ตอนที่ 11

เช้าวันต่อมา...

ภายในห้องอาหารสุดหรูของตระกูลเฮนเดอร์สัน แคทเธอรีนนั่งหัวโต๊ะแทนสามี เพราะลาซาลอสมีธุระต้องบินไปประเทศญี่ปุ่นตั้งแต่เช้ามืด

ชาร์ลีนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวที่เขานั่งเป็นประจำ แต่ไลลากลับถูกแคทเธอรีนเรียกให้มานั่งอีกฝั่งหนึ่ง ไม่ยอมให้หญิงสาวนั่งใกล้กับลูกชายของตนเอง

“ตอนนี้แม่ได้ผู้หญิงทั้งสิบที่จะมาชิงตำแหน่งเจ้าสาวของลูกแล้วนะชาร์ลี”

“ครับ”

ชาร์ลีตอบรับเสียงเรียบ สีหน้าไม่ได้มีความยินดียินร้ายอะไรเลย ซึ่งนั่นก็ทำให้ไลลาที่ลอบมองอยู่พอใจ เพราะทำให้หล่อนรู้ว่าชาร์ลีรักหล่อนเพียงคนเดียว

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะลูก ไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ”

“ไม่ครับ”

แคทเธอรีนรู้ทันความคิดของชาร์ลี จึงพูดดักคอขึ้น “ถึงลูกจะไม่ตื่นเต้น แต่แม่ตื่นเต้นมาก ดังนั้นในงานเลี้ยงเย็นวันนี้ ลูกจะต้องเลือกหนึ่งในสิบสาวสวยพวกนั้นมาเป็นเจ้าสาวของตัวเอง ซึ่งแม่อยากจะให้ลูกพิถีพิถันในการเลือกให้มากที่สุด”

“ครับ”

คนเป็นแม่หมั่นไส้ลูกชายในอกนักที่ทำหน้าเย็นชา น้ำเสียงเฉยเมย แต่ก็ไม่รู้จะจัดการยังไงดี จึงเลือกที่จะหันมาพูดคุยกับลูกสาวบุญธรรมแทน

“เธอก็ต้องมาร่วมงานเลือกคู่ของพี่ชายเธอด้วยนะไลลา”

เพล้งงงง

ช้อนในมือเล็กของไลลาหลุดจากอุ้งมือลงกระแทกจานจนเกิดเสียงดัง

“ไลลาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

ชาร์ลีรีบเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ทั้งน้ำเสียงทั้งแววตานั้นบอกให้รู้ได้เป็นอย่างดีว่าไลลาเป็นคนพิเศษสำหรับตนเองแค่ไหน

“ไม่... ไม่เป็นไรค่ะพี่ชาร์ล”

ไลลาตอบ ก่อนจะช้อนตามองแคทเธอรีนอย่างกล้าๆ กลัว

“เอ่อ... หนูไม่มาร่วมงานไม่ได้เหรอคะท่านแม่”

“ทำไมล่ะ”

“คือหนู... อยากจะพักผ่อนน่ะค่ะ และอีกอย่างหนึ่ง งานนี้ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับหนูเลย”

“แต่ฉันว่าเธอควรจะมาเป็นกำลังใจให้พี่ชายของเธอนะ ไลลา”

แคทเธอรีนเน้นคำว่าพี่ชายชัดเจน เพื่อให้คู่สนทนารู้ว่า ทั้งสองคนเป็นได้แค่พี่ชายกับน้องสาวเท่านั้น

“ค่ะ ท่านแม่”

แคทเธอรีนยิ้มบางๆ อย่างพึงพอใจ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปจ้องหน้าลูกชายแทน

“พ่อชาร์ลอยากจะดูรูปถ่ายของผู้หญิงทั้งสิบคนก่อนไหม แม่จะได้ให้เลขาฯ ส่งไปให้ที่ธนาคาร”

“ไม่ครับ”

“พ่อชาร์ลคงต้องการตื่นเต้นทีเดียวในตอนเย็นใช่ไหมล่ะ”

แคทเธอรีนอมยิ้ม

ชาร์ลีเงยหน้าขึ้นจากจานอาหารเช้า สบตากับมารดา และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“เพราะมันไม่ใช่เรื่องสำคัญต่างหากล่ะครับ สำหรับผม ตอนนี้ใครจะมาเป็นเจ้าสาวก็เหมือนๆ กันทั้งหมดนั่นแหละ” ยิ่งใกล้ถึงเวลาที่ตนเองต้องแยกจากไลลา เขาก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดทรมาน “ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”

แคทเธอรีนหน้าเครียดขึ้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา นอกจากผงกศีรษะอนุญาตตามความต้องการของลูกชาย

ชาร์ลีเลื่อนสายตาจากมารดามามองหน้าไลลา และทั้งคู่ก็สบตากันอยู่เสี้ยววินาที ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกไปจากห้องอาหาร ไลลากำลังจะลุกตาม แต่แคทเธอรีนรั้งเอาไว้

“จะไปไหนล่ะไลลา”

“หนูอิ่มแล้วค่ะท่านแม่”

“นั่งอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน”

“แต่ว่า...”

ไลลาเต็มไปด้วยความลำบากใจ เพราะต้องการจะออกไปพบชาร์ลีก่อนที่เขาจะไปทำงาน

“นั่งอยู่กับฉันก่อน”

เสียงของแคทเธอรีนเข้มข้นขึ้น จนหล่อนหมดทางปฏิเสธได้อีก “ค่ะ ท่านแม่”

แคทเธอรีนระบายยิ้มพึงพอใจ

 “เธอทำได้ดีมาก ช้องนาง”

เกสรากล่าวชมเชยหล่อนหลายต่อหลายครั้ง หลังจากรู้ว่าหล่อนสามารถเข้ารอบสิบคนสุดท้ายได้สำเร็จ ในขณะที่หล่อนเองกลับไม่ค่อยดีใจสักเท่าไร

‘ก็ฉันบอกแล้วไงว่า ถึงเธอจะผ่านทุกด่านมาแล้ว แต่ฉันไม่มีทางเลือกเธอ กลับไปซะเถอะ เธอไม่ใช่สเปคของฉัน’

คำพูดของชาร์ลียังดังก้องอยู่ในหู และมันก็ลดทอนความมั่นใจของหล่อนให้ติดลบลงทุกขณะ

“ทำหน้าให้มันดีใจหน่อยสิ ช้องนาง”

“ค่ะ อาเกส”

หล่อนจำต้องฝืนยิ้มออกมา ขณะมองช่างแต่งหน้ากับช่างทำผมเลือกชุดราตรีที่จะให้หล่อนสวมใส่ในค่ำคืนนี้

“สีชมพูก็สวยหวานดีนะคะคุณเกส” เชอร์รี่ซึ่งเป็นสาวประเภทสองเอ่ยขึ้น

“แต่ฉันว่าสีแดงดูเผ็ดกว่านะ”

กะทิสาวประเภทสองอีกคนแย้งขึ้น

“ไม่สวยทั้งสองชุดนั่นแหละ”

เกสราปฏิเสธเสียงดังฟังชัด ก่อนจะเดินไปหยุดชุดราตรีสีทองขึ้นมาชูให้เห็น

“ชุดนี้เหมาะที่สุด เรียบหรู ดูแพง และสมกับเป็นว่าที่เจ้าสาวของผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างคุณชาร์ลี เฮนเดอร์สัน”

คุณอาของหล่อนระบายรอยยิ้มพึงพอใจ ในขณะที่หล่อนทำหน้ากระอักกระอ่วนใจ เพราะชุดราตรีสีทองแนบเนื้อมันยาวกรอมข้อเท้าก็จริง แต่มันผ่าสูงจนถึงขาอ่อน แถมตรงช่วงหน้าอกก็ยังคว้านลึกจนทำให้ก้มหน้าไม่ได้เลย เพราะเต้านมคงจะทะลักออกมาทั้งหมด

“ชุดนี้... มันผ่าสูงไปนะคะอาเกส”

“ไม่ได้ผ่าสูงไปหรอกน่ะ เชื่ออาเถอะ ใส่ชุดนี้แล้ว เธอเกิดแน่ช้องนาง”

“นาง...”

“ทำตามที่อาบอก แล้วทุกอย่างจะดีเอง ลืมไปแล้วหรือไงว่าเป้าหมายของเธอคืออะไร”

หล่อนทำได้แค่เพียงนิ่งเงียบ และก้มหน้าลงมองมือที่ประสานกันบนตักของตนเองเท่านั้น

ไลลาแอบเอาโทรศัพท์มือถือติดตัวเข้ามาในห้องน้ำ จากนั้นก็ส่งข้อความหาชาร์ลีเป็นเชิงตัดพ้อ

ไลลาพูด... “พี่ชาร์ลคะ น้องเจ็บเหลือเกินค่ะ น้องไม่รู้ว่าจะทนฝืนยิ้มอยู่ได้ไหม เวลาที่เห็นพี่ชาร์ลเลือกผู้หญิงสวยๆ พวกนั้นมาเป็นเจ้าสาว”

ชาร์ลีพูด... “ไลลาอย่าคิดมากนะครับ ผู้หญิงโชคร้ายคนนั้นจะเป็นแค่เพียงหุ่นเชิดของเราสองคนเท่านั้น เพราะพี่รักไลลาคนเดียว เชื่อใจพี่นะไลลา”

ไลลาพูด... “ค่ะ น้องจะเชื่อใจพี่ชาร์ลค่ะ น้องรักพี่ชาร์ลมากนะคะ ถ้าไม่มีพี่ น้องคงอยู่ต่อไปไม่ได้”

ชาร์ลีพูด... “พี่ก็เช่นกัน พี่รักไลลามาก เราสองคนจะมีกันและกันตลอดไปครับ”

ไลลาพูด... “น้องคิดถึงพี่ชาร์ลจังเลยค่ะ คืนนี้ก่อนเริ่มงานเลี้ยงงี่เง่าน่าเบื่อนั่น พี่มาหาน้องที่ห้องสมุดนะคะ น้องจะรอพี่อยู่ที่นั่นค่ะ”

ชาร์ลีพูด... “ตกลงครับไลลา แล้วเจอกันนะครับ”

ไลลาส่งสติกเกอร์รูปหัวใจไปให้กับชาร์ลีเป็นการจบบทสนทนาลับ จากนั้นหล่อนก็หย่อนโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากระโปรงยาว และเดินออกไปจากห้องน้ำ ดวงหน้านวลเต็มไปด้วยรอยยิ้มพึงพอใจมากมาย