ตัดขาด (NC) 3/3

“น้ำค้าง… เป็นไงบ้าง… เสียวมากใช่ไหม” เขากระซิบข้างหูของเธอ ขณะที่เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ท่อนลำของเขาครูดไปมากับผนังด้านในของร่องกายสาวอย่างรุนแรง

เสียงน้ำหล่อลื่นที่ถูกบดอัดดังแฉะ ๆ ปนกับเสียงครางต่ำของต้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ยังไม่มีเสียงใด ๆ ดังออกมาจากปากของน้ำค้างเช่นเคย

เธอยังคงนอนนิ่ง ๆ แม้ร่างกายจะตอบสนองตามสัญชาตญาณ แต่จิตใจของเธอกลับไม่ต่างจากคนที่ตายไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น

ต้นเปลี่ยนท่า เขาดึงท่อนลำของเขาออกช้า ๆ ก่อนจะพลิกน้ำค้างให้นอนคว่ำหน้า แล้วยกสะโพกกลมกลึงของเธอขึ้นมาอยู่ในท่าทางที่ยั่วยวนโดยธรรมชาติ เขาเข้าหาเธอจากด้านหลัง ก่อนที่จะตบสะโพกกลมมนของอีกฝ่ายเบา ๆ จนเกิดเสียงดังเพี้ยะ

“ท่านี้คุณเคยชอบมาก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ก่อนจะจ่อท่อนเอ็นลำใหญ่ของตนไปที่ร่องสวาทของน้ำค้างจากด้านหลัง

ต้นดันความเป็นชายเข้าไปในร่องเสียวของหญิงสาวในคราวเดียวจนมิดลำ เขารู้สึกถึงความลึกที่มากขึ้นจากมุมนี้ “ซี้ด… ลึกจนสุดลำเลย… เสียวฉิบหาย” เขาครางต่ำพลางขยับสะโพกถี่ขึ้น เสียงบั้นท้ายของหญิงสาวที่กระทบกับหน้าขาของเขาดังตับ ๆ เป็นจังหวะหนักแน่น

น้ำค้างนอนคว่ำหน้ามือกำผ้าปูที่นอนแน่น แต่สายตาของเธอยังคงว่างเปล่า ไม่มีน้ำตา ไม่มีความรู้สึกใด ๆ 

ต้นโน้มตัวลงไปฝังจูบลงบนแผ่นหลังเนียนนุ่มของร่างบอบบาง ขณะที่มือของเขาเลื่อนไปข้างหน้าเพื่อลูบไล้ไปตามเม็ดเสียวของเธออีกครั้ง

“น้ำค้าง คุณรู้สึกยังไงบ้าง… ผมรู้ว่าคุณก็เสียวใช่ไหม” เขากระซิบถาม แต่คำพูดของเขาไม่ต่างจากพูดกับอากาศ ร่างกายของน้ำค้างอาจตอบสนองด้วยน้ำหล่อลื่นที่ไหลเยิ้มออกมาก็จริง แต่กลับไม่มีเสียงใด ๆ ตอบต้นแม้แต่คำเดียวราวกับว่าจิตใจของเธอได้ถูกปิดตายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วอย่างไรอย่างนั้น

ต้นเร่งจังหวะเร็วขึ้นตามอารมณ์เสียวซ่านที่เกิดขึ้น “ซี้ด… ใกล้แล้ว… ผมจะแตกแล้วน้ำค้าง… ซี้ด…” เขาครางก่อนที่ร่างกายจะเกร็งแน่นเมื่อความเสียวซ่านพุ่งถึงจุดสุดยอด

ชายหนุ่มดึงท่อนเอ็นของตนออกมาช้า ๆ เกือบจะสุดแล้วกระแทกเข้าไปอีกครั้งเน้น ๆ ก่อนที่ของเหลวอุ่นร้อนจะพุ่งเข้าไปในร่องสวาทของหญิงสาวในเวลาต่อมา

ชายหนุ่มครางยาวออกมาด้วยความสะใจ ร่างของเขาสั่นระริกจากความเสียวซ่าน ก่อนที่จะนอนทับร่างของแฟนสาวพร้อมกับหายใจหอบถี่ด้วยความเหนื่อยล้า แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองไปยังใบหน้าของน้ำค้าง หัวใจของชายหนุ่มก็หล่นวูบขึ้นมาอีกครั้ง

น้ำค้างพลิกตัวขึ้นมานั่งช้า ๆ ร่างเปลือยเปล่าของเธอเต็มไปด้วยรอยแดงจากการถูกชายหนุ่มบีบเคล้น ผมของเธอยุ่งเหยิงจากการถูกกระแทกกระทั้นไม่หยุด ของเหลวของต้นไหลย้อนออกมาจากร่องสวาทของเธอหยดลงบนที่นอนจนกลายเป็นวงกว้าง แต่ใบหน้าของเธอยังคงเย็นชา ไร้น้ำตา ไร้อารมณ์ มีเพียงความว่างเปล่าที่น่าสะพรึงกลัวอยู่เช่นเดิม

“พอใจแล้วใช่ไหมต้น” เธอถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับเครื่องจักรไร้หัวใจ ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่ต้น แต่ก็เหมือนไม่ได้มองเขาเลยเช่นกัน

ต้นนิ่งไปครู่หนึ่งราวกับเพิ่งรู้สึกตัว หัวใจของเขาแตกสลายเมื่อเห็นสายตาคู่นั้นที่กำลังมองมา เขารู้สึกว่าตนเองน่าสมเพชเป็นอย่างมาก เพราะสายตาที่น้ำค้างมองมานั้น แทบจะเป็นการบอกอย่างกลาย ๆ ว่า ฉันขอให้ทานแด่เธอตัวอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปอย่างไรอย่างนั้น

วินาทีนั้นเขารู้ทันทีว่าเขาได้เสียเธอไปแล้วจริง ๆ ทุก ๆ อย่างมันพังทลายด้วยมือของเขาเอง ความรัก ความผูกพันที่เคยมีระหว่างทั้งสองคนพังทลายลงไปแล้วอย่างสิ้นเชิง

ชายหนุ่มลุกขึ้นเงียบ ๆ สวมเสื้อผ้าด้วยมือที่สั่นระริก น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างช้า ๆ

สิ่งสุดท้ายสำหรับแมงดาที่เคยรักเธอจะทำให้กับเธอได้นั่นก็คือการเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมารบกวนสายตาของเธออีกเพียงเท่านั้น

“ขอโทษนะ… สำหรับทุก ๆ อย่าง” ต้นเอ่ยจบก็เปิดประตูออกไปจากห้องด้วยท่าทีสิ้นหวัง

ประตูปิดลงเบา ๆ แต่สำหรับน้ำค้าง เสียงนั้นราวกับเสียงของการตัดขาดทุกความสัมพันธ์ที่เหลืออยู่ในชีวิตของเธออย่างไรอย่างนั้น

ร่างบอบบางที่ยังคงเปลือยเปล่านั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นจนค่ำ พลางมองไปยังความว่างเปล่าที่ต้นได้ทิ้งเอาไว้ ความเย็นชานั้นแผ่ขยายไปทั่วทุกอณูในจิตใจของเธออย่างเงียบเชียบโดยที่เธอไม่ทันได้รู้ตัว