เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 ห่างกันสักพัก 50%
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-31 20:30:32‘แจ้งความ! คุณบ้าหรือเปล่าคะ ให้ฉันไปแจ้งความคุณกอล์ฟเหรอ เขาก็เสียหายเยอะเหมือนกัน แถมฉันยังดีลงานถ่ายโฆษณาชิ้นใหม่กับเขาอยู่ ถ้าฉันแจ้งความ งานฉันก็หายจ้อยไปด้วยสิคะ ถ้าได้งานนี้ฉันก็จะได้งานต่อจากเขาอีกยาว ๆ ยอม ๆ ไปเถอะ เงินแค่ห้าล้านเดี๋ยวก็หาใหม่ได้ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายที่ค้างไว้ฉันจัดการได้ คุณไม่ต้องห่วงหรอก ฉันพอจะมีเงินในบัญชีบริษัทเหลืออยู่บ้าง’
‘โอเค งั้นเราเริ่มต้นใหม่ก็แล้วกันนะ พ่อบอกว่าให้เรากลับไปจัดงานแต่งงานกันได้แล้ว ตอนนี้เงินหมดแล้ว เราก็จัดแบบเล็ก ๆ ไปก่อนดีไหม ผมรู้ว่าตอนนี้เงินในบริษัทก็เหลือไม่มาก เรากลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อนไหม ผมจะรับงานฟรีแลนซ์สร้างเนื้อสร้างตัวกันใหม่’
‘จัดแบบเล็ก ๆ งั้นเหรอ ไม่ค่ะ ถ้าไม่ได้สินสอดห้าล้าน และจัดงานแต่งงานในโรงแรมใหญ่ ๆ นิก็ไม่แต่งหรอกนะคะ อายเพื่อนเปล่า ๆ แล้วเรื่องกลับไปอยู่ที่บ้านคุณน่ะ นิไม่ไปหรอกนะคะ มีแต่ป่าจะทำอะไรได้ กลับไปให้ดูเหมือนชีวิตตกอับ นิจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน บอกตรง ๆ นิอายเพื่อนที่ต้องไปใช้ชีวิตตกต่ำแบบนั้น’
‘อายเพื่อน! คำก็อายเพื่อน สองคำก็อายเพื่อน คุณเอาเงินผมไปฝากเขาเทรดคริปโตฯ จนผมหมดตัวขนาดนี้แล้ว ยังจะให้ผมต้องหาเงินอีกห้าล้านไปเป็นสินสอดอีกเหรอ ผมจะหาจากที่ไหนทัน ตอนที่ผมพอจะมีเงิน คุณก็ไม่รักษาไว้’
‘ก็ทำงานสิคะ อีกสักสองสามปี ถ้าเร่งมือก็คงจะหาได้หรอก’
‘คุณพูดง่ายจังเลยนิ ห้าล้านนั่นผมเก็บมาตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรี บวกกับเงินมรดกที่คุณปู่คุณย่าให้มา ยังใช้เวลาตั้งแปดปี’
‘ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงคะ ไม่กล้าได้กล้าเสีย คอยแต่จะเก็บเล็กผสมน้อย ทำอะไรกว่าจะได้ผลงอกเงยถึงได้ใช้เวลาหลายปีแบบนี้ ฉันคิดดูอีกทีถ้าแต่งงานกับคุณไป ก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะรวย ฉันว่าบางทีเราแยกกันอยู่สักพักก็แล้วกันค่ะ ถ้าคุณหาเงินห้าล้านได้เมื่อไหร่ค่อยมาขอฉันแต่งงาน’
‘แยกกันสักพักงั้นเหรอ คุณมาขอแยกกันสักพักตอนที่ผมหมดตัวเนี่ยนะ ช่วงนี้คุณดูไม่แคร์ผมเลย หรือข่าวที่ในกองเขาซุบซิบกันว่าคุณกับผู้กำกับละครค่ายใหญ่ไปกินข้าวด้วยกันบ่อย ๆ เป็นเรื่องจริง’
‘คุณอย่ามากล่าวหาฉันแบบนั้นนะ แต่...ถ้าคุณจะเชื่อคนพวกนั้นก็เรื่องของคุณ ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีก ในเมื่อคุณไม่ไว้ใจ เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ ที่ฉันต้องการก็คือเราควรจะห่างกันไปสักพัก อยู่ใกล้กันก็มีแต่เรื่องทะเลาะกันเปล่า ๆ น่าเบื่อ มัวแต่หาเรื่องทะเลาะกันแบบนี้ ฉันจะเอาเวลาที่ไหนไปคิดเรื่องงาน’ ว่าแล้วเธอก็เดินปึงปังออกไป แล้วขับรถคันใหม่ออกไปจากบ้าน ปล่อยให้เขาอยู่กับสมุดบัญชีธนาคารที่ว่างเปล่า
เธอหายออกไปจากบ้านถึงสองวัน เขาโทร. ตามก็ปิดเครื่องหนี เป็นเวลาเดียวกับเมื่อสี่วันวันก่อน บิดาโทร.ตามให้เขามาจัดการเรื่องที่ดินมรดกราวหกสิบไร่ที่ปู่กับย่าของเขาทิ้งไว้ให้
‘คีริน ปีที่ผ่านมาพี่ชายแกขายทุเรียนได้ตั้งสามสิบกว่าล้าน ที่ดินแกตั้งหกสิบกว่าไร่ ทิ้งไว้เปล่า ๆ ถ้าแกไม่กลับมาทำ พ่อว่าจะไถแล้วปลูกทุเรียนให้’
‘ไม่นะครับพ่อ ผมไม่อยากไถที่ที่ปู่กับย่าสร้างมา ทั้งมะพร้าว ผลไม้ ปาล์ม ไหนจะสวนป่าอีก ปู่กับย่าปลูกไว้ทั้งนั้น ผมไม่ไถนะครับ จะเก็บไว้’ เขารีบท้วงอย่างรวดเร็ว เพราะที่ดินแปลงนั้นคือความทรงจำที่เขากับปู่และย่าร่วมกันทำมาด้วยกัน จะไม่ยอมไถเพื่อปลูกทุเรียนอย่างเดียวเด็ดขาด
ที่ดินแปลงของเขาก็มีทุเรียนอยู่บ้าง แม้จะไม่ใช่แปลงทุเรียนใหญ่ทั้งแปลงเหมือนกับของพี่ชาย แต่บนที่ดินแปลงนั้นก็มีทุเรียนอยู่ด้วยหลายสิบต้นเลยทีเดียว ปลูกผสมกันหลากหลายชนิด
เขาจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีทุเรียนมากมาย แค่ที่มีอยู่ ถ้าดูแลดี ๆ ก็มีกินมีขายแล้ว แถมยังมีพืชพันธุ์ชนิดอื่น ๆ อีกมากมาย เขาไม่อยากทำเกษตรเชิงเดี่ยว แต่ชอบความหลากหลายและความร่มรื่นเขียวขจีบนที่ดินผืนนั้น
‘ถ้าแกไม่อยากให้พ่อไถก็รีบกลับมาจัดการซะ มาทำให้ได้ผลประโยชน์งอกเงย วันก่อนพ่อแวะเข้าไป บ้านช่องห้องหับก็โดนปลวกแทะจนจะพังอยู่แล้ว ถ้าแกไม่กลับมา ฉันจะเอารถไปไถปลูกทุเรียนจริง ๆ’
‘ผมขอเวลาสักพักนะครับพ่อ แล้วจะรีบลงไปดูว่าจะทำอะไรได้บ้าง’ เขารับปากบิดา ก่อนจะโทร.ไปหานิราอีกครั้ง เธอไม่รับสาย จึงเข้าไปดูในเฟซบุ๊กของเธอ เห็นว่าเพิ่งโพสต์ภาพถ่ายในชุดว่ายน้ำพร้อมกับแคปชั่นว่า
‘โสดอีกทีดีไหม’
ตามด้วยบรรดาเพื่อน ๆ ของเธอที่เข้ามาคอมเมนต์มากมาย เขาเห็นเธอตอบคนโน้นคนนี้ว่ามาถ่ายทำงานที่พัทยา อีกสองวันจะกลับ
เขาจึงทักไปที่กล่องข้อความของเธอ เธออ่านแต่ไม่ตอบ เขาจึงทิ้งข้อความไว้ว่าจะรอเธอที่บ้านอีกสามวัน อยากให้เข้ามาเคลียร์กันอีกครั้ง หากไม่มาเขาจะกลับต่างจังหวัด
ทว่าผ่านไปถึงสี่วันเธอก็ยังไม่กลับเข้ามา เขาจึงตัดสินใจเดินทางกลับไปจัดการที่ทางของตนเอง เพราะแน่ใจแล้วว่าเธอคงไม่ใช่แค่งอน แต่เพราะอยากจะห่างกับเขาอย่างที่บอกจริง ๆ
บทล่าสุด
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 100%
“นายไปเถอะ ฤดีทำกับข้าวไว้แล้ว บอกแม่ว่าพรุ่งนี้จะพาฤดีไปกินข้าวด้วย” คีรินว่าพลางโอบเอวของภรรยาข้าวใหม่ปลามันเข้ามาชิด “โอเค งั้นผมไปละ โคตรหิว” ปรัชญาโบกมือลาแล้วเดินดุ่ม ๆ มุ่งหน้าไปยังบ้านหลังน้อยของเพียงฤดีที่ตอนนี้เปิดไฟสว่างขึ้น คีรินและเพียงฤดีมองตามร่างสูงของปรัชญาที่เดินเข้าไปยังบ้านหลังเล็กที่อยู่ไกล ๆ เพียงฤดีมองภาพนั้นอย่างมีความสุข เพราะบ้านหลังน้อยของเธอนอกจากจะเป็นบ้านที่ให้แม่และน้องได้อยู่อย่างมีความสุขแล้วยังเป็นที่พึ่งพิงของชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ทำตัวเป็นคนโปรดของมารดาเธอได้อย่างน่าเอ็นดู แถมยังทำให้มารดามีความสุขกับการได้มีความเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย ไม่ต้องมีเรื่องทุกข์ร้อนให้ต้องกังวลใจอีกไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายที่เคยชักหน้าไม่ถึงหลัง ใช้เดือนไม่เคยชนเดือน ตอนนี้ท่านก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินทองอีก เพราะเดือนละหนึ่งหมื่นบาทที่เธอให้ ท่านแทบไม่ได้เอาไปซื้ออะไรเลย เพราะใช้เงินจากที่นภดลนำผักไปขายเอาเงินไปซื้ออาหารสด และนภดลก็เริ่มมีรายได้เป็นของตัวเอง
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 70%
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ เขาก็ใช้ความพยายามกล่อมภรรยาจนได้กินเธออีกรอบอย่างที่ต้องการ นอนคลอเคลียด้วยกันอยู่บนที่นอนจนถึงอาหารมื้อเที่ยง ถึงได้ออกจากห้องคีรินเปิดประตูออกไปหน้าบ้าน เห็นคนงานกำลังเคลียร์สถานที่ที่ใช้จัดงาน โดยมีปรัชญาคอยดูแล“อ้าว พี่คี ออกมาได้แล้วเหรอ เมื่อคืนคงหนักสินะ” รุ่นน้องหนุ่มเอ่ยแซวพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย“แล้วมึงละ หนักเหมือนกันละสิไอ้เป้ ป่านนี้ถึงได้เพิ่งมาเก็บของ”“แหม ก็ยันเช้าอ่ะพี่ พี่ณัฐกับไอ้บุ๋มยังไม่ตื่นเลย พี่เทพพาเมียไปเดินเล่นในสวน ส่วนไอ้หนึ่งพาเมียไปออกไปซื้อของตลาดเดี๋ยวคงจะมา เห็นว่าจะกลับกันเย็นนี้” ปรัชญารายงาน“แล้วยายนภาล่ะ เมื่อคืนนอนที่ไหน”“เห็นพี่ชลพากลับไปนอนบ้านโน้น แต่รถยังอยู่ที่นี่เห็นว่าค่อยกลับมาเอาตอนจะกลับกรุงเทพฯ” ปรัชญาตอบ“อืม งั้นนายก็ทำงานไปเถอะ ฝากช่วยหน่อยนะ วันนี้เพลีย ๆ เดี๋ยวพี่ไปช่วยเมียทำกับข้าวก่อน นายก็หากินเอาเองนะ”“ไปเลยพี่ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องกินน่ะผมฝากท้องกับแม่แล้ว ผูกปิ่นโตทุกวัน เดี๋ยวก็ว่าจะย้ายของในห้องไปอยู่กระท่อมแล้วละ ส่วนพี่ก็เก็บแ
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 50%
“งั้นเดี๋ยวพี่ป้อนให้” ว่าแล้วก็ดันร่างบางของหญิงสาวให้มาเผชิญหน้า เห็นเธอหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย มือเรียวปิดหน้าอกเอาไว้ เขาเพิ่งรู้ว่ามันไม่ได้เล็กอย่างที่เขาคิด แต่ความอวบอิ่มนั้นล้นมือของเธอทีเดียว ปกติเขาจะเห็นเธอแต่งชุดเรียบร้อย เสื้อผ้าก็ใส่แบบหลวม ๆ ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่กลับมีจนเขาต้องแอบกลืนน้ำลาย เขาเอาองุ่นใส่ปากหญิงสาวที่กำลังจะอ้าปากท้วง “อร่อยไหม” ถามด้วยดวงตามระยิบระยับ ที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา “พี่คีริน ไปอาบน้ำสิคะ ฤดีกินเองได้ค่ะ” เธอหลบสายตาหวานฉ่ำนั้นด้วยความเขินอาย พลางไล่ให้เขาไปอาบน้ำก่อน “พี่ไม่อาบคนเดียวหรอก เราต้องไปอาบกับพี่ด้วย รู้ไหมตอนตกแต่งห้องนี้ พี่แอบคิดว่าถ้าวันหนึ่งพี่แต่งงานกับฤดี ก็อยากอาบน้ำด้วยกันทุกวัน จึงได้ติดตั้งอ่างจากุชซี่ไว้ในห้องนอนด้วย” “อะไรน
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 30%
๒๒วิวาห์แสนหวาน งานแต่งงานที่จัดขึ้นที่ไร่คีรินจบลงอย่างสวยงาม แม้ว่าเพื่อนเจ้าบ่าวกับเพื่อนเจ้าสาวออกอาการเขม่นกันอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ไม่ได้ทำให้งานแต่งงานเสียบรรยากาศแต่อย่างใดส่วนเอกกมลผู้เป็นพี่ชายของเจ้าสาวนั้นพาภรรยาวัยสาวน้อยมาด้วย แต่อยู่ร่วมงานเพียงไม่นาน เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ ก็พาภรรยากลับไปซึ่งเพียงฤดีก็เข้าใจและเห็นใจในความลำบากใจของพี่ชาย ซึ่งรู้ว่าภรรยาของตนกับมารดานั้นไม่ค่อยลงรอยกันนัก จึงไม่ได้ว่าอะไรที่เขาไม่ได้อยู่จนจบงาน แค่เขาได้มาร่วมงาน เธอก็ดีใจมากแล้ว และเห็นว่าเอกกมลเปลี่ยนตัวเองให้ใจเย็นลงได้อย่างมากก็ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว “น้องฝากยายฤดีด้วยนะพี่คีริน ดูแลให้ดีนะ ไม่งั้นน้องโกรธจริง ๆ ด้วย” นภาธรว่า ขณะที่อยู่ในห้องหอของบ่าวสาวที่เพิ่งทำพิธีจบลง และหมดหน้าที่เพื่อนเจ้าสาวของเธอแล้ว&nb
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 21 ปรับตัวเองง่ายกว่า 100%
ปรัชญาเดินดุ่มขึ้นมาบนบ้านหลังเล็กของเพียงฤดีเมื่อเห็นคีรินนั่งอยู่หน้าบ้าน เขาเดินขึ้นระเบียง ถอดหมวกแก๊ปวางบนโต๊ะด้วยท่าทางหงุดหงิด แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าชายหนุ่มรุ่นพี่“เป็นอะไรไอ้เป้” คีรินถาม“ก็ผู้หญิงอะไรไม่รู้ หน้าตาก็ดี แต่เหมือนคนบ้า ผมจอดรถของผมอยู่ดี ๆ ก็มาเคาะกระจกเรียก ด่าผมว่าเสียมารยาทไปจอดรถตรงที่ที่เขาจองไว้แล้ว บ้าบอมาก มันตลาดนัด ใครไปถึงก็จอดก่อน ผมก็ไม่เห็นว่าเขากำลังจะเข้าจอด เห็นรถถอยออกก็เสียบเข้าไป ยังไม่ทันได้ดับเครื่องก็มาเคาะเรียก บังคับให้ผมเอารถออกทั้ง ๆ ที่ตรงอื่นก็จอดได้เยอะแยะ ผมขี้เกียจรำคาญก็เลยถอยรถออกมานี่แหละ จะแวะซื้อเป็ดตุ๋นมากินสักหน่อยเลยไม่ได้กินเลย”“เออน่า อย่าเพิ่งโมโหหิว แม่กับฤดีทำกับข้าวอยู่ น่าจะใกล้เสร็จแล้วละ เดี๋ยวก็กินด้วยกันที่นี่แหละ แล้วว่าไง ออกไปหาลูกค้าไร่พิงอรุณมาเป็นยังไงบ้าง”“ก็ดี ลุงแกก็โอเคแหละ คนแก่น่ะ ให้เราออกแบบระบบให้แล้วเสนอราคาไปก่อน เห็นบอกว่าลูกสาวที่อยู่กรุงเทพฯ อยากให้วางระบบฟาร์มอัจฉริยะไว้ก่อน เดี๋ยวจะกลับมาอยู่บ้านแล้ว”“อืม เห็นลุงแกจะขายที่ดินให
ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา บทที่ 21 ปรับตัวเองง่ายกว่า 70%
งานแต่งงานกำลังจะจัดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า วันนี้ทั้งประสิทธิ์ สายชล และชลธรมาช่วยเตรียมงานในไร่ตั้งแต่เช้า ไหนจะช่วยจัดเตรียมวางแผนเรื่องอาหาร การจัดสถานที่ รวมทั้งชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว แม้ว่าทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะบอกว่าอยากได้งานเล็ก ๆ อบอุ่น ๆ ภายในครอบครัวแต่ในที่สุดก็ไม่สามารถจัดแบบนั้นได้ เมื่อพ่อแม่เจ้าบ่าวไม่ยอม เนื่องจากเป็นลูกชายคนแรกที่ได้แต่งงาน และไม่รู้ว่าลูกชายคนโตและลูกสาวคนเล็กจะมีโอกาสได้แต่งงานไหม จึงขอจัดงานให้ถูกใจพ่อแม่เจ้าบ่าวก่อน“อย่าว่าฉันอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะแม่หทัย ฉันน่ะก็ไม่อยากให้ทุกคนเหนื่อยกันหรอก แต่ฉันก็มีลูกอยู่แค่สามคน อีกสองคนยังไม่มีวี่แววว่าจะได้แต่งงาน เลยขอจัดงานพ่อคีรินให้มันใหญ่หน่อย ให้พออวดเพื่อนได้ว่าฉันได้ลูกสะใภ้ดี แม่หทัยนี่สอนลูกดีจริง ๆ น่ารักน่าเอ็นดู ขยันขันแข็ง อ่อนน้อมถ่อมตน ฉันเห็นครั้งแรกก็หลงรักแล้ว” สายชลว่าพลางนั่งตรวจเช็คของชำร่วยไปพลาง ว่าจำนวนชิ้นพอกับแขกเหรื่อที่เชิญไว้หรือไม่ขณะคนที่ถูกชมกลับยิ้มเจื่อน ๆ เพราะตนเองก็ไม่ได้สอนอะไรลูกสาวมากนัก มีแต่ใช้งานหนักให้ทำโน่น
บางทีคุณอาจจะชอบ
เด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก36.9K viewsข่มรักเมียแต่ง
Kidsroom15.2K viewsซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว
橙花20.9K viewsประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่188.8K viewsเล่หปฐพี
ม่านพิจิกกา91 viewsคฤหาสน์ซ่อนสวาท
กาสะลอง876 viewsภรรยาตัวปลอม
baiboau-เนื้อนวล145 viewsทรายเทียมเพชร
พิมพ์พิรดา475 views
