บทที่ 22

“พี่โจชัว!” ออร่าลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้อย่างตกตะลึง

เขาคว้าขอบประตูที่หักอยู่ของตัวกระเช้าไว้ได้ขณะที่เกือบพลัดตกลงไป... เลือดไหลออกจากนิ้วทันที

ร่างของชายหนุ่มห้อยอยู่นอกกระเช้าชิงช้า เรียกเสียงหอบหายใจแรงกับเสียงตะโกนลั่นจากผู้คนที่อยู่เบื้องล่าง

ออร่าหันกลับมาที่บอดี้การ์ดอย่างร้อนใจ “สั่งพวกนั้นให้รีบแก้ไขมัน เดี๋ยวนี้เลย!”

คนที่ตกลงมาเป็นโจชัวไปได้อย่างไร? ทำไมถึงไม่เป็นนังสารเลวคนใดคนหนึ่งนั่น? เธอก็แค่อยากกำจัดพวกมันให้พ้นทางเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดที่จะทำอันตรายโจชัว!

“คุณพ่อคะ!” ในวินาทีชี้เป็นชี้ตาย เนลลี่เอื้อมมือน้อย ๆ ของเธอออกมา หวังจะคว้ามือของผู้เป็นพ่อให้ได้ แต่ก็ถูกลูน่ารั้งไว้เสียก่อน “หนูตัวเล็กเกินไป น้ำหนักตัวของคุณพ่อจะฉุดให้ตกลงไปด้วยกันทั้งหมดนะ”

เธอสูดลมหายใจเข้ายาวก่อนจะผูกตัวเนลลี่และรัดเชือกรอบ ๆ ร่างของเด็กหญิงให้แน่นขึ้นอีก จากนั้นก็ค่อย ๆ คลานมาหาโจชัวอย่างระมัดระวัง

เธอเอื้อมมือมาที่ชายหนุ่ม “จับไว้”

โจชัวไม่ขยับเขยื้อน

เขาคว้าแผ่นเหล็กของตัวยึดซึ่งมีลักษณะคล้ายที่หนีบขณะพูดจาถากถางหล่อนด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเย็นชา “ไม่อยากฆ่าฉันแล้วหรือไง?”

ลูน่าห