณที่บริษัท จะสร้างเนื้อสร้างตัวไปด้วยกัน’ คีรินเอ่ยอย่างหัวเสีย
เขาลงทุนเปิดบริษัทผลิตโฆษณาให้กับเธอมาได้ราวสองปีแล้วและเมื่อไม่นานมานี้เธอเริ่มทำละครสั้นด้วย นิราเรียนจบนิเทศศาสตร์และทำงานในวงการละครและภาพยนตร์ เป็นครอบครัวรายได้ปานกลาง แต่เธอมีความฝันที่จะทำงานในวงการบันเทิง จึงไปเป็นตัวประกอบระหว่างเรียนไปด้วย
เธอหวังว่าจะได้บทนางเอกบ้าง แต่ก็ไม่เคยได้รับ เป็นได้แค่เพื่อนนางเอกหรือตัวรองอันดับหลัง ๆ พอทำนานเข้า ก็มีนักแสดงใหม่มาแข่งมากขึ้น เธอจึงอยากผันตัวเองไปเป็นผู้จัดละครแทน เธออยากทำกิจการเป็นของตัวเอง เขาเห็นว่าเธอมีประสบการณ์ด้านนี้มาสักพักหนึ่งแล้ว จึงยอมลงทุนให้
ทว่าเมื่อไม่กี่เดือนมานี้เขาเริ่มมีปัญหาบางอย่างในที่ทำงานที่ทำมาร่วมสิบปี เนื่องจากเปลี่ยนผู้บริหารชุดใหม่ มีการโยกย้ายสับเปลี่ยนตำแหน่งงานทั้งองค์กร โดยนำคนใหม่มาแทนที่ตำแหน่งเดิมของเขา มีการบีบคนเก่าให้ลาออกด้วยวิธีการต่าง ๆ ทุกคนในองค์กรเริ่มระส่ำระสาย เขาเองก็คิดที่จะหางานใหม่ในตำแหน่งและเงินเดือนที่ดีขึ้นกว่าเดิม
ซึ่งเป็นขณะเดียวกับที่นิราก็บอกว่างานในบริษัทที่เขาออกทุนให้ เธอทำคนเดียวไม่ไหวและขาดนักแสดง จึงขอให้เขาลาออกจากงาน มาช่วยงานของเธอ โดยการเป็นนักแสดงละครสั้นที่ถ่ายทำเป็นรายตอนลงช่องยูทูป รวมทั้งทำหน้าที่อื่น ๆ ด้วย ด้วยเขามีบุคลิกหน้าตาดี สามารถจะช่วยเธอทำงานตรงนี้ได้
ตอนนั้นธุรกิจกำลังไปได้ดี ช่องมีคนติดตามเป็นจำนวนมาก อาจจะได้ค่าตอบแทนมากกว่างานประจำอีก เมื่อโดนเซ้าซี้บ่อยเข้าและงานที่ทำอยู่มีปัญหาหนักขึ้น เขาจึงตัดสินใจลาออก ตั้งใจว่าออกมาช่วยงานเธอสักพักจนกว่าจะได้งานใหม่ที่ตัวเองถนัดมากกว่า
แม้จะไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการแสดงมาก่อน แต่เขาก็เรียนรู้และทำงานร่วมกับเธอได้ดี ด้วยเห็นว่าวางแผนแต่งงานกันมานานแล้วและเธอก็ตั้งใจทำงานดีจนบริษัทเริ่มมีรายได้ เขาจึงยกบัญชีเงินฝากให้เธอเป็นคนเก็บรักษาพร้อมด้วยบัตรเอทีเอ็ม เผื่อเธอมีเหตุจำเป็นต้องใช้ เพราะตอนนี้เขาก็ใช้ชีวิตร่วมกับเธอเหมือนสามีภรรยากันอยู่แล้ว เพียงแค่ยังไม่ได้แต่งงานกันเท่านั้น เขาคิดว่าเธอเป็นคนอยากแต่งงาน คงไม่เอาเงินเหล่านั้นไปใช้จ่ายเหลวไหล แต่เธอกลับทำให้เงินที่เขาเก็บมาตลอดชีวิต เหลือเพียงไม่กี่ร้อยบาท
‘คีริน คุณอย่ามาโทษฉันนะ ที่ฉันทำก็เพราะอยากให้เราตั้งตัวได้สักที คนในวงการเดียวกับเรา เขามีบ้านหลังใหญ่มีรถหรู ๆ กันทั้งนั้น ฉันเห็นเขาเทรดแล้วได้เงิน ฉันก็ลองบ้าง แล้วมันก็ได้เงินจริง ๆ แป๊บเดียวก็ได้กำไรมาตั้งห้าแสน ก็เลยลงเพิ่มไปจนหมด ใครจะคิดล่ะ ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ที่ฉันต้องฝากเขาเทรดก็เพราะในวงการเขาก็เทรดกันทั้งนั้น ฉันก็อยากมีคอนเนกชันดี ๆ กับผู้จัดละคร กับนักแสดงดัง ๆ เพราะฉันก็อยากเป็นผู้จัดละครช่องใหญ่ ๆ บ้าง ไม่ใช่ทำแต่ละครสั้นลงยูทูปให้คนมองว่าบริษัทเราผลิตแต่งานตลาดล่าง’
“ก็ผมบอกคุณแล้วว่าเราพัฒนาที่งานเราก่อน ทำงานเราให้ดี ให้คนดูชอบ หานักเขียนบทดี ๆ ตากล้องมืออาชีพ ยกระดับงานของเราให้ดีกว่าเดิม เราก็จะเติบโตได้เองโดยไม่ต้องพึ่งใคร
ทำไมต้องรีบร้อนจะดังเร็ว รวยเร็ว ทุกอย่างมันต้องก้าวไปทีละขั้น บริษัทก็เหมือนกับการสร้างบ้าน ที่ฐานต้องแข็งแรงถึงจะเติบโตได้มั่นคง
แล้วต่อไปเราจะทำยังไง ไหนต้องจ่ายค่าผ่อนบ้าน ค่าผ่อนรถ ไหนจะค่าตัวนักแสดงที่ค้างอยู่และอีกจิปาถะ ทำแบบนี้หลอกลวงชัด ๆ มันเป็นใคร ผมจะไปแจ้งความ” เขาเอ่ยอย่างโกรธเกรี้ยว
บทล่าสุด
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 100%
“นายไปเถอะ ฤดีทำกับข้าวไว้แล้ว บอกแม่ว่าพรุ่งนี้จะพาฤดีไปกินข้าวด้วย” คีรินว่าพลางโอบเอวของภรรยาข้าวใหม่ปลามันเข้ามาชิด “โอเค งั้นผมไปละ โคตรหิว” ปรัชญาโบกมือลาแล้วเดินดุ่ม ๆ มุ่งหน้าไปยังบ้านหลังน้อยของเพียงฤดีที่ตอนนี้เปิดไฟสว่างขึ้น คีรินและเพียงฤดีมองตามร่างสูงของปรัชญาที่เดินเข้าไปยังบ้านหลังเล็กที่อยู่ไกล ๆ เพียงฤดีมองภาพนั้นอย่างมีความสุข เพราะบ้านหลังน้อยของเธอนอกจากจะเป็นบ้านที่ให้แม่และน้องได้อยู่อย่างมีความสุขแล้วยังเป็นที่พึ่งพิงของชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ทำตัวเป็นคนโปรดของมารดาเธอได้อย่างน่าเอ็นดู แถมยังทำให้มารดามีความสุขกับการได้มีความเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย ไม่ต้องมีเรื่องทุกข์ร้อนให้ต้องกังวลใจอีกไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายที่เคยชักหน้าไม่ถึงหลัง ใช้เดือนไม่เคยชนเดือน ตอนนี้ท่านก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินทองอีก เพราะเดือนละหนึ่งหมื่นบาทที่เธอให้ ท่านแทบไม่ได้เอาไปซื้ออะไรเลย เพราะใช้เงินจากที่นภดลนำผักไปขายเอาเงินไปซื้ออาหารสด และนภดลก็เริ่มมีรายได้เป็นของตัวเอง
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 70%
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ เขาก็ใช้ความพยายามกล่อมภรรยาจนได้กินเธออีกรอบอย่างที่ต้องการ นอนคลอเคลียด้วยกันอยู่บนที่นอนจนถึงอาหารมื้อเที่ยง ถึงได้ออกจากห้องคีรินเปิดประตูออกไปหน้าบ้าน เห็นคนงานกำลังเคลียร์สถานที่ที่ใช้จัดงาน โดยมีปรัชญาคอยดูแล“อ้าว พี่คี ออกมาได้แล้วเหรอ เมื่อคืนคงหนักสินะ” รุ่นน้องหนุ่มเอ่ยแซวพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย“แล้วมึงละ หนักเหมือนกันละสิไอ้เป้ ป่านนี้ถึงได้เพิ่งมาเก็บของ”“แหม ก็ยันเช้าอ่ะพี่ พี่ณัฐกับไอ้บุ๋มยังไม่ตื่นเลย พี่เทพพาเมียไปเดินเล่นในสวน ส่วนไอ้หนึ่งพาเมียไปออกไปซื้อของตลาดเดี๋ยวคงจะมา เห็นว่าจะกลับกันเย็นนี้” ปรัชญารายงาน“แล้วยายนภาล่ะ เมื่อคืนนอนที่ไหน”“เห็นพี่ชลพากลับไปนอนบ้านโน้น แต่รถยังอยู่ที่นี่เห็นว่าค่อยกลับมาเอาตอนจะกลับกรุงเทพฯ” ปรัชญาตอบ“อืม งั้นนายก็ทำงานไปเถอะ ฝากช่วยหน่อยนะ วันนี้เพลีย ๆ เดี๋ยวพี่ไปช่วยเมียทำกับข้าวก่อน นายก็หากินเอาเองนะ”“ไปเลยพี่ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องกินน่ะผมฝากท้องกับแม่แล้ว ผูกปิ่นโตทุกวัน เดี๋ยวก็ว่าจะย้ายของในห้องไปอยู่กระท่อมแล้วละ ส่วนพี่ก็เก็บแ
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 50%
“งั้นเดี๋ยวพี่ป้อนให้” ว่าแล้วก็ดันร่างบางของหญิงสาวให้มาเผชิญหน้า เห็นเธอหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย มือเรียวปิดหน้าอกเอาไว้ เขาเพิ่งรู้ว่ามันไม่ได้เล็กอย่างที่เขาคิด แต่ความอวบอิ่มนั้นล้นมือของเธอทีเดียว ปกติเขาจะเห็นเธอแต่งชุดเรียบร้อย เสื้อผ้าก็ใส่แบบหลวม ๆ ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่กลับมีจนเขาต้องแอบกลืนน้ำลาย เขาเอาองุ่นใส่ปากหญิงสาวที่กำลังจะอ้าปากท้วง “อร่อยไหม” ถามด้วยดวงตามระยิบระยับ ที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา “พี่คีริน ไปอาบน้ำสิคะ ฤดีกินเองได้ค่ะ” เธอหลบสายตาหวานฉ่ำนั้นด้วยความเขินอาย พลางไล่ให้เขาไปอาบน้ำก่อน “พี่ไม่อาบคนเดียวหรอก เราต้องไปอาบกับพี่ด้วย รู้ไหมตอนตกแต่งห้องนี้ พี่แอบคิดว่าถ้าวันหนึ่งพี่แต่งงานกับฤดี ก็อยากอาบน้ำด้วยกันทุกวัน จึงได้ติดตั้งอ่างจากุชซี่ไว้ในห้องนอนด้วย” “อะไรน
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 30%
๒๒วิวาห์แสนหวาน งานแต่งงานที่จัดขึ้นที่ไร่คีรินจบลงอย่างสวยงาม แม้ว่าเพื่อนเจ้าบ่าวกับเพื่อนเจ้าสาวออกอาการเขม่นกันอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ไม่ได้ทำให้งานแต่งงานเสียบรรยากาศแต่อย่างใดส่วนเอกกมลผู้เป็นพี่ชายของเจ้าสาวนั้นพาภรรยาวัยสาวน้อยมาด้วย แต่อยู่ร่วมงานเพียงไม่นาน เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ ก็พาภรรยากลับไปซึ่งเพียงฤดีก็เข้าใจและเห็นใจในความลำบากใจของพี่ชาย ซึ่งรู้ว่าภรรยาของตนกับมารดานั้นไม่ค่อยลงรอยกันนัก จึงไม่ได้ว่าอะไรที่เขาไม่ได้อยู่จนจบงาน แค่เขาได้มาร่วมงาน เธอก็ดีใจมากแล้ว และเห็นว่าเอกกมลเปลี่ยนตัวเองให้ใจเย็นลงได้อย่างมากก็ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว “น้องฝากยายฤดีด้วยนะพี่คีริน ดูแลให้ดีนะ ไม่งั้นน้องโกรธจริง ๆ ด้วย” นภาธรว่า ขณะที่อยู่ในห้องหอของบ่าวสาวที่เพิ่งทำพิธีจบลง และหมดหน้าที่เพื่อนเจ้าสาวของเธอแล้ว&nb
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 21 ปรับตัวเองง่ายกว่า 100%
ปรัชญาเดินดุ่มขึ้นมาบนบ้านหลังเล็กของเพียงฤดีเมื่อเห็นคีรินนั่งอยู่หน้าบ้าน เขาเดินขึ้นระเบียง ถอดหมวกแก๊ปวางบนโต๊ะด้วยท่าทางหงุดหงิด แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าชายหนุ่มรุ่นพี่“เป็นอะไรไอ้เป้” คีรินถาม“ก็ผู้หญิงอะไรไม่รู้ หน้าตาก็ดี แต่เหมือนคนบ้า ผมจอดรถของผมอยู่ดี ๆ ก็มาเคาะกระจกเรียก ด่าผมว่าเสียมารยาทไปจอดรถตรงที่ที่เขาจองไว้แล้ว บ้าบอมาก มันตลาดนัด ใครไปถึงก็จอดก่อน ผมก็ไม่เห็นว่าเขากำลังจะเข้าจอด เห็นรถถอยออกก็เสียบเข้าไป ยังไม่ทันได้ดับเครื่องก็มาเคาะเรียก บังคับให้ผมเอารถออกทั้ง ๆ ที่ตรงอื่นก็จอดได้เยอะแยะ ผมขี้เกียจรำคาญก็เลยถอยรถออกมานี่แหละ จะแวะซื้อเป็ดตุ๋นมากินสักหน่อยเลยไม่ได้กินเลย”“เออน่า อย่าเพิ่งโมโหหิว แม่กับฤดีทำกับข้าวอยู่ น่าจะใกล้เสร็จแล้วละ เดี๋ยวก็กินด้วยกันที่นี่แหละ แล้วว่าไง ออกไปหาลูกค้าไร่พิงอรุณมาเป็นยังไงบ้าง”“ก็ดี ลุงแกก็โอเคแหละ คนแก่น่ะ ให้เราออกแบบระบบให้แล้วเสนอราคาไปก่อน เห็นบอกว่าลูกสาวที่อยู่กรุงเทพฯ อยากให้วางระบบฟาร์มอัจฉริยะไว้ก่อน เดี๋ยวจะกลับมาอยู่บ้านแล้ว”“อืม เห็นลุงแกจะขายที่ดินให
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 21 ปรับตัวเองง่ายกว่า 70%
งานแต่งงานกำลังจะจัดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า วันนี้ทั้งประสิทธิ์ สายชล และชลธรมาช่วยเตรียมงานในไร่ตั้งแต่เช้า ไหนจะช่วยจัดเตรียมวางแผนเรื่องอาหาร การจัดสถานที่ รวมทั้งชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว แม้ว่าทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะบอกว่าอยากได้งานเล็ก ๆ อบอุ่น ๆ ภายในครอบครัวแต่ในที่สุดก็ไม่สามารถจัดแบบนั้นได้ เมื่อพ่อแม่เจ้าบ่าวไม่ยอม เนื่องจากเป็นลูกชายคนแรกที่ได้แต่งงาน และไม่รู้ว่าลูกชายคนโตและลูกสาวคนเล็กจะมีโอกาสได้แต่งงานไหม จึงขอจัดงานให้ถูกใจพ่อแม่เจ้าบ่าวก่อน“อย่าว่าฉันอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะแม่หทัย ฉันน่ะก็ไม่อยากให้ทุกคนเหนื่อยกันหรอก แต่ฉันก็มีลูกอยู่แค่สามคน อีกสองคนยังไม่มีวี่แววว่าจะได้แต่งงาน เลยขอจัดงานพ่อคีรินให้มันใหญ่หน่อย ให้พออวดเพื่อนได้ว่าฉันได้ลูกสะใภ้ดี แม่หทัยนี่สอนลูกดีจริง ๆ น่ารักน่าเอ็นดู ขยันขันแข็ง อ่อนน้อมถ่อมตน ฉันเห็นครั้งแรกก็หลงรักแล้ว” สายชลว่าพลางนั่งตรวจเช็คของชำร่วยไปพลาง ว่าจำนวนชิ้นพอกับแขกเหรื่อที่เชิญไว้หรือไม่ขณะคนที่ถูกชมกลับยิ้มเจื่อน ๆ เพราะตนเองก็ไม่ได้สอนอะไรลูกสาวมากนัก มีแต่ใช้งานหนักให้ทำโน่น
บางทีคุณอาจจะชอบ
