23 วางแผนหาเสบียง [3/5]

จนกว่าจะมีความช่วยเหลืออย่างเป็นทางการ พวกเขาต้องมีอาหารตุนอยู่ในบ้านให้มากที่สุด ต้องมียาสามัญติดตัวไว้ด้วยเผื่อเจ็บไข้ ต้องมีอุปกรณ์ร้องขอความช่วยเหลือ ต้องชาร์จแบตโทรศัพท์เผื่อติดต่อกับส่วนให้ความช่วยเหลือได้ ฯลฯ

ดังนั้นในเมืองใหญ่วันแรกจึงเต็มไปด้วยผู้คนที่ออกมานอกบ้านเพื่อหยิบฉวยสิ่งของจากร้านสะดวกซื้อหรือห้างสรรพสินค้าชั้นนำขนาดใหญ่

แต่คนธรรมดาที่ไม่เคยจับดาบถือปืน เมื่อถึงคราวต้องสังหารสิ่งมีชีวิตที่ไร้สติปัญญาแต่มีรูปลักษณ์ไม่ต่างจากตน ใครเล่าจะกล้าลงมือ บางคนฆ่าได้แต่ก็เป็นลมล้มหมดสติตรงนั้น กลายเป็นอาหารซอมบี้ตัวถัดไปในเวลาต่อมา และบางคนก็คล้ายจะเสียสติไปหลังจากเห็นคนรักหรือเพื่อนถูกพวกมันสังหารไปต่อหน้าต่อตา

ความโกลาหลขนาดใหญ่นี้ส่งผลให้มีผู้ติดเชื้อมากขึ้นเรื่อย ๆ คนที่เหลืออยู่จึงลงความเห็นว่าควรออกไปนอกเมืองจะปลอดภัยกว่า แต่นั่นกลับกลายเป็นการส่งต่อเชื้อให้กับจังหวัดข้างเคียงในเวลาต่อมา

แม้จะมีการจัดตั้งค่ายพันธมิตรขึ้นอย่างเป็นทางการ แต่ก็กินพื้นที่เพียงรอบทำเนียบรัฐบาลและกองทัพบกของทหารประจำการอยู่ในเมืองหลวงเท่านั้น หลายแห่งในเมืองยังคงเต็มไปด้วยซอมบี้เดินเพ่นพ่านไปมา