บทที่ 498

ฉู่เฉินกลัวว่าคนจะสังเกตเห็นว่าเขาแอบเข้ามา จึงจำใจกล่าวว่า "อย่าตะโกนสิ ข้าจะย้ายให้ก็ได้!"

เขาเดินผ่านข้างนางกำนัล พึมพำเบา ๆ "หน้าเจ้าก็ใหญ่ยังกล้ามาว่าข้าหน้ายาวอีก พวกเราเหมือนกันทั้งคู่!"

พูดจบเขาก็เดินกระโดดเขย่ง ๆ ออกไป ไม่รู้ว่านางกำนัลได้ยินคำพูดนั้น นางพับแขนเสื้อขึ้น กัดฟันด่า "ย้ายถังย้อมผ้าทุกใบที่นี่ให้ข้า ย้ายไม่หมดก็จะหักเงินเดือนเจ้าให้หมด!"

ด้วยเหตุนี้ เจียงซุ่ยฮวนที่ยืนอยู่ข้างนอกจึงได้เห็นฉู่เฉินที่เข้าไปขโมยรองเท้า กลับเริ่มย้ายถังย้อมผ้าเสียนี่

......

เจียงซุ่ยฮวนเริ่มรู้สึกเสียใจ นางน่าจะให้ฉู่เฉินกลับบ้านไปเลย

รออยู่หนึ่งถ้วยชา ฉู่เฉินยังคงย้ายถังอยู่ เจียงซุ่ยฮวนเริ่มทนไม่ไหว คิดจะเข้าไปพาเขาออกมาเอง

ขณะที่นางกำลังจะขยับตัว กลับเห็นเงาร่างคุ้นตาคนหนึ่งเดินย่องเข้าไปในกรมพระภูษามาลา

ชุ่ยหง สาวใช้ของเจียงเม่ยเอ๋อร์

เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วแล้วพูดเบา ๆ "ทำไมเป็นนางอีกล่ะ?"

ทุกครั้งที่ชุ่ยหงปรากฏตัว เจียงเม่ยเอ๋อร์ต้องคิดแผนร้ายจะทำร้ายคนแน่นอน

เจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่กับที่ จับตามองชุ่ยหงอย่างไม่วางตา ต้องการดูว่านางจะทำอะไร

เห็นชุ่ยหงค่อย ๆ เดินไ