บทที่ 427

เมื่อลูน่ารีบไปถึงโรงพยาบาล เกว็นก็กำลังอยู่ในห้องฉุกเฉิน

นอกห้องฉุกเฉินมีแอนดี้ซึ่งกำลังน้ำตานองหน้า และลุคที่มีสีหน้าเย็นชายืนอยู่

เบ็นผู้ที่ควรจะอยู่ที่นั่นมากที่สุดกลับไม่ปรากฏตัวด้วยซ้ำ

เมื่อออกจากลิฟต์ ลูน่าก็รีบวิ่งเข้าไปอย่างลนลาน “ลุงแอนดี้ เกว็นเป็นยังไงบ้างคะ?”

แอนดี้จับมือเธอไว้แล้วทำได้เพียงร้องไห้เท่านั้น เขาสะอื้นหนักจนพูดอะไรไม่ออก

“คนของฉันช่วยเธอไว้”

ลุคขมวดคิ้วและมองลูน่า เขายุ่งอยู่กับการจับตัวเลียมที่โรงงานร้างเมื่อคืนจนทำได้เพียงมองลูน่าผ่าน ๆ โดยไม่ได้สังเกตเห็นหน้าตาของเธอให้ถี่ถ้วนนัก

เมื่อมองดูเธอกับตาตัวเองในขณะนี้ เขาก็ตระหนักได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีทุกอย่างที่ทำให้ผู้ชายตกหลุมรักได้อย่างหัวปักหัวปำ

ลูน่ากัดริมฝีปากของเธอ เธอปล่อยมือของแอนดี้ทันที เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองลุค “เกว็นนี่เป็นยังไงบ้างคะ?”

“ไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ลุคขมวดคิ้วเล็กน้อย “เช้านี้คนของฉันพบว่าพวกของเลียมกลุ่มหนึ่งไปที่คฤหาสน์วอลเตอร์ เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาไม่สนใจจะพยายามหาทางช่วยเหลือเลียม แต่ยังมุ่งเป้าไปที่พวกลาร์สันในทันทีแทน

“ฉันเป็นหนี้บุญคุณโจชัว ฉันรู้ด้วยว่าตระกูลลาร์สันมีความ