ตอนที่22/1

หลี่เหมยซินสวมอารมณ์สีแดงอมชมพูมีสีสันลวดลายกิ่งดอกเหมยขับให้ผิวนางดุกระจ่างใสยิ่งขึ้นคูณสอง ใบหน้างามแต่งด้วยเครื่องประทิมโฉมเล็กน้อยอย่างพองาม ก่อนลงมือวาดดอกเหมยเปลวเพลิงทับรอยแผลเป็นเหนือคิ้วของนางที่พึ่งทายาตามคำแนะนำของจื่อเซ่อ

“คุณหนูงดงามมากเจ้าค่ะ” อาอิงปักปิ่นปักผมอันสุดท้ายให้พร้อมกล่าวชมนาง

“เยว่หมิงมิเปลี่ยนใจไปด้วยจริงรึ” มองตัวเองในกระจกสีทองพลางถามถึงเยว่หมิง เมื่อเช้าหลี่เหมยซินนำชุดไปให้แต่นางปฏิเสธเพราะพึ่งได้จดหมายจากพ่อว่าอีกไม่กี่วันจะกลับมารับเร็วขึ้นเนื่องจากทำการค้าที่เมืองซวงโจวนั้นมีแต่เจริญยิ่งขึ้น

“คุณหนูจางไม่เปลี่ยนใจเจ้าค่ะนางบอกว่าอยากนั่งวาดรูปอยู่ที่จวนมากกว่า งานเลี้ยงชนชั้นสูงเช่นนั้นนางไม่ชอบ” อาอิงพูดตามจริงเพราะก่อนหน้านี้ตนได้เดินผ่านเรือนคุณหนูจางนางฝากมากล่าวกับคุณหนูของตนอีกทีว่าดินสอที่ซื้อจากหอวิหคใช้ดีมากเลย

เสียงบางอย่างคล้ายมีคนเคาะหน้าต่างเป็นจังหวะอาอิงจะเปิดดู แต่หลี่เหมยซินร้องห้ามบอกว่าอยากกินขนมให้นางไปหาในครัวให้หน่อย เพราะนางฟังจากจังหวะเคาะก็รู้ว่าเสียงเคาะนี้เป็นของใคร

“ท่านมาเช่นคนปกติมิได