หน้าหลัก / แฟนตาซี / วันสิ้นโลกของผม / 13 ประสบการณ์ครั้งแรก [4/5]

แชร์

13 ประสบการณ์ครั้งแรก [4/5]

ผู้เขียน: 816
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-02 12:20:39

กรงเล็บของตัวกินมดนับได้ว่าเป็นอาวุธที่สำคัญในการปกป้องตัวมันจากนักล่าชนิดอื่น ดูจากการแทงครั้งเดียวก็สามารถแทงจากข้างหลังทะลุไปด้านหน้าได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความคมของมันจะมากขนาดไหน

“ถ้าไม่อยากเป็นรายต่อไปก็ไสหัวไป” ดินพูดขู่ เขาไม่อยากสู้ยืดเยื้อจนเป็นผลให้เฉินเฟิงมีโอกาสหนีไปได้อีก ยิ่งอยู่ในภูเขาแบบนี้ การตามหาตัวจึงเป็นเรื่องยากสำหรับคนไม่เคยเดินป่าแบบเขา

“...” นิโคลัสหยิบมีดสั้นของตนขึ้นมา แม้จะเหลือเพียงด้ามเดียวก็ไม่มีปัญหา

“ถือว่านั่นเป็นคำตอบก็แล้วกัน” ดินหรี่ตา ขยับมือกรีดกรายกรงเล็บ เสี้ยววินาทีต่อมาก็พุ่งไปทางเป้าหมาย เล็บในมือขวาถูกเงื้อขึ้นเหนือศีรษะ หมายจะตวัดลงให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นถูกกรีดเป็นทางยาว

แพทย์ทหารไม่ได้ถอยหลบ แต่เลือกที่จะก้มตัวลงหยิบท่อนซุงที่หมายตาไว้ปาไปด้านหน้าก่อนที่การโจมตีนั้นจะมาถึงตัว

ท่อนไม้ถูกกรงเล็บแหลมคมตัดผ่านแยกออกเป็นสองท่อน คุณหมอหมีใช้จังหวะนั้นย่อตัวลงต่ำแล้วถีบตัวขึ้นมาในจังหวะที่โจรปล้นบ้านชักกรงเล็บกลับเตรียมโจมตีใหม่

ดินเห็นดังนั้นก็รีบถอยหลังเพื่อสร้างระยะห่าง แต่เพราะภูมิประเทศที่เป็นป่าเขา สภาพพื้นจึงไม่ได้อยู่ในแนวราบ อีกทั้งยังมี
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • วันสิ้นโลกของผม   13 ประสบการณ์ครั้งแรก [5/5]

    ฆาตกรหนุ่มมองชายที่เป็นคู่ต่อสู้ของตน ในหัวพลันนึกถึงตอนที่เจอหน้ากันเป็นครั้งแรก ชายคนนี้ยืนอยู่ด้านหน้า ถ้าไม่ใช่คนนำทางก็ต้องเป็นหัวหน้าโจเซฟไม่ปล่อยให้เต๋าได้คิด พุ่งตัวเข้าไปหาก่อนเป็นคนแรก จากข้อมูลที่เฉินเฟิงเล่าให้ฟัง หมอนี่คงมีพลังเกี่ยวกับกำลังกาย ภายนอกยังเป็นมนุษย์แต่พละกำลังมากล้นเหมือนดาริณี ดังนั้นเขาต้องระมัดระวังไม่ให้ถูกโจมตีไม่ว่าจะเป็นสมรภูมิแบบไหน โจเซฟก็ยังคงใช้รูปแบบการต่อสู้เดิมของตนเสมอ นั่นคือไม่ปล่อยให้คู่ต่อสู้สามารถตั้งตัวได้ ชิงใส่ก่อนเพื่อประเมินสถานการณ์ได้เปรียบเสียเปรียบ ฟังดูบ้าบิ่น แต่กับชายคนนี้มันได้ผลเสมอตูม!เต๋าที่กำลังวิเคราะห์ว่าตนควรตั้งรับหรือเสี่ยงบุกเข้าไปถึงกับผงะเมื่อเห็นชายหนุ่มวิ่งเข้ามาหาตรง ๆ พร้อมกับมีดสั้นและมีดยาว เพราะไม่สามารถคาดเดาว่าอีกฝ่ายมีพลังพิเศษใดอยู่ในร่าง ฆาตกรหนุ่มจึงยกหินที่ใกล้มือที่สุดขว้างไปทางโจเซฟหัวหน้ากลุ่มทหารเบี่ยงตัวหลบอย่างง่ายดายโดยไม่แม้แต่จะชะงักฝีเท้าของตน เป็นผลให้คู่ต่อสู้ต้องคว้าหินก้อนที่ใหญ่กว่าเดิมขึ้นมา คล้ายอยากให้เจ็บหนักด้วยการโจมตีในครั้งนี้ไม่สิ ถ้าตายไปได้เลยยิ่งดี!ตูม!!เสียงหินก้อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-02
  • วันสิ้นโลกของผม   14 ให้ความช่วยเหลือ [1/5]

    การต่อสู้ทางฝั่งของนิโคลัสและดินนั้นเป็นไปอย่างดุเดือด ด้วยคุณหมีไม่อยากใช้พลังไฟของตนมากนักเพราะเขายังพลิกแพลงมันให้เหมาะกับการต่อสู้ระยะประชิดที่ตนถนัดได้ไม่ดี อีกทั้งที่นี่ยังเป็นพื้นที่ป่า ถ้าหากเผลอทำไฟไหม้ภูเขาขึ้นมาล่ะได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ เพราะเหตุนั้นจึงทำให้ทั้งคู่ดูเหมือนสามารถสู้ได้สูสีทัดเทียมกันนอกจากการโจมตีแรกที่ดินเผลอประมาทไปเพราะไม่ได้คำนึงถึงภูมิประเทศโดยรอบทำให้เกิดข้อผิดพลาดน่าอาย การเคลื่อนไหวในระยะหลังจึงมีความประณีตมากกว่าเดิมนิโคลัสเองก็เห็นถึงจุดนี้เช่นกัน แพทย์ทหารลอบสบถในใจ ครั้งแรกที่อีกฝ่ายพลาดพลั้งเขาน่าจะซ้ำให้ซี่โครงแตกไปเลย“แฮ่ก ๆ” ดินถอยออกมาจากระยะการโจมตีของนิโคลัส ริมฝีปากอ้าออกรับอากาศเข้าปอดอย่างหนักหน่วง แม้ภายนอกจะดูเหมือนว่าเขามีความสามารถสูสีกับอีกฝ่าย แต่คงมีเพียงเขาที่รู้ว่ามันยากลำบากเพียงใด ดีเท่าไรที่การกลายพันธุ์ของเขาไม่ได้มีเพียงกรงเล็บที่เป็นลักษณะพิเศษของตัวกินมดเท่านั้น แต่ยังมีเส้นขนตามตัวและผิวหนังที่ถูกพัฒนาให้มีความทนทานไม่ต่างจากสายพันธุ์ดั้งเดิม แค่ไม่ได้อยู่ในรูปลักษณ์ปุกปุยเฉกเช่นตัวกินมดในสารคดีเท่านั้นถึงอย่างนั้นก็ไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-02
  • วันสิ้นโลกของผม   14 ให้ความช่วยเหลือ [2/5]

    ปัง!เฉินเฟิงหลับตาปี๋เมื่อได้ยินเสียง ถึงจะคลุกคลีอยู่กับกลุ่มคนที่สามารถปรับตัวเข้ากับวันสิ้นโลกได้แล้ว เขาก็ยังไม่ชินอยู่ดี พอได้รับการยืนยันว่าโจรหมดลมหายใจแล้ว เขาก็ยิ่งออกห่างจากหลุมนั้น ไม่กล้าก้มลงไปมองสภาพของคนตายอีกการปลิดชีวิตคนคนหนึ่งนั้นช่างง่ายดายเหลือเกินง่ายดายจนน่าใจหาย…“จะเลื่อนวันลงไปสำรวจเมืองไหม” โจเซฟเสนอ พวกเขาสามารถลงไปในเมืองได้ในวันนี้ แต่คุณกระต่ายล่ะ เพิ่งเจอการต่อสู้ที่ต้องใช้พลังไปพอสมควร... จะไหวหรือเปล่าไหนจะสภาพจิตใจอีก เขายังจำในตอนที่ตนได้เหนี่ยวไกยิงคนครั้งแรกในสงครามได้ดี ไม่ว่าจะผ่านการฝึกฝนมากหนักหนาแค่ไหน การเห็นคนคนหนึ่งล้มลงไปต่อหน้าต่อตาด้วยน้ำมือของเราก็เป็นประสบการณ์ที่แย่เกินกว่าสามัญสำนึกจะรับไหว“ก็ดีนะครับ” ทีโอเห็นด้วย ตอนนี้พวกเขาได้ทำการตรวจสอบข้าวของในตัวพวกโจรเรียบร้อยแล้ว อะไรที่สามารถนำกลับมาใช้ได้ก็ปลดออกมา จากนั้นก็นำศพของโจรทุกคนมาวางลงไปในหลุมเดียวกับหัวหน้าโจร จัดการฝังกลบด้วยดิน ยกเว้นศพของสามีดาริณีที่ถูกขุดฝังแยกไปอยู่อีกหลุมหนึ่ง จะอย่างไรก็เคยเป็นคนที่เฉินเฟิงรู้จัก แล้วค่อยให้เฉินเฟิงนำต้นไม้ใหญ่มาปลูกทับลงไปอีกที

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-02
  • วันสิ้นโลกของผม   14 ให้ความช่วยเหลือ [3/5]

    ก็ได้แค่คิด ในความเป็นจริงเจ้ากระต่ายขึ้นขี่หลังคุณหมีเป็นที่เรียบร้อย นิโคลัสกระชับใต้เข่าของเฉินเฟิงอย่างแน่นหนา ไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มหล่นร่วงไประหว่างการเดินทางถ้านำเชือกมามัดผูกติดกันได้เขาก็พร้อมจะทำ“โอเค ออกเดินทางกันต่อได้” โจเซฟ“โอ้ว~” ลูกทีมต่างยกแขนชูขึ้นพร้อมเดินทาง มีเพียงเจ้ากระต่ายที่กำเป็นหมัดเล็ก ๆ อยู่บนแผ่นหลังกว้างอย่างอ่อนแรง พออยู่แบบนี้นานเข้าก็ผล็อยหลับไป“หลับแล้ว” โจเซฟมองกระต่ายขาวประจำกลุ่มที่พิงซบบนแผ่นหลังของนิโคลัสแล้วหลับไปทั้งแบบนั้น“เดินไป อย่าเสียงดัง” นิโคลัสมองหัวหน้าของตนตาขุ่น“...” โจเซฟมุมปากกระตุก นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป[1]“จากตรงนี้ถึงตีนเขาน่าจะกินเวลาหลายชั่วโมง ลงไปถึงหวังว่าอาเฟิงจะตื่นนะ” ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครนำทางพวกเขาเข้าเมืองกันล่ะ ระบบการเดินทางผ่านดาวเทียมในตอนนี้เป็นอัมพาตอยู่ด้วย“ถ้าเขาไม่ตื่นก็เดินไป” คุณหมอหมีเอ่ยเสียงเรียบ แต่นั่นกลับทำให้ใบหน้าของเพื่อนร่วมทีมเรียบยิ่งกว่า“...” หมอนี่เป็นเอามากแล้วคิดว่าจากตีนเขาถึงตัวเมืองมันระยะทางเท่าไรกันฮะ!ใครก็ได้ไปดึงความรักออกจากตามันที!! “อือ…”

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-02
  • วันสิ้นโลกของผม   14 ให้ความช่วยเหลือ [4/5]

    “ในตัวอำเภอมีพวกร้านขายส่งบ้างไหม” โจเซฟถาม“มีอยู่สองสามแห่งครับ” เพราะพื้นที่บริเวณนี้เป็นพื้นที่เกษตรกรรมเกือบทั้งหมด ทำให้ไม่มีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่ถ้าเป็นร้านขายส่งที่บรรดาแม่ค้าไปรับสินค้ามาขายละก็ มีแน่นอน“คือ... เราจะเดินไปกันเหรอครับ” เวลานี้พ้นแนวป่าแล้ว เริ่มเห็นทุ่งนาสลับกับไร่ข้าวโพดประปรายทีโอไม่ขัดถ้าต้องเดินเท้าหากไม่มียานพาหนะจริง ๆ แต่ถ้ามันสามารถหาได้ก็คงช่วยทุ่นเวลาไปได้มากโขสายตาทั้ง 4 คู่หันมามองเฉินเฟิงพร้อมกันเจ้ากระต่ายอึกอัก ที่บ้านของเขาก็ไม่มีรถยนต์เช่นกัน เวลาที่ต้องไปซื้อของใช้ในตัวเมืองเขาจะปั่นจักรยานไปฝากไว้ที่บ้านของคนรู้จักแล้วขึ้นรถประจำทางไป มาวันนี้เสียใจแล้ว ในตอนนั้นเขาควรออกรถสักคัน“ถ้ายังไงลองไปดูที่หมู่บ้านผมก่อนดีไหมครับ เผื่อจะมีสักคนที่ให้ยืม” เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกโจรได้ทำอะไรกับคนในหมู่บ้านบ้างหรือเปล่า แล้วก็จำได้ว่าบ้านของลุงกำนันมีรถกระบะคันใหญ่ ถ้าเจ้าตัวให้ยืมเขาก็จะรับฝากขนอาหารที่จำเป็นมาให้ด้วย ถ้ายังไม่กลายเป็นซอมบี้ไปเสียก่อนน่ะนะการเดินเท้ามาถึงหมู่บ้านของเจ้ากระต่ายนั้นใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง ตอนที่เฉินเฟิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-02
  • วันสิ้นโลกของผม   14 ให้ความช่วยเหลือ [5/5]

    โจเซฟผู้ผ่านเหตุการณ์สงครามมากมาย บ่อยครั้งก็เคยเห็นประชาชนถูกกลุ่มผู้ก่อการร้ายทารุณกรรมแบบนี้ แต่ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้ง ในใจของเขากลับยิ่งโกรธเกรี้ยวมากขึ้นเป็นเท่าทวีพวกมันถือสิทธิ์อะไร!ถือสิทธิ์อะไรมาช่วงชิงอิสระภาพของคนอื่น ถือสิทธิ์อะไรมาทำให้ใครสักคนต้องเจ็บปวดเพื่อสนองความต้องการแสนโสโครกในจิตใจของมัน!ดีแล้วที่พวกเขาฆ่ามันไปจนหมด ถ้าปล่อยให้หนึ่งในพวกมันหนีไปได้ เขาคงยิ่งเกลียดโกรธตัวเองไปชั่วชีวิต!“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ” เฉินเฟิงไม่ทันเห็นสภาพในห้องก็ถูกแผ่นหลังของคุณหมอหมีบังเสียมิดชิด ใบหูได้ยินเสียงเสียดสีของเสื้อผ้า แสดงว่ามีคนอยู่ในห้องของพ่อแม่เขา แต่พวกโจรก็ตายหมดแล้วนี่?ยิ่งได้ยินเสียงพูดคุยกัน เด็กทั้งสองยิ่งกอดกันแน่นขึ้น“มีเด็กถูกจับมา” นิโคลัสบอกสั้น ๆ เขาในฐานะหมอกำลังคิดว่าควรเริ่มพูดอะไรกับเด็กทั้งสองคนดี เขาอยากเข้าไปตรวจและทำแผลให้ก่อน“เด็กเหรอครับ!” เฉินเฟิงตระหนก ถ้าถูกจับมาก็ต้องเป็นเด็กในหมู่บ้านแน่ ๆ เจ้ากระต่ายพุ่งตัวออกจากหลังของคุณหมอหมี แม้จะเห็นหน้าของเด็กทั้งสองไม่ชัด แต่ก็จำได้ว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อนกับเด็กชายดล“น้องพลอย! น้องปอนด์!” เฉินเฟิงถ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-02
  • วันสิ้นโลกของผม   15 พักสักหน่อย [1/5]

    แกร๊ง ๆเสียงตะหลิวกระทบกับกระทะดังสนั่น เป็นสัญญาณบอกว่าสมาชิกในบ้านควรตื่นจากนิทราอันแสนหวานได้แล้ว“ตีเหล็กแต่เช้าเลยนะป๊า” เฉินเฟิงเดินเกาพุงเข้ามาในครัว เห็นพ่อครัวมือหนึ่งกำลังสะบัดกระทะ อีกมือกำลังราดไวน์สำหรับประกอบอาหารลงไปฟู่ว!ไฟสีแดงส้มโหมกระพือ บวกกับเทคนิคการสะบัดข้อมือที่ไม่เป็นสองรองใครก็ราวกับว่าซี่โครงหมูและหัวหอมกำลังเต้นระบำท่ามกลางเปลวเพลิง“ไปดูปลานึ่งสมุนไพรให้ป๊าหน่อย วันนี้แม่แกไม่สบาย ป๊าเลยว่าจะทำอาหารเบาท้องสักเมนู”“อ้าว แล้วซี่โครงหมูในกระทะล่ะ” ไหนจะกุ้งผัดเปรี้ยวหวานบนโต๊ะ แล้วก็ปูแช่ซีอิ๊วนี่อีก“พวกนี้ของอั๊ว เพราะอั๊วเป็นคนทำ” อดีตพ่อครัวภัตตาคารอาหาร 5 ดาวหันไปหาลูกชายเพียงคนเดียวก่อนจะยิ้มตอบคำถาม “ของลื้อก็ทำกินเองสิ” พูดจบก็กลับมาสนใจกับอาหารในกระทะต่อ“ไม่รู้ล่ะ วันนี้ผมไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น จะแย่งป๊ากับแม่กินให้หมดเลย” เฉินเฟิงลอยหน้าลอยตาตอบพลางเดินไปดูปลานึ่งสมุนไพรที่บิดาไหว้วานอันดับแรกก็ต้องเช็กไฟ... อืม ไฟกำลังดี“ป๊า ผมได้เลื่อนเป็นผู้ช่วยเชฟแล้วนะ” เฉินเฟิงบอกข่าวดีนี้ด้วยใบหน้าเรียบเฉยราวกับพูดถึงเรื่องดินฟ้าอากาศทั่ว ๆ ไป“เหรอ ดีแล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03
  • วันสิ้นโลกของผม   15 พักสักหน่อย [2/5]

    “ทำงานเหนื่อยเหรอลูก” เฟื่องฟ้าลูบเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนที่ได้ไปจากเธออย่างเบามือ“ไม่ครับ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยมาก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม”“ถ้าเหนื่อยก็พักผ่อน แค่นั้น” เฉินต๋าเดินถือกาน้ำชาดินเผามารินใส่แก้วให้ภรรยา“แล้วของผมล่ะป๊า” ทำไมมีแค่แก้วของพ่อกับแม่ล่ะ“ไปหยิบมารินเองสิ” เฉินต๋าเลิกคิ้ว เตรียมก่อสงครามครั้งที่สองของวัน“พอเลย ลูกกำลังเหนื่อยนะ” ภรรยาคนสวยหันไปตีสามีหนึ่งที แต่เป็นการตีที่ดูแล้วไม่เจ็บไม่คันสักนิด เสียงดังแปะ“ก็บอกไปแล้วว่าเหนื่อยนักก็พักไป” เฉินต๋าว่าพลางซดน้ำชาอึกใหญ่“ก็กำลังพักอยู่ แต่มันไม่หายเหนื่อยเสียที” เฉินเฟิงลูบคลำบริเวณหน้าอก ความรู้สึกเหนื่อยล้ามันเริ่มมาจากตรงนี้“ไม่หายก็พักอีก” เฉินต๋าสบตากับลูกชาย พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พักจนกว่าจะหาย ลื้อยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ ชีวิตยังต้องอยู่อีกหลายปี แม่แกไม่ได้คลอดแกออกมาเพื่อให้ยอมแพ้กับโลกใบนี้ ถ้าถอดใจง่ายนักก็ไม่ควรทำให้แม่แกเจ็บตั้งแต่แรก”“ดูพูดเข้า” เฟื่องฟ้าถอนใจ มีสามีคลั่งรักนี่ก็ลำบากลูกเหมือนกันนะ“ถ้าเหนื่อยนักก็แค่กลับบ้านเรานะลูก” หญิงสาวลูบหัวลูกชายเพียงคนเดียวของตนเองอย่าง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03

บทล่าสุด

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [5/5]

    หนึ่งชั่วโมงต่อมาทุกคนก็ไปรวมกันที่มินิมาร์ตอีกครั้ง หงส์กลับมาพร้อมกับคริสตัลซอมบี้สีใสจำนวน 12 เม็ด พวกมันถูกล้างทำความสะอาดมาเป็นอย่างดีแล้ว“แถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านมาเลยเหรอเนี่ย” การที่มีคริสตัลเกิดขึ้นในสมองของซอมบี้ได้นั้น หมายความว่าเจ้าพวกนี้ไม่ใช่ซอมบี้ที่เพิ่งเกิดในเร็ว ๆ นี้“คนน่าจะไปกระจุกตัวอยู่ในเมืองกันหมดแล้วล่ะค่ะ” หงส์ให้ความเห็นอาหารเย็นวันนี้เป็นปลากระป๋องกับแครกเกอร์ที่เฉินเฟิงใช้มันฝรั่งบดผสมรวมกับแป้งแล้วนำไปอบ ใช้เป็นอาหารฉุกเฉินยามออกเดินทางเพราะมีน้ำหนักน้อยและไม่ต้องยุ่งยากกับการประกอบอาหารนอกบ้านสำหรับทหารที่ผ่านความเป็นความตายมานับครั้งไม่ถ้วน พวกเขากินกันไปเรื่อย ๆ อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ มีเพียงดาริณีและพิมพาที่ต้องพยายามกินให้มากหน่อย แม้รสชาติจะแปลกแปร่งเพราะไม่เคยกินแครกเกอร์กับปลากระป๋องมาก่อน ก็ต้องฝืนกินเข้าไปอีกหลายคำ วันนี้ใช้พลังไปเยอะต้องชดเชยสภาพความเป็นอยู่หลังออกจากเซฟโซนนั้นต้องรัดกุมทุกด้าน พวกเธอขอติดตามมาด้วยจะต้องอดทนและเรียนรู้ที่จะยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ในสักวันหนึ่ง“กินน้ำให้พอดีนะคะ” หงส์แนะนำ “เกิดปวดห้องน้ำตอนกลางคืนจะลำบาก”“ถ้

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [4/5]

    “ใจร้อนอะไรครับเนี่ย” เฉินเฟิงตำหนิ“ใครใช้ให้เลียเจ้านี่ล่ะ” เขาไม่ของขึ้นจนลากคนรักไปทำกิจกรรมบนเตียงให้ถึงที่สุดก็นับว่าอดทนมากแล้ว มีอย่างที่ไหนยกมือข้างที่เลอะน้ำกามของเขาขึ้นดม หรี่ตาสีแดงลงคล้ายครุ่นคิดแล้วใช้ลิ้นสีแดงสดเลียเบา ๆ เป็นใครจะไปทนไหวเล่นเอาสติขาดผึงเลยทีเดียวซึ่งเจ้ากระต่ายน่าตีก้นก็ไม่ได้สำนึก ยกมือข้างที่ว่าขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตา เพราะเมื่อกี้เผลอใช้มือข้างนี้ผลักอกคนรัก จึงมีบางส่วนที่ถูกเช็ดออกไปแล้ว“ก็ผมสงสัยนี่…” เฉินเฟิงคิดถึงการกระทำของตนเองเมื่อครู่ก็หน้าร้อนผ่าว แค่จินตนาการก็รู้สึกว่ามันต้องอีโรติกมากแน่ แต่จะให้ถอยก็ดูไม่เป็นตัวเขาสักเท่าไร “เลยอยากลองชิมว่ารสชาติเป็นยังไง” ช้อนดวงตากลมโตสีทับทิมเป็นประกายออดอ้อนคุณหมอหมีตัวโตที่ยังคงคร่อมอยู่ด้านบน“...” นี่กำลังพยายามแก้ตัวหรือยั่วเขาอยู่กันแน่ หือ “ที่รักทำแบบนี้พี่ของขึ้นอีกแล้วเห็นไหม” นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนก้มมองกลางกายของตนที่กลับมาแข็งตัวอีกครั้ง“ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ เป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติอยู่แล้ว” เฉินเฟิงยิ้มตอบพร้อมกับกระถดตัวลงไปอยู่ในระดับเดียวกับอาวุธของคุณหมอ“...”“เดี๋ยวผมปลอบให้มั

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [3/5]

    เฉินเฟิงนอนโรงพยาบาลเป็นคืนที่ห้าแล้วหลังจากฟื้นขึ้นมา เขายังคงกินนอนอยู่ที่นี่เพราะต้องทำกายภาพบำบัดให้ร่างกายกลับมาใช้งานได้ดังเดิมเมื่อเห็นว่าเจ้ากระต่ายปลอดภัยหายห่วง คนอื่น ๆ จึงเริ่มออกไปทำภารกิจกันถี่ขึ้น แม้แต่ทีโอเองก็ไม่ได้มานอนเฝ้าที่ห้องอีกแล้ว ภายในห้องจึงเหลือแค่ชายหนุ่มผมขาวและคนรักผู้มีใบหูหมีสีน้ำตาล กับคุณสิงหาที่จะแวะเวียนมาตรวจอาการทุกเช้าวันนี้ก็เช่นกัน หลังจากทำกายภาพในตอนเช้าเสร็จ แพทย์เจ้าของคนไข้ดันบอกว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเขาดีขึ้นมาแล้ว หากจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับคนรักก็ไม่มีปัญหามีสิครับหมอ!!เพราะเขากับนิโคลัสไม่เคยเกินเลยถึงขั้นนั้น ที่ผ่านมาก็มีแค่กอดกับจูบ ส่วนเรื่องเมคเลิฟอะไรนั่นตัดไปได้เลย ถ้าไม่ใช่นิโคลัสนอนเป็นผัก ก็มีภารกิจโหดหินรออยู่ พอรอดตายมาได้ก็กลายเป็นเขาที่นอนติดเตียงต่อ จะเอาเวลาไหนไปจู๋จี๋กันถามหน่อยไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิด แต่สถานการณ์มันไม่เอื้ออำนวยให้คิดต่างหาก แม้จะไม่รู้ว่าระหว่างเขากับคนรักจะดำเนินขั้นสุดท้ายของการเมคเลิฟแล้วจะเป็นยังไง แต่ถ้าค่อยเป็นค่อยไปโดยเริ่มจากบทรักสุดเบสิกได้ละก็… บอกเลยเขาสู้ตาย‘พี่นิค’ เจ้ากระต่ายมองค

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [2/5]

    ขนาดที่ค่ายพันธมิตรยังมีคนที่มีหูสัตว์เกลื่อนกลาด เรียกได้ว่ามีประชากรที่เป็นทั้งมนุษย์ธรรมดาและมนุษย์กลายพันธุ์อย่างละครึ่งเลยล่ะ ส่วนผู้มีพลังพิเศษไม่ว่าที่ไหนก็ยังมีจำนวนน้อยนิดเหมือนกันหมด“งั้นผมขอไปกักตัวที่บ้านก่อนนะ” การกักตัวกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดไปแล้ว เมื่อไหร่ที่ออกไปด้านนอกจะต้องกักตัวเป็นเวลา 3 วัน ป้องกันไม่ให้นำเชื้อที่ติดตัวมาไปแพร่ใส่คนอื่นทั้งทางตรงและทางอ้อม“ครับผม” กลุ่มหน้าประตูสองคนเดินไปส่งเฉินเฟิงและนิโคลัสที่บ้าน ถ้าเกิดชายหนุ่มกลายเป็นซอมบี้ระหว่างทางก่อนถึงบ้านขึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่ปังหลังประตูรั้วบ้านและประตูหน้าบ้านถูกปิด เฉินเฟิงก็มองสภาพบ้านที่ยังคงสะอาดสะอ้านไม่มีร่องรอยของคราบฝุ่นเป็นไปได้ยังไง?หรือว่าในตอนที่พวกเขาไม่อยู่มีคนเข้ามาอาศัย?“อ้อ พวกผมลืมบอกไป กลุ่มแม่บ้านเขาช่วยกันผลัดเปลี่ยนมาทำความสะอาดบ้านให้นะครับ พวกป้า ๆ เขาอยากตอบแทนเรื่องเสบียงสำรองที่ให้มา” เป็นกรที่ตะโกนมาจากนอกบ้านช่วยไขข้อข้องใจให้เจ้ากระต่ายพอดิบพอดี เกือบได้ระเบิดโทสะแล้วไหมล่ะ“ฝากขอบคุณด้วยนะ” เฉินเฟิงตะโกนกลับไป“ครับผม!” และได้รับการตะโกน

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [1/5]

    ลงมาถึงตีนเขาเฉินเฟิงก็แยกกับกลุ่มของโจเซฟ ชายหนุ่มยืนมองแก๊งจักรยานพากันปั่นเรียงแถวออกไปยังถนนเส้นใหญ่ที่เชื่อมติดกับทางเข้าหมู่บ้าน ยังดีที่บริเวณนี้ไม่มีซอมบี้เพ่นพ่านเพราะถูกกำจัดไปเยอะ อีกทั้งยังอยู่ห่างจากตัวเมืองที่มีประชากรมากก็ได้แต่หวังว่าพวกเขาจะปลอดภัยกลับมาอย่างสวัสดิภาพไม่สิต้องกลับมาปลอดภัยอย่างแน่นอน!“เอาไปกี่กล่องดี” นิโคลัสยกกล่องยาสมุนไพรออกมาจากหลังรถ“เอาไปสัก 3 กล่องก่อนก็แล้วกันครับ” ถือไปเยอะเดี๋ยวจะเด่นสะดุดตาเกินไป“โอเค” คุณหมอหมีพยักหน้าเข้าใจ ถือติดมือไปน้อยก็ดูไม่สมกับค่าครู แต่ถ้าเอาไปไปเยอะก็อาจทำให้บางคนเกิดความคิดไม่ดีขึ้นมาได้สมุนไพรแห้งเหล่านี้พวกเขาขนกลับมารวมแล้วมีมากกว่า 10 กล่อง นำขึ้นไปเก็บไว้บนภูเขาแล้ว 10 กล่อง ที่อยู่ตรงนี้จึงเป็นส่วนที่กันเอาไว้แบ่งปันให้คนในหมู่บ้านด้านล่างตั้งแต่ต้น แต่จะทยอยให้ทีละไม่มากไม่ให้ผิดสังเกต“ไม่รู้กลับหมู่บ้านครั้งนี้จะได้เจอกับป้ากิ่งแก้วอีกหรือเปล่านะครับ” เฉินเฟิงเอ่ยกลั้วหัวเราะ พวกเขาเจอกันทีไรมีแต่เรื่องชวนปวดหัวทุกทีถ้าให้เขาพูดแบบเห็นแก่ตัวหน่อยเขาอยากจะบอกเหลือเกินว่าถ้าหมู่บ้านนี้ขาดกิ่งแก้ว

  • วันสิ้นโลกของผม   59 ขยับขยาย [5/5]

    “จักรยานมีทั้งหมด 5 คัน คนที่จะออกไปสำรวจก็คือ พี่ดา พี่พิม ตุ่น หงส์ และหัวหน้า ถูกต้องไหมคะ” หงส์ทวน พอดาริณียกมือขอไปด้วย โจเซฟก็ไม่รีรอรีบออกตัวว่าจะไปด้วยเช่นกันทันทีแหม… ไม่ค่อยออกนอกหน้าเลยนะหัวหน้า“อะไร… ก็แค่เห็นว่ายังมีจักรยานอยู่อีกหลายคัน” คนร้อนตัวรีบพูด“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ” หงส์หันไปหัวเราะคิกคัก ล้อเลียนคู่คนคุยที่หน้าแดงซ่านไปหมดแล้ว“แม่หน้าแดงมากเลย” ขนาดเด็กชายดลยังอดแซวแม่ตัวเองไม่ได้ตกลงเรื่องจำนวนคนกันเสร็จสรรพ ก็ออกไปจัดเตรียมแพ็กกระเป๋าบ้านใครบ้านมัน เฉินเฟิงเองก็เตรียมเก็บของเช่นกัน เพราะเขากับคนรักมีแพลนจะลงไปนอนที่บ้านของตนในหมู่บ้าน และถือโอกาสสอบถามหมอยาสมุนไพรว่าจะสามารถสอนความรู้ให้ตนได้หรือไม่หรือถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้นิโคลัสได้เรียนด้วย“เดี๋ยวนะครับ จะไปกันหมดวันนี้เลยเหรอ” ทีโอคิดว่าจะออกเดินทางในอีกวันหรือสองวันข้างหน้า ใครจะไปคิดว่าพอตัดสินใจเสร็จปุ๊บก็เก็บของปั๊บ“จะช้าอยู่ทำไมล่ะ ขืนมัวแต่โอ้เอ้คงมีคนอื่นตัดหน้าไปก่อน” หงส์“ตามใจ” ทีโอถอนหายใจ ดูท่าเย็นนี้คงต้องให้เด็ก ๆ กินปลากระป๋องแล้วล่ะ “ระวังตัวกันด้วยนะครับ”“คราวนี้ไม่ประมาทอีกแน่”

  • วันสิ้นโลกของผม   59 ขยับขยาย [4/5]

    “ก็ดีนะ” นิโคลัสพยักหน้าเห็นด้วย“แต่น้ำมันรถที่มีจะไม่พอให้เราตะลอนหาของได้ตามใจชอบน่ะสิ” โจเซฟส่ายหน้าเห็นต่าง พวกเขาไม่มีถังน้ำมันสำรองกักตุนไว้ในปริมาณมาก ดังนั้นจึงค่อนข้างเป็นกังวลหากต้องนำรถออกไปตระเวนหาของอย่างไม่รู้ทิศทาง“ขี่จักรยานไปไง” หงส์เสนอ“ไหวหรือ?” โจเซฟไม่ได้มีเจตนาดูถูก แต่ขี่จักรยานไปในสถานการณ์ที่ไม่ปกติแบบนี้ค่อนข้างเสี่ยงเอาการ ไหนจะอากาศประเทศ T ที่ไม่ค่อยปกตินัก บางวันก็ร้อนจนอยากจะนั่งแช่น้ำทั้งวัน บางวันก็ฝนตกหวิดจะเกิดโรคระบาดจากน้ำอีกรอบ“ถ้ารู้เส้นทางเข้าเมืองก็ไม่น่าจะยากไม่ใช่เหรอคะ” อีกอย่างจักรยานที่เอามาก็เป็นจักรยานเสือภูเขา มีไว้สำหรับเร่งความเร็วอยู่แล้วถ้าเจอซอมบี้ก็แค่ใช้พลังสู้กับมัน“ถ้าไม่ออกไปหาของตอนนี้ อีกหน่อยก็ไม่เหลืออะไรให้หาแล้วล่ะค่ะ” พอมนุษย์ที่เคยเอาแต่หวาดกลัวเริ่มปรับตัวได้ พวกเขาจะสามารถเรียกความกล้าและออกไปผจญอันตรายเหมือนกับเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอเชื่อว่าอย่างนั้นไม่มีใครเอาแต่สั่นกลัวอยู่แต่ในบ้านได้หรอก“ถ้าอย่างนั้นพิมขอไปด้วยได้ไหมคะ” หญิงสาวยกมือ“แม่!” พลอยใสตกใจตาโต “ถ้าแม่ไปพลอยก็จะไปด้วย” เด็กสาวรีบยกมือตาม ก่อนจะ

  • วันสิ้นโลกของผม   59 ขยับขยาย [3/5]

    “อร่อย! อร่อยมาก!!” เขาไม่เคยกินอาหารรสชาติแบบนี้มาก่อนเลย“อร่อยก็ดีแล้วครับ ปะ พวกเรายกไปที่โต๊ะเลยดีกว่า” เห็นคนรักไม่บาดเจ็บในปากก็โล่งอก ยิ้มกว้างให้กับเมนูอาหารในวันนี้ ดีที่ตอนนั้นหลังจากได้ชิมต้มหมูชะมวงของเชฟในครัวเขาก็ไปค้นหาสูตรอาหารชนิดนี้ในอินเทอร์เน็ตต่อ ทำพลาดอยู่ 4-5 จานก็ได้รสชาติคล้ายคลึงที่สุดเท่าที่จะทำได้อืม… เขาก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย //ยืดหลังอาหารทยอยเสิร์ฟขึ้นโต๊ะ ภาพบรรยากาศแสนสุขก็กลับมาอีกครั้ง เด็ก ๆ ตักแกงกินกับข้าวคำโต ผู้ใหญ่พูดคุยกันเรื่องสัพเพเหระ นั่งปรึกษากันว่าพรุ่งนี้จะทำอะไร มีตรงไหนต้องปรับปรุง พอของคาวหมดก็ต่อด้วยเมนูผลไม้ล้างปาก เป็นส้มโอที่ถูกบิเนื้อออกเป็นเส้น ๆ แล้วนำไปคลุกเคล้ากับน้ำตาลและน้ำปลา ได้รสชาติหวานเค็มตัดกับความเปรี้ยวอมหวานของส้มโอเมื่อไม่เหลืออาหารให้จัดการอีก ตุ่น หงส์ และทีโอก็อาสานำภาชนะทุกชิ้นไปล้างโดยมีเด็กซน 3 คนออกตัวว่าอยากไปช่วยล้างด้วย ไม่รู้ว่าไปช่วยหรือไปป่วนกันแน่ฟากมังคุดก็นั่งเลียปากเลียมือ นอนตีพุงอย่างสุขใจ มันเพิ่งเคยกินอาหารที่ชายหนุ่มทำแบบเต็มที่ เครื่องแน่น ๆ เน้น ๆ แบบนี้เป็นครั้งแรกอร่อยมาก… อร่อยจนไ

  • วันสิ้นโลกของผม   59 ขยับขยาย [2/5]

    อีกสาเหตุหนึ่งที่เฉินเฟิงเลือกเมนูนี้ขึ้นมาก็เพราะตอนอยู่ในค่ายเขาได้ไปแลกบางสิ่งบางอย่างมาจากตลาดนัดในค่ายพันธมิตร ราคาของมันเรียกได้ว่าแพงหูฉี่ กระปุกหนึ่งราคา 8 แต้ม กว่าจะต่อรองมาได้ก็เปลืองน้ำลายไปเยอะ แต่พอแม่ค้าเห็นว่าโจเซฟยืนอยู่ด้านหลังกลุ่มก็ลดราคาให้อย่างเร็วเหลือเพียง 6 แต้ม สมกับเป็นเทพเดินดินของคนในค่ายพันธมิตรจริง ๆซึ่งเจ้าสิ่งนั้นก็คือ… กะปิและน้ำมันพืชนั่นเอง!ผู้คนส่วนมากในค่ายไม่นิยมทำอาหารกินเองเพราะใช้แต้มคะแนนไปแลกอาหารที่โรงอาหารได้หลากหลายกว่าเฉินเฟิงแทบจะใช้แต้มคะแนนที่มีทั้งหมดแลกมันมาให้ได้มากที่สุด มีน้ำปลากับซีอิ๊วหวานอีกอย่างที่ขาดไม่ได้เลย พอเห็นว่าตรงไหนมีวางขายก็อยากจะซื้อมาให้หมดเชฟใหญ่ประจำบ้านตระเตรียมวัตถุดิบประกอบอาหาร มองข้าวของบนโต๊ะที่มีครบอย่างที่อาหารจานหนึ่งควรจะเป็นด้วยสีหน้าอิ่มเอิบอา… มีเครื่องปรุงพร้อมนี่มันสวรรค์ชัด ๆอิ่มเอมกับบรรยากาศเครื่องปรุงและวัตถุดิบรอบตัวเรียบร้อยแล้วก็เริ่มจากทำเครื่องแกงก่อนเป็นอันดับแรก โดยคนที่รับหน้าที่นี้คือเฉินเฟิง ส่วนสองสาวจะนั่งฉีกใบชะมวงและหั่นเนื้อตะโขงแดดเดียว ก่อนจะนำไปล้างน้ำเพื่อล้างความเค็ม

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status