Accueil / โรแมนติก / วิศวะคลั่งรัก / ตอนที่ 6 มวยคู่เอกในวันเปิดงาน (2)

Share

ตอนที่ 6 มวยคู่เอกในวันเปิดงาน (2)

last update Dernière mise à jour: 2025-07-02 17:01:08

ตอนที่ 6 มวยคู่เอกในวันเปิดงาน

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือด อาจารย์ผู้ประสานงานก็เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเคร่งเครียด "เกิดอะไรขึ้น"

"โฮโลแกรมดับครับอาจารย์ จอก็ดับด้วย" ณัฐพลรีบรายงาน

อาจารย์รีบเดินไปที่แผงควบคุมหลัก "ระบบไฟฟ้าบูธหลักมีปัญหา ไฟเกินไปหน่อย ดูเหมือนมีการใช้พลังงานสูงเกินพิกัดพร้อมกัน" อาจารย์พยายามตรวจสอบ

ภาคภูมิและปรายฟ้าหันมามองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างเข้าใจว่าสิ่งที่อีกฝ่ายทำอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหานี้ขึ้น แต่ก็ไม่มีใครยอมรับผิดง่ายๆ

"เอาล่ะๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเถียงกัน" อาจารย์สั่งเสียงแข็ง

"พวกเราทุกคนต้องช่วยกันแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า ภาคภูมิ นายดูเรื่องระบบไฟหลัก ปรายฟ้า เธอช่วยดูแลเรื่องความเรียบร้อยของจอและดึงความสนใจของผู้เข้าชมไว้ก่อน"

ทั้งภาคภูมิและปรายฟ้าจำใจต้องพยักหน้า พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ในเวลานี้ความสำเร็จของงานสำคัญกว่าความขัดแย้งส่วนตัว

ภาคภูมิรีบก้มลงตรวจสอบสายไฟและระบบวงจรด้วยความชำนาญ มือของเขากดปุ่ม รีเซ็ตระบบ และเช็กค่ากระแสไฟฟ้าอย่างรวดเร็ว

ปรายฟ้ารีบสั่งให้ทีมงานใช้โปสเตอร์สำรองและเปิดเพลงให้ดังขึ้นเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้เข้าชม และเธอก็เริ่มพูดคุยกับผู้เยี่ยมชมอย่างกระตือรือร้นมากขึ้น พยายามสร้างบรรยากาศสนุกสนานเพื่อกลบเกลื่อนปัญหาที่เกิดขึ้น

เวลาผ่านไปราวสิบนาที ภาคภูมิจัดการแก้ไขระบบไฟหลักได้สำเร็จ โฮโลแกรมเริ่มทำงานอีกครั้ง แสงไฟกลับมาส่องสว่างนวัตกรรมต่างๆ อย่างน่าประทับใจ

"ระบบหลักกลับมาแล้วครับอาจารย์" ภาคภูมิรายงานเสียงเรียบ แม้จะรู้สึกโล่งใจ

ปรายฟ้าที่เห็นจอ LED ของเธอกลับมาสว่างอีกครั้ง ก็รู้สึกดีใจไม่แพ้กัน เธอกวาดสายตาไปรอบๆ บูธ เห็นภาคภูมิยืนอยู่ไม่ไกล ดวงตาของเธอประสานเข้ากับเขาเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบหันหน้าหนีกันอย่างรวดเร็ว

แม้จะไม่ได้พูดอะไรกัน แต่ต่างฝ่ายต่างก็รู้สึกถึงความร่วมมือที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจนี้ ภาคภูมิแอบคิดว่าปรายฟ้าก็สามารถแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีกว่าที่เขาคิด ส่วนปรายฟ้าก็ยอมรับในใจว่าภาคภูมิมีความสามารถเรื่องเทคนิคที่น่าทึ่ง

"เห็นไหมล่ะไอ้ภูมิ สองคนรวมพลัง ไม่มีอะไรทำลายได้" ชัยวัฒน์กระซิบแซวภาคภูมิเบาๆ

"เงียบไปเลยชัย" ภาคภูมิตอบกลับอย่างหงุดหงิด

"ปรายๆ ดูสิ หน้าไอ้บ้านั่นยังบึ้งอยู่เลย ทั้งที่บูธกลับมาใช้ได้แล้ว" มีนากระซิบกับปรายฟ้าแล้วหัวเราะคิกคัก

"ช่างเขาเถอะมีน ฉันล่ะเบื่อคนแบบเขาจริงๆ" ปรายฟ้าพูดด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ แต่ก็อดแอบมองภาคภูมิไม่ได้

ในวันเปิดงานที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ความขัดแย้งของทั้งคู่ยังคงอยู่ ทว่าวิกฤตที่เกิดขึ้นกลับเป็นบททดสอบเล็กๆ ที่ทำให้ทั้งสองได้เรียนรู้ที่จะพึ่งพากันและกันโดยไม่รู้ตัว แม้ปากจะบอกว่าเกลียดกันแค่ไหน แต่การกระทำกลับสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Latest chapter

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 20 ใกล้กันอีกนิด

    ตอนที่20ใกล้กันอีกนิด ไม่นานนักรถบัสก็เริ่มชะลอความเร็วลง ก่อนจะเลี้ยวเข้าสู่ลานจอดรถของศูนย์การเรียนรู้ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ซึ่งเป็นสถานที่แรกที่พวกเขาจะมาทัศนศึกษา อาคารไม้ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้ใหญ่ดูร่มรื่น ด้านหน้ามีป้ายต้อนรับที่ทำจากวัสดุรีไซเคิลอย่างสวยงามอาจารย์สุภาวิณีประกาศให้นักศึกษาลงจากรถและมารวมตัวกันหน้าอาคาร“ถึงแล้ว!!!” กัสกระซิบณัฐพลใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเช่นเดียวกันกับนักศึกษาคนอื่น ๆ ที่ตื่นเต้นไม่แพ้กันปรายฟ้าลงมาจากรถพร้อมกับภาคภูมิ กลิ่นอายของธรรมชาติ ทั้งกลิ่นดิน กลิ่นต้นไม้และความชื้นจากอากาศที่ร่มเย็นทำให้เธอรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก“อากาศดีจังเลยเนอะ” ปรายฟ้าพูดขึ้นขณะสูดหายใจเข้าลึก ๆ“จริง” ภาคภูมิตอบพลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างสนใจอาจารย์สุภาวิณีเริ่มอธิบายถึงวัตถุประสงค์ของการมาที่นี่และกิจกรรมที่นักศึกษาจะต้องทำรวมถึงการแบ่งกลุ่มสำหรับการเดินสำรวจและเก็บข้อมูล“เอาล่ะค่ะนักศึกษา ทุกคนจะต้องทำงานเป็นกลุ่มนะครับ ตามกลุ่มโปรเจกต์ที่เราแบ่งไว้แล้ว แต่ละกลุ่มต้องเก็บข้อมูลเกี่ยวกับพืชพรรณ สัตว์เล็ก ๆ และระบบนิเวศน์ในบริเวณนี้ เพื่อนำ

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 19 เมื่อมนุษย์น้ำแข็งละลาย

    ตอนที่19เมื่อมนุษย์น้ำแข็งละลาย ผ่านไปไม่นานเสียงเพลงคลอเบา ๆ บนรถทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย ปรายฟ้าที่แม้จะดีขึ้นมากแล้ว แต่ร่างกายก็ยังไม่หายขาดจากอาการเพลีย เธอเผลอหลับไปแล้วศีรษะของเธอค่อย ๆ เอนไปซบไหล่ของภาคภูมิภาคภูมิรู้สึกถึงน้ำหนักที่กดลงบนไหล่ เขาหันมามองปรายฟ้าที่หลับตาพริ้มอย่างสบายใจ ลมหายใจแผ่ว ๆ ของเธอรดต้นคอของเขาทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ เขาเพียงแค่ทอดสายตามองไปข้างหน้า ปล่อยให้เธอหลับพิงอยู่เช่นนั้น ไม่ได้ขยับตัวแม้แต่น้อยกัสที่ได้นั่งข้างณัฐพลก็ยิ้มอย่างมีความสุข เธอแอบหันไปมองปรายฟ้าและภาคภูมิ แล้วยกนิ้วโป้งให้มีนาที่นั่งอยู่ข้างชัยวัฒน์ มีนาเองก็ยิ้มตอบอย่างเข้าใจ ก่อนจะแอบหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปโมเมนต์ของปรายฟ้ากับภาคภูมิเก็บไว้ในขณะที่ปรายฟ้ากำลังหลับพิงไหล่ภาคภูมิอย่างสบายใจ กัสที่ได้นั่งเบาะข้างกันกับณัฐพลก็รู้สึกมีความไม่แพ้กัน เธอมองณัฐพลที่กำลังเปิดมือถือดูรูปถ่ายที่ทั้งสองแอบไปเดทกันมาเมื่อไม่นานแล้วยิ้มออกมา“พลจำได้ด้วยเหรอว่ากัสชอบรูปนี้” กัสถามณัฐพลเสียงเบา ๆ ด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มหวานเผยออกมาณัฐพลเงยหน้าจากโทรศัพท์มามองกัส “ก็จำได้สิ รูปนี้เธอยิ้มสวยดี” เ

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 18 เตรียมตัวออกเดินทางได้  

    ตอนที่18เตรียมตัวออกเดินทางได้ เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ลาดจอดรถมหาวิทยาลัย เสียงจอแจของนักศึกษาดังเซ็งแซ่ ทุกคนต่างหอบหิ้วสัมภาระมากันเต็มที่ อากาศยามเช้าสดใสทำให้บรรยากาศดูครึกครื้นเป็นพิเศษปรายฟ้าเดินทางมาถึงพร้อมกับมีนาและกัส เธอดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นเล็กน้อย ใบหน้ายังคงมีร่องรอยความอ่อนเพลียอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้แย่เท่าเมื่อวาน“โชคดีนะที่หายดีขึ้นมาบ้าง” มีนาพูดขึ้นขณะที่พวกเธอกำลังเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนร่วมโปรเจกต์“ฉันนึกว่าต้องแบกแกไปซะแล้ว”“พูดบ้า ๆ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น” ปรายฟ้าแย้งพลางยิ้มแหย ๆกัสชำเลืองไปเห็นภาคภูมิกำลังยืนคุยกับชัยวัฒน์และณัฐพลอยู่ไม่ไหล “โน่นไง เจ้าชายน้ำแข็งของแกมาแล้ว”“นั่นก็พลเจ้าชายของแกไม่ใช่หรือไงกัส” ปรายฟ้าแซวเพื่อนเช่นกันเพราะตอนนี้กัสกับณัฐพลกำลังคุย ๆ กันอย่างเปิดเผยแล้วกัสหันมาทำตาเขียวใส่ปรายฟ้า “นี่แกว่าอะไรนะ พูดดี ๆ หน่อยสิ” แม้จะพูดอย่างนั้นแต่ใบหน้าของกัสก็แดงขึ้นเล็กน้อย ปรายฟ้าและมีนาหัวเราะคิกคักกับท่าทางของเพื่อนปรายฟ้าเหลือบมองไปทางกัสชี้ใบหน้าของภาคภูมิ ดูนิ่งเฉยตามปกติแต่แววตาของเขาดูเหมือนจะกวาดมองหาสักคนอยู่ ก่อนที่สายตาของเข

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 17 ทริปทัศนศึกษา

    ตอนที่17ทริปทัศนศึกษาแม้ว่าปรายฟ้าจะมีอาการที่ดีขึ้นแต่เมื่อเธอกลับถึงหอพักร่างกายของเธอก็อ่อนเพลียมาก ๆ เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างหมดแรง วันนี้อาการป่วยยังไม่หายสนิท เธอหลับตาลงอย่างอ่อนล้าแต่แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นปรายฟ้าลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย หยิบมือถือขึ้นมาดูเห็นชื่อภาคภูมิปรากฎอยู่บนหน้าจอเธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ปกติเขาไม่ค่อยโทรหาเธอ ปรายฟ้าจึงกดรับสายของเขา“ฮัลโหล” เสียงของปรายฟ้าแหบเล็กน้อยจากการไอ“ปรายฟ้าคุณดีขึ้นหรือยัง” เสียงของภาคภูมิดังมาตามสายฟังดูเป็นกังวลเล็กน้อย“ก็ดีขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังเพลีย ๆ ปวดหัวแล้วก็ยังไอ มีอะไรหรือเปล่า” ภาคภูมิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความห่วงใยที่สัมผัสได้“กินยาหรือยังไปรายฟ้าได้ยินอย่างนั้นเขาก็รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าเขาจะสังเกตเห็นและเป็นห่วงเธอมากขนาดนี้“กินแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก นายเองก็ตากฝนเหมือนกันระวังจะไม่สบายเหมือนฉัน” ปรายฟ้าพูดขึ้นมาแล้วก็แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว“ไม่มีทางคนอย่างผมแข็งแรงกว่าที่คุณคิดมาก” ภาคภูมิพูดขึ้นมาแล้วก็ยิ้มคนเดียวเช่นเดียวกัน“จ้าพ

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 16 ไม่สบาย

    ตอนที่16ไม่สบาย หลังจากวันนั้นปรายฟ้าที่ตากฝนมาเต็ม ๆ ก็เริ่มมีอาการป่วย ไอค่อกแค่กตั้งแต่เช้า แถมยังปวดหัวจนแทบจะคิดงานไม่ออก ใบหน้าซูบเซียวผิดปกติ แต่ก็ยังฝืนมาทำงานโปรเจกต์ของมหาวิทยาลัย“แค่ก ๆ ๆ โอ๊ย!!! ทำไมมันปวดหัวอย่างนี้นะ” ปรายฟ้าพึมพำกับตัวเองพยายามจะเพ่งมองตัวเลขบนหน้าจอภาคภูมิที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกล ได้ยินเสียงไอและเสียงบ่นของเธอ เขาสังเกตเห็นว่าปรายฟ้าดูหน้าแดง ๆ ซึม ๆ ผิดปกติปกติปรายฟ้าจะเสียงดังฟังชัดและร่าเริงกระตือรือร้นกว่านี้มาก ๆ เขามองเธออยู่สักพักแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป ใบหน้ายังคงเรียบเฉยแต่ในใจกลับเริ่มเป็นห่วงขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ“นี่ปรายฟ้าไหวไหม” ณัฐพลที่ทำงานช่วยภาคภูมิเองก็เห็นอาการของปรายฟ้าจึงเดินเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง“ไหวสิไอนิดหน่อยเอง” ปรายฟ้าพยายามยิ้มแต่ก็ไอออกมาอีกครั้งภาคภูมิชำเลืองมองปรายฟ้าที่ยังคงฝืนตัวเองทำงานหนัก ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่สบายเอามาก ๆ เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไปตรง ๆช่วงพักกลางวันปรายฟ้าแทบไม่อยากกินอะไรเลย เธอเอาหน้าฟุบกับโต๊ะด้วยความอ่อนเพลีย“ปรายไม่กินข้าวเหรอ เดี๋ยวไม่มีแรงหรอก” มีนาที่เห็นอาการเพื่อนก็ถาม

  • วิศวะคลั่งรัก   ตอนที่ 15 ความห่วงใยที่ซ่อนอยู่  

    ตอนที่15ความห่วงใยที่ซ่อนอยู่ ช่วงบ่ายแก่ ๆ หลังเลิกเรียนภาคภูมิและปรายฟ้ากำลังช่วยกันขนอุปกรณ์และเอกสารเข้าห้องทำโปรเจกต์ ลมพัดแรงมาก ๆ และพัดแรงขึ้นเรื่อย ๆ ท้องฟ้าที่เคยสดใสเมื่อเช้าตอนนี้กลับมืดครึ้มอย่างรวดเร็ว“โอ๊ย!!! ทำไมอากาศมันเปลี่ยนเร็วอย่างนี้เนี่ย” ปรายฟ้าบ่นอุบเงยหน้ามองท้องฟ้า“ท่าทางฝนจะตกแน่เลย”“รีบขนของดีกว่าครับ” ภาคภูมิพูดเสียงเรียบแต่ก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เขาช่วยเธอถือกล่องอุปกรณ์หนัก ๆ โดยไม่บ่นไม่ทันที่ทั้งคู่จะไปตึกทำงานเม็ดฝนเม็ดใหญ่ก็เริ่มโปรยปรายลงมา ก่อนจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นพายุฝนกระหน่ำอย่างรวดเร็ว เสียงฟ้าร้องครืน ๆ ดังสนั่น“กรี๊ด!!! ฝนตกหนักเลย” ปรายฟ้าร้องเสียงดัง เธอพยายามวิ่งหลบฝนแต่ไม่ทัน เสื้อผ้าเปียกปอนไปหมดในพริบตาภาคภูมิเองก็เปียกไปทั้งตัวเช่นกัน เขาไม่ได้บ่นอะไรเพียงแต่ใช้ตัวบังปรายฟ้าไว้เล็กน้อย พยายามให้เธอเปียกน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขารีบดึงมือของปรายฟ้าให้เข้าไปในอาคารด้วยกันเพื่อหลบฝนทั้งคู่ยืนสั่นเทาด้วยความหนาวอยู่ใต้อาคาร สายตาของปรายฟ้ามองไปที่ภาคภูมิที่ยืนเปียกโชกไปทั้งตัวเช่นกัน ผมของเขาเปียกแนบใบหน้า เสื้อเชิ้ตส

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status