บทที่ 757

จวนองค์ชายเป่ยโม่ที่ครั้งหนึ่งเคยงดงามยิ่งใหญ่ บัดนี้กลายเป็นหม้อนึ่งขนาดมหึมา ห่อหุ้มเจียงซุ่ยฮวนไว้ภายใน

อากาศแสนร้อนระอุ

แม้เจียงซุ่ยฮวนจะเทน้ำทั้งถังรดใส่ตัว แต่ในอุณหภูมิเช่นนี้ น้ำก็ระเหยหมดสิ้นอย่างรวดเร็ว

นางวิ่งไปยังประตูห้องหนังสืออย่างไม่เกรงกลัว ห้องหนังสือมีเปลวไฟโหมโรงสูงเสียดฟ้า เหลือเพียงบานประตูเดียวที่ไม่ถูกไฟโหมกลืนกิน

ประตูไม้สีดำมืดมิด เหมือนปากอ้ากว้างของสัตว์ป่า ขวางอยู่ตรงหน้านาง

ดูเหมือนหากเพียงบุกเข้าไป ก็จะถูกสัตว์ป่ากลืนกินจนหมดสิ้น

เจียงซุ่ยฮวนหยุดชั่วพริบตา หลังจากสะสมแรงในเวลาสั้น ๆ นางก็เตะประตูห้องหนังสือเปิดออก

เมื่อไฟลุกโหมถึงเพียงนี้ แม้ประตูไม้จะหนาแน่นแข็งแรงเพียงใด ก็กลายเป็นสิ่งที่อ่อนแอไม่อาจต้านทานได้

นางก้าวเท้าเข้าสู่ห้องหนังสือ ชายกระโปรงปลิวผ่านเปลวไฟที่กรอบประตู ในพริบตาก็ม้วนงออ่อนขึ้น

ในห้องหนังสือเต็มไปด้วยควันหนาทึบ เจียงซุ่ยฮวนถูกควันรมจนแทบลืมตาไม่ได้ นางใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากจมูก ค้นหากู้จิ่นในห้องหนังสือ

ห้องหนังสือใหญ่มาก นางก้มตัวค้นหาไปทั่ว แต่กลับหากู้จิ่นไม่พบ

ได้ยินทหารรักษาการณ์บอกว่ากู้จิ่นกำลังพักผ่อนในห้องหนังสือ