ตอนที่ 3 บุกถิ่นบริหารฯ

ตอนที่ 3

บุกถิ่นบริหารฯ

คำพูดดุดันแต่เต็มไปด้วยความต้องการของธามยังคงก้องอยู่ในหูของ มะนาว แม้เวลาจะผ่านไปจนเธอมานั่งอยู่ในห้องประชุมเชียร์ของคณะบริหารธุรกิจแล้วก็ตาม บรรยากาศของคณะบริหารฯ นั้นแตกต่างจากวิศวะอย่างสิ้นเชิง ที่นี่เต็มไปด้วยสีสัน เสียงหัวเราะ และความคึกคักของหนุ่มสาวที่แต่งกายด้วยชุดนักศึกษาเรียบร้อย ดูผ่อนคลายกว่าฝั่งวิศวะที่เน้นความขรึมและจริงจัง

"มะนาว เป็นอะไรรึเปล่า? ดูเหม่อ ๆ ตั้งแต่เข้าห้องมาแล้วนะ" มิลค์สะกิดถามอย่างเป็นห่วง

มะนาวสะดุ้งเล็กน้อย "ปะๆเปล่าหรอกมิลค์ แค่... รู้สึกแปลก ๆ กับรุ่นพี่วิศวะคนนั้น"

"ใครวะ! พี่ธามเหรอ?" พลอยถามอย่างตื่นเต้น "เขาทำอะไรแกอีกอะ!?"

มะนาวรีบเล่าเรื่องที่ธามมาดักเจอที่โรงอาหารและพูดจาแปลก ๆ ให้เพื่อนฟังอย่างรวดเร็ว สีหน้าของมิลค์กับพลอยก็เปลี่ยนเป็นตกตะลึงทันที O-O

"บ้าไปแล้ว! พี่ธามที่ไม่เคยสนใจใคร... มาพูดแบบนี้กับแกเนี่ยนะ?" พลอยทำเสียงสูง

"ฉันว่าพี่เขาแปลก ๆ อ่ะ หรือเป็นพวกชอบแกล้งรุ่นน้อง?" มะนาวพยายามหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง แต่ในใจก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคำว่า 'พี่ต้องการเธอ' มันสั่นสะเทือนความรู้สึกเธออย่างรุนแรง

ในขณะที่ทุกคนกำลังเริ่มกิจกรรมสันทนาการกันอย่างสนุกสนาน เสียงเพลงดังกระหึ่ม รุ่นพี่กำลังนำเต้นท่าแปลก ๆ ท่ามกลางเสียงเฮฮา จู่ ๆ ประตูด้านหน้าของห้องประชุมใหญ่ก็ถูกเปิดออกอย่างแรง!

ความเงียบเข้าปกคลุมห้องประชุมทันที รุ่นพี่ทุกคนหันไปมองต้นเหตุของความวุ่นวายนั้น และเมื่อเห็นว่าเป็นใคร... ทุกคนก็อ้าปากค้าง!

ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์เข้มของ ธาม ก้าวเข้ามาในห้องประชุมอย่างไม่สะทกสะท้าน สายตาคมกริบของเขากวาดมองไปทั่วห้องอย่างไม่แคร์สายตาใคร ทุกคนในคณะบริหารฯ ต่างรู้จักเขาดีในฐานะเพื่อนของรุ่นพี่ปีสี่ และเป็น 'เจ้าชายน้ำแข็ง' แห่งตึกวิศวะ ที่ไม่เคยย่างกรายเข้ามาในถิ่นของคณะที่เน้นความสดใสแห่งนี้

"พี่ธาม! มีอะไรหรือเปล่าครับ? ทำไมถึงมาที่นี่" รุ่นพี่ปีสี่ที่เป็นประธานกิจกรรมรีบเดินเข้าไปหาธามด้วยสีหน้าเกรงใจ

ธามไม่ได้ตอบคำถาม แต่สายตาของเขากลับหยุดนิ่งอยู่ที่แถวของนักศึกษาปีหนึ่ง มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเป้าหมาย

มะนาว ตัวเล็กของเขากำลังนั่งอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกใจอย่างปิดไม่มิด

"มาหาเด็ก" ธามตอบเสียงเรียบ ๆ สั้น ๆ

"เด็กเหรอครับ? คือ... ตอนนี้พวกน้อง ๆ ปีหนึ่งกำลังทำกิจกรรมกันอยู่ ถ้าจะหาใครรบกวนหลังเลิกกิจกรรมได้ไหมครับ" รุ่นพี่ประธานกิจกรรมพยายามพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพที่สุด

ธามไม่สนใจคำพูดนั้น เขาเดินแหวกฝูงชนเข้าไปในโซนของปีหนึ่งตรงไปยังที่ที่มะนาวนั่งอยู่

มะนาวตัวแข็งทื่อราวกับถูกสาป เธอพยายามทำเป็นมองไม่เห็นและก้มหน้าลงต่ำ แต่ไม่ทัน...

มือหนาของธามเอื้อมมาวางทาบบนศีรษะเล็ก ๆ ของเธออย่างแผ่วเบา โดยที่สายตาของเขายังคงเย็นชาเหมือนเดิม

"นรินทร์ลดา วัฒนโชติ" ธามเรียกชื่อเต็มของเธอเสียงทุ้มต่ำ แม้จะดูเหมือนกำลังว้าก แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับมีความอ่อนโยนที่ถูกซ่อนไว้อย่างแนบเนียน ซึ่งมีเพียงมะนาวเท่านั้นที่สัมผัสได้

รุ่นพี่คณะบริหารฯ และเพื่อน ๆ ปีหนึ่งทุกคนในห้องต่างพากันมองด้วยความสงสัยระคนกับความตื่นเต้น พวกเขาไม่เคยเห็นธามแสดงออกกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน

"พี่ทำบ้าอะไรเนี่ย!" มะนาวเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว พยายามปัดมือของเขาออก แต่ธามกลับกดศีรษะเธอไว้เบา ๆ

"ทำไมต้องก้มหน้า... กลัวพี่มากขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"ฉันไม่ได้กลัว!" มะนาวเถียงกลับทันควันตามสไตล์ที่ไม่ยอมคน

 "แต่พี่มาทำวุ่นวายในห้องประชุมคณะฉันทำไม! ไม่ให้เกียรติคณะฉันเลยเหรอคะ!?"

คำพูดของมะนาวทำให้ธามชะงักไปเล็กน้อย เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่เหมาะสม แต่เขาทนไม่ได้ที่ต้องรอจนกว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง

"ไม่ให้เกียรติเหรอ?" ธามทวนคำช้า ๆ แล้วเลิกคิ้ว

"พี่มาตามหาของของพี่"

"ฉันไม่ใช่ของของใคร!"   มะนาวพูดเสียงแข็ง ดวงตาคู่กลมจ้องมองเขาอย่างท้าทาย เธอจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกง่าย ๆ แน่นอน แม้จะเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดเท่าที่เคยเจอมาก็ตาม

บรรยากาศในห้องตึงเครียดขึ้นมาทันที รุ่นพี่ต่างพากันมองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก ไม่กล้าเข้ามายุ่งเพราะรู้กิตติศัพท์ความดุดันของธามเป็นอย่างดี

ธามเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะลดมือลงจากศีรษะเธอ แต่สายตาที่มองเธอยังคงเต็มไปด้วยประกายความเร่าร้อน

"โอเค... ยังไม่เป็นของใครก็ได้" ธามพูดด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่มที่ทำให้มะนาวใจเต้นรัว

 "แต่จงรู้ไว้... พี่จะทำให้เธอเป็นของพี่ให้ได้"

เขาพูดเสียงเบาพอที่จะได้ยินกันแค่สองคน แล้วก้มลงกระซิบที่ข้างหูเธอด้วยเสียงที่นุ่มทุ้มจนทำให้ขนอ่อนลุกซู่

"คราวหน้า... ถ้าอยากให้พี่มาหาอีก... ไม่ต้องไปวิ่งชนที่ตึกพี่แล้วนะ"

จากนั้นธามก็ยืดตัวขึ้น ยิ้มเล็กน้อยให้กับมะนาวที่กำลังหน้าแดงจัด ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องประชุมไปอย่างไม่สนใจสายตาใครต่อใครที่มองตาม

ทันทีที่ประตูห้องปิดลง เสียงฮือฮาและซุบซิบนินทาก็ดังขึ้นทันทีราวกับเขื่อนแตก

"มะนาว! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!?" มิลค์กับพลอยรีบกรูกันเข้ามาหาเธอ

มะนาวได้แต่จับหน้าผากที่ร้อนผ่าวของตัวเอง เธอรู้แล้วว่าชีวิตในมหาวิทยาลัยของเธอจะไม่มีวันกลับไปสงบสุขเหมือนเดิมอีกแล้ว ธีรธัช อัครานนท์ เจ้าชายน้ำแข็งผู้นี้ ได้ทำลายความสงบของเธอลงอย่างสิ้นเชิงด้วยประกาศิตคลั่งรักที่ร้อนแรงราวกับ 'องศาเดือด' แห่งตึกวิศวะ!