หนีตามชายชู้!

“ช้าก่อน...”

หลินจื่อชิงรีบเอ่ยขึ้น พลันมองใบหน้าจิ้มลิ้มของบุตรสาวคนที่สามอย่างครุ่นคิดหนัก ฮูหยินของเขาพูดถูก ฝ่ายนั้นไม่เคยพบหน้าหลินอวี้เหม่ยตอนโตมาก่อนเสียหน่อย ที่ต้องการแต่งก็เพื่อทำตามสัญญาหมั้นหมายเท่านั้น อีกทั้งเขายังรู้มาว่างานแต่งนี้ทำเพื่อเลี่ยงไม่ให้ฝ่าบาทพระราชทานสมรสให้กับแม่ทัพผู้เกรียงไกรนั่นเพื่อเป็นการมัดมือชกเลยชิงแต่งงานกับบุตรีของเขาเสียก่อน

หากส่งบุตรีอีกคนไป ทางนั้นก็คงไม่รู้ หรือถึงจะรู้แต่ถึงตอนนั้นข้าวสารก็กลายเป็นข้าวสุกไปแล้ว ก็ยากจะแก้ไข

ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เขามีลูกสาวไม่รักดีเช่นหลินอวี้เหม่ยกันเล่า 

“เจ้าแน่ใจนะว่ายินยอมแต่งกับแม่ทัพเซียวหลงเฉิงแทนพี่สาวเจ้า”

“แน่ใจเจ้าค่ะท่านพ่อ” หลินซูหนิงรับคำ ดวงตาเป็นประกายมุ่งมั่น

ภาพนั้นทำให้หญิงสาวที่ซ่อนตัวดูสถานการณ์อยู่ในเงามืดขมวดคิ้วอย่างงุนงง

เจ้าบ่าวของนางไม่ใช่หานเจี้ยนจวิ้นแต่กลับเป็นแม่ทัพเซียวหลงเฉิงงั้นหรือ

ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก นางเคยได้ยินชื่อนี้จากไหนนะ

ใช่แล้ว! ในฝันร้ายนั่นเขาคือเจ้าบ่าวของหลินซูหนิงน้องสาวนางมิใช่หรือ แล้วทำไมตอนนี้กลับกลายมาเป็นเจ้าบ่าวของนางแทนเล่า

นี่มันเรื่องตลกอันใดกัน สิ่งที่อยู่ในฝันทำไมถึงกลับตรงข้ามกันไปหมดเช่นนี้ได้เล่า

หญิงสาวครุ่นคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ในฝันร้ายของตน นางจำได้ว่าในฝันนั่น คนที่เขาต้องแต่งงานด้วยคือหลินซูหนิงน้องสาวของนางมิใช่หรือ

ในขณะที่นางแต่งให้กับสามีชั่วอย่างหานเจี้ยนจวิน แต่สุดท้ายแม่ทัพผู้นั้นก็พบจุดจบถูกประหารด้วยข้อหากบฏในภายหลัง ส่วนหลินซูหนิงน้องสาวของนางนั้นเอาตัวรอดจากการประหารได้ด้วยการมอบเบาะแสและหลักฐานสำคัญทำลายแผนการก่อกบฏของสามีถวายให้กับองค์ฮ่องเต้ แถมได้พระสนมหลินพี่สาวคอยช่วยเกลี้ยกล่อมฝ่าบาทอีกแรง ทำให้ นางมีความดีความชอบลบล้างความผิดจนได้รับอภัยโทษและมาแต่งงานใหม่กับหานเจี้ยนจวิ้นในภายหลัง

นี่คือเหตุการณ์ที่อยู่ในความฝันที่นางเห็นมา

แล้วนี่นางควรทำอย่างไรดีเล่า ควรเลือกทางไหนดี ถึงจะไม่ต้องเข้าไปอยู่ในวังวนเดิมที่มีจุดจบน่าอนาถเหมือนในฝันร้ายนั่น แต่ที่แน่ๆ คราวนี้นางย่อมไม่คิดสั้นเลือกหนีตามสามีชั่วอย่างหานเจี้ยนจวิ้นแน่ แต่การปล่อยให้น้องสาวตัวร้ายได้แต่งงานกับแม่ทัพเซียวอะไรนั่น มันก็จะซ้ำรอยเดิมในฝันอีกครั้ง อาจนำไปสู่จุดจบเดิมอีกก็เป็นได้

แล้วข้าควรเลือกทางไหนดีเล่า คิดสิคิด

ดูจากวาจาท่าทางของน้องสาวและแม่เลี้ยงของนางแล้ว เหมือนว่าทั้งสองจะต้องการแต่งเข้าจวนแม่ทัพแทนนางจนตัวสั่น หากนางหนีไปตอนนี้ทั้งสองก็จะได้สมใจ แต่ถ้าไม่หนีล่ะ หากนางยอมแต่งเข้าจวนแม่ทัพ

แต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักแม้เขาจะเป็นบุตรชายคนเดียวของเพื่อนสนิทมารดาก็เถอะ แต่ก็ไม่เคยได้พบหน้าหรือรู้จักกันมาก่อน แล้วหากในภายภาคหน้าเขาเกิดก่อกบฏขึ้นมาจริง นางเองก็ต้องมีโทษถึงขั้นประหารชีวิตตายตกไปตามคนผู้นั้น

ไม่ว่าจะเลือกทางใด จุดจบก็ล้วนไม่สวยสักทาง ไม่ถูกฆ่าตายอย่างน่าอนาถ ก็หัวขาดเพราะติดร่างแหความผิดของผู้อื่นจนได้ แล้วนี่นางจะเลือกทางใดดีถึงจะหลีกหนีจุดจบอันเลวร้ายนั่นได้

“นายท่านขอรับ เกี้ยวเจ้าสาวมาถึงหน้าประตูจวนแล้วขอรับ”

ยังไม่ทันคิดออก บ่าวรับใช้ก็แจ้นเข้ามารายงานเสียแล้ว ทำให้หลินอวี้เหม่ยที่ยังคิดไม่ตกว่าจะเลือกทางไหนถึงกับตะลึงไปชั่วขณะ

“ฮือๆ คุณหนูรองของบ่าว จะทำอย่างไรดี”

เสี่ยวจูร้องไห้ออกมาอย่างสิ้นหวัง นั่นยิ่งบีบรัดหัวใจของหลินอวี้เหม่ยเข้าไปอีก หากนางเลือกหนีไปเสียตอนนี้ก็อาจจะรอด แต่ก็ต้องทิ้งสาวใช้ที่จงรักภักดีกับนางไว้ที่บ้านนี้ จนสุดท้ายก็ต้องมีจุดจบคือตายหรือไม่ก็ถูกขายออกไปเป็นทาส หรือหากจะพาหนีไปด้วยกัน ก็ยังไม่รู้ว่าจะรอดไปได้กี่น้ำ แต่จะให้นางตัดใจหนีเอาตัวรอดคนเดียวได้อย่างไร

สวรรค์เอ๊ย...ท่านอุตส่าห์ให้ข้าย้อนเวลากลับมาแก้ไขแล้ว ไฉนจึงไม่ให้ทางเลือกง่ายๆ กับข้ากันนะ ไม่ว่าจะเลือกทางใดก็ล้วนไม่ดีสักทาง

แล้วนี่ข้าควรจะเลือกทางใดดีเล่า

“ท่านพี่ ท่านต้องเลือกแล้วนะเจ้าคะว่าจะทำเช่นไรดี จะออกไปบอกพวกเขาว่าลูกสาวของท่านหนีไปกับชายชู้เสียแล้ว ไม่อาจเข้าพิธีแต่งงานวันนี้ได้ ทนให้พวกเขาประนามหยามเหยียดพวกเราให้จมดินสักหน่อย หรือจะยอมให้หนิงเอ๋อร์ของเราแต่งไปก่อนเพื่อแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าให้สกุลหลินของท่านมีทางรอด”

หลินจื่อชิงนิ่งคิดคำนวณในใจอย่างเคร่งเครียด แต่สุดท้ายเขาก็ไม่อาจทนเสียหน้าให้ใครต้องมาประนามตระกูลหลินของเขาได้

“ก็ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ให้หนิงเอ๋อร์แต่งแทนก็แล้วกัน”

คำนั้นทำให้สองแม่ลูกหันไปสบตากันอย่างสมใจ นึกเย้ยหยันหลินอวี้เหม่ยที่โง่เขลาทิ้งวาสนาดีๆ นี้ไว้ให้พวกนางเสพสุข แถมยังทำให้ตัวเองต้องแปดเปื้อนด้วยข้อหาหนีตามชายชู้ไปอีก นี่มิเท่ากับยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวหรือ

“พวกเจ้ารีบมาแต่งตัวให้คุณหนูสามเร็วเข้า”

หลินซูหนิงยิ้มอย่างสมใจ หากทว่ายังไม่ทันที่ทุกคนจะได้ขยับกาย จู่ๆ ก็มีเสียงดังแทรกขึ้น

“ช้าก่อน!”

“เหม่ยเอ๋อร์” / “พี่หญิงรอง!” / “คุณหนูรอง!”

ทุกคนหันไปมองหญิงสาวที่เดินออกมาอย่างงุนงง หลินซูหนิงหันไปมองพี่สาวอย่างตกตะลึงราวกับเห็นผี

“เจ้าลูกไม่รักดี” นายท่านหลินเงื้อมือขึ้นอย่างลืมตัวด้วยโทสะ

“ท่านพ่อ! อีกเดี๋ยวข้ายังต้องเข้าพิธีแต่งงาน หากใบหน้ามีรอยตบขึ้นมา ท่านพ่อจะให้คำตอบกับท่านแม่ทัพเจ้าบ่าวของข้าอย่างไร”

หลินอวี้เหม่ยเตือนสติบิดาด้วยน้ำเสียงนิ่งสุขุมแต่แฝงด้วยเด็ดขาดในที ทำให้อีกฝ่ายเงื้อมือค้างไม่กล้าฟาดลงมา ถึงอย่างไรเจ้าบ่าวก็เป็นคนโปรดของฮ่องเต้ แถมเป็นพระญาติห่างๆ ของฮองเฮา ก็นับว่าต้องให้เกียรติ

“เจ้าหายไปที่ใดมา ไหนหนิงเอ๋อร์บอกว่าเห็นเจ้าหนีตามชายชู้ไปแล้วมิใช่หรือ” หลินจื่อชิงถามด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดโมโห

“หนีตามชายชู้! ทำไมน้องสามถึงกล่าวหาพี่สาวร้ายแรงถึงเพียงนั้นเล่า ข้าเพียงแค่ตื่นเต้นจึงไปเดินสูดอากาศด้านนอก ไม่ได้หนีตามผู้ชายอย่างที่ถูกผู้ใดปากเสียกล่าวหาเสียหน่อย ท่านพ่อโปรดให้ความเป็นธรรมกับลูกด้วย” หลินอวี้เหม่ยบีบน้ำตาอย่างน่าสงสาร ทำให้เจ้าของแผนการร้ายถึงกับเหวอทำอะไรไม่ถูก

“พี่หญิงรอง ทำไมท่าน...”

เพียะ!