ตอนที่ 8 เธอพยายามร้องเตือนตัวเองมากกว่าจะเตือนเขา

หนูมุกยกสองแขนโอบรอบคอแกร่งเรียนรู้รองรับการจูบครั้งที่สองของชายคนเดิม เด็กสาวที่ตกไปในหลุมความรู้สึกที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจว่าคืออะไรจังหวะการเต้นของหัวใจของหนูมุกเต้นถี่เร็วจนทำให้เธอหายใจไม่ทัน อลันค่อยๆ ถอนจูบอ่อนโยนนั้นย้ายมาสูดดมจุมพิตแผ่วเบาที่ลำคอเรียวแทน

"มุก...อืม!...อ้าร์ส..." หนูมุกรับรู้ถึงความรู้สึกใหม่ประสบการณ์ใหม่อีกอย่างที่อลันได้ส่งมอบให้กับเธอจนต้องร้องครางออกมาอย่างลืมตัว "...มุก...ต้องไป...แล้ว..." เธอพยายามร้องเตือนตัวเองมากกว่าจะเตือนเขา อลันหอบหายใจอย่างกักเก็บความรู้สึกที่ได้ปะทุออกมาแล้ว เป็นแบบนี้อีกแล้วสินะ อลันคิดในใจ แต่นับจากวันนี้ไปเขาจะเดินหน้าแบบนนสต๊อป อลันจึงค่อยๆ ขยับตัวออกจากเธอย้ายตัวเองไปนอนหงายอยู่ข้างๆ แต่ไม่ยอมลืมตาต้องทำแบบนี้เท่านั้นเขาถึงจะปล่อยให้หนูมุกให้ออกไปได้

"ครับ...พี่ขอพักที่ห้องนี้แล้วกัน" อลันพูดแบบมีนัยยะและยังไม่ลืมตาและไม่นานลมหายใจก็สม่ำเสมอเพื่อแสดงให้หนูมุกรับรู้ว่าเขาต้องการนอนหลับพักผ่อนจริง

หนูมุกลุกขึ้นนั่งและแอบมองเห็นเขานอนนิ่งๆ โอนอ่อนผ่อนตามความต้องการของเธออย่างง่ายได้ แต่ทำไมตัว