ตอนที่ 8 อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล NC

รันเวย์’s Part

            “ระ รันเวย์!!!!” โมอาเรียกชื่อผมด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

            ใช่ครับ… ผมเป็นคนดึงโมอามาจากตรงนั้นเองแหละ ตอนที่ผมเดินเข้ามาในร้านเพื่อที่จะไปหาพวกเพื่อนๆ ที่โต๊ะ ผมก็เห็นโมอากำลังเดินไปทางห้องน้ำพอดี แล้วจู่ๆ มันก็เหมือนจะคิดถึงเธอขึ้นมาเพราะเราไม่ได้เจอกันมาเป็นอาทิตย์แล้วตั้งแต่วันนั้น ซึ่งผมก็คิดว่ามันดีกับเราทั้งสองคนแต่พอวันนี้ได้เห็นเธอ ไอ้ความตั้งใจพวกนั้นมันก็พังลงไปหมดเลย

            อยากคุยด้วย

            นั่นคือสิ่งที่ผมคิด ก่อนจะเดินไปดึงเธอให้มาอยู่กับผมในตอนนี้

            “นายดึงฉันมาทำไมเนี่ย?” เมื่อโมอารู้แล้วว่าเป็นผมเธอก็ถามต่อทันที

            “อยากคุยด้วย” ผมบอกไปตามตรง

            “อยากคุยก็มาคุยดีๆ สิ ดึงมาแบบนี้ฉันก็นึกว่าโดนฉุดแล้ว คิคิ” เธอพูดพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย ถ้าสังเกตจากแก้มแดงๆ กับคำพูดที่ดู‌

ร่า‍เริงกว่าปกติแสดงว่าเธอเริ่มจะเมาแล้วสินะ

            “เมาแล้วเหรอ” ผมถามพร้อมกับเอามือเกลี่ยผมที่ติดหน้าเธอออกไปด้วย

            “ยังไม่ได้เมาขนาดนั้นแต่ปวดฉี่แล้วนายก็ดึงฉันมา ต้องไปต่อคิวยาวๆ นั่นใหม่เลยเนี่ย!” ประโยคท้ายเธอแอบมองค้อนให้ผมนิดหน่อย

            คิดถึง...

            ผมก้มลงมองไปที่ริมฝีปากคู่บางที่พูดเจื้อยแจ้วเมื่อสักครู่ อยากจะลองลิ้มรสมันอีกสักครั้ง ความหวานที่ผมติดใจและหาไม่ได้จากใครอื่น

            “มะ มองอะไร” โมอาถามอีกครั้งเมื่อผมเงียบไปและเอาแต่จ้องไปที่ปากของเธอ

“ปล่อยได้แล้วจะเข้าห้องน้ำ” และเธอก็ผละผมออกก่อนจะเดินไปต่อคิวเข้าห้องน้ำใหม่

            เธอมองผมเล็กน้อยก่อนจะก้มเล่นมือถือในมือและไม่มองมาที่ผมอีกต่อไป พอเห็นแบบนั้นผมจึงเดินกลับเข้าไปในร้านและไปที่โต๊ะของตัวเอง

            “ไหนบอกว่าถึงร้านตั้งนานแล้ว ทำไมเพิ่งเข้ามาวะ” เคนเป็นคนทักขึ้นทันทีที่ผมหย่อนตัวลงนั่ง

            “แวะไปห้องน้ำมา” ผมตอบไปตามความจริงแต่ไม่ทั้งหมดเพราะผมไม่ได้เข้าห้องน้ำ แค่แวะไปหาใครบางคนมาก็เท่านั้น

            “ไปทำอะไรในห้องน้ำมาวะ? ฮ่าๆๆ” เคนยังคงถามต่อ

            “มึงนี่… คนไปห้องน้ำจะทำอะไรได้วะ” และคุนก็เป็นคนพูดประโยคต่อมา

            “ก็เวลาเพื่อนมึงเข้าห้องน้ำมันไม่ได้เข้าไปคนเดียวนะสิวะ ฮ่าๆๆ” เคนหัวเราะร่ากับคำพูดของตัวเองซึ่งผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร เพราะสิ่งที่พวกมันพูดก็ไม่ใช่ว่าไม่จริง

            “เลือกยุ่งเรื่องของกูได้แล้ว” ผมเอ่ยบอกเสียงเรียบๆ กลับไป ซึ่งเพื่อนก็ไม่ได้เซ้าซี้ต่อ

            พวกผมนั่งกินเหล้าพูดคุยกันไปได้สักพัก บรรยากาศในร้านก็เริ่มสนุกขึ้นเมื่อดีเจเปลี่ยนเป็นเพลง EDM ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะลุกขึ้นเต้นกันเพราะต่างคนก็ต่างเมาได้ที่แล้ว

            ผมมองไปยังโต๊ะของโมอาที่ตอนนี้คนตัวเล็กกับเพื่อนของเธอที่น่าจะชื่อไผ่หลิวกำลังยืนเต้นไปตามจังหวะเพลงด้วยท่าท่างเซ็กซี่พวกนั้น และยังมีผู้ชายจากโต๊ะข้างๆ ขยับมาเต้นใกล้ๆ เธออีก ดูจากการที่ไม่ระวังตัวและสายตาหวานเยิ้มพวกนั้น โมอาเมามากแล้วแน่ๆ

หงุดหงิดชิบ! แม่ง!!!

            ปึก!

            ผมกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะอย่างแรง

            “ออกอาการหวงขนาดนี้แล้วรออะไรอยู่วะ” นักรบเพื่อนอีกคนของผมพูดขึ้นมา ปกติมันจะเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรเท่าไร แต่รอบนี้นักรบคงจะสังเกตผมอยู่แล้วถึงได้พูดออกมา

            “ไม่รู้ว่ะ” ผมตอบไป ไม่ได้จะกวนตีนเพื่อนแต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ผมอยากจะเดินเข้าไปกระชากโมอาออกมาจากตรงนั้นแต่ก็ไม่รู้จะทำแบบนั้นด้วยสิทธิ์อะไร แต่ว่าถ้าปล่อยให้ผู้ชายพวกนั้นมายุ่งกับเธอแล้วผมทำได้แค่นั่งมองตรงนี้ มันก็ร้อนรุ่มอยู่ในใจจนแทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน

            “นั่นใช่โมอากับไผ่หลิวที่เคยมานั่งกับพวกเราปะ” เคนพูดขึ้นมา

            “ใช่! แม่งเซ็กซี่กันชิบหาย ถ้าคืนนั้นไม่เกิดเรื่องก่อนคงได้สนิทกันมากกว่านี้ไปละ จะว่าไปก็เสียดาย” คุนพูดต่อขึ้นมา

            “ไอ้รันเวย์… วันนั้นมึงกลับพร้อมโมอานี่หว่า ได้คุยกันปะวะ” เคนหันมาถามผม

            “ก็คุย” ผมตอบไปสั้นๆ ไม่ได้เล่าให้เพื่อนฟังว่าผมกับโมอามีซัมติงกันอยู่ เหมือนจะมีแค่นักรบนั่นล่ะที่น่าจะมองออก

            “มีไอจีหรือไลน์มั้ย เอามาให้กูบ้างดิ” เคนยังคงพูดต่อ แต่ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจฟังในสิ่งที่เคนพูดเลยสักนิด

            “เดี๋ยวกูมา” ผมหันไปบอกเพื่อน

            “ดูท่าเพื่อนมึงไม่แค่คุยว่ะ ฮ่าๆๆ” คุนบอกกับเคน เพราะหลังจากที่ผมพูดจบผมก็ลุกออกจากโต๊ะและเดินตามโมอาออกไปข้างนอกทันที

            .

            .

โมอา’s Part

            ฉันเดินออกมาเข้าห้องน้ำ ที่จริงไม่ได้อยากเข้ามากนักหรอกแต่ว่าแอบรำคาญผู้ชายโต๊ะข้างๆ ที่พยายามมาเต้นเบียดฉันอยู่ได้ก็เลยต้องหนีออกมาก่อน

            แกร๊ก~

            “นะ นาย!!!” ทันทีที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาฉันก็เห็นรันเวย์ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ

            พลั่ก! แกร๊ก!

            ยังไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น รันเวย์ก็ดันฉันเข้ามาในห้องน้ำและตัวเขาก็ตามเข้ามาก่อนจะล็อคประตูเรียบร้อย

            “ทำอะไรของนาย! ออกไปนะ” ฉันถามออกไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร หนีจากข้างในมาก็มาเจอข้างนอกอีก วันนี้มันมันอะไรของฉันกันละเนี่ย T^T

            “อยากคุยด้วย” รันเวย์พูดประโยคนี้อีกแล้ว ก่อนหน้านี้เขาก็พูดแบบนี้แต่ก็ไม่เห็นจะคุยอะไร

            “ทำไมไม่คุยดีๆ ล่ะ?” ฉันเอียงหน้าถามอย่างสงสัย ก็ถ้าจะคุยกันทำไมต้องลากเข้ามาในนี้ด้วยไปยืนคุยข้างนอกก็ได้นี่นา

            “ฉันกลัวเธอหนีไปอีก” เขาพูดพร้อมกับโน้มหน้าของเขามาใกล้หน้าของฉัน สันจมูกของเขาคลอเคลียอยู่แถวพวงแก้มชมพูระเรื่อ

            ตึกตัก ตึก ตึก

            แถมหัวใจไม่รักดีก็ยังไปเต้นแรงกับสิ่งที่เขาทำอีก ใกล้ขนาดนี้เขาจะรู้มั้ยนะว่าใจฉันมันเต้นรัวและเร็วขนาดไหน

            “ฉันก็ไม่ได้หนีนายไปไหนสักหน่อยนี่” ฉันบอกเสียงเบา

            “เธอพยายามหนีฉันตลอดนั่นละโมอา” คราวนี้เขาหยุดคลอเคลียฉันและหันมาพูดตรงๆ แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ใบหน้าของเราใกล้กันยิ่งขึ้นไปอีกจนแทบจะใช้ลมหายใจร่วมกัน

            “ก็…”

            “คิดถึง” ฉันยังพูดไม่ทันจบ รันเวย์ก็พูดแทรกเข้ามาก่อนและปากของเขาตอนนี้ก็แทบจะชิดกับปากของฉันอยู่แล้ว

            “…”

            เมื่อฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป รันเวย์ก็ทำในสิ่งที่เขาคงอยากจะทำมาตลอด นั่นคือ… จูบฉัน

            ฉันยอมเปิดปากให้เขาสอดลิ้นร้อนเข้ามาอย่างง่ายดาย อาจจะเป็นเพราะลึกๆ แล้วฉันเองก็คิดถึงเขาเหมือนกันละมั้ง

            รสขมของแอลกอฮอล์จากปลายลิ้นของเราสองคนที่กินเข้าไปในวันนี้มันยิ่งทำให้จูบในครั้งนี้หวานแบบแปลกๆ มันทั้งหวานทั้งตื่นเต้น เมื่อคิดได้ว่าเราสองคนอยู่ในห้องน้ำและข้างนอกก็ยังมีคนอยู่พลุกพร่าน

            “อื้มมม” รันเวย์ส่งเสียงครางหึ่มในลำคอด้วยความพอใจ ก่อนจะมอบจูบที่ดูดดื่มขึ้นอีกให้กับฉัน

            ฉันเองไม่อยากให้ทำเขาอยู่ฝ่ายเดียวก็เลยจูบตอบเขาไป ถึงแม้ว่าแรกๆ จะดูไม่ประสีประสาไปบ้างแต่ฉันก็เรียนรู้จากที่เขาจูบฉันและทำกลับไป เราสองคนแลกลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอยู่อย่างนั้นและหมือนว่ารันเวย์จะพอใจกับจูบของฉันอยู่ไม่น้อย

ท่อนแขนของเขาจากที่กอดเอวฉันไว้ในตอนแรกก็เริ่มลูบไล้เข้ามาข้างในเสื้อจนมาถึงหน้าอกของฉัน เขาบีบเคล้นมันอย่าวเบามือแต่แค่เพียงเท่านั้นก็ทำให้ร่างกายของฉันร้อนขึ้นกว่าเดิมและความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้น

“อื้อออ” ฉันครางออกมาเสียงเบาอย่างห้ามไว้ไม่ไหว แต่ก็ไม่กล้าที่จะเสียงดังมากเพราะกลัวว่าคนข้างนอกจะได้ยินเข้า

“กลับห้องกันเถอะ” รันเวย์ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง และกระซิบข้างหูของฉันด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า

ฉันที่ตอนนี้สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็พยักหน้าตามเขาอย่างว่าง่าย แถมตอนนี้ยังขึ้นมานั่งอยู่บนรถกับเขาอีก ตลอดทางที่เขาขับรถกลับมายังหอของเรา รันเวย์นั่งจับมือของฉันไว้ตลอด

พอรถจอดที่หอพักฉันไม่ลืมที่จะหยิบมือถือขึ้นมาไลน์บอกเพื่อนไว้ว่าจะกลับก่อนเพราะไม่อยากให้พวกนั้นเป็นห่วง โดยอ้างว่ารำคาญโต๊ะข้างๆ

             แกร๊ก~

            เมื่อเข้ามาในห้องของรันเวย์ยังไม่ทันจะพ้นหน้าประตู เขาก็ดึงฉันไปจูบต่อทันทีเหมือนกับว่าเขาอดทนรอเวลานี้มานาน ครั้งนี้ทั้งดูดดื่มและร้อนแรงยิ่งกว่าตอนอยู่ในห้องน้ำซะอีก ตอนนี้ฉันไม่ได้สติมากพอที่จะนึกถึงสิ่งผิดถูกจึงได้แต่ปล่อยใจให้สัญชาตญาณนำทางเอา

            รันเวย์อุ้มฉันขึ้นและเดินไปที่เตียง ก่อนจะค่อยๆ วางลง เขาโน้มใบหน้าลงมาพรมจูบไซ้ตรงซอกคอและได้ฝากฝังร่องรอยไว้หลายจุด

ท่อนแขนแกร่งเริ่มโอบกอดฉันแน่นขึ้น ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั่วตัวของฉันอย่างเร่าร้อน

            “สวย… สวยไปทั้งตัวเลยโมอา”

            รู้ตัวอีกทีฉันก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา ตอนที่เขาจ้องมองมาแล้วเอ่ยปากชมมันทำให้ฉันรู้สึกเขินอายจนต้องเบือนหน้าหนี

            ไม่รอช้าเขาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยและทาบทับลงมาบนเรือนร่างของฉัน ร่างกายที่แนบชิดกันไปทุกส่วนมันยิ่งทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่าน แม้ภายในห้องจะแอร์เย็นแค่ไหนก็ตามแต่กลับไม่สามารถต้านทานความร้อนแรงที่กำลังจะเกิดขึ้นในตอนนี้ได้เลย

            รันเวย์รั้งเรียวขาของฉันให้อ้าออกกว้าง ความแข็งขืนที่เสียดสีบนส่วนที่อ่อนไหวกำลังจดจ่ออยู่ปลายถ้ำ ก่อนจะค่อยๆ ดันความเป็นชายเข้าสู่ภายใน

            สวบ!

            “อ๊าาา…”

            ความเสียวซ่านแผ่ขยายเมื่อยามได้สัมผัสถึงมังกรตัวเขื่องที่กำลังค่อยๆ เข้ามา ฝ่ามือร้อนของเขาเพิ่มการกระตุ้นอารมณ์ด้วยการบีบเฟ้นหน้าอกส่วนอีกข้างเคล้นคลึงสะโพกผาย เพิ่มไฟปรารถนาที่มีอยู่ให้ลุกโชนขึ้นไปอีก

            ความต้องการของฉันในตอนนี้มันคุกกรุ่นจนฉุดไม่อยู่…

            ปึก ปึก ปึก

            “อ๊ะ อ๊ะ”

            รันเวย์กระหน่ำกระแทกกระทั้นจนร่างกายของฉันสั่นโยกไปตามจังหวะที่เริ่มรุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ฉันเองก็เรียนรู้จากเทคนิคอันแพรวพราวของเขาจึงขยับสะโพกบดเบียดเสียดสีตอบรับไปตามอารมณ์เสียดสยิว

            “อืมม…” รันเวย์คราง เขาดูจะพอใจกับปฏิกิริยาตอบสนองจากฉัน แกนกายที่กระแทกเข้าออกไม่หยุดหย่อนสลับกับเสียงครางหวานของเราสองคน

“อ๊ะ มะ ไม่ไหว”

“รอก่อน อีกนิด” เสียงแหบพร่าเอ่ยปากบอก

ปึก ปึก ปึก

“อ๊ะ อ๊า…”

“อ่า ซี๊ด…”

ไม่นานฉันเหมือนหลุดลอยไปในห้วงสวาทอันร้อนฉ่า เป็นจังหวะเดียวกันกับที่สะโพกสอบกระตุกเกร็งเหมือนกัน

ฉันหอบหายใจราวกับไปวิ่งรอบสนามมา เหงื่อเม็ดเล็กผุดเต็มตามใบหน้า รันเวย์ที่มองมาด้วยสายตาสื่อความหมายค่อยๆ เอื้อมมือมาเกลี่ยเส้นผมที่ชื้นเหงื่อให้กลับเข้าที่ก่อนจะโน้มลงมาจูบที่หน้าผากของฉัน

“ต่อมั้ย?”

เป็นคำถามที่เหมือนไม่ได้ต้องการคำตอบ เพราะรันเวย์เริ่มจูบฉันและบทรักอันเร่าร้อนที่แฝงไปด้วยความสุขก็ก่อตัวขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

เพราะแค่ครั้งเดียวมันคงไม่เพียงพอ…