เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 12 ชวนไปงานแต่งแฟนเก่า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-12-18 20:41:00บทที่ 12 ชวนไปงานแต่งแฟนเก่า
บ้านทุกหลังสองชั้นหมด พอเดินเข้าไปในบ้านขวามือก็จะมีโซฟา มีโต๊ะตั้งทีวี ข้างๆ สามารถวางรูปถ่ายได้ มีหน้าต่างหลายบาน ส่วนห้องน้ำอยู่ใกล้บันได แล้วตรงข้ามก็คือห้องครัว จริงๆ เปิดประตูมาโบราณเขาว่าห้ามให้ครัวตรงกับประตูหน้านะ แต่ลืมไปแล้วว่าเพราะอะไรถึงห้าม แต่บ้านพักพี่ฉัตรเขามีฉากกั้นก่อนถึงครัวนะเป็นตู้ขนาดใหญ่ พอเดินไปสำรวจ ตู้นั้นก็ใส่หม้อ จาน แก้วน้ำ ของที่ยังไม่เคยใช้ หลังตู้ที่หันออกไปข้างนอก พี่ฉัตรตกแต่งด้วยการเอารูปภาพมาแขวน เป็นรูปที่ตัวพี่เขารับยศ รับปริญญา อะไรงี้ ส่วนประตูหลัง ขวามือจะอยู่ใกล้ห้องน้ำ ซ้ายมือจะอยู่ใกล้ครัว “ถ้าสำรวจเสร็จแล้วก็ตามขึ้นมาข้างบนนะ” พี่ฉัตรพูดทิ้งท้ายไว้แล้วพาตัวเองขึ้นไปชั้นบนทันที ฉันค่อยๆ เดินขึ้นไปชั้นบน ก็เจอห้องน้ำก่อนเลย มันจะตรงกับห้องน้ำด้านล่าง เจอห้องนอนอีกสองห้อง ห้องหนึ่งกว้าง อีกห้องเล็กกว่า “ให้หนูนอนห้องไหนเหรอ?” เดินไปถามที่ห้องกว้าง เพราะประตูเปิดอยู่ และมีพี่ฉัตรอยู่ในห้อง “ก็ห้องนี่ไง” “อื้อ ให้หนูนอนแยกก็ได้นะ” “กลัวอะไร!” พี่ฉัตรนั่งลงบนเก้าอี้ที่ไว้สำหรับนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ แล้วหันหน้ามามองฉัน “ก็เปล่า…แต่หนูนอนดิ้นนะ” ความจริง มันยังไม่ชินนะซิ อยู่มายี่สิบสามปีแล้วนะ นี่คือครั้งแรกถ้าได้นอนร่วมเตียงกับผู้ชายอะ ถ้าไม่นับตอนอายุยี่สิบเอ็ดที่เพิ่งเสียงเวอร์จิ้นครั้งแรกอะ “ไม่เป็นไรหรอก เตียงพี่กว้าง ไปอาบน้ำสิ เปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวพี่ไปทำอะไรให้กิน” “พี่จะให้หนูนอนกับพี่จริงๆ เหรอ? ” พี่ฉัตรลุกจากเก้าอี้ตรงมาประชิดตัวฉัน ก็เหว่อไปเลย…>< “จะ…จะทำอะไรอีก…คะ” พูดออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก “กลัวพี่เหรอ คนปากเก่งเมื่อกี้ไปไหนแล้วอะ” พี่เขาโน้มหน้าลงมาใกล้เรื่อยๆ “พะ…พี่อย่าแกล้งแบบนี้สิ หนู…อึดอัดนะ” มือเรียวผลักอกพี่เขาเบาๆ “หึหึ” พี่เขาถอยห่างไปหนึ่งก้าวแล้วหัวเราะผ่านลำคอ “แล้วจะให้หนูใส่ชุดไหนอะ ในกระเป๋าก็มีแค่ชุดทหารหมดเลย” “กางเกงขาสั้นแบงๆของพี่มีเยอะอยู่ในตู้มีทั้งของใหม่และของเก่านะ หาเอาเองตัวไหนเล็กก็ใส่เอา ส่วนเสื้อซับในของพี่ก็แขวนในตู้หาเลย มีไซซ์เล็กอยู่สองสามตัวนะที่ยังไม่เคยใส่เป็นสีเขียว ” อืม มีทุกอย่างแต่เป็นของพี่เขาหมด เป็นชุดทั่วไปที่ทหารชอบใส่ กางเกงแบงๆ ขาสั้นกับเสื้อซับในสีเขียวหรือลายพราง แต่…ชุดชั้นในกับแพนตี้มันใส่ด้วยกันไม่ได้นะสิ แล้วของฉันก็ไม่มีแล้วด้วย ที่มีอยู่ในกระเป๋าก็คงอับชื้นหมดแล้ว “แล้วมีเครื่องซักผ้า…ไหมคะ” “มี อยู่ด้านล่างหลังบ้าน ว่าแต่จะซักอะไรเหรอ เดี๋ยวพี่พาไปปั่นตั้งไว้ให้ มุกอาบน้ำเสร็จก็ค่อยเอาไปล้างแล้วปั่นน้ำหอมต่อ” “ไม่ได้ หนูเอาไปซักเองดีกว่า” “เอามาเถอะ พี่ลงไปเข้าครัวพอดี ไม่ต้องเกรงใจ” “อายนะสิ ชุดชั้นในกับกางเกงในนะคะ ใครจะกล้าฝาก” “อ๋อ…พี่ไม่ถือ เอามาเถอะ ดีไม่ดี พอแต่งงานกันมุกอาจจะใช้พี่ก็ได้ ตอนนี้ถ้าพี่ทำให้ก็ไม่เห็นเป็นอะไร” “ไม่เอา เดี๋ยวหนูทำเอง พี่ไปเถอะ” เดินวนไปด้านหลังเขา แล้วใช้มือผลักเบาๆ ให้เขาเดินออกจากห้องไป “เอามาเถอะน่า ถ้ามัวแต่ลีลา แดดหุบมันจะชื้น พี่ไม่รู้ด้วยนะ คืนนี้คงไม่ได้ใส่หรอก ” ปากพูดไม่เป็นไร แต่ส่งสายตากรุ่มกริ่มมาคืออะไร!? “โอเคๆ หนูจะให้ปั่นรวมกับชุดนี้เลยนะคะ พี่ออกไปรอนอกห้องก่อน หนูขอเวลาถอดชุดสักครู่” “ครับ” ไอ้ที่ควรพูดครับ ดันไม่พูดเนอะ!! หลังจากนั้นก็ถอดชุด และเอาชุดชั้นในที่อับชื้อใส่ลงไปในตะกร้าด้วย อายก็อาย แต่มันก็กลัวแดดจะไม่มีเอานะสิ แต่มันแปลกนะ จังหวัด A กับ B ฝนตกหนัก แต่จังหวัด C กลับไม่ตก และงงที่ตอนวิทยุสื่อสารขอความช่วยเหลือ เขาขอเฉพาะคนที่อยู่พื้นใกล้เคียง แต่ค่ายพี่ฉัตรมันไกลมากนะ หรือเขาอาจจะไปธุระแถวนั้นละมั้ง.. สามวันต่อมา ตลอดที่ผ่านมาก็เอาแต่กินกับนอน พี่ฉัตรตื่นเช้าไปทำงาน กลับมาตอนเที่ยงซื้อข้าวมาให้ พอตกเย็นก็กลับมาทำกับข้าวให้กินอีก ของเหลือในตอนเย็นจะนำไปอุ่นไว้กินตอนเช้า ตอนนอนต่างคนต่างนอน แต่พอตื่นมาเป็นฉันที่เข้าไปซุกอกพี่เขาประจำ แต่มันก็ไม่ขายหน้าเกินไปเพราะฉันมักจะตื่นก่อนพี่เขาเสมอ เลยจัดแจงตัวเองให้นอนที่ตัวเอง 555+ และมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ต้องไปออกงานคู่กับพี่ฉัตร รู้มาแค่ว่างานเพื่อนพี่ฉัตร ที่รู้ๆจัดในจังหวัดนี้ ดูท่าจะไม่หรูหรา เพราะแถวนี้คือชนบทมาก น่าจะจัดไม่ใหญ่โต ตอนไปตลาดพี่เขาพาไปซื้อชุด ฉันก็ซื้อเสื้อเอวลอยสีขาวคู่กับกระโปรงบานสีชมพู และรองเท้าผ้าใบ พอบ่ายสี่โมงพี่ฉัตรบอกให้อาบน้ำแต่งตัว เพราะต้องขับรถไปอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงงาน งานอยู่อีกอำเภอ แต่พอแต่งตัวเสร็จพี่เขากลับทักว่าจะใส่ชุดนี้เหรอ? มองฉันจากหัวจรดเท้า แล้วตัวพี่เขาก็ใส่ชุดสูทนะ แต่ฉันก็ยังยืนยันคำเดิม พี่ฉัตรก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ตอนถามย้ำคือย้ำอยู่สี่ถึงห้ารอบ สงสัยคงคิดว่าเราแต่งตัวไม่เหมาะสมกับตัวเองหรือเปล่า? แต่ตอนนี้จะหาชุดจากไหนได้ล่ะ ถึงหามาได้ก็ไม่เปลี่ยนหรอก ไม่มีใครสามารถบังคับฉันได้ นอกจากตัวเอง ในเรื่องการแต่งตัวนะ ออกจากบ้านมาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง คิดว่างานน่าจะมีคนบ้านๆ แต่รถพี่เขากลับเลี้ยวเข้าโรงแรม ก็แอบคิดอยู่ทำไมถึงขับอยู่ในเมือง ไม่เลี้ยวเข้าซอยสักที หรือเข้าไปแถวชนบทอะไรงี้ ที่ไหนได้ จดในโรงแรม!!! โอ้มายก็อต... “พี่ฉัตร! ทำไมไม่บอกว่าจัดงานในโรงแรมอะ” “ก็พี่ถามย้ำแล้วหนิ ว่าแน่ใจเหรอที่จะใส่ชุดนี้” “แล้วทำไมไม่บอกอะว่าจัดในโรงแรม” “แต่มุกพูดขัดขึ้นว่าเรื่องการแต่งตัว ใครก็ไม่สามารถบังคับมุกได้นะ” “อ้าว แต่ถ้าพี่บอก มุกก็คงเปลี่ยนชุดที่ดีกว่านี้” “ตอนนั้นจะไปหาที่ไหนได้อีก?” “ปวดหัวกับพี่อะ ทีเรื่องสำคัญแล้วไม่ยอมบอกให้หมด” “แต่ชุดนี้ก็น่ารักแล้วนะ” “น่ารักกับผีนะสิไม่ว่า นั่นมันโรงแรมนะพี่ แล้วดูหนูแต่งตัวเหมือนเด็กกะโปโลมาก ดูรองเท้าสิ ดูเสื้อสิ โชคดีที่ใส่กระโปรงมา คนในงานคงใส่ชุดเดรสกันหมดแหละ” นั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์ “ไม่เป็นไรหรอก ดีแล้วนะคนอื่นไม่ดู ไม่สนใจ พี่จะได้เบาใจหน่อย งั้นไปเถอะ” “ เบาใจอะไร เชอะละดูตัวเองแต่งตัวมาสิ หึก อย่ามาจับ...” สะบัดแขนที่พี่เขาจับ แล้วเปิดประตูลงจากรถทันที พอเดินเข้าไปในงาน ที่หน้าประตูใหญ่ จะมีเพื่อนเจ้าสาวยืนอยู่และมีรูปเจ้าบ่าวเจ้าบ่าว “รูป…พี่เพลงหนิ อย่าบอกนะว่างานแต่งพี่เพลง” ฉันตกใจเหว่อมาก หันไปถามคนข้างๆ ทันที “ครับ” พี่เขาพยักหน้าไปด้วย เหอะ!! บอกเราว่างานเพื่อนแต่งงาน แต่นี่กลับพามางานแฟนเก่าตัวเองแต่งงาน ไอ้คนบ้า!! ❤️________❤️ นามปากกาผกายมาส
บทล่าสุด
วิวาห์บังคับรัก บทที่ 14 เมา / งอแง
บทที่ 14 เมา / งอแงแอบดีใจที่เจอคนรักเก่า ถึงจะกลายเป็นอีกสถานะก็เถอะ แต่ก็ร่วมแสดงยินดีกับเธอด้วย… ถ้าเธอมีความสุขเขาก็พลอยมีความสุขด้วย ถึงไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วแต่ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ยอมรับว่าในใจลึกๆ ยังคงมีเยื่อใยต่อเธอแต่ก็รู้ว่าอะไรควรอะไรที่ไม่ควร เลยเลือกจะเก็บมันเอาไว้ พอแยกกับคู่หมั้นสาว เขามานั่งกินเหล้ากับเพื่อนได้สี่ถึงห้าแก้ว ในหัวมันก็ไหลลื่นพลันคิดได้เรื่องตอนที่สะบัดมือของมุกในตอนนั้น เพราะความเคยชินที่เมื่อก่อนสนใจแค่คนตรงหน้า ทำให้ลืมบางอย่างไป คิดได้ดังนั้นสายตาเขาก็มองไปทั่วในห้องนี้ พยายามสอดส่องแต่ก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าไปแอบอยู่ตรงไหนหรือจะโกรธเรื่องตอนนั้น แต่เขามันไม่ได้เรื่องจริงๆ ตอนแรกกะจะพามุกมาเปิดตัวและทำให้คนอื่นรู้ว่าเขาก็มีคนรู้ใจแล้ว มีคนรักใหม่แล้ว แต่ความรู้สึกในตอนนั้นมันกลับเห็นแก่ตัว ละเลยอีกคนไป ป่านนี้ไม่รู้มุกจะเป็นไงบ้างเฮ้อ! อยากจะทึ้งหัวเองซะเหลือเกินในตอนนี้ ความรู้สึกดีๆที่มีต่อมุกมันก็ไม่ธรรมดาตั้งแต่ตอนที่มุกหายไปเข้าป่า ตอนนั้นเขากลับรู้สึกว่าขาดอะไรไป ถึงแม้จะคุยกันแต่ละทีก็แค่เวลาเพียงสั้นๆ และเขาก็เอาคำพูดที่เธอทิ้งท้ายมา
วิวาห์บังคับรัก บทที่ 13 ไม่สนใจกันเลย นอกจากแฟนเก่า
บทที่ 13 ไม่สนใจกันเลย นอกจากแฟนเก่าตอนแรกพกความมั่นใจมาเต็มร้อย แต่ตอนนี้เหลือเกือบศูนย์ ไม่น่าเลย ไม่น่ามาตั้งแต่เเรก รู้สึกเริ่มประหม่าเพราะเห็นคนเยอะมากและแน่นอนว่าแต่ละคนแต่งตัวมาสวยๆ กันทั้งนั้น ชุดเดรสมาพร้อมรองเท้าคัทชูไม่ก็ส้นสูง มองยังไงก็เข้ากับชุด พอมองมายังตัวเองรู้สึกประหม่ามาก ไม่ค่อยมั่นใจ แต่ก็พยายามยิ้มเข้าไว้หึก! อย่าคิดว่าตัวเองจะได้ฉายเดี่ยวเลยนะ ตอนแรกว่าจะต่างคนต่างเดินแต่ฉันจะเป็นที่น่าจับตามองที่สุดแน่ๆด้วยเพราะชุดที่ใส่มามันแตกต่างจากคนอื่นแล้วคิดได้ดังนั้น ก็เดินไปชิดใกล้พี่ฉัตร พร้อมเอามือคล้องแขน พี่เขาสะดุ้งเล็กน้อยเพราะตอนนั้นน่าจะเหม่อลอยถึงแฟนเก่าละมั้ง!! น่ามันไส้เนอะ เลิกกันแล้วยังจะติดต่อกันอีกเหรอ!? ยังจะเป็นเพื่อนกันได้เนอะ!!! ถ้าเป็นฉันคือจบก็จบ ที่รู้ๆมาพี่เพลงเป็นฝ่ายบอกเลิกก่อนพี่ฉัตรเดินช้าๆ เหมือนสโลโมชั่นหรือพี่เขายังจะยอมรับไม่ค่อยได้ เลิกกันไปก็เป็นปีๆ แล้ว ถ้าพี่เพลงยังรู้สึกดีกับพี่ฉัตรคงไม่แต่งงานหรอก ว่าแต่ทั้งสองคนเลิกกันทำไมนะ อยากรู้ขึ้นมาแล้วสิ!! พี่ฉัตรตอนนี้สายตาละห้อยเชียว! เหมือนจะมีความอาลัยอาวรณ์ นี่ขนาดฉันที่เป็นคู่หมั
วิวาห์บังคับรัก บทที่ 12 ชวนไปงานแต่งแฟนเก่า
บทที่ 12 ชวนไปงานแต่งแฟนเก่าบ้านทุกหลังสองชั้นหมด พอเดินเข้าไปในบ้านขวามือก็จะมีโซฟา มีโต๊ะตั้งทีวี ข้างๆ สามารถวางรูปถ่ายได้ มีหน้าต่างหลายบาน ส่วนห้องน้ำอยู่ใกล้บันได แล้วตรงข้ามก็คือห้องครัว จริงๆ เปิดประตูมาโบราณเขาว่าห้ามให้ครัวตรงกับประตูหน้านะ แต่ลืมไปแล้วว่าเพราะอะไรถึงห้าม แต่บ้านพักพี่ฉัตรเขามีฉากกั้นก่อนถึงครัวนะเป็นตู้ขนาดใหญ่ พอเดินไปสำรวจ ตู้นั้นก็ใส่หม้อ จาน แก้วน้ำ ของที่ยังไม่เคยใช้ หลังตู้ที่หันออกไปข้างนอก พี่ฉัตรตกแต่งด้วยการเอารูปภาพมาแขวน เป็นรูปที่ตัวพี่เขารับยศ รับปริญญา อะไรงี้ ส่วนประตูหลัง ขวามือจะอยู่ใกล้ห้องน้ำ ซ้ายมือจะอยู่ใกล้ครัว“ถ้าสำรวจเสร็จแล้วก็ตามขึ้นมาข้างบนนะ” พี่ฉัตรพูดทิ้งท้ายไว้แล้วพาตัวเองขึ้นไปชั้นบนทันที ฉันค่อยๆ เดินขึ้นไปชั้นบน ก็เจอห้องน้ำก่อนเลย มันจะตรงกับห้องน้ำด้านล่าง เจอห้องนอนอีกสองห้อง ห้องหนึ่งกว้าง อีกห้องเล็กกว่า“ให้หนูนอนห้องไหนเหรอ?” เดินไปถามที่ห้องกว้าง เพราะประตูเปิดอยู่ และมีพี่ฉัตรอยู่ในห้อง“ก็ห้องนี่ไง”“อื้อ ให้หนูนอนแยกก็ได้นะ”“กลัวอะไร!” พี่ฉัตรนั่งลงบนเก้าอี้ที่ไว้สำหรับนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ แล้วหันหน
วิวาห์บังคับรัก บทที่ 11 ขอโทษ / อยากกินน้ำแดง
บทที่ 11 ขอโทษ / อยากกินน้ำแดงหลังจากนั้นพี่ฉัตรก็ไปช่วยขนของขึ้นรถตัวเอง ตอนแรกพี่เขาไม่ได้พารถมาหรอก แต่พี่เขาบอกเพื่อนสนิทตอนที่กลับพร้อมทุกคนว่าให้กลับไปถึงค่ายแล้วเอารถเก๋งกลับมารับที่นี่ด้วยไอย๊า ลงทุนเกินปุยมุ้ยอะ ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมงแหนะเพราะต้องข้ามจังหวัดไง แต่ก็แอบใช้แรงเพื่อนอะแหละ พอฉันออกมานอกเต้นท์หมอ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งยืนหันหลังให้อยู่“ พี่ๆ หนูขอโทษค่ะ ” หญิงสาวคนนั้นหันกลับมาพร้อมพนมมือขึ้นไหว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แต่ฉันจำได้ว่าเธอคือคนที่ผลักฉันให้ตกน้ำในวันนี้“ อืม ไม่เป็นไรหรอก ” “ ขอบคุณนะคะ ที่ไม่เอาเรื่องหนู ฮื่อๆ หนูรู้เท่าไม่ถึงการณ์เองค่ะ อึก ” เธอฉวยมือฉันไปกุม สายตามองฉันอย่างเว้าวอน“ อืม คราวหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ ถ้าเป็นคนอื่น เธอคงติดคุกหัวโตแน่ๆ ทำอะไรก็ให้นึกถึงครอบครัวบ้าง ” “ ค่ะ ฮื่อๆ พี่ไม่ถามเหรอคะว่าหนูทำไปเพราะอะไร ” “ ว่าจะไม่ถาม แต่ถ้าเธออยากบอก ก็บอกมาเถอะ ” “ คือหนูคิดว่าพี่กับพี่ก็อตเป็นอะไรกันค่ะ หนูชอบพี่ก็อตเลยเกิดอารมณ์ชั่ววูบแบบเด็กถูกแย่งของอะค่ะ หนูเลยริษยาผลักพี่ตกน้ำ ” “ น่าตกใจนะ ว่าแต่ใครคือพี่ก็อตเหรอ? ”“
วิวาห์บังคับรัก บทที่ 10 เป็นห่วง / หมั่นเขี้ยว
บทที่ 10 เป็นห่วง / หมั่นเขี้ยว“ ยัยมุกๆ แกโอเคไหม ยัยมุก ” เสียงเพื่อนดังใกล้หู ฉันค่อยๆ ปรือตาขึ้น“ มุกเป็นไงบ้าง โอเคไหม ” พี่ฉัตรวิ่งเข้ามา ทุกคนค่อยๆ ขยับออกเพราะพี่เขายกมือขึ้นไล่ให้ถอยออกห่างๆ แต่สายตาเขาจ้องมองมาที่ฉันที่นอนนิ่งๆ หายใจแรง“ อือ ” ฉันพยักหน้า“ ไปหาหมอเถอะ ” ใบหน้าของพี่เขาดูกังวลมาก ช้อนตัวฉันขึ้นอุ้ม“ เอ่อ…ฝ้ายกับฝนช่วยไปเอาชุดมุกมาหน่อยนะ ส่วนฟ้าใช่ไหม…ตามพี่มา ” พี่เขาหันไปหาเพื่อนๆ ฉันแล้วพูดขึ้น“ พี่ฉัตร หนูไม่เป็นอะไรมากแล้ว ” แขนเรียวตวัดโอบคอแกร่งไว้อย่างคนหมดแรง แต่ยังกลัวว่าตัวเองจะตกเลยหาที่ยึดเอาไว้“ ไม่ได้ ให้หมอตรวจหน่อยก็ดีนะ ว่าแต่ตกลงไปได้ไง ไม่เห็นเหรอ ป้ายออกจะใหญ่ว่าตรงนั้นคือบ่อเลี้ยงปลา ” “ เห็น หนูแค่ช่วยหมา แต่ดันลื่นตกลงไปอะ ” “ ลื่นเหรอ? ลื่นลงไปเสียงดังเหมือนกระโดดหรือไง ” พี่ฉัตรพูดออกมาเหมือนจะไม่เชื่อ“ พอเลย เมื่อกี้มีเด็กคนหนึ่งมาบอกว่าพี่สาวของเธอเป็นคนผลักแกยัยมุก ” ฟ้าที่เดินตามมาโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห“ เดี๋ยวฟ้าช่วยเล่าให้พี่ฟังหน่อย ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ” พี่ฉัตรหันไปหาฟ้า“ ค่ะ ” “ พี่ต้องเชื่อหนูนะ ว่าหนูลื่นตกล
วิวาห์บังคับรัก บทที่ 9 โดนผลัก
บทที่ 9 โดนผลัก05:00 น.เสียงนกหวีดดังขึ้น ปลุกทุกคนที่นอนให้ตื่นขึ้นทันที พร้อมกันรีบพับห่ม แต่ก็ได้แต่ทำอะไรไม่ถูก เพราะตอนแรกเหมือนจะสะลึมสะลือ พอตาแจ้งก็ต้องหยุดชะงักเพราะนี่ไม่ใช่ค่ายของตัวเอง“ ทหารทุกนายตื่นได้แล้ว อีกยี่สิบนาทีจะต้องมารวมกันที่เดิมแล้วนะ ตอนนี้ให้เวลาเก็บของ สัมภาระทุกอย่าง แล้วล้างหน้าล้างตา เตรียมตัวมาวางแผนช่วยคนกันต่อ ” เสียงโทรโข่งก็ดังขึ้นพวกเราก็รีบจัดแจงของต่างๆ ผ้ายางที่กั้นกำแพงก็เก็บเข้ากระเป๋าหมด จัดเก็บของจนครบ ไม่ลืมที่จะสวมเสื้อแขนยาวสีดำที่มีชื่อและตราของค่าย จัดแต่งใส่ไว้ในกางเกงให้ครบ และพากันไปเข้าห้องน้ำ ผู้หญิงจะเข้านานกว่าผู้ชาย มันโชคดีที่ไม่ต้องเก็บอะไรเยอะด้วยระหว่างรอเข้าห้องน้ำต่อจากพี่ๆ ในค่ายที่เข้ากันเกือบทุกคนแล้ว สักพักมีพวกผู้ชายจากค่ายทหารพรานมาเข้าห้องน้ำด้วย“ ใครเข้าต่อเหรอ ”“ ฉันเอง ” ฉันพูดขึ้น“ ให้เราก่อนได้ไหม พอดีเราปวดท้องหนักมาก ”“ เอ่อ… ” ด้วยความใจอ่อนก็ให้ผู้ชายคนนั่นเข้าก่อน หลังจากฟ้าออกมา เหลือแค่ฉันที่ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำในตอนนี้“ อ้าว ทำไมมุกไม่เข้าไปอะ ” พี่หวานถามขึ้น“ เอ่อ …คนเมื่อกี้เขาบอกปวดหนัก
บางทีคุณอาจจะชอบ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน304.7K viewsเมื่อรักต้องลับ ( 18+)
หญิงเพียว40.9K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน59.3K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์71.2K viewsแวมไพร์ซาดิสม์คลั่งรัก
CherryKT 109 viewsสยบรัก Bad Boy (Set 1 ท่านประธานคลั่งรัก 3/4)
บีน่าเลดี้5.5K viewsคุณภรรยามาเฟีย
นารีเขียนรัก150 viewsทวงคืนรักซาตาน
ณัฐลภัส221 views
