Home / โรแมนติก / วิศวะคลั่งรัก / ตอนที่ 6 มวยคู่เอกในวันเปิดงาน (2)

Share

ตอนที่ 6 มวยคู่เอกในวันเปิดงาน (2)

last update Last Updated: 2025-07-02 17:01:08

ตอนที่ 6 มวยคู่เอกในวันเปิดงาน

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือด อาจารย์ผู้ประสานงานก็เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเคร่งเครียด "เกิดอะไรขึ้น"

"โฮโลแกรมดับครับอาจารย์ จอก็ดับด้วย" ณัฐพลรีบรายงาน

อาจารย์รีบเดินไปที่แผงควบคุมหลัก "ระบบไฟฟ้าบูธหลักมีปัญหา ไฟเกินไปหน่อย ดูเหมือนมีการใช้พลังงานสูงเกินพิกัดพร้อมกัน" อาจารย์พยายามตรวจสอบ

ภาคภูมิและปรายฟ้าหันมามองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างเข้าใจว่าสิ่งที่อีกฝ่ายทำอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหานี้ขึ้น แต่ก็ไม่มีใครยอมรับผิดง่ายๆ

"เอาล่ะๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเถียงกัน" อาจารย์สั่งเสียงแข็ง

"พวกเราทุกคนต้องช่วยกันแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า ภาคภูมิ นายดูเรื่องระบบไฟหลัก ปรายฟ้า เธอช่วยดูแลเรื่องความเรียบร้อยของจอและดึงความสนใจของผู้เข้าชมไว้ก่อน"

ทั้งภาคภูมิและปรายฟ้าจำใจต้องพยักหน้า พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ในเวลานี้ความสำเร็จของงานสำคัญกว่าความขัดแย้งส่วนตัว

ภาคภูมิรีบก้มลงตรวจสอบสายไฟและระบบวงจรด้วยความชำนาญ มือของเขากดปุ่ม รีเซ็ตระบบ และเช็กค่ากระแสไฟฟ้าอย่างรวดเร็ว

ปรายฟ้ารีบสั่งให้ทีมงานใช้โปสเตอร์สำรองและเปิดเพลงให้ดังขึ้นเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้เข้าชม และเธอก็เริ่มพูดคุยกับผู้เยี่ยมชมอย่างกระตือรือร้นมากขึ้น พยายามสร้างบรรยากาศสนุกสนานเพื่อกลบเกลื่อนปัญหาที่เกิดขึ้น

เวลาผ่านไปราวสิบนาที ภาคภูมิจัดการแก้ไขระบบไฟหลักได้สำเร็จ โฮโลแกรมเริ่มทำงานอีกครั้ง แสงไฟกลับมาส่องสว่างนวัตกรรมต่างๆ อย่างน่าประทับใจ

"ระบบหลักกลับมาแล้วครับอาจารย์" ภาคภูมิรายงานเสียงเรียบ แม้จะรู้สึกโล่งใจ

ปรายฟ้าที่เห็นจอ LED ของเธอกลับมาสว่างอีกครั้ง ก็รู้สึกดีใจไม่แพ้กัน เธอกวาดสายตาไปรอบๆ บูธ เห็นภาคภูมิยืนอยู่ไม่ไกล ดวงตาของเธอประสานเข้ากับเขาเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบหันหน้าหนีกันอย่างรวดเร็ว

แม้จะไม่ได้พูดอะไรกัน แต่ต่างฝ่ายต่างก็รู้สึกถึงความร่วมมือที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจนี้ ภาคภูมิแอบคิดว่าปรายฟ้าก็สามารถแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีกว่าที่เขาคิด ส่วนปรายฟ้าก็ยอมรับในใจว่าภาคภูมิมีความสามารถเรื่องเทคนิคที่น่าทึ่ง

"เห็นไหมล่ะไอ้ภูมิ สองคนรวมพลัง ไม่มีอะไรทำลายได้" ชัยวัฒน์กระซิบแซวภาคภูมิเบาๆ

"เงียบไปเลยชัย" ภาคภูมิตอบกลับอย่างหงุดหงิด

"ปรายๆ ดูสิ หน้าไอ้บ้านั่นยังบึ้งอยู่เลย ทั้งที่บูธกลับมาใช้ได้แล้ว" มีนากระซิบกับปรายฟ้าแล้วหัวเราะคิกคัก

"ช่างเขาเถอะมีน ฉันล่ะเบื่อคนแบบเขาจริงๆ" ปรายฟ้าพูดด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ แต่ก็อดแอบมองภาคภูมิไม่ได้

ในวันเปิดงานที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ความขัดแย้งของทั้งคู่ยังคงอยู่ ทว่าวิกฤตที่เกิดขึ้นกลับเป็นบททดสอบเล็กๆ ที่ทำให้ทั้งสองได้เรียนรู้ที่จะพึ่งพากันและกันโดยไม่รู้ตัว แม้ปากจะบอกว่าเกลียดกันแค่ไหน แต่การกระทำกลับสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 18 เตรียมตัวออกเดินทางได้  

    ตอนที่18เตรียมตัวออกเดินทางได้ เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ลาดจอดรถมหาวิทยาลัย เสียงจอแจของนักศึกษาดังเซ็งแซ่ ทุกคนต่างหอบหิ้วสัมภาระมากันเต็มที่ อากาศยามเช้าสดใสทำให้บรรยากาศดูครึกครื้นเป็นพิเศษปรายฟ้าเดินทางมาถึงพร้อมกับมีนาและกัส เธอดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นเล็กน้อย ใบหน้ายังคงมีร่องรอยความอ่อนเพลียอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้แย่เท่าเมื่อวาน“โชคดีนะที่หายดีขึ้นมาบ้าง” มีนาพูดขึ้นขณะที่พวกเธอกำลังเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนร่วมโปรเจกต์“ฉันนึกว่าต้องแบกแกไปซะแล้ว”“พูดบ้า ๆ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น” ปรายฟ้าแย้งพลางยิ้มแหย ๆกัสชำเลืองไปเห็นภาคภูมิกำลังยืนคุยกับชัยวัฒน์และณัฐพลอยู่ไม่ไหล “โน่นไง เจ้าชายน้ำแข็งของแกมาแล้ว”“นั่นก็พลเจ้าชายของแกไม่ใช่หรือไงกัส” ปรายฟ้าแซวเพื่อนเช่นกันเพราะตอนนี้กัสกับณัฐพลกำลังคุย ๆ กันอย่างเปิดเผยแล้วกัสหันมาทำตาเขียวใส่ปรายฟ้า “นี่แกว่าอะไรนะ พูดดี ๆ หน่อยสิ” แม้จะพูดอย่างนั้นแต่ใบหน้าของกัสก็แดงขึ้นเล็กน้อย ปรายฟ้าและมีนาหัวเราะคิกคักกับท่าทางของเพื่อนปรายฟ้าเหลือบมองไปทางกัสชี้ใบหน้าของภาคภูมิ ดูนิ่งเฉยตามปกติแต่แววตาของเขาดูเหมือนจะกวาดมองหาสักคนอยู่ ก่อนที่สายตาของเข

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 17 ทริปทัศนศึกษา

    ตอนที่17ทริปทัศนศึกษาแม้ว่าปรายฟ้าจะมีอาการที่ดีขึ้นแต่เมื่อเธอกลับถึงหอพักร่างกายของเธอก็อ่อนเพลียมาก ๆ เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างหมดแรง วันนี้อาการป่วยยังไม่หายสนิท เธอหลับตาลงอย่างอ่อนล้าแต่แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นปรายฟ้าลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย หยิบมือถือขึ้นมาดูเห็นชื่อภาคภูมิปรากฎอยู่บนหน้าจอเธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ปกติเขาไม่ค่อยโทรหาเธอ ปรายฟ้าจึงกดรับสายของเขา“ฮัลโหล” เสียงของปรายฟ้าแหบเล็กน้อยจากการไอ“ปรายฟ้าคุณดีขึ้นหรือยัง” เสียงของภาคภูมิดังมาตามสายฟังดูเป็นกังวลเล็กน้อย“ก็ดีขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังเพลีย ๆ ปวดหัวแล้วก็ยังไอ มีอะไรหรือเปล่า” ภาคภูมิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความห่วงใยที่สัมผัสได้“กินยาหรือยังไปรายฟ้าได้ยินอย่างนั้นเขาก็รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าเขาจะสังเกตเห็นและเป็นห่วงเธอมากขนาดนี้“กินแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก นายเองก็ตากฝนเหมือนกันระวังจะไม่สบายเหมือนฉัน” ปรายฟ้าพูดขึ้นมาแล้วก็แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว“ไม่มีทางคนอย่างผมแข็งแรงกว่าที่คุณคิดมาก” ภาคภูมิพูดขึ้นมาแล้วก็ยิ้มคนเดียวเช่นเดียวกัน“จ้าพ

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 16 ไม่สบาย

    ตอนที่16ไม่สบาย หลังจากวันนั้นปรายฟ้าที่ตากฝนมาเต็ม ๆ ก็เริ่มมีอาการป่วย ไอค่อกแค่กตั้งแต่เช้า แถมยังปวดหัวจนแทบจะคิดงานไม่ออก ใบหน้าซูบเซียวผิดปกติ แต่ก็ยังฝืนมาทำงานโปรเจกต์ของมหาวิทยาลัย“แค่ก ๆ ๆ โอ๊ย!!! ทำไมมันปวดหัวอย่างนี้นะ” ปรายฟ้าพึมพำกับตัวเองพยายามจะเพ่งมองตัวเลขบนหน้าจอภาคภูมิที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกล ได้ยินเสียงไอและเสียงบ่นของเธอ เขาสังเกตเห็นว่าปรายฟ้าดูหน้าแดง ๆ ซึม ๆ ผิดปกติปกติปรายฟ้าจะเสียงดังฟังชัดและร่าเริงกระตือรือร้นกว่านี้มาก ๆ เขามองเธออยู่สักพักแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป ใบหน้ายังคงเรียบเฉยแต่ในใจกลับเริ่มเป็นห่วงขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ“นี่ปรายฟ้าไหวไหม” ณัฐพลที่ทำงานช่วยภาคภูมิเองก็เห็นอาการของปรายฟ้าจึงเดินเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง“ไหวสิไอนิดหน่อยเอง” ปรายฟ้าพยายามยิ้มแต่ก็ไอออกมาอีกครั้งภาคภูมิชำเลืองมองปรายฟ้าที่ยังคงฝืนตัวเองทำงานหนัก ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่สบายเอามาก ๆ เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไปตรง ๆช่วงพักกลางวันปรายฟ้าแทบไม่อยากกินอะไรเลย เธอเอาหน้าฟุบกับโต๊ะด้วยความอ่อนเพลีย“ปรายไม่กินข้าวเหรอ เดี๋ยวไม่มีแรงหรอก” มีนาที่เห็นอาการเพื่อนก็ถาม

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 15 ความห่วงใยที่ซ่อนอยู่  

    ตอนที่15ความห่วงใยที่ซ่อนอยู่ ช่วงบ่ายแก่ ๆ หลังเลิกเรียนภาคภูมิและปรายฟ้ากำลังช่วยกันขนอุปกรณ์และเอกสารเข้าห้องทำโปรเจกต์ ลมพัดแรงมาก ๆ และพัดแรงขึ้นเรื่อย ๆ ท้องฟ้าที่เคยสดใสเมื่อเช้าตอนนี้กลับมืดครึ้มอย่างรวดเร็ว“โอ๊ย!!! ทำไมอากาศมันเปลี่ยนเร็วอย่างนี้เนี่ย” ปรายฟ้าบ่นอุบเงยหน้ามองท้องฟ้า“ท่าทางฝนจะตกแน่เลย”“รีบขนของดีกว่าครับ” ภาคภูมิพูดเสียงเรียบแต่ก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เขาช่วยเธอถือกล่องอุปกรณ์หนัก ๆ โดยไม่บ่นไม่ทันที่ทั้งคู่จะไปตึกทำงานเม็ดฝนเม็ดใหญ่ก็เริ่มโปรยปรายลงมา ก่อนจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นพายุฝนกระหน่ำอย่างรวดเร็ว เสียงฟ้าร้องครืน ๆ ดังสนั่น“กรี๊ด!!! ฝนตกหนักเลย” ปรายฟ้าร้องเสียงดัง เธอพยายามวิ่งหลบฝนแต่ไม่ทัน เสื้อผ้าเปียกปอนไปหมดในพริบตาภาคภูมิเองก็เปียกไปทั้งตัวเช่นกัน เขาไม่ได้บ่นอะไรเพียงแต่ใช้ตัวบังปรายฟ้าไว้เล็กน้อย พยายามให้เธอเปียกน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขารีบดึงมือของปรายฟ้าให้เข้าไปในอาคารด้วยกันเพื่อหลบฝนทั้งคู่ยืนสั่นเทาด้วยความหนาวอยู่ใต้อาคาร สายตาของปรายฟ้ามองไปที่ภาคภูมิที่ยืนเปียกโชกไปทั้งตัวเช่นกัน ผมของเขาเปียกแนบใบหน้า เสื้อเชิ้ตส

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 14 ตัวแปรความรู้สึก  

    ตอนที่14ตัวแปรความรู้สึก ช่วงบ่ายที่คณะนิเทศศาสตร์เสียงหัวเราะสดใสของปรายฟ้าดังคลอเคลียไปกับเสียงของรุ่นพี่ภูมิพัฒน์ รุ่นพี่สุดฮอตจากภาควิชาศิลปะการแสดงที่แอบชอบปรายฟ้ามานาน เขากำลังยืนเท้าแขนกับโต๊ะที่ปรายฟ้านั่งทำงานใต้ร่มไม้พลางยื่นถุงขนมให้กับเธอ“ปรายฟ้าเหนื่อยไหมครับ พักกินขนมก่อนนะ นี่ขนมร้านโปรดพี่เลยนะ” ภูมิพัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล รอยยิ้มละลายใจสาวทำให้เพื่อน ๆ ที่อยู่บริเวณนั้นแอบมองกันเป็นตาเดียว“โอ๊ย!!! พี่พัฒน์ขอบคุณมากเลยค่ะ ไม่น่าลำบากเลย” ปรายฟ้ารับถุงขนมมาด้วยรอยยิ้มสดใส“ไม่ลำบากเลยครับ ถ้าเป็นปรายฟ้าพี่เต็มใจเสมอ” ภูมิพัฒน์พูดพลางยื่นมือไปปัดเศษผมที่ปรกหน้าปรายฟ้าอย่างอ่อนโยน“ว่าแต่ช่วงนี้เห็นปรายฟ้าทำงานโปรเจกต์หนักจังพักผ่อนบ้างนะพี่เป็นห่วง”ในจังหวะนั้นเอง ภาคภูมิที่เดินถือเอกสารเข้ามาในห้องทำงานพอดี สายตาของเขาเหลือบไปเห็นภาพตรงหน้าเข้า สายตาที่เคยเรียบเฉยตอนนี้มีความไม่พอใจเล็กน้ย เขากระแอมเบา ๆ เพื่อให้ภูมิพัฒน์และปรายฟ้าหันมามองเขา“เอกสาร” ภาคภูมิพูดเสียงเรียบ ๆ พร้อมกับวางเอกสารบนโต๊ะแรงกว่าปกติเล็กน้อย“โอเค” ปรายฟ้าตอบภาคภูมิพร้อมกับหันไปมองเล็ก

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่  13  วันหยุดแต่ไม่หยุดใกล้กัน

    ตอนที่ 13 วันหยุดแต่ไม่หยุดใกล้กันเช้าวันเสาร์ที่เงียบสงบผิดปกติของมหาวิทยาลัย ปรายฟ้าลากสังขารมายังห้องทำงานโปรเจกต์ ใบหน้ายังคงงัวเงียเล็กน้อย แต่พอเห็นกองเอกสารและอุปกรณ์วางรออยู่บนโต๊ะก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่“โอ๊ยวันหยุดทั้งทีทำไมไม่หยุดพักนะ” เธอพึมพำกับตัวเองไม่นานนักประตูห้องก็เปิดออกภาคภูมิเดินเข้ามาพร้อมกองเอกสารอีกปึกใหญ่ ใบหน้าของเขายังคงเรียบเฉยตามปกติ แต่ในมือมีแก้วกาแฟร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมกรุ่น“มาเช้าเหมือนกันนะครับ” ภาคภูมิพูดขึ้นเบาๆ วางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ“ก็งานมันเยอะนี่นา” ปรายฟ้าตอบ“แถมยังต้องเตรียมงานสำหรับกิจกรรมใหญ่เดือนหน้าอีก”บรรยากาศในห้องเงียบกว่าปกติ มีเพียงเสียงพลิกกระดาษและเสียงกดปากกาเบา ๆ ปรายฟ้า รู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนตอนที่เพื่อน ๆ อยู่กันพร้อมหน้า เธอเงยหน้าขึ้นมองภาคภูมิที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารอย่างตั้งใจ“นี่ นายไม่เบื่อบ้างเหรอ” ปรายฟ้าเอ่ยขึ้น“ทำแต่งานทำแต่ตัวเลข”ภาคภูมิเงยหน้าขึ้นมอง “ไม่เบื่อ”“โหชีวิต” ปรายฟ้าส่ายหน้า“ฉันล่ะเบื่อแทน”“แล้วปกตินายทำอะไรตอนวันหยุด” ภาคภูมิถามกลับอย่างไม่คิดอะไร“ก็ดูหนัง ฟังเพลง ไปเที่ยวกับเพื่อน ช็อปป

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status