LOGINShare
บทที่ 18
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 19
“ข้าจะถามเจ้าสักไม่กี่คำ ม้านั่งตัวนี้ผู้ใดมอบให้? บัดนี้ผู้นั้นยังมีลมหายใจอยู่หรือไม่?” เสียงของเจียงซุ่ยฮวนแผ่วเบา ทว่ากลับช่วยปลอบประโลมจิตใจผู้คนได้ หลี่เสวียหมิงก้มหน้าต่ำ “ผู้นั้นคือหลี่ฟู่ชิง สหายรักของท่านปู่ข้า ครั้งที่ท่านปู่ซ่อมแซมคฤหาสน์เสร็จสิ้น หลี่ฟู่ชิงได้นำเครื่องเรือนมากมายมาถวายเป็นของขวัญแสดงความยินดี รวมถึงม้านั่งไม้ตัวนี้ด้วย” “เขาบอกว่าม้านั่งไม้ตัวนี้มีคุณสมบัติพิเศษช่วยบำรุงร่างกายให้แข็งแรง ด้วยเหตุนี้ผู้คนในครอบครัวข้าจึงชอบมานั่งพักที่ลานหลังเรือนอยู่เนืองๆ กระทั่งต่อมาพวกเขาล้มป่วยลงทีละคนๆ แต่ไม่มีผู้ใดสงสัยว่าม้านั่งตัวนี้มีปัญหา” กู้จิ่นพลันเอ่ยขึ้น “ข้าเคยได้ยินกิตติศัพท์ของผู้นี้ เขาเป็นอาจารย์ใหญ่แห่งสำนักฟู่ชิง” “ถูกต้องยิ่งนัก เขาเป็นผู้ก่อตั้งสำนักฟู่ชิง อีกทั้งยังเป็นอาจารย์ของข้าด้วย” กล่าวจบ หลี่เสวียหมิงก็ปิดหน้าร่ำไห้ “ข้าไม่อาจคาดคิดได้เลยว่าจะเป็นเขาที่ทำให้ครอบครัวของข้าต้องตกอยู่ในสภาพเยี่ยงนี้ เหตุใด? เหตุใดเขาจึงกระทำเช่นนี้?” “ไปถามเขาด้วยตนเองก็จะรู้” กู้จิ่นเอ่ยเรียบๆ “พยุงเขาขึ้น พวกเราจะไปสำนักฟู่ชิงเพื่อสอบถามให้กระจ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 20
หลี่ฟู่ชิงอายุมากแล้ว เมื่อถูกฟันเส้นเอ็นแขนขาขาด กลับมิได้ส่งเสียงร้องครวญครางแม้แต่น้อย เพียงสลบไปด้วยความเจ็บปวดในทันใด เจียงซุ่ยฮวนชะงักงันไปชั่วขณะ นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นกู้จิ่นทำร้ายผู้อื่น ทั้งเคลื่อนไหวว่องไวและมิได้กะพริบตาแม้แต่น้อย สีหน้าเรียบเฉยราวกับมิได้เพิ่งฟันคน หากแต่ราวกับเพียงหั่นหัวไชเท้าเท่านั้น กู้จิ่นเหลียวมองนางด้วยหางตา เห็นนางตาลอยไม่รู้กำลังคิดสิ่งใด คิดว่านางคงตกใจกับภาพอันนองเลือดเช่นนี้ น้ำเสียงจึงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว “ตกใจหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า นางเป็นหมอ เคยเห็นภาพที่นองเลือดยิ่งกว่านี้มามาก จะตกใจได้อย่างไร หากมิได้ตกใจกับภาพนองเลือด เช่นนั้นก็คงกลัวเขากระมัง? แววตาของกู้จิ่นเย็นชาลงทีละน้อย นับแต่ได้รู้จักนาง กิริยาท่าทางบางอย่างของนางทำให้กู้จิ่นรู้สึกแปลกใหม่และน่าสนใจ จึงช่วยเหลือนางติดต่อกัน มิคาดว่านางจะเหมือนผู้คนในเมืองหลวง กลัวเขาได้ง่ายดายเช่นนี้ เจียงซุ่ยฮวนหารู้ไม่ถึงความคิดในใจกู้จิ่น ยังคงครุ่นคิดอยู่ในใจว่า กู้จิ่นลงมือกับคนชั่วอย่างเด็ดขาดรวดเร็ว น่าพิศวงที่เมืองหลวงร่ำลือว่าเขาเด็ดเดี่ยวในการสังหาร ในยามนั้น ศิษย์
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 21
“เจ้าทำเช่นนี้เพื่อสิ่งใด? รีบลุกขึ้นเถิด” เจียงซุ่ยฮวนรีบประคองเขาขึ้น “นี่คือสัญญาระหว่างเราสองคน ข้าช่วยเจ้าสืบหาความจริง เจ้าก็ขายคฤหาสน์ให้ข้าในราคาที่ถูกลง ไม่จำเป็นต้องกล่าวคำขอบคุณใดๆ” “หากมิใช่เพราะคุณหนูเจียงช่วยไว้ ข้าคงมิอาจรอดชีวิต อีกทั้งยังไม่มีวันล่วงรู้ว่าหลี่ฟู่ชิงคือฆาตกรที่สังหารครอบครัวของข้า” หลี่เสวียหมิงล้วงเอากระดาษม้วนหนึ่งจากอกเสื้อ ยัดใส่มือเจียงซุ่ยฮวน “ข้าขอมอบคฤหาสน์นี้ให้เจ้า นี่คือโฉนดที่ดินและตราสารบ้าน” เจียงซุ่ยฮวนรีบปฏิเสธอย่างทุลักทุเล “มิได้ มิได้ ข้าไม่อาจรับได้ หากไม่จ่ายเงินแม้สักสลึง ข้าคงจะกระอักกระอ่วนใจยิ่งนัก” ทั้งสองผลัดกันเกรงใจอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดหลี่เสวียหมิงก็ยอมขายคฤหาสน์ให้เจียงซุ่ยฮวนในราคาสองแสนตำลึง น้อยกว่าราคาที่ตกลงกันไว้แต่แรกถึงสี่หมื่นตำลึง เจียงซุ่ยฮวนเก็บโฉนดที่ดินและตราสารบ้านไว้อย่างทะนุถนอม ถามว่า “ท่านขายคฤหาสน์ให้ข้าแล้ว แล้วต่อไปท่านจะพำนักที่ใด?” “ขอบคุณคุณหนูเจียงที่เป็นห่วง บัดนี้สำนักฟู่ชิงได้กลับคืนมาเป็นของข้าแล้ว ข้าจะพำนักที่สำนักก็พอ” “เช่นนั้นก็ดีแล้ว” เจียงซุ่ยฮวนหยิบยาบางส่วนมอบให้หลี่เสวี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 22
“พวกเจ้าสองคนเสียสติไปแล้วหรือ! จับตัวนางมาทำไมกัน!” “หญิงผู้นี้ทำให้พวกเราถูกทางการออกประกาศจับทั่วเมือง ข้าไม่อาจกลืนความแค้นนี้ลงคอ” “พาตัวนางหนีไปด้วยได้อย่างไรกัน?” “ใครบอกว่าจะพาตัวนางหนี? รอให้ข้าทรมานนางจนเบื่อเสียก่อน แล้วค่อยโยนทิ้งไว้ตามที่ใดที่หนึ่ง...” ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด เจียงซุ่ยฮวนถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงสนทนาของชายสองคน นางพบว่าตนถูกมัดด้วยเชือกป่าน ขยับเขยื้อนมิได้ นางค่อยๆ ลืมตามองรอบกาย เห็นหยิ่งเถาถูกมัดอยู่ข้างๆ ก้มหน้านิ่ง ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ที่นี่มืดสลัวยิ่งนัก เบื้องหลังเป็นผนังหินแข็ง เบื้องบนมีหยดน้ำหยดลงมาจากผนังหินทีละหยด นางคาดว่าที่นี่น่าจะเป็นถ้ำในภูเขา ชายสองคนยืนหันหลังให้นางอยู่ที่ปากถ้ำ คนซ้ายเป็นชายหัวโล้น รูปร่างสูงใหญ่ อีกคนคือเด็กชายที่หลอกล่อนางมา เด็กชายผู้นั้นประสานมือไว้เบื้องหลัง ท่ายืนดูแก่แดดผิดวัย ไหล่โค้งงอเล็กน้อย เจียงซุ่ยฮวนรู้เรื่องสรีระร่างกายมนุษย์เป็นอย่างดี จึงสังเกตได้ทันทีว่า นี่มิใช่เด็ก แต่เป็นคนแคระ! แม้แขนขาของนางจะขยับไม่ได้ แต่มือยังคงเคลื่อนไหวได้ เห็นได้ว่ามือที่ซ่อนไว้เบื้องหลังของนางค่อย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 23
เดินมาราวครึ่งชั่วยาม ทั้งสองเริ่มหมดแรง เจียงซุ่ยฮวนพิงต้นไม้ใหญ่นั่งลง “ไม่ต้องเดินแล้ว คืนนี้พักที่นี่ก่อนเถิด” หยิ่งเถาไม่เคยมาที่เช่นนี้มาก่อน รู้สึกขนลุกเล็กน้อย จึงนั่งเบียดชิดเจียงซุ่ยฮวน “คุณหนู ที่นี่จะมีสัตว์ร้ายหรือไม่เจ้าคะ?” “ในป่าเขาลึกเช่นนี้ย่อมมีสัตว์ร้ายชุกชุม เจ้าไปเก็บกิ่งไม้แห้งแถวนี้มา ข้าจะก่อไฟขึ้น เช่นนั้นสัตว์ร้ายก็จะไม่กล้าเข้ามา” เจียงซุ่ยฮวนเคยศึกษาวิชาเอาตัวรอดในป่ามาพักหนึ่ง รู้ดีว่าจะมีชีวิตรอดในป่าได้อย่างไร จึงดูสงบนิ่งยิ่งนัก “คุณหนูของพวกเราช่างเก่งกาจไปเสียทุกเรื่อง” หยิ่งเถาร่าเริงเดินไปเก็บกิ่งไม้แถวนั้น ที่นี่มีผู้คนมาน้อยนัก พื้นเต็มไปด้วยกิ่งไม้แห้ง ไม่นานหยิ่งเถาก็อุ้มกิ่งไม้แห้งมากมายกลับมา เจียงซุ่ยฮวนใช้วิธีสีไม้จุดไฟ เผากิ่งไม้แห้งเหล่านั้น มองดูเปลวไฟที่ลุกโชน ท้องของเจียงซุ่ยฮวนก็ส่งเสียงร้อง ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ เกือบวันครึ่งแล้วที่ยังไม่ได้กินข้าวสักเม็ด ท้องหิวโหยยิ่งนัก หยิ่งเถาก็เช่นกัน ลูบท้องพลางถอนใจ “โธ่เอ๋ย ถ้ามีไก่ป่าสักตัวก็คงดี ถอนขนเอาเครื่องในออก เอามาย่างบนไฟเช่นนี้ น้ำมันหยดซู่ซ่า คงหอมน่าดูทีเดียว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 24
เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วเล็กน้อย “หืม? ของวิเศษอันใดหรือ?” ดวงตาคนแคระวาววับ ผงกคางชี้ไปที่เชือกป่านบนตัว “ท่านแก้เชือกที่มัดข้าออกก่อน ข้าจะหยิบให้” “เช่นนั้นไม่เอาแล้วกัน” เจียงซุ่ยฮวนไม่หลงกลเด็ดขาด กอดอกพิงต้นไม้ใหญ่นั่งลง คนแคระร้อนใจ รีบกล่าว “ไม่ต้องแก้เชือกก็ได้ ของวิเศษนั้นอยู่ในอกเสื้อข้า ท่านหยิบเอาเองก็ได้” “แต่ท่านต้องสัญญาว่า เมื่อได้ของนั้นแล้วจะปล่อยข้าไป” เจียงซุ่ยฮวนกลอกตา “นั่นก็ต้องดูว่าข้าอยากได้หรือไม่” นางเอียงหน้าไปทางหยิ่งเถา สั่งว่า “ไปค้นดูว่าในอกเสื้อเขามีสมบัติอะไร” กลัวคนแคระจะใช้กลอุบาย นางหมุนมีดผ่าตัดในมืออย่างรวดเร็ว ขู่ว่า “ข้าขอเตือน เจ้าจงทำตัวให้ดีๆ อย่าคิดทำอะไรเหลวไหล มิเช่นนั้นข้าก็ไม่แน่ใจว่ามีดเล่มนี้จะปักลงตรงส่วนใดของร่างเจ้า” คนแคระหน้าซีดลงทุกที ฝืนยิ้มแข็งๆ “ข้าไม่กล้าใช้กลอุบายหรอก” หยิ่งเถาค้นพบกล่องใบหนึ่งในตัวคนแคระ จึงส่งให้เจียงซุ่ยฮวน เจียงซุ่ยฮวนรับมาพิจารณาอย่างถี่ถ้วน กล่องนี้มีขนาดเพียงฝ่ามือ รูปลักษณ์ภายนอกธรรมดา เบาหวิวเมื่อถือไว้ ไม่รู้ว่าข้างในบรรจุสิ่งใด นางลองเปิด แต่พบว่ากล่องถูกล็อกทั้งหน้าหลัง ต้องใช้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 25
เจียงซุ่ยฮวนเติมกิ่งไม้ลงในกองไฟ กล่าวกับหยิ่งเถาที่กำลังหาว “เจ้าหลับไปก่อนเถิด” หยิ่งเถาฝืนความง่วง ส่ายหน้า “คุณหนูหลับเถิดเจ้าค่ะ บ่าวจะเฝ้ายาม” “หากข้าหลับไป แล้วลูกทั้งสองของคนแคระตามมาพบ จะทำเช่นไร?” เจียงซุ่ยฮวนเอามือไพล่หลังศีรษะ เอนหลังมองขึ้นไปยังเบื้องบน มองเห็นดวงดาวลอดผ่านช่องกิ่งไม้ กล่าวอย่างเกียจคร้าน “เจ้าวางใจหลับไปเถิด หากข้าง่วงจะปลุกเจ้า” แม้หยิ่งเถาจะยังไม่วางใจ แต่ก็รู้ดีว่าเจียงซุ่ยฮวนเก่งกาจกว่านางมากนัก จึงไปเก็บกิ่งไม้เพิ่มเติม ก่อนกลับมาพิงต้นไม้ใหญ่หลับไป ครั้นถึงยามดึก ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังเฝ้ายาม จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกิ่งไม้หักเบาๆ สติที่เคลิ้มๆ ของนางกลับมาแจ่มชัดในทันที นางหยิบผ้าขึ้นมาปิดจมูกและปาก แม้นางจะรู้วิชาปรุงยาพิษและถอนพิษ แต่มิได้หมายความว่านางอยากถูกวางยา คนแคระที่อยู่ข้างๆ ก็ได้ยินเสียงเช่นกัน พยายามส่งเสียง “อื้อ อื้อ อื้อ” หวังจะเรียกความสนใจจากผู้มาใหม่ เจียงซุ่ยฮวนสังเกตรอบด้านอย่างตั้งใจ ได้ยินเสียงเสื้อผ้าเสียดสีดังแว่วๆ จากทางซ้าย ตามด้วยควันสีเหลืองพุ่งเข้าใส่นาง นางไหวพริบดี คว้าตัวคนแคระขึ้นมาบังไว้เบื้องหน้า ทัน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 26
เจียงซุ่ยฮวนสะดุ้ง รีบผลักคนข้างกายออก “เหตุใดองค์ชายจึงมาอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ?” กู้จิ่นสวมอาภรณ์สีดำสนิท ดูขึงขังน่าเกรงขามในราตรี เอ่ยว่า “ข้ามาจับกุมผู้ร้าย” เขายกมือขึ้นเล็กน้อย องครักษ์มากมายก็ผุดออกมาจากความมืด ล้อมคนทั้งสามเอาไว้ เจียงซุ่ยฮวนจึงเข้าใจว่า กู้จิ่นมาจับคนแคระและพรรคพวก นึกถึงคำที่กู้จิ่นเพิ่งกล่าว นางจึงชี้ไปที่คนแคระและพวกพ้อง “หม่อมฉันมิได้มาเอง พวกเขาลักพาตัวหม่อมฉันมา” แปลกนัก แม้คนแคระจะกลัวเจียงซุ่ยฮวน แต่อารมณ์ยังคงมั่นคง แต่พอเห็นกู้จิ่น กลับราวกับเห็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง ดิ้นรนบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง กู้จิ่นยกมือขึ้น องครักษ์ก็ดึงผ้าในปากคนแคระออก คนแคระตะโกนสุดเสียง “อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้า! ความตายขององค์ฮองเฮาไม่เกี่ยวกับข้า!” บรรยากาศรอบด้านพลันเย็นยะเยือกดั่งน้ำแข็ง ดวงตาของกู้จิ่นคมดั่งลูกธนู น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก กระชากคอคนแคระ “เจ้าว่าอะไร? เจ้ารู้อะไรบ้าง? พูดมาทั้งหมด!” “ข้าไม่ได้ฆ่า!” คนแคระหน้าแดงก่ำด้วยการขาดอากาศ เสียงแหลมแหบแห้ง “เป็น... เป็น...” ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งมาอย่างรวดเร็วจากที่ไกล ทะลุอากาศที่หยุดนิ่ง ปักเข้ากลางศีรษะคนแ
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 569
ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนทราบดีว่า "เซียนพนัน" ผู้นั้นจงใจกลั่นแกล้งเจียงซุ่ยฮวนเป็นแน่ ทั้งที่ลูกเต๋ายังวางนิ่งอยู่ในถ้วย จะมีผู้ใดคาดเดาได้ถูกต้องเล่า?ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ลับทั้งหกก็เริ่มขยับเข้าใกล้ฉู่เฉินตัวปลอมอย่างช้า ๆ พวกเขาล้วนถอดชุดดำออกเสียแล้ว แลดูแทบไม่แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไปเจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า “ตกลง”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง แม้เจียงซุ่ยฮวนจะชนะมาหลายตา แต่หาได้มีผู้ใดเชื่อว่านางจะเดาแต้มลูกเต๋าได้ถูกต้องทุกเม็ด ครั้นแล้วจึงพร้อมใจกันวางเดิมพันทั้งหมดลงข้างเซียนพนันฉู่เฉินตัวปลอมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางถุงผ้าบนโต๊ะ แล้วเดิมพันข้างเซียนพนันเช่นกันหญิงสาวบนโต๊ะค่อย ๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง ตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากในถ้วยโดยมิปล่อยให้จิตวอกแวกในยามนั้น เสียงรอบข้างพลันเลือนหาย สิ่งเดียวที่ดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทคือเสียง “กรุ๊งกริ๊ง กั๊กกั๊ก” ของลูกเต๋าอันแว่วไหวจนเมื่อลูกเต๋าสิ้นเสียงนิ่งลง เจียงซุ่ยฮวนจึงลืมตาขึ้นมาเซียนพนันแค่นหัวเราะเย็น เอื้อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ทายสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทายได้หรือไม่!”เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 568
ผู้คนรอบโต๊ะเมื่อเห็นว่าเซียนพนันลงเงินมากถึงเพียงนี้ ต่างคิดว่าเขาคงเริ่มจริงจังแล้ว จึงพากันวางเดิมพันตามครั้นทุกคนลงเงินเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกลับค่อย ๆ หยิบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน“……”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง โดยเฉพาะเซียนพนัน สีหน้าเขาราวกับกลืนของเสียเข้าไป เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “นี่เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?”หญิงบนโต๊ะเองก็หน้าเจื่อนเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าขา ที่นี่วางขั้นต่ำต้องหนึ่งพันตำลึงเจ้าค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหยิบอีกใบมาวางซ้อน “เช่นนี้ใช้ได้หรือยัง?”เซียนพนันนั้นยืมเงินจากบ่อนมากถึงหมื่นตำลึง เพียงหวังเอาชนะเงินสองแสนของนาง กลับกลายเป็นนางวางแค่พันเดียว จนเขาอยากจะพลิกโต๊ะเสียให้ได้ทว่าผู้ใดจะสนใจความคิดของเขา? เจียงซุ่ยฮวนหาได้ใส่ใจ เพราะสิ่งที่นางต้องการคือเรียกความสนใจ หาใช่เดิมพันเพื่อชัยชนะอย่างเดียวและผลก็ไม่ผิดคาด นางชนะอีกคราหลายตาต่อมา บางครั้งนางวางเดิมพันทีละสองแสน บางครั้งก็เพียงแค่พันเดียว แต่ทุกครั้งนางล้วนชนะหมดส่วนเซียนพนันกลับเหมือนตกอยู่ในวังวนของความอาฆาต ยิ่งนางเลือกอย่างไร เขาก็เลือกตรงข้าม จนแพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 567
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวจบ เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นรอบโต๊ะ“ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่านางต้องเพี้ยนแน่ พวกเราลง ‘สูง’ กันหมด แต่นางกลับเลือก ‘ต่ำ’ เสียนี่!”ผู้หนึ่งชี้ไปยังชายที่ลงเงินเป็นคนแรก แล้วหันมาถามเจียงซุ่ยฮวนว่า “แม่นาง รู้หรือไม่ว่าท่านผู้นี้เป็นใคร?”เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ”“เขาน่ะหรือ คือ ‘เซียนพนัน’ ประจำที่นี่เชียวนะ! ท่านผู้นี้แม่นยำยิ่ง ทายสิบหน ชนะไปถึงเจ็ด!”อีกคนที่มิได้ลงพนัน กล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในบ่อนนี้ ยังต้องตามเขาเลือกเลยแม่นาง ข้าเกรงว่าท่านควรไตร่ตรองให้ดี สองแสนตำลึงมิใช่น้อย ๆ”ชายที่ถูกเรียกว่าเซียนพนันจับจ้องตั๋วเงินเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวนด้วยแววตาลุกวาว ราวกับเงินนั้นได้ตกในกำมือของตนเรียบร้อยแล้วครั้นได้ยินเสียงเตือนของคนอื่น ก็แค่นเสียงฮึดฮัด “เจ้าเองยังไม่ได้เดิมพัน อย่าสอด!”จากนั้นจึงหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ต่อเจียงซุ่ยฮวน “แม่นาง อย่าได้เชื่อคำพวกนั้น ข้าเองก็ใช่ว่าจะทายถูกเสมอ”“ท่านหากตามพวกเราเลือก ‘สูง’ ชนะขึ้นมาก็ได้เงินไม่มากเท่าไร แต่หากท่านเลือก ‘ต่ำ’ แล้วชนะ อย่าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 566
ชายตาตี่โน้มตัวลงมาด้วยความคาดหวัง “ว่ากระไร?”เจียงซุ่ยฮวนชกเข้าที่เบ้าตาซ้ายของเขาทันที ใช้เพียงห้าส่วนของพลังแต่ก็ตาเขียวช้ำเป็นวง ร้องลั่นพลางย่อตัวกุมตาชายหน้าแดงตะโกนด่า “นางหญิงชั่ว เจ้าคงอยากตายแล้วกระมัง!”เจียงซุ่ยฮวนกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมาด้วยแววตาเด็ดขาด “ฟังให้ดี ข้ามาเพื่อตามหาคน ไม่นานก็จะไป”“หากพวกเจ้ายังคิดจะขัดขวางอีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”ชายผู้นั้นถึงกับสะดุ้งจากแรงอำนาจของนาง แต่ยังคงหัวเราะเยาะ “เจ้าก็แค่หญิงอ่อนแอ จะทำอะไรพวกข้าได้?”“บ่อนนี้คือบ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง แค่ข้าตะโกนคำเดียว บรรดายอดฝีมือทั้งหลายจะกรูออกมาทันที!”เจียงซุ่ยฮวนคลี่ยิ้มจาง ๆ “บ่อนใหญ่ที่สุดงั้นหรือ? เช่นนั้นคงได้กำไรมหาศาลต่อวันสินะ?”“แน่นอน!”“หากได้มากเพียงนั้น ภาษีที่ต้องส่งคงไม่น้อยพอ ๆ กันกระมัง? บังเอิญว่าข้ารู้จักกับเสนาบดีกรมคลังอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรไปถามเขาดีหรือไม่ว่าบ่อนนี้จ่ายภาษีครบหรือเปล่า?”สีหน้าชายผู้นั้นซีดลงทันที ใครจะคิดว่าแม่นางผู้นี้รู้จักกับเสนาบดีกรมคลัง!แม้เขาจะเป็นแค่ผู้เฝ้าประตู แต่ก็รู้ดีว่าบ่อนของตนรับมือการตรวจสอบไม่ได้แน่ หากทางราช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 565
คิดดูแล้ว ท่าทางท่านอาจารย์คงถูกสับเปลี่ยนตัวตั้งแต่อยู่ในวังหลวงเป็นแน่แท้เช่นนั้นแล้ว...อาจารย์ตัวจริงเล่า? ยามนี้จะอยู่ ณ แห่งหนใด?ไม่นานนัก องครักษ์เงาที่ออกตามจับก็กลับมาสองคน เจียงซุ่ยฮวนส่งเสี่ยวถังหยวนให้แม่นม แล้วหันมาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ว่าอย่างไร พวกเจ้าจับเขาได้หรือไม่?”องครักษ์ทั้งสองก้มหน้าด้วยความละอาย “เขามีวิชาตัวเบาที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก พวกกระหม่อมตามไปได้ไม่นานก็คลาดจากเงาของเขาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เจียงซุ่ยฮวนหาได้แปลกใจนัก หากคนผู้นี้สามารถปลอมตัวเป็นฉู่เฉินได้ ย่อมต้องเอาชนะฉู่เฉินได้ นั่นหมายความว่า ฝีมือย่อมเหนือกว่าอาจารย์ของนางเสียอีกคิดถึงตรงนี้ นางเริ่มรู้สึกหงุดหงิด บนโลกนี้ช่างมีผู้รู้วิชาแปลงโฉมมากเกินไปหรือไม่ เหตุใดจึงมีแต่คนอยากปลอมตัวเป็นผู้อื่น!แม้ตนจะระวังระไวอยู่แล้ว แต่ก็มิวายถูกหลอกอยู่ร่ำไปอาจารย์ของนางเฉลียวฉลาดนัก ใครเลยจะคิดว่าเขากลับตกเป็นเหยื่อเช่นกัน!เจียงซุ่ยฮวนแอบตัดสินไว้ในใจ นางจำต้องหาวิธีให้รู้ให้แน่ว่า คนข้างกายยังเป็นตัวจริงอยู่หรือไม่“พระชายา จะให้พวกกระหม่อมส่งคนออกตามหาเพิ่มเติมหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” องครักษ์คนหนึ่งเอ่ย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 564
กู้จิ่นหาได้ตอบคำของเซียวกงกงไม่ เพียงเดินผ่านเขาไป พร้อมทอดเสียงเย็นชา “เจ้ารออยู่ข้างนอก”เซียวกงกงไม่กล้าพูดอันใดอีก จึงก้มหน้ารับคำ “พ่ะย่ะค่ะ”เขาโค้งหลังลงต่ำ และแอบชำเลืองมองแผ่นหลังขององค์ชายพลางคิดในใจ...ในทุกครั้งที่เมื่อองค์ชายเป่ยโม่เข้าเฝ้าไท่ซ่างหวงได้ไม่ทันไร ก็มักถูกขับไล่ออกมา ครั้งนี้ก็คงไม่ต่างกันกระมังภายในตำหนัก ไท่ซ่างหวงยืนหันหลังให้กู้จิ่น กล่าวขึ้นอย่างสงบ “ดูท่าเจ้าอาฮวนคงบอกเจ้าแล้วสินะ”“อืม” กู้จิ่นตอบเสียงขรึม “นางบอกว่าเหตุที่พระองค์แสร้งเป็นบ้า...ก็เพื่อปกป้องข้า”ไท่ซ่างหวงทอดถอนใจแผ่วเบา “แท้จริงแล้วยังมีอีกเหตุหนึ่ง...เพียงแต่ข้าพูดไม่ออกต่อหน้านาง”“เหตุใดกัน?” ดวงตาของกู้จิ่นราวผืนน้ำต้องลม ราวคลื่นใต้ทะเลมืด ลึกล้ำจนยากหยั่ง“เพราะว่า...” เสียงของไท่ซ่างหวงเต็มไปด้วยความสำนึกและโทษตน “ข้า...ไร้หน้าจะมองเจ้าอีก”“ราชบัลลังก์นี้ แต่เดิมควรตกเป็นของเจ้า นี่คือสิ่งที่ข้ากับฮองเฮา มารดาของเจ้า ได้ตกลงกันไว้แล้ว”“แต่เมื่อนางจากไปอย่างกะทันหัน ข้าก็ทนรับมิได้ ในใจเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น เลยเผลอโทษเจ้า แล้วยังส่งบัลลังก์ให้พี่ของเจ้าอีก”“ใครเลย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 563
กู้จิ่นยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “อาฮวน เราอยากเข้าเฝ้าไท่ซ่างหวงสักครา”เจียงซุ่ยฮวนย่อมรู้ว่าเขาต้องการไปพบไท่ซ่างหวง จึงตอบว่า “เชิญเถิด หม่อมฉันก็จะกลับไปหาท่านอาจารย์พอดี ท่านพูดคุยกับไท่ซ่างหวงให้ดีเถิด”ทั้งสองกล่าวลาต่อกันที่หน้าจวนองค์ชายเป่ยโม่ กู้จิ่นขึ้นรถมุ่งหน้าเข้าวัง ส่วนเจียงซุ่ยฮวนก็กลับจวนของตนครั้นถึงจวนแล้ว เจียงซุ่ยฮวนตรงไปยังห้องพักของฉู่เฉิน หน้าห้องมีองครักษ์เงาสองคนยืนเฝ้าอยู่ ครั้นเห็นนางมาก็กล่าวพร้อมกันว่า “คารวะพระชายา”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังห้อง “เขายังอยู่ข้างในหรือไม่?”“กราบทูลพระชายา อยู่พ่ะย่ะค่ะ”นางผลักประตูเข้าไป สิ่งที่เห็นคือหีบหลายใบเรียงอยู่บนพื้น แต่ละหีบล้วนเต็มไปด้วยทองคำและอัญมณีฉู่เฉินนั่งยอง ๆ อยู่ข้างหีบ กำลังถือถุงผ้าใบหนึ่ง แล้วหยิบทรัพย์สมบัติจากในหีบใส่ลงไปอย่างคล่องแคล่วหีบพวกนี้คงเป็นของที่เสวียหลิงนำมามอบให้นั่นเอง แต่ฉู่เฉินกำลังทำอันใดอยู่?เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว ถามขึ้นว่า “ท่านอาจารย์ กำลังทำอะไรน่ะ?”ฉู่เฉินไม่แม้แต่จะเงยหน้า “ก็เก็บของน่ะสิ”“ของอยู่ในหีบดี ๆ แล้ว ท่านจะเอาไปใส่ถุงผ้าทำไมกัน?”“ของที่เขาให
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 562
“ใต้หล้าย่อมไม่มีผนังใดกันสายลมได้พ้น ต่อให้เราปกปิดดีเพียงใด ก็ยากจะรอดพ้นสายตาผู้คน หากมิใช่จะจับตัวแมงป่องพิษได้เสียก่อน” เสวียหลิงกำหมัดแน่น “ตราบใดที่เขากล้าแตะต้องเราอีกสักครั้ง ไม่ว่าอย่างไร เราจะจับเขาให้ได้!”กู้จิ่นมองสบตาที่แน่วแน่นั้น มิได้กล่าวสนับสนุนหรือขัดขวาง เพียงตอบว่า “เราเข้าใจแล้ว...เจ้ากลับเถิด”เสวียหลิงกับว่านเมิ่งเยียนจึงหันหลังเดินจากไป ก่อนออกประตูยังไม่ลืมสั่งบ่าวให้นำหีบของขวัญทั้งหลายไปส่งยังจวนของเจียงซุ่ยฮวนเจียงซุ่ยฮวนมองแผ่นหลังของทั้งคู่แล้วอดไม่ได้ที่จะถาม “เหตุใดท่านจึงไม่ห้ามเขาไว้?”กู้จิ่นกล่าวเสียงเคร่ง “เพราะเขาพูดถูก”“ฝ่าบาทย่อมรู้เรื่องการฟื้นของเขาในวันใดวันหนึ่งอยู่ดี เขาหลบไม่พ้น ดีกว่าเตรียมการเสียแต่เนิ่น ๆ” พระเนตรของกู้จิ่นลึกล้ำเยียบเย็น “ไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยของเขา เราได้แพร่ข่าวไปแล้วว่า ขณะอยู่บนเขานั้น เขามิได้ยินหรือเห็นสิ่งใด”“เช่นนี้ หากฮ่องเต้รู้ว่าเขาฟื้น ก็ไม่กล้าเสี่ยงจะฆ่าเขา กลับอาจจะชักชวนเขาใช้งานด้วยซ้ำ”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกชื่นชมวิสัยทัศน์ของกู้จิ่นนัก หากฮ่องเต้รับเสวียหลิงไว้ใช้งาน ก็ย่อมเป็นประโยชน์
