ไร้ความรู้สึก (NC)

น้ำค้างเดินเข้าไปในห้องหมายเลข 999 ของวอร์ดลับ Super VIP ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยราวกับเครื่องจักร หัวใจของเธอเต้นอย่างช้า ๆ ไร้ซึ่งความตื่นเต้นใด ๆ แม้ว่าภายใต้ชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตาของเธอจะซ่อนร่างกายที่เนียนนุ่มและน่าสัมผัสไว้เพียงใดก็ตาม

น้ำค้างรู้ดีว่าวันนี้หน้าที่ของเธอคือตอบสนองความต้องการของผู้ป่วย VIP คนใหม่

แต่หลังจากที่เธอตัดขาดกับต้นและได้พบเจอกับประสบการณ์อันร้อนแรงในห้องนี้เมื่อครั้งก่อน บางสิ่งในตัวเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ความต้องการที่จะถูกควบคุม และถูกครอบงำในยามร่วมรักฝังลึกเข้าไปในจิตใจของเธอ การร่วมรักแบบธรรมดาไม่สามารถจุดไฟในตัวเธอได้อีกต่อไปแล้ว

ผู้ป่วยของห้อง 999 ในวันนี้คือคุณตาวัย 70 ปี ชายชราผู้ร่ำรวยมหาศาลที่ใช้เงินซื้อความสุขสุดท้ายในชีวิตของเขา

คุณตานอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ด้วยท่าทีสบาย ๆ ร่างกายของเขาเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัย แต่ดวงตาคู่นั้นของชายชรายังคงเปล่งประกายด้วยความหิวกระหายเมื่อเห็นน้ำค้างก้าวเข้ามาในพื้นที่ของตน

“ว่าไงแม่หนูพยาบาล… วันนี้มีอะไรพิเศษบ้างไหม?” คุณตาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นแหบ มือที่เต็มไปด้วยรอยย่นลูบไล้ไปตามขอบเตียงราวกับรอคอยบางสิ่งบางอย่าง

น้ำค้างฝืนยิ้มบาง ๆ ออกมาแล้วเอ่ย “วันนี้คุณตาต้องการแบบไหนคะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงน่าฟังตามหน้าที่

พยาบาลสาววางถาดเครื่องมือลงข้างเตียง แต่คุณตากลับโบกมือปฏิเสธ “ไม่ต้องวัดอะไรทั้งนั้น มาช่วยให้ตามีความสุขก่อนดีกว่า… ตาอยากหลับฝันดีแล้ว” เขาพูดออกมาก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะปรากฏบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยตีนกา

น้ำค้างพยักหน้าเงียบ ๆ เธอค่อย ๆ ถอดชุดพยาบาลสีขาวของตัวเองออกช้า ๆ ราวกับเป็นพิธีกรรมที่เธอทำมาจนนับไม่ถ้วนแล้วอย่างไรอย่างนั้น

ชุดพยาบาลสีขาวหลุดลงจากร่างของหญิงสาวเผยให้เห็นผิวเนียนนุ่มราวหยวกกล้วย หน้าอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ในยกทรงสีครีมอ่อน และกางเกงในตัวบางที่รัดรึงร่องสวาทของเธอจนเห็นรอยแยกสีชมพูอ่อน ๆ นั้นทำให้คุณตากลืนน้ำลายเสียงดังพร้อมตาเบิกกว้างขึ้นมาทันที

“สวย… สวยจริง ๆ… มองกี่ครั้งก็สวยเหมือนเดิม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นระริกพลางยื่นมือออกไปหาหญิงสาวคล้ายกำลังอยากสัมผัส

น้ำค้างถอดยกทรงของตัวเองออกปล่อยให้หน้าอกเต่งตึงเด้งออกมา

หญิงสาวเลื่อนตัวขึ้นไปนั่งบนเตียงข้าง ๆ คุณตา มือเล็ก ๆ ของเธอค่อย ๆ ถอดชุดคนไข้ของเขาออกจนเผยให้เห็นร่างกายที่เหี่ยวย่นและท่อนลำที่ยังคงแข็งตัวได้เล็กน้อยจากความตื่นเต้นในเวลาต่อมา

คุณตาครางออกมาเบา ๆ พลางออกคำสั่ง “ใช้ปากช่วยตาหน่อย… ตาอยากสัมผัสถึงลิ้นของหนู”

น้ำค้างก้มลงไปใช้มือจับท่อนลำเล็ก ๆ ของคนไข้ชรา ลิ้นนุ่ม ๆ ของเธอไล้เลียไปตามความยาวของมันอย่างช้า ๆ

หญิงสาวพยายามทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ในใจของเธอกลับว่างเปล่ายิ่งกว่าสิ่งใด

ไม่มีความตื่นเต้น ไร้ซึ่งไฟที่เคยลุกโชนเช่นเมื่อครั้งที่เธออยู่ในอ้อมกอดของคนที่ควบคุมทุกส่วนของร่างกายและจิตใจของเธอได้โดยสิ้นเชิง

คนไข้พิเศษครางออกมาเบา ๆ ด้วยท่าทีพึงพอใจ “ซี้ด ลิ้นของหนูนุ่มจริง ๆ ดี ดีมาก” เขาพูดพลางใช้มือกดหัวของน้ำค้างให้เธอสามารถดูดกินท่อนเอ็นของเขาได้มากยิ่งขึ้น

น้ำค้างเริ่มขยับปากเร็วขึ้น เสียงดูดดุนอันน่าอายดังขึ้นทำลายความเงียบของห้องพักผู้ป่วยอีกครั้ง

โพรงปากร้อนชื้นและลิ้นของเธอตวัดวนรอบปลายของท่อนลำของเขาอย่างชำนาญ เธอใช้มือข้างหนึ่งจับส่วนโคนชักขึ้นลงอย่างไม่รีบร้อน ในขณะที่ปากของเธอยังคงครอบครองส่วนปลายเพื่อสร้างความพึงพอใจให้คนไข้ของตนไปด้วย

คนไข้ชราเกร็งตัวแน่น “ซี้ด ลึกกว่านี้อีก ดูดแรง ๆ ได้เลย” เขาออกคำสั่ง พลางใช้มือกดหัวของพยาบาลสาวจนจมูกของเธอเกือบแตะกับหน้าท้องของตน

น้ำค้างทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่าง่าย แม้ภายในใจของเธอจะรู้สึกราวกับร่างกายกำลังเคลื่อนไหวไปโดยไร้ซึ่งจิตวิญญาณก็ตามที

เมื่อคุณตาใกล้ถึงจุดสุดยอด เขาดึงหัวของพยาบาลสาวออกแล้วเอ่ยคำของต่อไปของตน “เลียตัวให้ตาหน่อย ตาอยากรู้สึกถึงการถูกเลียทั้งตัว” เขาว่าด้วยน้ำเสียงที่สั่นระริก

น้ำค้างพยักหน้ารับแล้วเลื่อนตัวลงไปลงลิ้นเริ่มลากยาวไปตามหน้าอกที่เหี่ยวย่นของชายชรา ลงไปที่หน้าท้องหย่อนยานแล้ววนกลับขึ้นไปที่ซอกคอของเขาด้วยความชำนาญ ในขณะที่มือของเธอก็ยังไม่หยุดชักรูดแก่นกายของอีกฝ่ายขึ้นลงไปด้วย

ผู้เป็นคนไข้ครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน “ซี้ด ดี หนูเก่งเหลือเกิน” เขาว่าพลางลูบไปตามเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของน้ำค้าง

“ถึงทีตาทำบ้างแล้ว…” คุณตากระซิบก่อนที่จะดึงร่างของน้ำค้างให้ล้มลงนอนหงายบนเตียง

มือที่เต็มไปด้วยรอยย่นค่อย ๆ ดึงกางเกงชั้นในตัวบางของพยาบาลสาวออกจนเผยให้เห็นร่องสวาทสีชมพูที่เยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นตามสัญชาตญาณของร่างกาย

ชายชรากลืนน้ำลายเสียงดังแล้วเอ่ย “ของหนูนี่ น่ากินเหมือนเด็กสาวเลย” ว่าจบเขาก็ก้มลงไปฝังใบหน้าของตนลงไปบริเวณหว่างขาของน้ำค้างด้วยความกระหายอยาก ลิ้นแห้ง ๆ เลียไปตามร่องรักและพยายามตวัดวนรอบเม็ดเสียวของพยาบาลสาวอย่างช้า ๆ

น้ำค้างนอนนิ่ง ๆ บนเตียงพลางทอดสายตาไปยังเพดานสีครีมอ่อนของห้อง ไม่มีเสียงคราง ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ หลุดรอดออกมาจากปากของเธอ

ความรู้สึกเสียวซ่านที่ร่างกายควรจะตอบสนองถูกกลบไปด้วยความว่างเปล่าภายในใจ

คุณตาดูดเม็ดเสียวตรงหน้าแรงขึ้น ลิ้นของเขาพยายามสอดเข้าไปในร่องของเธอ “ของหนูหวานดีจริง ๆ ตาเลียได้ทั้งวันเลย” เขาเอ่ยขณะที่จับขาของน้ำค้างถ่างออกให้กว้างกว่าเดิม

หญิงสาวรู้สึกถึงลิ้นร้อนที่กำลังสำรวจทุกส่วนบริเวณร่องสวาทของตน แต่ใจของเธอกลับไม่ได้อยู่ที่นี่ทั้งยังมันล่องลอยไปยังความทรงจำในห้องนี้เมื่อครั้งก่อนมากยิ่งขึ้นอีกด้วย

ความร้อนแรงของการถูกครอบงำโดยชายหนุ่มคนหนึ่งที่รู้วิธีจุดไฟในตัวเธอฉายชัดขึ้นมาในความทรงจำของเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

คนไข้ชราเริ่มเลื่อนตัวขึ้นมาแล้วคว้าท่อนลำเล็ก ๆ ของตัวเองที่แข็งตัวเต็มที่จ่อมันไปที่ปากทางของร่องกายสาวอย่างหมายมาด

“ตาจะเอาแล้วนะ หนูจะได้รู้ว่าคนแก่ยังมีดี” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นระริกก่อนที่จะดันท่อนเอ็นของตนเข้าไปอย่างช้า ๆ

น้ำค้างรู้สึกถึงความแน่นตึงเล็กน้อยเมื่อท่อนลำของเขาเข้าไปในร่องรักของเธอ แต่ความรู้สึกนั้นไม่ได้จุดประกายไฟแห่งความกระหายอยากของเธอได้เลยสักนิด

คนไข้ชราเริ่มขยับสะโพกของตนช้า ๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นเบา ๆ ในห้องพักผู้ป่วย

“ซี้ด แน่น ของหนูตอดตาแน่นจนตาจะทนไม่ไหว” เขาว่าพลางกอบกุมหน้าอกของหญิงสาวแล้วบีบเคล้นเต้าทั้งสองข้างของเธออย่างแรงไปด้วย

หัวนมของพยาบาลสาวถูกคนไข้เคล้นคลึงจนกลายเป็นรอยแดง แต่เจ้าของร่างนั้นกลับยังคงนอนหลับตานิ่งไร้ซึ่งเสียงครางใด ๆ หลุดรอดออกมาเสียอย่างนั้น

“ซี้ด ลึกแบบนี้หนูเสียวมากไหม” เขาถามพลางขยับสะโพกถี่ขึ้นจนเตียงเริ่มสั่น แต่น้ำค้างยังคงนอนหลับตา เธอรู้สึกถึงท่อนลำของเขาที่ครูดไปมากับผนังด้านในร่องสวาทของเธอได้อย่างชัดเจน แต่ในใจของเธอกลับไม่ตอบสนองต่อสิ่งเร้าเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย

ชายชราเกร็งตัวแน่น “ใกล้แล้ว ตาจะแตกแล้ว” เขาเอ่ยออกมาก่อนที่ของเหลวร้อน ๆ จะถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกับร่างกายที่สั่นระริกจากความเสียวซ่านเพราะเสร็จสมในเวลาต่อมา

น้ำค้างนอนนิ่ง รู้สึกถึงของเหลวของเขาที่ไหลย้อนออกมาจากร่องรักของตนอย่างชัดเจน

คนไข้พิเศษเองก็นอนหายใจหอบถี่ข้าง ๆ เธอด้วยสีหน้าพึงพอใจ

“เก่งมาก วันนี้ตาได้หลับฝันดีแล้ว” เขาพูดกับพยาบาลสาวด้วยรอยยิ้ม

น้ำค้างก้มลงไปเก็บชุดที่กระจัดกระจายแล้วลุกขึ้นจากเตียงเงียบ ๆ พลางค่อย ๆ สวมชุดพยาบาลกลับตามเดิมก่อนที่จะเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยโดยไม่คิดที่จะหันกลับมามองคนไข้ของเธออีก

ในห้องน้ำของวอร์ดลับ น้ำค้างยืนอยู่ใต้ฝักบัวปล่อยให้น้ำร้อนไหลผ่านร่างกายของเธอเพื่อที่จะล้างคราบเหนียวเหนอะของวันนี้ออกไป แต่แล้วน้ำตาของหญิงสาวก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ฉันเป็นบ้าอะไรกันแน่” เธอพึมพำกับตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ

ความรู้สึกโหยหาที่ไม่รู้ที่มาที่ไปกำลังบั่นทอนความรู้สึกบางอย่างของเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

น้ำค้างนึกถึงวันคืนในห้อง 999 กับคนที่เคยควบคุมทุกส่วนในร่างกายและจิตใจของเธอ ความร้อนแรงที่เธอโหยหา ความรู้สึกถูกครอบงำที่จุดความกระสันในตัวเธอได้อย่างอยู่หมัด ความรู้สึกเหล่านั้นได้กลายมาเป็นสิ่งที่ทั้งดึงดูดและหลอกหลอนเธอในเวลาเดียวกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“คุณนนท์…” เสียงหวานพึมพำออกมาเบา ๆ

น้ำค้างกดฝ่ามือลงบนผนังห้องน้ำอย่างแรง น้ำตาไหลปนไปกับสายน้ำอุ่นที่ไหลผ่านใบหน้าของเธอไปอย่างเชื่องช้า

หญิงสาวรู้ดีว่าความว่างเปล่าในใจนี้จะไม่สามารถถูกเติมเต็มด้วยความสัมพันธ์แบบปกติได้อีกต่อไป เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่ร่างกายของเธอโหยหา

สิ่งที่เธอต้องการเป็นบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่านั้น บางอย่างที่หลงเหลืออยู่ในความทรงจำของห้องหมายเลข 999 ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียง ท่าทาง บุคลิกของเขา ในตอนนี้เธอยังไม่สามารถตอบตนเองได้เช่นกัน ว่าเธอแค่ต้องการรสรักที่เขามอบให้เท่านั้น หรือเธอ...หลงรักเขาจริง ๆ เข้าแล้ว