๒๓. ทำตัวไม่ถูก

            สายตาจับจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มที่ดวงตาแดงไปหมดอีกทั้งยังมีหยดน้ำใสรื้นขึ้นมาครอบดวงตาสีน้ำตาลอ่อนนั้น สันกรามถูกขบแน่นพร้อมมือที่กำหมัดแววตาฉายแววเจ็บปวดจนนรินทร์รู้สึกผิดไปหมด เธอหลบสายตาของเขาก่อนจะก้มจัดการตัวเองให้เรียบร้อยอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นประจันหน้ากับพชรที่ยังคงทนนิ่งค้าง

            เธอมองเขาครู่หนึ่งคิดจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างออกไปแต่ก็พูดไม่ออก... ขนาดตัวเธอเองยังไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แล้วฝันบ้าๆแบบนั้นคือเรื่องจริงหรือแค่ฝัน แต่จากร่างกายที่รู้สึกอ่อนล้าแล้วมันเหมือนจริงจนเธอปฏิเสธไม่ออก พชรดึงสายตามองเธออย่างเงียบๆ ราวกับรอเธอพูดอะไรออกมาสักอย่าง เขาอดทนยืนรอไม่เหมือนเมื่อครั้งอดีตที่เขาไม่ทันได้ฟังมัน

            แต่ทว่า...นรินทร์กลับเดินผ่านเขาไปเฉยๆเสียอย่างนั้น พชรขมวดคิ้วแน่นเหลียวมองตามแผ่นหลังเธอไปอย่างเงียบๆ ภากรณ์เห็นอย่างนั้นก็ลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้าที่หลุดลุ่