49

หญิงสาวจ้องมองแดเนียลเนิ่นนานก่อนที่น้ำหยดเล็ก ๆ จะถั่งไหลออกมาจากหางตา

“แดน...ทีนี้คุณคงได้คำตอบเกี่ยวกับตัวฉันแล้วซีนะคะ” เสียงนั้นยังคงแห้งโหยและฉุดความรู้สึกบางอย่างของคนฟังให้ดิ่งลงต่ำ ร่างสูงใหญ่ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ ๆ สวมเพียงกางเกงขาสั้นตัวเดียว ท่อนบนเปลือยเปล่าสะท้อนลมหายใจผ่านมัดกล้ามเคร่งเครียดบนอกกว้างราวกับเขาเองก็ยังคิดคำนึงถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป ชายหนุ่มถอนใจก่อนพูดด้วยน้ำเสียงช้าเนิบ

“ผมคิดว่าผมรู้จักคุณ...ออโซลย่า คุณเป็นสายลับที่มีวิชาป้องกันตัวเพียงแค่พื้นฐาน และคุณก็ไม่ชอบกีฬาปีนผาแบบดีพ วอเตอร์โซโล”

หญิงสาวยิ้มขื่นและตอบกลับไป “คุณคงเห็นแล้วสินะคะว่าฉันน่ะ...กลัวความสูงยิ่งกว่าอะไร”

ร่างอรชรเผยความรู้สึกก่อนทรงตัวที่ยังหนักอึ้งลุกขึ้นนั่ง เสื้อเชิ้ตและกางเกงเกรอะกรังด้วยเม็ดทรายยังมีรอยชื้นด้านหลัง กลิ่นไอน้ำทะเลอวลไอรอบผิวกายสาวทำให้นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มรู้สึกว่าเธอดูเย้ายวนอย่างเป็นธรรมชาติ

“นอกจากความสูงคุณยังกลัวอะไรอีกบ้าง แต่คงไม่ใช่การบุกเดี่ยวเข้าไปในคฤหาสน์ไพรซ์อย่างกล้าหาญแน่...ซอนญ่า”

“ฉันทำตามหน้าที่ค่ะแดน...มันไม่ได้เกี่ยวกับความกลัวของฉัน”

“ถ้าอย่างนั้นคุณควบคุมตัวเองได้ยังไง ในเมื่อการโจรกรรมข้อมูลมันสุ่มเสี่ยงกับความตายมากกว่าการกระโดดหน้าผาเสียอีก!”

แดเนียลดึงมือเรียวขึ้นมากุมไว้แน่น น้ำเสียงนั้นเปลี่ยนเป็นดุดันและยิ่งทำให้หญิงสาวเริ่มหวั่นกลัวขึ้นมาอีก

“แดเนียล...จริง ๆ แล้วตอนอยู่บนหน้าผานั่นคุณอาจผลักฉันให้ตกลงมา...แค่คนเดียว ไม่จำเป็นเลยที่คุณจะมาเล่นเกมวัดใจกับคนที่...ถึงยังไงเขาก็ตอบโต้คุณไม่ได้อยู่แล้ว”

“เพราะผมรู้ว่าคุณทำอะไรผมไม่ได้ แต่ผมแค่อยากแน่ใจ...” ร่างสูงดึงหญิงสาวเข้ามาชิดและก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ “ว่าออโซลย่าไม่ได้เป็นมือหนึ่งของไซออนเนตอย่างที่ใคร ๆ คิด”

“ฉันสู้ใครไม่เป็น! พอใจหรือยังคะแดน ในเมื่อคุณรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวฉันแล้วก็ปล่อยเถอะค่ะ”

“แต่คุณเคยบอกผมว่าคุณเคยฆ่าคน”

“ฉันทำไม่สำเร็จ!” อลินทิราโพล่งออกมาอย่างลืมตัว เธอกำลังพูดถึงนักฆ่าที่กลับมาหา บอส เมื่อคืนนี้ ซึ่งพอนึกได้อีกทีหญิงสาวก็รับกลบเกลื่อนด้วยการบิดข้อมือจากมือแกร่งทว่าก็ไม่เป็นผล

“คุณกำลังจะบอกอะไรผม ซอนญ่า” ชายหนุ่มถามก่อนรั้งเอวบางจนร่างอ้อนแอ้นชิดอยู่กับอกกว้าง ใบหน้าคมคายอยู่ใกล้แค่คืบและหายใจแรงจนหญิงสาวอึดอัดแทบระเบิด

“ไม่มีอะไรทั้งนั้นค่ะ แดน...ฉันก็แค่ไม่เคยฆ่าใคร ฉันแค่ไม่แน่ใจว่าเขาจะตายจริง ๆ “

“แล้วถ้าเกิดคนคนนั้นที่คุณฆ่ารอดไปได้...มันจะเป็นยังไง?”

จารชนสาวหยุดชะงักและสบนัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงซึ่งกำลังรอคอยคำตอบ

“เขาก็คง...กลับมาตามหาฉัน เพื่อล้างแค้นกระมังคะ” อลินทิราทอดน้ำเสียงแผ่วเบาลงจนเกือบเป็นกระซิบ มีบางอย่างบอกแดเนียลว่าเธอไม่ได้โกหกและความจริงนั้นกลับกลายเป็นสิ่งบั่นทอนความตั้งใจของเขา

ชายหนุ่มนึกย้อนไปถึงห้วงนาทีที่พุ่งลงจากหน้าผา เขากอดเธอไว้แน่นด้วยความหวงแหนที่แล่นปรี่จากส่วนลึก เขารู้วิธีที่จะป้องกันตัวเองเวลากระโดดลงจากผาสูงและรู้วิธีที่จะทำให้หญิงสาวได้รับการกระแทกน้อยที่สุด แต่ทำไมเขาต้องปกป้องเธอ...สายลับที่ขโมยข้อมูลของเขาไปและหน่วงเวลาให้เนิ่นช้าออกไปเรื่อย ๆ

“แล้วคุณจะทำยังไง” เขาตัดสินใจถามต่อทั้งแววตาอ่อนแสงลงขณะตระกองกอดร่างบางไว้ไม่ยอมปล่อย อลินทิรายิ้มราวจะเยาะหยันตัวเอง

“แดเนียล...คุณก็รู้นี่คะว่าฉันเป็นสายลับ งานของฉันคือทำตามคำสั่งของไซออนเนต คุณเองเคยบอกฉันไม่ใช่หรือคะว่าถ้าฉันทำงานนี้ก็แสดงว่าฉันยินดีที่จะยอมรับความสูญเสีย แดนคะ...คุณพูดถูกอย่างที่สุด ในเมื่อฉันพร้อมที่จะทำงานอยู่นอกกรอบของกฎหมาย นั่นก็หมายความว่าฉันยินดีที่จะตายโดยไม่มีข้อแม้เช่นกัน”

“ซอนญ่า... ถ้าอย่างนั้นผมเดาถูกหรือเปล่าว่าคุณไม่ได้ทำงานแค่การโจรกรรมข้อมูลให้ไซออนเนต”

สายลับสาวเงียบไปอีกชั่วอึดใจขณะชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมาใกล้มากขึ้น

“ค่ะ...แดน...ฉันมีความสามารถอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือการเป็นแฮ็คเกอร์”

อลินทิรากล่าวออกมาในที่สุด ทว่าแดเนียลไม่ยอมพูดต่อนอกจากแนบเรียวปากลงบนกลีบปากแห้งสีซีดและแทรกลิ้นหนาผ่านรอยแยกที่เผยอรับราวจะดูดซับความเป็นเธอไว้กับตัวเขา แสงสีเงินยวงละมุนทาบทาลงบนผืนน้ำสะท้อนภาพดวงจันทร์และร่างของชายหนุ่มหญิงสาวก่ายกอดแนบแน่นริมฝั่ง

สายลับสาวรู้สึกสุขใจอย่างประหลาดขณะวางมือทั้งสองบนแผ่นหลังของชายหนุ่ม อลินทิราเบียดอกนุ่มหยุ่นกับอกกว้างราวจะเร่งเร้าไฟกรุ่นในกายของเขาให้ลุกโชติขึ้นมาอีกครั้ง แดเนียลจูบหญิงสาวด้วยความรู้สึกแตกต่างไปจากวันก่อน ๆ เขาอยากปกป้องผู้หญิงในอ้อมแขนขึ้นมาจับใจเมื่อรู้ว่าเลือดเนื้ออันแท้จริงของออโซลย่า ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เคยคิด