Share

บทที่ 47

Author: ทองประกาย
"วางใจเถิด ข้ารู้ว่าพวกเจ้ามีกฎ เรื่องของนายเก่าไม่อาจบอกผู้อื่น ข้าไม่บังคับ รอจนกว่าเจ้าอยากเล่าค่อยเล่าให้ข้าฟัง"

พูดจบ เจียงซุ่ยฮวนก็พิงหมอนด้านหลัง หลับตาพักผ่อน

เมื่อกลับถึงบ้าน หยิ่งเถาและหงหลัวจัดห้องหนึ่งให้ยวี่จี๋กับจางอวิ๋นพัก เมื่อยวี่จี๋รู้ว่าอีกเก้าเดือนจะได้สัญญาขายตัวคืน ก็ซาบซึ้งใจยิ่งนัก คุกเข่าโขกศีรษะให้เจียงซุ่ยฮวนหลายครั้ง

เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเสียงใสไพเราะ "ข้าแซ่เจียง เป็นธิดาแท้แห่งจวนอ๋อง ย้ายออกมาอยู่เพื่อความสงบ พวกเจ้าเรียกข้าว่าคุณหนูเจียงก็พอ"

"เจ้าค่ะ/ขอรับ คุณหนูเจียง" ยวี่จี๋และจางอวิ๋นรับพร้อมกัน

รอให้ยวี่จี๋ลุกขึ้น เจียงซุ่ยฮวนก็กล่าว "เจ้าเคยเป็นผู้ดูแล รู้เรื่องมากมาย ต่อไปเจ้าก็เป็นทั้งผู้ดูแลและคนขับม้าของจวนนี้ จวนข้าเล็ก คนก็น้อย ดูแลไม่ยากนัก"

ยวี่จี๋รับคำ "ได้ขอรับคุณหนูเจียง ข้าจะดูแลจวนให้เป็นระเบียบเรียบร้อยแน่นอน"

ยามตะวันลับขอบฟ้า จางอวิ๋นเข้าครัวทำอาหารเย็น หงหลัวไปช่วย หยิ่งเถาซักผ้าที่ลานหลัง ยวี่จี๋ไปตัดหญ้าให้เจ้ามอม สี่จือวิ่งไล่จับแมลงปอในลาน ภาพที่เห็นช่างสงบและอบอุ่น

เจียงซุ่ยฮวนมองลานที่แต่เดิมเงียบเหงากลับคึกคักเช่น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 780

    มีพ่อค้าแม่ค้าเห็นว่าเสี่ยวถังหยวนหน้าตาน่ารัก ก็พากันยกเว้นมิเอาเงินทอง ยินดีมอบของให้โดยไม่คิดมูลค่าอีกทั้งยังมีเจ้าของร้านรองเท้าผู้หนึ่ง แลเห็นถังหยวนแต่ไกล รีบวิ่งถือรองเท้าผ้าลายหัวเสือคู่หนึ่งมาหา พลันยัดใส่มือเจียงซุ่ยฮวนอย่างมิอาจขัดขืนเจียงซุ่ยฮวนพยายามปฏิเสธ ทว่าน้ำหนักมือของพ่อค้าเกินต้าน จึงจำใจต้องรับมาเดินไปได้เพียงสิบกว่าก้าว บรรดาองครักษ์ทั้งสี่ก็พากันอุ้มสิ่งของจนเต็มสองมือเจียงซุ่ยฮวนเหลือบตามองข้าวของเหล่านั้น แล้วจึงหันไปมองถังหยวนในอ้อมแขน แม้รู้สึกว่าเสี่ยวถังหยวนช่างน่าเอ็นดู ทว่าในใจก็แอบสงสัยว่าตนลำเอียงเพราะเป็นแม่แท้ ๆ ของเสี่ยวถังหยวนหรือไม่แต่บัดนี้ ดูเหมือนว่าเสี่ยวถังหยวนจะน่ารักจริง ๆ เดินต่อไปอีกห้าหกก้าว ก็พลันได้ยินเสียงฝีเท้าม้าดังมาจากด้านหลัง นางจึงรีบเบี่ยงตัวหลบข้างทางพร้อมอุ้มเสี่ยวถังหยวนไว้แนบอกเสียงฝีเท้าม้ายิ่งใกล้เข้ามา เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้าขึ้น ก็เห็นจางรั่วรั่วควบม้าผ่านไปเบื้องข้างจางรั่วรั่วจ้องตรงไปเบื้องหน้า โดยมิได้มองเห็นนาง ตะโกนว่า “ไป!” พลางเร่งม้าวิ่งหายลับตาไปเดิมทีนางตั้งใจจะทักทาย แต่พอยกมือขึ้นเงาร่างนั้นก็ล

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 779

    เมื่อเจียงซุ่ยฮวนพาเสี่ยวถังหยวนมายังร้านหรงเยว่เก๋อ ยังไม่ทันพ้นครึ่งวัน นางก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าตนคิดผิดเสี่ยวถังหยวนเอนกายนิ่งในเปลไกว คงเพราะเป็นครั้งแรกที่ออกจากเรือน ใบหน้าเล็กขมวดคิ้วแน่น ดวงตากลมโตฉายแววสงสัยและระแวดระวังยิ่งเมื่อผนวกเข้ากับรูปโฉมที่น่ารักอยู่เดิม ยามเผยสีหน้าดังกล่าว กลับยิ่งดูน่าทะนุถนอมเป็นพิเศษบรรดาสตรีที่มายังหรงเยว่เก๋อล้วนมิอาจกลั้นเสียงอุทานยามได้เห็นเสี่ยวถังหยวน ไม่นานนัก รอบเปลไกวก็มีกลุ่มคนล้อมอยู่เต็มไปหมด“เด็กผู้นี้เป็นบุตรของตระกูลใดกัน ช่างงดงามนัก”“ใช่แล้ว ปากเล็กนั่นเม้มแน่นช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก”“เป็นเด็กชายหรือ บังเอิญข้ามีธิดาอยู่หนึ่งคน ให้พวกเขาหมั้นหมายกันตั้งแต่ยังเยาว์เถิด”เสี่ยวถังหยวนเผชิญเหตุการณ์เยี่ยงนี้เป็นครั้งแรก แต่ไหนแต่ไรไม่เคยพบผู้คนมากมายเช่นนี้ ไหนเลยจะทานทนสายตาเจิดจ้าเยี่ยงจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัวได้เล่าเด็กน้อยเม้มริมฝีปาก น้ำตาคลอเบ้า แม้อยากร่ำไห้ก็อดกลั้นไว้ด้วยความเกรงใจผู้คนรอบข้างยิ่งเห็นยิ่งปลาบปลื้ม “ดูดวงตาคู่นั้นสิ ช่างใสแจ๋วนัก”“โอ๋ ๆ ๆ น่ารักเสียจริง น้าอยากกอดเสียเหลือเกิน”สตรีผู้หนึ่งยื

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 778

    ยวี่จี๋ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เอ่ยว่า “เช่นนั้นก็เอาอย่างนี้เถิด หากเจ้าไม่มีธุระ ก็อย่าได้มาที่นี่อีกเลย”ยวี่เจี่ยกวงสบถในใจคำหนึ่ง ก่อนถอนใจพลางว่า “ท่านพ่อ ข้าเป็นบุตรแท้ ๆ ของท่าน มาเยี่ยมเยียนย่อมเป็นสิ่งที่สมควรยิ่ง”“ท่านพ่อจะตัดเยื่อใยข้าเพียงเพราะนางสาวใช้ผู้นั้นอย่างนั้นหรือ”“ในเมื่อท่านเป็นพ่อบ้านของที่นี่ บรรดาบ่าวไพร่ย่อมอยู่ใต้บังคับบัญชาท่าน หากท่านไล่ไป๋หลีออกเสีย เรื่องทั้งปวงก็จบสิ้นแต่เพียงเท่านี้”ยวี่จี๋อึ้งงันเมื่อได้ยินดังนั้น “เจ้าจะให้ข้าไล่ไป๋หลีออกหรือ”“ใช่แล้ว นางย่อมชังท่าน จึงสบถด่าข้า หากท่านขับไล่นางไป ย่อมตัดปัญหาคนเกลียดท่าน แถมข้าจะได้มาเยี่ยมท่านบ่อย ๆ ถือเป็นประโยชน์สองต่อมิใช่หรือ”สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำ ตวาดลั่นว่า “เจ้าเพิ่งมาเหยียบเมืองหลวงได้ไม่กี่วัน ก็คิดจะให้ข้าขับไล่ผู้คุ้มกันของคุณหนูเสียแล้ว!”“พูดมาตามตรง เจ้าคิดการอันใดสกปรกอีกแล้วใช่หรือไม่”ยวี่เจี่ยกวงคาดไม่ถึงว่าบิดาของตนจะรู้ทัน รีบกล่าวว่า “เปล่าเลยท่านพ่อ ข้าทำเช่นนี้ก็เพราะเป็นห่วงท่านโดยแท้!”ยวี่จี๋ขมวดคิ้วแน่น คิดแล้วก็รู้สึกแปลกนัก ชี้นิ้วไปที่หน้าผากของยวี่

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 777

    ท่านอาจารย์จางส่ายหน้า “เรื่องนี้ ข้าเพียงได้ยินมาแต่ผิวเผิน ส่วนเหตุการณ์หลังจากนั้น ข้าก็มิอาจทราบได้”“เอาเถิด เจ้าค่อย ๆ ขบคิดเอาเองเถิด ข้าจะไปอยู่เป็นเพื่อนท่านแม่เจ้าแล้ว”เมื่อท่านอาจารย์จางจากไป จางรั่วรั่วก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ครุ่นคิดไปมา พลางตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จักไปวัดด้วยตนเองเรื่องราวนี้ผ่านพ้นมาหลายปีแล้ว ผู้คนส่วนใหญ่ย่อมลืมเลือนไปหมดสิ้นแล้วเป็นแน่หากนางสามารถนำจี้หยกคืนมาได้ และนำไปมอบแก่เจียงซุ่ยฮวน เช่นนั้นย่อมเป็นการแสดงความสามารถอันล้ำเลิศแน่จางรั่วรั่วเท้าสะเอว แหงนหน้าหัวร่อขึ้นฟ้าอยู่หลายทีรุ่งอรุณของวันถัดมา ลิ่วลู่กระโจนขึ้นบนกำแพง เหลือบตามองออกไปภายนอก พบยวี่เจี่ยกวงยังยืนอยู่หน้าประตู อุ้มถุงกระดาษซึ่งเต็มไปด้วยซาลาเปา“หึ ช่างไม่ยอมลดละเสียจริง”ลิ่วลู่คิดจะไล่เขาไป ทว่าเรื่องที่เขาทำล้วนแล้วแต่เป็นการกระทำลับ ๆ มิได้เปิดเผยออกมาตรงหน้าหากไม่มีเหตุผลอันสมควรจะไล่เขาไป เกรงว่าลุงยวี่คงจะขัดเคืองใจอยู่ไม่น้อยลิ่วลู่กระโดดลงจากกำแพง แล้วเอ่ยกับเจียงซุ่ยฮวนว่า “พระชายา วันนี้ให้กระหม่อมขับรถม้าให้เถิด”เจียงซุ่ยฮวนกำลังอุ้มเจ้าเสี่ยวถังหยวน พอได

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 776

    ขณะเดียวกันนั้นเอง ยวี่เจี่ยกวงก็มองเห็นรถม้าเขายืนมือไพล่หลัง แสร้งตั้งกายให้ตรงแน่ว ทำท่าทีเสมือนเป็นสุภาพชนผู้แสนเรียบร้อย ทว่าดวงตากลับฟ้องสิ่งที่อยู่ในใจเขายวี่จี๋มองไม่เห็นเขา จึงก้าวลงจากรถม้า ตรงไปเคาะประตูไป๋หลีเหลือบตามอง ก่อนเปิดม่านถามขึ้นว่า “นี่ เจ้ามายืนทำอะไรอยู่ที่นี่หรือ”ยวี่เจี่ยกวงยิ้มเจื่อน เอ่ยด้วยท่าทีถ่อมตนว่า “ข้าบังเอิญเดินผ่าน เห็นจันทราเพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้า จึงหยุดยืนชื่นชมอยู่ครู่หนึ่ง”เขาเห็นว่าตนเองแสดงออกได้ดี ไม่ถ่อมตนเกินควร มิทะนงตนเกินงาม เหตุผลที่ยกมาก็ฟังขึ้นไม่น้อยแต่ใครจะรู้ว่าไป๋หลีกลับกลอกตาแล้วว่า “เจ้าสติไม่ดีหรือไร อยากชมจันทร์ก็ไปบนเขาสิ มายืนใต้ต้นหลิวหน้าบ้านผู้อื่นจะชมอะไรได้!”“อีกอย่าง ขนมที่เจ้าซื้อมาเมื่อเช้า มีสิ่งสกปรกปนอยู่! โชคยังดีที่คุณหนูของข้าไม่ได้ลิ้มรสเข้า ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่จบง่ายๆ กับเจ้าแน่!”ไป๋หลีปาแผ่นกระดาษที่ขยำเป็นก้อนสองใบออกไป แล้วขว้างขนมตามออกมา ตกกระแทกใส่ยวี่เจี่ยกวงพอดิบพอดียวี่เจี่ยกวงก้มหน้าลง ก็เห็นบทกวีรักสองบรรทัดบนกระดาษ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความกระดากอาย“ยังจะเขียนว่าสาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็น

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 775

    เจียงซุ่ยฮวนหลับตาพักสายตา เอ่ยวาจาว่า “ไม่ต้องไปใส่ใจเขา”วันขึ้นปีใหม่ไม่ได้เปิดร้านมาหลายวัน วันนี้ร้านหรงเยว่เก๋อแน่นขนัดด้วยผู้คน เจียงซุ่ยฮวนขึ้นไปบำรุงผิวให้ลูกค้าบนชั้นสอง ส่วนองครักษ์ทั้งสี่ช่วยกันจำหน่ายเครื่องบำรุงผิวอยู่ที่ชั้นล่าง แม้กระนั้นก็ยังมิอาจรับมือไหวยามเที่ยง เจียงซุ่ยฮวนนั่งพักที่ชั้นล่าง แลเห็นจางรั่วรั่วชะโงกหน้าอยู่หน้าประตู จะเข้ามาก็ลังเลไม่กล้า“รั่วรั่ว”เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเรียก นางจึงค่อยก้าวเข้ามา เอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด “ซุ่ยฮวน ข้าต้องขออภัย”“เหตุใดจึงต้องเอ่ยคำขอโทษ”“เจ้าช่วยข้าจากสุสานร้าง แต่เมื่อเจ้าพุ่งเข้ากองเพลิง ข้ากลับมิได้ติดตามไป แต่กลับบ้านเสียแทน”จางรั่วรั่วทอดถอนใจ “แต่เล็กจนโต ข้าปรารถนาจะเป็นวีรสตรี แต่คราวนี้ข้าช่างทำไม่ถูกต้องนัก!”เจียงซุ่ยฮวนยืดหลังตรง เอ่ยถาม “เรื่องนี้ เจ้าได้บอกผู้ใดแล้วหรือไม่”“ยังมิได้บอกผู้ใดเลย แม้แต่ท่านพ่อท่านแม่ก็ไม่รู้” จางรั่วรั่วพึมพำ “หากพวกท่านล่วงรู้ คงกักขังข้าไม่ให้ก้าวเท้าออกจากเรือนอีกแน่”เจียงซุ่ยฮวนสบตานาง “รั่วรั่ว วันนั้นเจ้ามองผิด ผู้ที่ฝ่ากองเพลิงไป มิใช่ข้า”“หา” นางเกาศีรษ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status