17

แดเนียลค่อย ๆ เคลื่อนความแข็งแกร่งออกมาและปล่อยให้นิ้วเรียวราวลำเทียนสำรวจบนผิวสัมผัสตึงแน่นที่ตอดเป็นจังหวะ แทบไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่เก่งกล้าขนาดฝ่าระบบป้องกันภัยเข้าไปในห้องทดลองเครื่องไซโคลตรอนได้จะมีเนื้อแท้เป็นแค่สาวพรหมจรรย์ผู้อ่อนหวานใต้ร่างของเขา กลีบปากอิ่มบนดวงหน้าสวยแย้มออกอย่างพึงใจขณะกอบกุมเขาไว้ในมือบางทั้งสอง เธอทำราวกับสิ่งที่อยู่ในมือนั้นน่าอัศจรรย์เพราะยิ่งกอบกำไว้แน่นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งมีปฏิกิริยาตอบสนองมากเท่านั้น

"ซอนญ่า...โอ...พระเจ้า...พระเจ้า!”

เสียงครวญครางดังมาจากใบหน้าหล่อเหลาเมื่อหญิงสาวขยับปลายนิ้วขึ้นลง อลินทิราค้นพบว่าเธอควบคุมแดเนียลได้แม้ไม่ตั้งใจให้เขาทุกข์ทรมาน

“ซอนญ่า...คุณมันนางปิศาจ...อะ...โอว”

ชายหนุ่มกดจูบลงบนกลีบปากซึ่งผ่อนลมหายใจหน่วงหนักขณะที่การสำรวจด้วยปลายนิ้วดำเนินไปอีกชั่วครู่

“แดน...ให้สิ่งนี้กับฉัน...ได้โปรด”

อลินทิราร้องขอในที่สุดเมื่อมือเรียวบางถูกมือหนาจับออกห่างทว่าแดเนียลกลับส่งผ่านตัวเขากลับเข้าไปในรอยแยกชุ่มฉ่ำอีกหน คราวนี้หญิงสาวรับรู้ถึงความปวดแสบที่มาพร้อมความเสียวซ่านราวคลื่นพิศวาสที่ม้วนเกลียวบนร่างสาวนับหมื่นระลอก ร่างอรชรจิกปลายเล็บลงบนที่นอนก่อนขยี้ขยำผ้าคลุมสีเนื้ออย่างจะให้มันขาดคามือ เรือนร่างสวยงามบิดไปมาและแอ่นขึ้นลงเมื่อชายหนุ่มถาโถมข้าไปเต็มกำลัง หน้าท้องเป็นลอนแน่นแข็งเกร็ง เขาเหมือนม้าศึกที่กำลังโจนทะยานด้วยความคึกคะนองแต็มที่ มือสากหนาไม่หยุดอยู่นิ่งขณะเลื่อนไปเคล้นคลึงบนปทุมทั้งสองที่กระเพื่อมไหวยวนตา เพลิงร้อนที่ผลาญเผาทั้งเธอและเขากำลังพวยพุ่งขึ้นสู่ชั้นฟ้า อลินทิรารู้เพียงว่าเธอสุขยิ่งกว่าสุขเมื่อใกล้จะอิ่มเอม

“แดเนียล...แดเนียล”

“พระเจ้า! คุณเยี่ยมมาก ซอนญ่า...คับดีเหลือเกิน”

ชายหนุ่มชื่นชมหญิงสาวทั้งคำพูดและแววตาสีน้ำเงินอมม่วงพรายพราวลึกล้ำ ความปรารถนากำลังหลอมละลายทุกอย่าง ทั้งสติสัมปชัญญะและสำนึกถูกผิด หากก็มีสิ่งหนึ่งที่รอดพ้นจากไฟพิศวาสผลาญ นั่นคือความหวงแหนที่กำลังก่อตัวอยู่ในส่วนที่ลึกสุดใต้บึ้งของกันและกัน

“แดน...อ๊ะ...อา” อลินทิราแอ่นลำตัวด้วยอาการกระตุกเกร็งพร้อม ๆ กับแดเนียลที่แหงนหงายใบหน้าคร้ามคมขึ้นเมื่อเขาโหมตัวตนสอดประสานกับเธอเป็นครั้งสุดท้าย ทั้งลึกล้ำ แนบสนิท และท้ายที่สุดคือลมหายใจชิดใกล้เมื่อร่างสูงใหญ่ซวนซบลงกับอกอวบแสนนุ่มของร่างอรชร ชั่วขณะหนึ่งชายหนุ่มจึงค่อย ๆ ลืมตาเพื่อจะเห็นหมู่ดาวสะท้อนแสงวับวาวเหนือยอดเขาบนท้องฟ้าสีเทาอมน้ำเงินเข้ม เขาผ่อนลมหายใจและจูบไซ้บนเนินเนื้อนุ่มนิ่มก่อนเม้มริมฝีปากบนยอดถันสีชมพูเรื่อขณะรับรู้ได้ถึงอาการหนาวเยือกสะท้านของร่างแน่งน้อยที่ถูกทาบทับ แดเนียลผงกศีรษะขึ้นมองก็พบว่าสายลับสาวหลับใหลไปแล้วราวกับเหนื่อยอ่อนจากการเดินทางไกล

ออโซลย่า...จารชนสาวมือฉกาจแห่งไซออนเนตกลับต้องพ่ายแพ้ให้ฤทธิ์กดประสาทของยาเม็ดเล็กซึ่งเธอคงตั้งใจพกไว้เพื่อป้องกันตัว เจ้าของใบหน้าคมคายนึกไปถึงการเผชิญหน้ากับสายลับสาวครั้งแรก อลินทิราเป็นผู้หญิงที่นอกจากจะมีความงามสะกดใจแต่เธอยังฉลาดหลักแหลมและมีไหวพริบรอบด้าน ทว่าก็ไม่ได้เก่งกาจในด้านการต่อสู้ เธอมีวิชาป้องกันตัวในระดับพื้นฐาน และนั่นยิ่งจุดประกายความสงสัยว่าหญิงสาวฝ่าระบบความปลอดภัยเข้าไปในห้องปฏิบัติการอย่างไรโดยไม่มีใครรู้เห็น

“ซอนญ่า” แดเนียลขยับตัวเล็กน้อยขณะกระซิบข้างหูคนที่ผล็อยหลับซึ่งเริ่มรู้สึกตัว

“คะ” ร่างระหงเบื้องล่างตอบกลับขณะเปลือกตาครึ่งเปิดครึ่งปิด

“คุณหลับแล้วหรือ?”

“ค่ะ” หญิงสาวตอบผะแผ่ว บนกลับปากสีกุหลาบมีรอยยิ้มจางช่วยขับความงามพิสุทธิ์บนดวงหน้าแสนสวย ชั่วครู่ร่างอ้อนแอ้นเปลือยเปล่าก็เบียดเข้าหากายแกร่งกำยำทำให้ชายหนุ่มต้องดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมสายลับสาวซึ่งกอดรัดเขาไว้แน่นจากสายลมเยือก ดินแดนแถบนี้ไม่ต่างจากทะเลทรายที่กลางวันระอุร้อนตอนกลางคืนเหน็บหนาวจับจิต และพลังแห่งลมก็ช่วยสลักเสลาผาหินด้วยการกัดกร่อนจนกลายเป็นแคนยอนแลนด์