ล่ารักมิติร้าย_V🌙 : ฉันอยากนอนกับเธอ

แกร๊ก.. ประตูถูกเปิดออก บีเบลเดินนำคิรัวร์เข้าบ้าน ถึงจะมีอาการกังวลอยู่ก็เถอะ ลองมาเจอแบบฉันสิ มาเจอคิรัวร์ในร่างโครงกระดูกแบบนั้น… ฉันคนนึงละไม่กล้าปากดีด้วยแล้ว… น่ากลัวมากๆอะ

ร่างสูงย่างกายเข้าบ้านของหญิงสาว สายตาคมของเขามองไปรอบๆบ้านราวกับกำลังสำรวจหาบางสิ่งอย่าง อย่างตั้งใจ คิรัวร์สามารถเดินเข้าบ้านฉันได้โดยไม่มีอาการกรีดร้องหรืออภินิหารอะไรเกิดขึ้น.. คงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ฉันพอจะทำใจเชื่อได้บ้างว่าคิรัวร์น่าจะมียศติดอยู่บนบ่าบ้างแหละ สำหรับยศขั้นอะไรสักอย่างของโลกลี้ลับโลกวิญญาณอะนะ

“..กลิ่นนี่”

“ดอกลาเวนเดอร์.. ฉันชอบเพราะว่ามันทำให้ฉันหลับสบายหลังจากกลับมาเหนื่อยๆจากที่ทำงาน”

“หอมดี”

“นาย.. กินน้ำได้หรือเปล่า?”

“ได้”

“..งั้น รอแป๊บ มาถึงบ้านทั้งที่ถ้าฉันไม่ต้อนรับ ยมทูตจะดูถูกเอา” บีเบลเดินเลี่ยงเข้าครัวไป คิรัวร์เลยได้เดินสำรวจรอบๆบ้านอย่างเชื่องช้า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้เรียนรู้และศึกษาวิถีชีวิตของมนุษย์ แต่เพราะมนุษย์แต่ละตนไม่เหมือนกันในสายตาของพวกเขา การเรียนรู้ จดจำ มนุษย์ทุกครั้งที่มีโอกาส เป็นเรื่องที่สมควรทำรองมาจากการตามเก็บดวงวิญญาณ

ร่างสูงเดินไปเรื่อยๆเพราะยังไม่พบสิ่งที่ต้องการ ก็ได้มาหยุดอยู่ตรงชั้นหนังสือชั้นใหญ่ มีหนังสือมากมายถูกเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ คิรัวร์หยิบมันออกมาจากชั้นวางหนังสือ พร้อมกับอ่านชื่อเรื่องที่ทำให้เขาเกิดความสนใจ

“…ดวงใจ ยมทูต” ใช่ พวกข้าล้วนอ่านหนังสือเป็นไม่ต่างจากพวกมนุษย์ เพราะโลกหลังความตาย ยมทูตทุกตนล้วนได้ศึกษาเล่าเรียนไม่ต่างจากโลกมนุษย์เท่าไหร่นัก

“เธออ่านหนังสือพวกนี้?”

“ใช่ ฉันติดอ่านมันมาก แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างก็เลยหยุดอ่านไปสักพักนึงแล้ว”

เสียงของบีเบลตอบกลับมาจากในครัว เพราะระยะทางไม่ไกลกันมากนัก คิรัวร์พยักหน้ากับตัวเองช้าๆ ด้วยความที่ชื่อเรื่องเกี่ยวข้องกับตัวเขา การจะกรีดนิ้วเลือกสุ่มหน้าหนังสืออ่าน ก็ไม่ใช่เรื่องที่ยาก

คงเป็นภาพที่แปลกถ้าใครได้เห็นที่ยมทูตจะมายืนอ่านหนังสือนิยายที่มีชื่อของพวกตัวเองขึ้นหน้าเล่ม บีเบลที่ชะโงกมองแอบยิ้ม เพียงเพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายคงไม่เปลี่ยนร่างเป็นโครงกระดูกในเวลานี้แน่นอน เพราะคิรัวร์ดูสนใจหนังสือของฉันจนจ้องมันอยู่นานเลยละ

“อ่านเก่งหรือเปล่านายนะ”

“……” คิรัวร์ยืนมองหนังสือหน้านั้นนิ่งๆ ในขณะที่บีเบลยกแก้วน้ำออกมาวางที่โต๊ะรับแขก

“มากินน้ำก่อนไหมนาย”

“…เธอศึกษาเรื่องแบบนี้?”

“ก็ไม่เชิงศึกษานะ นั่นมันนิยายอะ เอาไว้อ่านเวลาเครียดๆเหนื่อยๆ มันฮีลฉันได้ไง ทำงานกลับมาเหนื่อยๆ เบื่อๆจากการถูกเจ้านายโขลกสับ อ่านแล้วก็ช่วยให้ฟินได้เยอะ”

“จริงเหรอ?”

“อื้ม นั่นนะ เรื่องโปรดฉันเลยนะ~” บีเบลเอ่ยบอกก่อนจะยืดกอดอกมองคิรัวร์ที่ให้ความสนใจนิยายเล่มโปรดของเธอไม่น้อย ก่อนจะคิดได้ว่านิยายที่คิรัวร์ถืออยู่มัน!!!!!

“…ร่างกายฉัน มันพอใจเอ็นใหญ่ของเจคไม่น้อย” ไม่ทันแล้ว! มันเป็นนิยายผู้ใหญ่ ฉากอย่างว่าจัดหนักจัดเต็มมาก!!!! แล้วคิรัวร์ก็อ่านมันออกมา!

บีเบลรีบกระโดดขึ้นโซฟาแล้วรีบพุ่งตัวไปหาคิรัวร์ด้วยความอาย! เปิดหน้าไหนไม่เปิด ดันเปิดมาหน้าฉากนี้พอดี! แถมเป็นยมทูตที่อ่านหนังสือคนได้อีก!

“หยุด! นะ หยุดอ่านก่อน!” แต่ตัวสูงๆของคิรัวร์มันได้เปรียบตัวฉัน แค่มือยาวๆดันหัวฉันตอนนี้ มือฉันก็คว้าตัวเขาไม่ได้แล้วอะ!

“…ทุกท่วงท่าของเจค ป้อนความหิวกระหายให้ร่างกายฉันเป็นอย่างดี”

“หยุดอ่านคิรัวร์!”

“..อะ อ๊าาา~?” ก่อนจะทำหน้างงกับเสียงครางสุดสยิวที่ฉันเคยอ่านแล้วจินตนาการได้ด้วยนะ!

“คิรัวร์!”

“…สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึก ..ฟิน?” รู้ศัพท์แสลงของโลกมนุษย์ไปอีก!

“!!!!!”

“ฉันว่าเสียงร้องมัน.. แข็งไปหน่อย” มันใช่เวลามายืนวิจารณ์เสียงร้องไหมละเนี่ย! แล้วทำไมฉันถึงยังเข้าถึงตัวเขาไม่ได้แบบนี้นะ! ให้ตายเถอะ! ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนนนนนนนน!!!!

“เธอคงไม่มีประสบการณ์ ถึงได้รู้สึกดีกับคำพูดที่จับใจความไม่ได้แบบนี้” จับใจความได้ยะ! จับได้ดีเลยด้วย! อียมทูตนี่บลูลี่ฉันเนียนๆหรือเปล่านะเรื่องไม่มีประสบการณ์เนี่ย! แต่แล้วยังไงละบีเบล! เธอควรแย่งหนังสือนั่นกลับมาก่อนที่หมอนี่จะอ่านมันจนจบ!

“เอาคืนมา!!!”

คิรัวร์เดินหนีขึ้นโซฟา แค่ยืนบนพื้นก็สูงพอแล้ว นี่ยังเดินหนีไปบนโซฟาแล้วท่าทางที่ตั้งใจอ่านมันแบบนี้อีก ฉันอายนะเว้ย!

“ความคับใหญ่เริ่มส่งผลกับช่วงล่างของฉัน… มันเริ่มเสียดสีมากขึ้น.. จนรู้สึกถึง ความแข็ง และเส้นเลือดที่ปูดโปน”

“ไอ้ยมทูตบ้า!”

“…เสียวมากเลยเจค~”

ฟุ่บ! บีเบลทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดเเรง ส่วนคิรัวร์ที่ยืนอยู่บนโซฟาก็มองร่างบางก่อนจะเดินลงมาแล้วนั่งยองๆพร้อมกับพลิกหน้าหนังสือที่อ่านให้บีเบลดูด้วยท่าทางนิ่งเฉย

“=//////=“

“หากสิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกดี ฉันจะจำไว้”

“โยนทิ้งมันไปก็ได้นะ ไอ้ที่รับรู้ไปเนี้ย==^”

“มนุษย์มักพูดความจริงตอนที่ไม่ทันคิดเสมอ”

“….”

“นี่คือความจริงของเธอ ฉันเข้าใจได้ เพราะยมทูตอย่างเราก็ชอบเรื่องแบบนี้เหมือนกัน” ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอาหนังสือกลับไปเก็บไว้ที่เดิม

“ไหนน้ำของฉัน?” ร่างบางชี้ไปที่โต๊ะกลางอย่างหมดแรง ขายาวๆของเขาก็เดินอย่างเชื่องช้า เป็นนายแบบหรือไงนะต้องคีฟลุคขนาดนี้

“กินเสร็จแล้วก็กลับไปเลย มาบ้านฉันไม่ถึงสิบนาที.. ก็หาเรื่องให้ฉันหงุดหงิดตั้งแต่เริ่ม”

“หงุดหงิด?”

“ใช่..”

“เธอเขิน ที่ฉันดันรู้ว่าเธอชอบสิ่งใด” เป็นอีกครั้งที่คิรัวร์มองฉันด้วยใบหน้านิ่งขรึม เขาหน้าตายแบบนี้ตั้งแต่แรกเห็น สงสัยกลัวว่าจะไม่มีใครรู้มั้งว่าตัวเองเป็นยมทูตไม่ใช่คน

“….”

“เป็นธรรมชาติ ของทุกเผ่าพันธุ์”

“มันจะไม่ธรรมชาติเพราะนายเล่นอ่านและวิจารณ์มันต่างหาก ของแบบนี้.. ใครเขาอ่านออกเสียงกัน -///-“

“พันปีของฉัน… ฉันไม่เคยได้ยินเสียงร้องแบบที่หนังสือบรรยาย”

“!!!!!” ก่อนจะเดินเข้ามาหากัน แล้วโค้งตัวก้มมองฉันในระยะที่ใบหน้าแทบชนกัน

“หากมนุษย์เยี่ยงเจ้าอ้อนวอนด้วยคำพูดแบบนั้น…”

“!!!!”

“ช่วยร้องให้ฟังที ข้าอยากได้ยิน” ยิ่งมาพูดจาภาษาของฝั่งตัวเองแล้วยืนมองหน้าฉันแบบนี้ มันก็มีแต่จะทำให้หน้าฉันร้อนจนทอดไข่ได้!

“หึ๊! ฝันไปเถอะ อย่างนายไม่มีทางได้ยินเสียงแบบนั้นของฉันแน่นอน!” ก่อนจะดันแผงอกที่รู้สึกว่ามันแข็งแรงจนแอบกำมือตัวเองเบาๆ

คิรัวร์ยืนนิ่ง… พลางคิดว่า โลกมนุษย์กับโลกของเขามีบางอย่างแตกต่างกันนัก

“..หากอยากหลับนอนกับใคร เหตุใดจะต้องลีลา?”

“ยังไม่จบอีกเหรอนาย!?”

“..โลกหลังความตายทำให้ฉันเข้าใจว่ามนุษย์อย่างพวกเธอ มีเวลาชีวิตสั้นจนน่าใจหาย เมื่อเทียบกับพวกฉัน”

“….”

“มนุษย์ไม่ควรเสียเวลาไปกับเรื่องที่ทำให้ชีวิตใช้ได้ไม่ครบทันอายุขัยของตน”

“….” มันก็มีเสี้ยวความจริงตามที่คิรัวร์บอกนั่นแหละ เวลาของคนเรามันสั้นนัก.. ดูอย่างพ่อฉันสิ ตอนนั้นฉันเพิ่งเรียบจบและกำลังจะได้มีงานทำเพื่อเลี้ยงดูพ่อแล้วแท้ๆ แต่ยังไม่ทันได้เริ่มมัน..

“ฉันอยากนอนกับเธอ” คิรัวร์พูดขึ้นมาโทงๆ!

“ห๊ะ!”

“ใครจะอยากมีอะไรกับยมทูตขี้เก๊กอย่างนายอะ! ฝันไปเถอะ!”

“นี่เป็นโอกาสของเธอ”

“โอกาสบ้าอะไรวะ!” บีเบลหน้าแดงจนทำอะไรไม่ถูก

“…แล้วเธอจะมาโมโหฉันทำไม?” เออ! ไม่น่าโมโหเลยเนอะ! โลกของยมทูตนี่การขอหลับนอนกับใครสักคนนี่ทันคงเป็นเรื่องปกติว่างั้นเถอะ! แต่มันใช้ไม่ได้กับโลกมนุษย์และรวมถึงฉันด้วย!!!!

ยมทูตหนุ่มยืนเลิ่กคิ้วด้วยความแปลกใจ… โลกของเขา การยอมรับเรื่องพวกนี้ออกไปตรงๆ ไม่ใช่เรื่องที่ผิด ส่วนบีเบลที่ยืนเม้มปากพลางคิดในใจ

น้องสาวฉัน ไม่ได้เปิดรับผู้ชายทุกคนที่มายืนทำหน้าตาหล่อใส่กันแบบนี้นะ! ยิ่งเป็นยมทูตนี่ยิ่งแล้วใหญ่!

“ฉัน ไม่มีวัน นอน กับ นาย!”

“ทั้งที่ฉันไม่เคยพูดแบบนี้กับมนุษย์คนไหนแท้ๆ.. เธอ.. เป็นสิ่งมีชีวิตที่โง่เขลา”

“อะไรน๊ะ!?”

“การปลดปล่อยตัวเอง มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ไม่คิดจะทำมัน”

“งั้นนายช่วยเข้าใจกฎของมนุษย์และกฎของฉันไว้ด้วยนะ ว่าการหลับนอนกับใครสักคน มันควรเกิดขึ้นเพราะความรัก!”

“ความรัก?”

“ใช่!”

“…แล้วเธอ เคยสัมผัสหรือยัง สิ่งที่เรียกว่าความรัก อย่างที่เธอต้องการ”

“ไม่เคยไง! จบไหมอะ!” อีตายมทูตนี่ทำฉันหัวร้อนแล้วนะ!

“คงเป็นสาเหตุ ที่ทำให้เธอโมโหฉันในตอนนี้”

“คิรัวร์!”

“ถึงได้ทำหน้าดุเป็นยักษ์” แล้วก็เดินก้าวขายาวๆสำรวจนั่นนี่ไปทั่ว อียมทูตบ้า! มิติของนายเป็นไงก็ช่าง! แต่นี่มันโลกของฉัน โลกมนุษย์…

“นายจะไปจากที่นี่หลังจากเจอหินดำอะไรนั่นใช่ไหม?”

“ใช่”

“งั้นรื้อบ้านฉันเลย! หาให้ตายมันก็ไม่มี!”

“……”

“แล้วก็รีบออกไปจากบ้านฉัน เดี๋ยวนี้เลย!”

ขอใจให้ยมทูตตนนี้โหน่ยยย🤍🌙