Ep.4 หนังที่ฉายซ้ำๆ

ธนัชชาที่เก้อเขินเขาที่นอนเอนหลังอยู่ เริ่มเดินมาใกล้ๆ ข้างเตียง ก่อนจะทรุดตัวนั่งข้างตัวเขา แต่เจตสุวีย์กลับมองเธอเฉยๆ เท่านั้น

“เอ่อ..พี่โจจะให้หนูทำอะไรคะ คือ..หนูไม่เคยเริ่มก่อน”

เฮ้อ..ภรรยาเก่าของแมทธิวยังรู้งานมากกว่านี้ แต่เอาเถอะ..เธอคงไม่รู้งานเท่ากับสาวกลางคืนอย่างกานต์วิภาที่ผ่านผู้ชายมาเยอะกว่า

เจตสุวีย์คิดแบบนั้นก็ลุกไปปิดไฟ แล้วไปยืนใกล้เธอที่นั่งบนเตียง จับมือเธอให้มาลูบสัมผัสที่เป้ากางเกงนอนของเขา ธนัชชาเขินมากแต่ดีที่เขารู้ใจเธอแล้วปิดไฟ ทำให้ไม่ต้องอายมากเกินไป เธอเริ่มใช้สองมือลูบไล้อยู่ครู่หนึ่ง จนมันแข็งตัวพองขึ้นก่อนจะค่อยๆ ถอดกางเกงของเขาลงไปกองกับพื้น

ถึงตอนนี้เธอแอบเสียดายนิดหน่อยที่ปิดไฟจนไม่เห็นเรือนร่างของผู้ชายที่เธอหลงรัก

“ผมไปนอนบนเตียงดีกว่านะ”

เขาขึ้นไปนอนโดยถอดกางเกงที่กองอยู่ปลายเท้าออกไป ธนัชชาเลื่อนตัวเข้าไปกลางหว่างขาของเขาแล้วใช้ปากโลมเลียเพื่อหวังทำให้เขาพอใจ สำหรับเจตสุวีย์ที่คิดว่าขนาดปิดไฟเธอยังอ้อยอิ่ง ทำให้เขาเบาเกินไปจนแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย

ก่อนที่อารมณ์จะหมดลง เขาเอื้อมเปิดไฟหัวเตียงพอให้สลัว แล้วดันตัวเธอให้นอนลง เลิกเสื้อขึ้นจนเห็นหน้าอก ดึงกางเกงทั้งตัวนอกและกางเกงชั้นในออกทีเดียว เขาคร่อมทับตัวเธอ หน้าเกยไหล่เธอไว้แค่นั้น โดยที่เอาท่อนเอ็นถูไถน้องสาวของเธอเพื่อปลุกอารมณ์อีกครั้ง แล้วสอดใส่เข้าไปจนกระทั่งเสร็จ โดยไม่สนใจว่าเธอจะเสร็จหรือไม่

“น้องใช้ห้องน้ำที่นี่แหละ ผมจะใช้ห้องน้ำของห้องนอนอีกห้อง”

เขาคว้ากางเกงนอนและบ็อกเซอร์เดินออกไป ส่วนเธอไปล้างจุดสงวนที่เปียกแฉะนั้น พลางคิดว่าครั้งหน้าต้องปรนนิบัติให้ดีกว่านี้ เธอดูไม่เก่งเรื่องแบบนี้อาจทำให้เขาเบื่อได้

สำหรับเจตสุวีย์เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีนี้ก็เกินพอแล้ว มันเป็นเซ็กซ์ที่เขาไม่ประทับใจสุดๆ

ธนัชชาออกมาจากห้องน้ำ ถึงเห็นรูปคนรักของเขาที่อยู่บนผนัง ซึ่งเขาสามารถนอนมองเธอได้ทั้งคืน

ตัวจริงคงจะสวยและมีเสน่ห์มาก ขนาดภาพวาดยังขนาดนี้ แต่งงานไปแล้วเขายังเฝ้าฝันถึงเธอ จนธนัชชาแอบอิจฉาลึกๆ อยู่ในใจ

พอเขากลับเข้ามาเห็นเธอยืนจ้องภาพวาดอยู่ ก็เลยถือโอกาสพูดขึ้น

“น้องกลับไปพักผ่อนที่บ้านนะ ผมอาจจะทำงานต่อนิดหน่อย”

“หนูขอโทษที่ทำให้พี่โจไม่ประทับใจค่ะ ครั้งหน้าหนูจะทำให้ดีกว่านี้”

“ไม่เป็นไร บางทีเราอาจจะเกร็งๆ กันอยู่ ไว้ผมจะโอนเงินให้ไปซื้อชุดนอนที่ผมชอบนะ แล้วจะบอกว่าชอบแบบไหน น้องก็ไปซื้อเอา”

เธอรับคำแล้วกลับไปยังบ้านของเธอ ล้มตัวลงนอนแบบหมดอาลัยตายอยาก

ฉันไม่น่าใส่ชุดนี้ไปหาพี่โจ สังเกตดูหน้าเขาก็รู้แล้วว่าผิดหวัง..อยากกัดลิ้นตายจัง ทำไมคิดไม่ได้นะว่าต้องซื้อชุดนอนเซ็กซี่ไปปรนนิบัติพี่เขา..

แถมเขาไม่จูบเธอเลยไม่ว่าที่ไหน แม้แต่ตอนร่วมรัก เขาจูบแก้มเธอครั้งเดียวคือคืนก่อนที่กลับมาจากบาร์เท่านั้น

จูนโทรเข้ามาหาพี่ชายของเธอ เพราะเห็นว่าพึ่งจะสามทุ่มครึ่ง

“จูนเห็นแชทที่พี่โจคุยกับอายแล้ว อย่าหลุดให้อายจับได้เชียวนะ เดี๋ยวจูนจะเข้าปิ้งไปด้วย”

“ไม่มีทางหลุด แชทนี้สำคัญกับพี่มาก มันคือสิ่งเดียวที่พี่จะได้ติดต่อกับน้องอาย ต่อให้ไอ้นั่นมันจะอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา แต่พี่ก็ยังอยู่ด้วยเหมือนกัน”

“พี่โจ…จูนเข้าใจอาย แต่ก็เข้าใจพี่ด้วยนะ บางทีเราอาจต้องทำใจ ปล่อยวางบ้าง อายแต่งงานกับคนที่รัก พวกเขารักกันไม่มีทางที่ใครจะแทรกกลางได้..”

“พี่ขอไม่พูดเรื่องนี้นะ พี่พอใจแบบนี้ สะดวกแบบนี้ จูนอาจไม่เข้าใจ สายตาน้องอายที่มองพี่ทุกครั้งเมื่อก่อนนั้นในตอนที่พ่อแม่ของน้องยังอยู่กับตอนที่น้องไม่มีพ่อแม่แล้วในงานวันรับปริญญา คนที่จะปกป้องน้องอายได้มีแค่พี่”

“แต่พี่โจกลับไปข่มเหงน้ำใจคนที่อยากปกป้องเนี่ยน่ะเหรอ?”

“พี่ไม่มีทางเลือก ถ้าพี่ใจกล้ามากกว่านี้ พาน้องอายหนีไปด้วยกันสักหลายๆ วัน เธอคงท้องลูกของพี่แน่ๆ”

“โอ้ยยย พี่โจ จูนจะบ้าตาย ไม่พูดด้วยแล้ว”

“แล้วใครโทรมาหาพี่ก่อนล่ะ?”

“งานก็เครียดยังเจอพี่โจทำให้จะบ้าตายอีก”

“จูนจะเครียดอะไร? มีแฟนแล้วนี่ สมหวังแล้วสิ มีแต่พี่นี่แหละ วางสายไปได้แล้ว พี่จะคุยกับน้องอาย”

“เฮอะ!”

พอสี่ทุ่มนิดๆ เขาก็สวมรอยเป็นน้องสาวอีกครั้งเพื่อแชทคุยกับไอรดาที่ไม่รู้อะไร เขามีความสุขเล็กๆ เพียงแค่นี้ก็ถือว่ามากพอแล้วสำหรับสถานการณ์แบบนี้

แมทธิวทำงานที่ซานดิเอโก้เสร็จก็กลับมาอยู่กับภรรยาและลูก แต่เขาเริ่มสังเกตว่าไอรดาคุยแชทกับจูนทุกวันตั้งแต่เขากลับมา บางวันก็แชทคุยทั้งเช้า บ่าย เย็น ที่เขาเห็นเพราะทำงานที่บ้านได้ โดยทุกกิจการเขาเอาอยู่ด้วยเทคโนโลยีสมัยนี้ที่ตรวจสอบทุกอย่างได้โดยไม่ต้องไปนั่งเฝ้าเอง

“ที่รัก เพื่อนสนิทคุณช่วงนี้คุยกันบ่อยเลยนะ คงจะเหงาสิ”

“ใช่ จูนน่ะสนิทกับฉันมากที่สุด ยิ่งตอนเรียนมหาวิทยาลัยนะ มานอนค้างที่คอนโดฉันตลอด จนโดนแซวว่าคู่ปาท่องโก๋ ฉันอยากให้จูนสมหวังกับพี่บิวสักที”

“ผมเห็นว่าเขาทำงานดีนะที่โรงงานของเรา ตำแหน่งขึ้นเรื่อยๆ ทาง HR ยังบอกว่าเพื่อนร่วมงานหรือผู้ใต้บังคับบัญชารักเขาทุกคน เป็นคนที่มีศักยภาพและอนาคตจะไปได้ไกลในอายุเพียงแค่นี้”

“ดีใจที่ได้ยินแบบนี้ จูนคงสบายใจเหมือนกัน ฉันไม่กล้าซักถามกับจูนมากในเรื่องส่วนตัวแบบนี้ แต่ตอนนี้ก็โล่งใจแทน”

ธนัชชานั่งรถกลับบ้านมาจากมหาวิทยาลัยในวันหนึ่ง หลังจากวันที่มีอะไรกับเจตสุวีย์ได้เพียงหนึ่งอาทิตย์ เธอเห็นรถยนต์แคมรี่ตัวใหม่ล่าสุดป้ายแดงจอดอยู่หน้าบ้าน หัวใจเต้นแรงและร่างกายที่สั่นเทา เธอรีบโทรหาเขาทันที

“ผมทำตามสัญญาแล้ว น้องจะได้ไม่ต้องลำบากไปไหนมาไหนนะ เอาคันนี้ไปก่อนเพราะยังเป็นนักศึกษาอยู่”

เธอถึงกับปล่อยโฮออกมาทันที จนเกือบคุยไม่รู้เรื่อง ต้องตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง

“พี่โจดีกับหนูมาก ทั้งที่หนูไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวอะไร หนูรักพี่นะคะ..”

“กุญแจรถอยู่ที่โต๊ะห้องรับแขกนะ ไปลองขับดูแล้วกัน ส่วนวันนี้ผมคงกลับดึก มีสังสรรค์กับเพื่อน”

“ขอบคุณนะคะ”

ในใจเธออยากเรียกเขาว่าที่รัก แต่ไม่กล้าพูดออกไป เพียงแค่สิ่งที่เขาดูแลเธออย่างดี มันเหมือนเธอได้ชีวิตใหม่ในช่วงวัยรุ่นวัยเรียนปีสุดท้ายที่มีความสุขที่สุด

แม่ของเธอตกใจมากที่ลูกสาวได้รถยนต์จากแฟนหนุ่ม ซึ่งจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยได้เห็นหน้าค่าตาผู้ชายที่คบหากับลูกสาวของตนเอง

“ทำไมเขาช่างดีขนาดนี้ แม่อยากขอบคุณเขามากเลย ตอนนี้บ้านเราแทบไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเพราะเขานะ”

“รอเวลาให้พี่เขาพร้อมดีกว่า เขาทำงานหนักมาก ที่หนูมีชีวิตที่สุขสบายตอนนี้เพราะพี่เขา หนูไม่อยากกวนใจให้พี่เขาลำบากใจค่ะแม่”

ธนัขชาขับรถใหม่ไปเรียน ใช้โทรศัพท์รุ่นใหม่ตัวแพง เริ่มเข้าคลินิกทำศัลยกรรมใบหน้าและผิวกาย สามารถเลี้ยงเพื่อนในร้านหรูๆ ได้เพราะเงินของเจตสุวีย์ที่ดูแลเธออย่างดี กลายเป็นจากที่มีเพื่อนนับคนได้ เริ่มมีเพื่อนมาสนิทสนมด้วยมากขึ้นหลายคน

เธอต้องการเลี้ยงวันเกิดตัวเอง เจตสุวีย์ก็อนุญาตให้ไปที่ Esters Bar ของเขาได้ โดยเธอขนเพื่อนไปร่วมสิบชีวิต ก่อนที่จะมีเค้กก้อนใหญ่และกุหลาบแดงช่อโตจากผู้อุปถัมป์ของเธอให้คนนำมาให้ ทำเอาเพื่อนๆ พากันอิจฉา

“แฟนแกโคตรรวย สปอร์ต กทม สุดๆ ว่ะ”

“ยังคบๆ คุยๆ กันอยู่ ไม่อยากให้เรียกว่าแฟน”

“นี่ขนาดแค่คบคุยๆ นะ แบรนด์เนมทั้งตัว เงินใช้ไม่อั้น มูที่ไหนวะแก โอ้ย วาสนาแท้”

“ถ้าบอกอย่าตกใจนะ..พี่เขาอยู่ตรงข้ามบ้านฉันเอง ย้ายมาอยู่ได้แป็บเดียวก็ทักทายกันแล้วก็ยาวเลย”

“แต่แถวบ้านฉันนะ มีแต่เฒ่าหัวงู”

ไม่นานนักเจตสุวีย์ก็เข้ามาหาที่บาร์และสั่งพนักงานว่าโต๊ะของธนัชชาให้ลงบัญชีเขาทั้งหมด เพื่อนๆ ทุกคนพากันอึ้งที่เห็นแฟนของธนัชชาเป็นครั้งแรก เพราะความหล่อปานเทพบุตร ผิวขาวยังกับหยวก จนนึกว่าอาบน้ำวันละสิบรอบ

เธอภูมิใจในตัวเจตสุวีย์มาก และสามารถอวดได้ไม่อายใครที่ว่าเขาเป็นป๋าที่ยังหนุ่มยังแน่น ก่อนจะเข้าไปกอดแขนคลอเคลียอ้อนเขา

“ขอบคุณนะคะพี่โจ อวยพรให้หนูหน่อยได้มั้ย?”

“ขอให้นัชชามีความสุขแบบนี้ตลอดไปนะ เป็นเด็กดีแบบนี้ไปนานๆ”

เธอกอดเขาโชว์เพื่อนๆ เจตสุวีย์แค่ยิ้มๆ พลางดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ เพราะถึงเวลาที่เขาจะต้องคุยกับไอรดาแล้ว

“จะไปแล้วเหรอคะ?”

“ผมจะไปเคลียร์งานต่อที่บ้าน น้องอยู่สนุกกับเพื่อนๆ เถอะ”

เธอรู้สึกผิดที่เขาทำงานหนักตลอด แต่เธอเองกลับมาเที่ยวสนุกอยู่ที่นี่

“เอ้า พี่เขาไปไหนแล้วน่ะแก?”

“กลับบ้านไปทำงานต่อแบบนี้ประจำ หลายครั้งที่ไฟจากบ้านพี่เขาตีสองตีสามก็ยังทำงาน ฉันรู้สึกผิดเลยเนี่ย”

“เอาน่า เลิกนี่ไปก็ไปเอาใจพี่เขาหน่อยสิ”

เป็นความคิดที่เข้าท่าอยู่ เพราะเธอซื้อชุดนอนสุดเซ็กซี่มาหลายชุด แล้วที่ผ่านมาก็มีอะไรกับเขาแค่ครั้งเดียว ครั้งนี้น่าจะลองดูสักหน่อย ถือว่าเป็นการแก้ตัวจากครั้งแรกด้วย

ไอรดารู้สึกแปลกที่จูนยังไม่ทักแชทมา เพราะความเคยชินที่เริ่มคุยกันอยู่ทุกวัน เธอลงรูปที่พาลูกชายไปเดินเล่นที่ริมทะเล และแน่นอน เจตสุวีย์ก็มากดไลค์ก่อนใครเพื่อน

ไม่นานนักแชทจากจูนก็ทักตามมาในเวลาไล่เลี่ยกันกับที่พี่ชายของเธอพึ่งกดไลค์ไปเมื่อสักครู่

“ทำอะไรอยู่? เห็นลงรูปไปเดินริมทะเล เดินระวังด้วยนะ”

“เบื่อๆ อ่ะ เลยออกไปสูดอากาศบ้าง แต่ไปได้ไม่นานแมทธิวตามน่าดู แล้วก่อนเธอทักแชทมานะ พี่โจยังกดไลค์รูปฉันอยู่เลย ขนาดที่ไทยดึกละนะ แต่ยังไม่นอน”

เจตสุวีย์ยิ้มให้กับความไม่รู้เดียงสาของเธอ

“พี่โจกดไลค์ไวจังนะ พึ่งลงเองไม่ใช่เหรอ แสดงว่าพี่เขาคงเป็นห่วงน่ะ”

“อืม..พี่โจกดไลค์รูปที่ฉันลงตลอด หลายครั้งก็มาคนแรกเลย ดีที่แมทธิวไม่มานั่งเช็ก แต่ถ้าคอมเมนต์นี่เห็นแน่ๆ แล้วทำไมวันนี้ทักแชทมาช้า มัวเที่ยวล่ะสิ เฮ้อ คิดถึงเพื่อนๆ จัง”

เขารู้สึกผิดขึ้นมาเสียเฉยๆ ที่ทักแชทเธอช้าจนโดนท้วงขึ้นมา

“อ้อ..พอดีคุยกับม๊าน่ะ เลยทักช้า ม๊าเป็นห่วงพี่โจเลยคุยกันยาว อัปเดทกับฉันว่าเป็นยังไงบ้าง”

“นั่นสิ เป็นยังไงบ้าง?”

เจตสุวีย์ใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีที่ไอรดาเกิดสนใจถามเกี่ยวกับตัวเขา

พี่อยากบอกหนูมาก..ว่าพี่นี่แหละที่คุยกับหนูอยู่ทุกวัน…

มันเจ็บมากที่เขาอยู่ในสถานะที่สวมรอยเป็นน้องสาวของเขาเองเพื่อขอแค่ได้คุยกับเธอ

เขาเข้าใจแล้วว่าการอยู่ไกลจากคนที่รักมันรู้สึกยังไง อยากเจอ อยากพบหน้า อยากกอด ความรักที่ต้องซ่อนเอาไว้เพราะเธอเกลียดเขา…

เขาอาจจะต้องทนทุกข์แบบนี้จนแก่ตายไปพร้อมกับไอรดากับแมทธิวเลยก็ได้

พอคุยกับไอรดาเสร็จ ก็ไปอาบน้ำแล้วปิดไฟเข้านอน นานเท่าไหร่ไม่รู้ได้ เขาที่สะลึมสะลือเริ่มรู้สึกว่ามีคนมาลูบไล้ร่างกายโดยเฉพาะตรงนั้น

“พี่โจ ให้หนูปรนนิบัติพี่นะคะ หนูขอโทษที่เอาแต่เที่ยว ทั้งที่พี่ทำงานเหนื่อย”

เขาเอื้อมไปเปิดไฟหัวเตียง ก็เห็นธนัชขาที่แต่งหน้าอ่อนๆ พรมน้ำหอมกลิ่นโปรดของเขาในชุดนอนสีดำลูกไม้ซีทรูสุดเซ็กซี่

“ทำไมไม่นอนพัก ไม่เป็นไรหรอก”

แต่ธนัชชาขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวเขาแล้วถอดชุดนอนที่เซ็กซี่ออก เผยให้เห็นชุดชั้นในที่ยั่วยวน เธอก้มลงจูบซุกไซร้ซอกคอและติ่งหูของเขาเบาๆ มือข้างหนึ่งของเธอปลุกอารมณ์บีบเคล้นที่อยู่หว่างขา

เจตสุวีย์มองไปที่รูปของผู้หญิงที่เขารัก พลางจินตนาการว่านี่คือไอรดาที่กำลังแสดงความรักให้เขาอยู่ จนในที่สุดอารมณ์แห่งความใคร่เกินจะยับยั้งได้ก็เกิดขึ้นมา