ตอนที่ 41 คนเจ้าคิดเจ้าแค้น

ฉันลุกจากเตียงอีกครั้งในช่วงสาย พลางยืดตัวบิดขี้เกียจ เสียงครางเบา ๆ หลุดจากลำคอด้วยความเมื่อยล้าไปทั่วทั้งตัว พอหันไปมองชายที่นอนหลับสบายอยู่ข้าง ๆ ก็อดถอนหายใจไม่ได้

คนอะไร...เจ็บตัวแท้ ๆ แต่ความหื่นไม่มีวันพักเลยสิน่า

แม้อยากจะทิ้งตัวลงไปนอนต่อข้างเขา แต่ก็รู้ดีว่ายังมีเรื่องมากมายต้องจัดการ โดยเฉพาะการติดต่อชนกันต์

ยังไม่ทันคิด มือถือของภูริก็ดังขึ้นจากโต๊ะข้างเตียง

สายเรียกเข้า ‘กวิน’

ฉันเหลือบมองภูริที่ยังนอนหลับสนิท ไม่วี่แววจะตื่นง่าย ๆ ด้วยความเหนื่อยสะสม จึงถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับแล้วเดินออกไปที่ระเบียง

“ฮัลโหล…นี่ฉันเอง”

[ลูกพี่! ลูกพี่ปลอดภัยดีใช่ไหมครับ!] เสียงตะโกนจากปลายสายทำฉันต้องย่นคิ้ว

“นายหายหัวไปไหนมา?” ถามเสียงเข้มแต่ไม่ได้ตั้งใจจะดุ

[อย่าเพิ่งด่าผมนะ พอลูกพี่โดนจับตัวไปผมก็รีบตามรอยทันที เช้าวันถัดมาคุณภูริฟื้น ผมเลยรีบรวบรวมหลักฐานแล้วก็แชร์ข้อมูลบางส่วนกับเขา แผนดีลพันล้านนั่น...ผมก็มีส่วนนะ...] เขาว่าเสียงอ่อย

ฉันหัวเราะเบา ๆ <