บทที่ 47

จูเลียนเริ่มตระหนักถึงบางอย่าง และถามคำถามที่ไม่น่าเชื่อออกมา “ชาร์มิน คุณเป็นเจ้าของร้านโอนลี่หรือเปล่า?”

“ใช่” เธอพูดคำตอบเรียบง่ายแต่หนักแน่นและดังชัดเจน

ชาร์มินถอดหมวกออกและผมของเธอร่วงลงมาที่ไหล่ เธอจัดผมของเธอและมองพวกเขาอย่างไม่สนใจไยดี “อะไร? มีปัญหาอะไรอีกไหม?”

ทุกคนจ้องมองด้วยความไม่เชื่อ พร้อมกับดวงตาและปากที่เบิกกว้าง

ชาร์มินเป็นเจ้าของร้านโอนลี่? บอสใหญ่สุดของร้านโอนลี่เหรอ?

ไม่แปลกใจที่เธอมองดูพวกเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย และไม่แปลกใจที่เธอไม่สะดุ้งแม้ว่าพวกเขาจะพูดจาเยาะเย้ยใส่เธอ พวกเขาดูถูกเธอและคิดว่าเธอไม่สามารถซื้อแหวนเพชรได้ ทั้งที่ร้านนี้เป็นของเธอ! ทุกคนต่างงุนงงและสับสน โดยเฉพาะทั้งสี่คน ลูกสาวบุญธรรมที่พวกเขาดูถูกและเหยียดหยามกลายเป็นเจ้าของร้านโอนลี่? เธอดีกว่าพวกเขาได้อย่างไร?

ทิฟฟานี่กำหมัดแน่นด้วยความอิจฉาริษยา

ชาร์มินมองดูท่าทางและความรู้สึกหลากหลายบนใบหน้าของพวกเขาและถามอย่างเฉยเมย “เธอยังอยากได้แหวนวงนี้อยู่อีกไหม?”

อยากได้เหรอ? หมายความว่าพวกเขาต้องซื้อมันจากชาร์มินใช่ไหม?

ทิฟฟานี่รู้สึกราวกับว่าคำพูดติดอยู่ในลำคอของเธอ รู้สึกอึดอัดเหมือนเธอกำลังจะต