Ep.5 ไม่เคยลบเธอจากใจ LC

ช่วงที่ธนัชชาพยายามโอ้โลมเขา กอดจูบไปทั่ว แต่พอจะจูบปากเขากลับเบือนหน้าหนีตลอด จนเธอไม่เข้าใจ

“พี่โจรังเกียจหนูเหรอคะ?”

เธอถามเสียงอ่อยๆ แต่เขาส่ายหน้า

“ทำต่อเถอะ ผมแค่ไม่ชอบจูบใครน่ะ”

“แปลกจัง”

เธอฟังคำตอบที่แปลกของเขาแล้วอมยิ้ม ก่อนจะถอดกางเกงให้แล้วใช้ปากดูดกลืนน้องชายของเขาที่แข็งตัวมากในตอนนี้

เจตสุวีย์เอาแต่มองรูปคนที่เขารักอยู่ตลอด เขาจำตอนที่ได้ร่วมรักกับไอรดา เธอร้องไห้อ้อนวอนเขาให้หยุด จำความรู้สึกในกายเธอที่นุ่มนิ่มและรัดรึงนั้นได้ดีเมื่อเธอสู้กับเขาจนหมดแรงต้านทาน อารมณ์ ความรู้สึก ความทรงจำนั้น พวยพุ่งออกมาอย่างมากมาย จนธนัชชาที่ใช้ปากให้และไม่รู้ตัวว่าเขาใกล้เสร็จ ถึงกับตกใจที่เขาพรั่งพรูคาปากเธอจนเลอะไปหมด พร้อมกับเสียงครางเบาๆของเจตสุวีย์ที่ลืมตัวหลุดพูดออกมา

“ไอรดา..”

จากความตกใจที่เขาเสร็จโดยไม่บอกและความน้อยใจที่วันนี้คือวันเกิดของเธอ แต่เขากลับพูดชื่อผู้หญิงอื่นทั้งที่เธอเป็นคนทำ ธนัชชาวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อไปบ้วนปากและแอบร้องไห้ในห้องน้ำอยู่พักหนึ่ง

“นัชชา เข้าห้องน้ำเสร็จหรือยัง ผมขอเข้าหน่อย”

เธอเปิดประตูออกมาทั้งที่ยังร้องไห้อยู่ เจตสุวีย์เห็นแต่เขาไม่สบายตัวที่เลอะเทอะจึงเลือกเข้าไปล้างตัวก่อน เธอไปยืนจ้องรูปนั้น ทั้งโกรธและเกลียดผู้หญิงในรูปคนนี้

ชื่อไอรดางั้นเหรอ..รอให้ฉันได้แต่งงานกับพี่โจเมื่อไหร่ ฉันจะเผารูปนี้ซะ…

พอเจตสุวีย์ออกมา เธอยังอยู่ในชุดชั้นในเหมือนเดิมและนั่งอยู่ขอบเตียง

“ดึกแล้ว น้องจะนอนที่นี่ก็ได้ แล้วค่อยไปก่อนคุณแม่จะเลิกงาน”

ธนัชชายังมีอารมณ์ที่อยากให้เขามีอะไรกับเธอบ้าง แต่เขาที่เสร็จสมใจไปแล้วกลับไม่สนใจจะถาม ก่อนจะเดินอ้อมเธอไปนอนอีกฝั่งหนึ่งของเตียง

“หนู..อยากมีอะไรกับพี่โจ แต่พี่ไม่ถามหนูเลย หนูรู้ว่าหนูไม่เก่งแต่พี่ไม่สอนหนูล่ะ ทำไมต้องทรมานกันแบบนี้ นี่วันเกิดหนูนะ..”

เขาแอบถอนหายใจและกลอกตาบนโดยไม่ให้เธอเห็น

“นัชชา มานอนตรงนี้ พรุ่งนี้เช้าตื่นมาผมจะทำให้ แต่ตอนนี้ไม่ไหวเพราะน้องมาดึกมากและผมทำไม่ได้แล้ว เพลีย”

เจตสุวีย์ยื่นมือให้เธอ ที่หันมาเอื้อมมือมาจับมือเขา แล้วล้มตัวลงนอนซบบนอก เขาลูบหัวเธอเบาๆ แล้วหลับไปอย่างรวดเร็ว

พอใกล้จะสว่าง ธนัชชาใช้มือลูบไล้แก่นกายของเขาที่แข็งตัวไวมากในตอนเช้า เจตสุวีย์ลืมตาเพื่อตั้งสติอยู่ครู่หนึ่งก็ถอดกางเกงและกางเกงชั้นในของเธอออกไป เขาเข้าไปกลางหว่างขาคร่อมตัวเธอ สอดใส่เข้าไปจนเธอร้องครางออกมา พร้อมกับขย่มอย่างแรงถี่ๆ จนธนัชชาเอาสองมือกดสะโพกเขาให้เข้าไปลึกๆ เสียงที่ฉ่ำแฉะนั้นดังจนได้ยินไปทั้งห้อง

“พี่โจ…อ๊าา”

เจตสุวีย์กดลึกๆไปสามสี่ครั้งจนหลั่งข้างใน พลางหอบหายใจแรง แล้วรีบลุกคว้ากางเกงไปที่ห้องน้ำทันที

“ระวังอย่าให้เลอะผ้าปูที่นอนนะ นัชชา”

เธอรีบเอากระดาษทิชชูมาเช็ดที่เลอะทันที ตอนนี้เธออารมณ์ปกติแล้ว ทำให้ใจเย็นลงมาก

“วันหลังเซอร์ไพรส์แบบนี้ไม่เอานะ มันดึกไป แล้วพอน้องทำตอนที่ผมยังงัวเงียก็จะเป็นแบบนี้แหละ”

“คืนนี้หนูมาอีกได้มั้ยคะ?”

“ยังไม่อิ่มเหรอ?”

“พี่คิดว่าหนูเป็นไอรดาก็ได้ค่ะ”

คำพูดที่สุ่มเสี่ยงนี้ทำให้เจตสุวีย์โกรธมาก เขาถอนหายใจยาวก่อนจะเดินเลี่ยงไปนั่งที่เตียง

“อย่ายุ่งกับเธอหรือพาดพิงเธออีก”

“พี่โจเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมาทั้งที่หนูเป็นคนปรนนิบัติพี่นะคะ”

“ไม่เป็นไร งั้นเราห่างกันสักพักแล้วกัน”

ธนัชชารู้ตัวทันทีว่าเธอพลาดเพราะปากตัวเอง และชีวิตที่สุขสบายในตอนนี้จะล่มเอาเสียก่อน เธอเข้าไปนั่งกับพื้นแล้วกอดเอวเขาที่นั่งอยู่ขอบเตียง

“หนูขอโทษค่ะ จะไม่พูดแบบนี้อีก”

เจตสุวีย์นิ่งเฉยมาก เขาสั่งเธอด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะแต่ก็น่ากลัว

“น้องพูดถึงคนที่ผมรักสองครั้งแล้ว สำหรับผม คนเราไม่ควรผิดพลาดเกินสองครั้งนะ จำกฎข้อแรกได้มั้ย? ทบทวนให้ผมฟังหน่อย”

เธอกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า

“ให้หนูอยู่เป็น อะไรที่พี่ไม่ชอบห้ามทำค่ะ”

“ดีแล้วที่จำได้นะครับ กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวคุณแม่น้องเลิกงานไม่เจอน้องจะเป็นห่วง”

ธนัชชาลุกขึ้นและเดินออกไปเงียบๆ ส่วนเขาไปหยิบโทรศัพท์พลางคิดว่าจะทักอะไรไปหาไอรดาดี ซึ่งที่อเมริกาคือบ่ายสามโมง

“อยากไปเที่ยวเชียงใหม่จัง”

ส่งไปเท่านี้แล้วนั่งรออย่างใจจดใจจ่อที่เธอว่างพอจะตอบหรือไม่

“ตอนนี้ป้ารินอยู่กับฉัน มีแค่ครอบครัวลูกชายแกอยู่ที่นั่นช่วยดูแลบ้านให้น่ะ แต่ถ้าเธออยากไปเที่ยวเชียงใหม่ ก็ไปนอนค้างที่นั่นได้เลยไม่ต้องเช่าโรงแรม รถก็มีให้ใช้ด้วย จะไปตอนไหนขอให้บอก ฉันจะบอกลูกชายป้าเอาไว้”

“ฉันว่าจะไปคืนวันศุกร์นี้ กลับเช้าวันจันทร์”

“แล้วไปกับใครอ่ะ พี่บิวป่ะ?”

“ไม่หรอก ไปคนเดียวสิเพราะเขาต้องทำงาน แต่ฉันอยากไปพักผ่อนนิดหน่อย เครียดงานน่ะ ไม่มีพี่โจคอยช่วยก็แบบนี้”

เจตสุวีย์พิมพ์อวยตัวเองขำๆไปแบบนั้นเอง

“จริงสินะ พี่โจน่ะทำงานเก่งแล้วก็ฉลาด ตอนไปคุยงานกับลูกค้าด้วยกัน ทำฉันทึ่งมากเลย แต่ช่างเถอะ ขอไม่พูดถึงแล้วดีกว่า”

คำตอบที่ดูเหมือนจะดีแต่ลงท้ายที่เหมือนมีดปักลงกลางใจเขา

“ขอโทษนะ”

“อะไรจูน ขอโทษอะไร? เธอไม่ได้ทำผิดต่อฉันสักหน่อย”

“ไม่น่าพูดถึง ทั้งที่รู้ว่าเธอเกลียด”

“ฉันไม่ได้เกลียดพี่ชายเธอแล้ว แค่ไม่อยากพูดถึงแล้วพาลนึกถึงเรื่องที่พี่เขาเคยทำกับฉันแค่นั้นเอง ตอนนี้ฉันเข้มแข็งเพราะแมทธิวที่ช่วยฉันไว้”

“น้องมาร์ตินเป็นยังไงบ้าง?”

เจตสุวีย์เปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะจุกที่เธอยังตอกย้ำว่าเขาทำลายเธอ แต่แมทธิวคือคนที่ช่วยเธอไว้

“ตอนนี้แมทธิวอุ้มไปเดินเล่นน่ะ เขาติดลูกชายมาก จำได้ว่าตอนปวดท้องคลอดนะ ฉันร้องไห้เจ็บแทบตายแน่ะ”

“เสียดายนะ ฉันอยากไปอยู่ตอนนั้นด้วย”

“บ้าเหรอ อยากดูไว้เป็นประสบการณ์หรือไง?”

ไอรดาที่พิมพ์ไปแล้วขำเพื่อนสนิทของเธอ ผิดกับคนที่สวมรอยเป็นจูน เขาเศร้าและเสียใจ

“งั้นไม่กวนแล้ว ขอไปนอนต่อก่อนนะ”

“จ้ะ”

เจตสุวีย์ล้มตัวลงนอนต่อเพราะยังไม่เจ็ดโมงเช้า

พี่สำนึกผิดเท่าไหร่ก็คงไม่มากพอใช่มั้ย..ไอรดา…

ทุกการสนทนานั้น น้องสาวของเขาเห็นทุกอย่างในช่วงสายที่เธอเปิดโน้ตบุ๊ค และโทรไปหาพี่ชายที่ตื่นนอนพอดี

“พี่โจ จะไปเชียงใหม่ที่บ้านอายเหรอ ทำไมต้องทำแบบนี้?”

“พี่แค่อยากไป ที่ที่พี่เจอน้องอายครั้งแรก ที่บ้านนั้น”

“งั้นจูนจะไปด้วย เพราะจะได้อ้างว่าพี่ไปเป็นเพื่อน หาเรื่องเข้าตัวจริงๆ”

หลังจากนั้นจนถึงคืนก่อนวันจะไปเชียงใหม่หนึ่งวัน เขาดื่มจนเมาที่บาร์ทุกวัน แล้วไปนอนบนห้องทำงานชั้นสองของบาร์ และกลับบ้านในตอนเช้าเพื่ออาบน้ำไปทำงานเท่านั้น

ส่วนธนัชชาที่ไม่เห็นเขากลับบ้านหลายวัน ตอนเช้าก็ไม่เจอเพราะเธอออกไปเรียนก่อนเขาที่เข้ามาอาบน้ำที่บ้านในตอนสาย ส่งข้อความไป เขาก็ไม่อ่าน จะโทรหาก็ไม่กล้า ทำให้เธอเริ่มคิดมากว่าเขาอาจเบื่อและอาจมีผู้หญิงคนใหม่ให้ดูแลอีกหรือเปล่า

คืนวันพฤหัส เขานั่งดื่มเงียบๆคนเดียวที่โซนวีไอพี ปัดไอจีของไอรดาเลื่อนดูวนไปวนมาแบบที่เขาชอบทำ จนกระทั่งมีช่วงที่วงดนตรีที่บาร์ได้ร้องเพลงหนึ่ง ชื่อเพลงว่า อยู่ได้แล้ว ของลิปตา,Mirrr

มันตรงกับอารมณ์ที่อ่อนไหวเพราะเริ่มมึนเล็กน้อย เขาฟังเพลงไปพร้อมกับนึกถึงสิ่งที่เขาทำแย่ๆกับเธอ จนน้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

เขาเรียกพนักงานมาถามชื่อเพลง ก่อนจะคัดลอกลิงก์เพลงนี้ส่งไปที่แชทไอจีของไอรดา ซึ่งเป็นเวลาแปดโมงเช้าที่นั่น แล้วนั่งจ้องแชทอยู่แบบนั้น จนกระทั่งขึ้นว่า “เห็นแล้ว”

ทำเอาเจตสุวีย์เริ่มมีสติคิดได้ว่าเธออาจจับได้ จึงรีบพิมพ์ไปว่า

“ขอโทษที ส่งผิดน่ะ”

ไอรดาที่เห็นลิงก์เพลงนี้ที่ส่งมาในตอนเช้าเวลาเดิมที่จูนมักจะทักมาประจำ ทำให้เธอตะหงิดใจเล็กๆ แถมยังบอกว่าส่งผิดอีก จึงเลือกที่จะยังไม่ตอบอะไรไป แล้วเปิดเพลงนี้โดยใส่หูฟัง ความหมายของเพลงทำให้ไอรดาใจเต้นแรง ยิ่งฟังไปเรื่อยๆ ยิ่งจุกจนต้องขอป้ารินให้ช่วยดูลูกชายให้และเข้าไปอยู่ในห้องน้ำ ระหว่างที่นั่งฟังจนจบ สมองของเธอเริ่มคิดและเริ่มเลื่อนดูแชทที่คุยกับจูนมาตลอดร่วมเดือน

เจตสุวีย์รับรู้ว่าไอรดาเห็นทุกอย่างและไม่ตอบอะไรมาเลย เขารีบลบลิงก์เพลงออก เหงื่อเริ่มผุดตรงไรผม ทั้งที่ในบาร์นั้นแอร์เย็นจนหนาว ยิ่งเธอเงียบไม่ตอบอะไรมา เขายิ่งร้อนรนจนคิดว่าต้องพิมพ์อะไรสักอย่างเพื่อกลบเกลื่อน แต่ระหว่างที่คิดอยู่ ไอรดาก็พิมพ์มาก่อน

“ทะเลาะกับพี่บิวหรือไง? เพลงเศร้าเชียว ทำยังกับเลิกกันไปได้”

“เปล่า พอดีฟังละชอบจะส่งให้เพื่อนอีกคนที่อกหักน่ะ แต่ส่งผิด”

ไอรดาเริ่มคิดทันทีที่เห็นคำตอบ เพราะเปิ้ลกับหลิวนั้นยังไม่มีแฟน แต่เธอพยายามคิดในแง่ดีว่า จูนอาจมีเพื่อนคนอื่นที่เธอไม่รู้จักก็ได้ อยู่ๆแมทธิวก็เคาะประตูห้องน้ำ ทำเอาเธอตกใจ

“ที่รัก…ที่รัก เป็นอะไรหรือเปล่า? ทำไมเข้าห้องน้ำนานแล้วเงียบ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ฉันท้องผูกน่ะ รอสักครู่ได้มั้ย?”

“เหรอ งั้นไปหาหมอด้วยกันนะ จริงๆช่วงนี้คุณก็ทานผักตลอดนี่นา”

“ไม่เป็นไรหรอก จะลองกินโยเกิร์ตดู”

ไอรดาตอบโดยที่ยังอยู่ในห้องน้ำ เมื่อแน่ใจว่าแมทธิวไปแล้ว เธอจึงเริ่มการเช็กอะไรบางอย่าง

“ฉันว่าเราย้ายไปใช้ไลน์คุยกันดีไหม?”

“ทำไมเหรอ? พอดีไลน์แชทมันเยอะมาก ดูวุ่นวายไปหน่อย”

“ช่วงนี้เธอได้เจอพี่โจบ้างมั้ยจูน?”

“ไม่นะ อยู่คนละบ้าน ไม่ต้องไปสนใจคนแบบนั้นหรอก สมควรแล้วที่จะอยู่คนเดียว”

เจตสุวีย์พยายามบอกปัดเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเธอเกลียดเขาแค่ไหน

“ฉันคิดว่ากลับไปไทย จะคืนเงิน 20 ล้านที่พี่โจให้ฉันมา บางทีการที่พี่เขาต้องไปอยู่คนเดียว อาจจะกำลังลำบากอยู่ก็ได้”

เขาพยายามกลั้นน้ำตา จนต้องขึ้นไปห้องทำงานบนชั้นสองของบาร์

“พี่โจจะเสียใจนะ ถ้าเธอทำแบบนั้น”

“ก็ให้พี่เขาเอาไว้ใช้กับผู้หญิงคนอื่นดีกว่า ตอนนี้ฉันไม่ได้ลำบากอะไร สามีฉันรักและดูแลดีมากเหมือนเจ้าหญิง ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนดีกับฉันแบบเขาอีกแล้ว ฉันจะรักแมทธิวตลอดไป เขาคือโลกทั้งใบของฉันเท่านั้น”

ไอรดาพิมพ์ลงไปแบบนั้นด้วยความรู้สึกหลายอย่าง

ถ้าเป็นคนที่ฉันคิดจริงๆ…ฉันจะบีบเขาให้เจ็บเหมือนที่เขาเคยบีบฉันจนเกือบเสียกิจการของพ่อไป แต่ถ้าไม่ใช่ก็แล้วไป..

“ถ้าพี่โจได้รู้แบบนี้ ต่อให้เขาเป็นอะไรไปคงสบายใจที่มีคนดูแลเธอได้ดีแบบนี้”

เจตสุวีย์พิมพ์แบบเขาที่คิดจริงๆ

ไหนๆก็เจ็บอยู่แล้ว เจ็บอีกจะเป็นไรไป..

“ฉันไปดูลูกก่อนนะจูน”

ไอรดาตัดบทและฮึบก่อนจะออกจากห้องน้ำ แล้วไปกอดคอแมทธิวที่นั่งทำงานอยู่

“ท้องผูกไม่ดีนะ ผมคงต้องดูแลอาหารของคุณใหม่ Sweetie”

“พอลูกครบหนึ่งขวบไปหาคุณปู่คุณย่าของฉันที่เมืองไทยกันนะ”

“ได้สิ แต่ต้องจัดปาร์ตี้หนึ่งขวบให้มาร์ตินก่อน พ่อแม่ผมเห่อหลานมาก นี่จะบินมาอีกแล้ว”

เธอกอดสามีแน่น “ฉันรักคุณมากนะ”

แมทธิวลูบแขนเธอเบาๆ “ผมรักคุณมากกว่า”