เบาไม่เป็นNC++

อาร์ต...

ผมยอมรับว่าทั้งอึ้งทั้งดีใจที่ได้รู้ว่าตัวเองได้เป็นคนแรกของชมจันทร์ไม่ใช่ไอ้หมอนั่น

"ฮึก ฮึกเจ็บอาร์ตฉันเจ็บ ฮือออ" ผมมองหน้าคนใต้ร่างที่น้ำตาคลอเบ้าด้วยความเจ็บ ถ้าไม่เจ็บก็แปลกแล้วล่ะเพราะเธอไม่เคยและของๆผมมันก็ไม่ใช่เล็กๆด้วย ผมว่าเธอน่าจะทั้งจุกแล้วก็เจ็บ

จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ผมหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วจูบไปทั่วใบหน้าของชมจันทร์ก่อนจะเอ่ยปากขอโทษที่ไม่อ่อนโยนกับเธอนั่นเป็นเพราะผมไม่รู้ว่าเธอไม่เคย

"ขอโทษคือฉันไม่รู้ว่าเธอไม่เคยก็เลยทำแรงไปหน่อย"

"ฮือออ อาร์ตพอแล้วได้ไหมฉันเจ็บอ่ะ"

"ถ้าบอกว่าไม่ได้เธอจะว่าฉันใจร้ายหรือเปล่า แต่ฉันหยุดไม่ได้จริงๆ"

"ใจร้ายถ้ารู้ว่าจะเจ็บขนาดนี้ฉันจะไม่..อื้ออออ" ผมก้มลงจูบปิดปากคนงอแงที่พูดเหมือนจะไม่ยอมให้ผมทำต่อ

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ผมจูบแบบดูดดื่มและอ่อนโยนเพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้น

"อื้อออออ"

"หายเจ็บบ้างแล้วหรือยังหื้มมม" ผมกระซิบถามพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบาเธอคงไม่รู้ว่าตอนนี้ผมกำลังอดทนอดกลั้นกับบางสิ่งบางอย่างอยู่ ท่อนเอ็นของผมยังอยู่ภายในร่องรักของชมจันทร์ซึ่งผมไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวจะทำให้เธอเจ็บไปมากกว่านี้

"ยังไม่หายมันจุกไปหมดเลย