LOGINShare
ตอนที่ 3 หนีหน้า
Last Updated:
2025-06-19 22:50:38แอ๊ดดดดด…
แกร๊กกกกกก…
พรึ่บ!!!
ว๊ายยยยยย!!!
พลอยใสที่เพิ่งกลับจากทานอาหารกับไรอัน ก็เดินเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ของชายหนุ่ม และเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างเบามือ และใช้มือเอื้อมไปเปิดไฟด้านข้าง เพราะตอนนี้ก็เกือบสองทุ่มแล้ว และคิดว่าเรียวตะนั้นยังไม่กลับมา แต่เธอก็ต้องตกใจ เมื่อไฟในห้องสว่างก็พบกับเรียวตะนั่งอยู่ในความมืดอยู่ตรงโซฟาห้องรับแขก ด้วยท่าทางที่ไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“นี่ เรียวตะ มานั่งอะไรมืดๆ อยู่ตรงนี้คนเดียว ทำไมไม่เปิดไฟดีดี”
“ไปไหนมา!!!” เรียวตะพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหออกมา
“ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน ฉันโตแล้ว” เธอพูดไปอย่างเหนื่อยหน่ายกับเรียวตะ ที่หนึ่งวันพันอารมณ์
“ฉันถามว่าไปไหนมา!!!” เรียวตะพูดพร้อมเดินเข้าไปประชิดตัวหญิงสาวอย่างรวดเร็ว จนเธอนั่นตกใจและเดินถอยหลังชนกับประตูห้อง และเธอพยายามจะเดินหนี แต่ทว่ามือทั้งสองของเรียวตะนั่นดันประตูเอาไว้ข้างศีรษะของเธอไม่ให้ขยับไปไหน
“ฉันไปกินข้าวกับพี่ไรอันมา” เธอตอบพร้อมกับพยายามหนีออกจากความอึดอัดตรงหน้านี้
“ร่าน”
“นายพูดว่าอะไรนะ” หญิงสาวที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าด้วยความโมโห นี่เขามีสิทธิ์อะไรมาว่าเธอแบบนี้
“ไปกินข้าวกับไอ้หน้าตี๋มา หรือไปถ่างขาให้มันที่ห้องล่ะ”
“เรียวตะ นายดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะ และฉันจะไปกินข้าวหรือจะไปถ่างขาให้พี่ไรอัน มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับนายเลยแม้แต่น้อย เพราะเราเป็นเพื่อนกัน ทีนายกินผู้หญิงไม่เลือกหน้าฉันยังไม่ว่าอะไรนายเลย”
หญิงสาวตะโกนด่าต่อหน้าชายหนุ่ม และตอนนี้ลมหายใจของชายหนุ่มนั่นเริ่มหายใจแรงขึ้นด้วยความโมโห
“มันไม่เหมือนกัน ฉันเป็นผู้ชาย ส่วนเธอเป็นผู้หญิง และอีกอย่างถ้าเธอโดนไอ้หน้าตี๋นั่นหลอกจะทำยังไง ถ้าเรื่องถึงพ่อกับแม่ของเธอฉันก็ต้องถูกโดนตำหนิว่าดูแลเธอไม่ดี”
เขาตะโกนด่าใส่หน้าเธอเช่นเดียวกัน
“อ๋อ ที่ด่าฉันแบบนี้เพราะกลัวว่าจะโดนพ่อกับแม่ของฉันด่าอย่างนั้นเหรอ นายไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้หรอกนะ เพราะฉันจะขอพ่อกับแม่ย้ายออกไปจากที่นี่เร็วๆ นี้แหละ และอีกอย่างต่อให้โดนพี่ไรอันหลอก ฉันก็เต็มใจ นายไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ เพราะฉันโตแล้ว ฉันดูแลตัวเองได้ ต่อไปนี้ต่างคนก็ต่างอยู่ก็แล้วกัน”
พลั่ก!!!
หญิงสาวใช้มือเรียวบางทั้งสองข้าง ผลักหน้าอกแกร่งของเรียวตะให้ออกจากตัวเธอ และรีบวิ่งเข้าไปในห้องของตัวเองทันที โดยไม่สนใจชายหนุ่มที่กำลังโมโหอยู่ด้านนอก
เธอนั่งร้องไห้อยู่ภายในห้องนานหลายนาทีจนสบายใจ และหลังจากนั้นเธอก็ต่อสายหาเพื่อนรักของเธอทันที
[ฮัลโหล เกรซ]
[ว่าไง ยัยพลอย]
[แก ช่วยงานที่บ้านเสร็จแล้วยัง]
[ใกล้แล้วล่ะ ทำไมเหรอ?]
[ฉันอยากไปเที่ยวอ่ะ พาไปหน่อยสิ]
[ห๊ะ นายเรียวตะ อนุญาตให้เธอไปเที่ยวได้เหรอ??]
เกรซ ถามออกมาด้วยความสงสัยที่ปลายสาย เพราะปกติแล้ว เรียวตะ จะห้ามเพื่อนของเธอไปไหนมาไหนคนเดียวตอนกลางคืน โดนเฉพาะสถานที่แบบนี้
[ฉันโตแล้ว จะไปไหนก็ได้]
[แกทะเลาะกับเรียวตะอีกแล้วเหรอ??] เกรซถามออกมาอีกครั้ง
[อืม มีเรื่องนิดหน่อย เดี๋ยวค่อยเล่าได้ไหม สรุปจะไปไม่ไป ถ้าไม่ไปฉันไปคนเดียวก็ได้]
[เห้อ ไปก็ไป แต่ฉันขอเร่งเคลียร์งานให้ป๊าอีกนิดหน่อย แล้วเดี๋ยวเราไปเจอกันที่ร้านเลยก็ได้ แกโอเคไหม??] เกรซถามออกมา
[โอเคสิ งั้นสี่ทุ่มเจอกัน]
หลังจากหญิงสาวคุยกับเพื่อนสนิทของเธอเสร็จ ก็ลุกขึ้นปาดน้ำตาของตัวเองและเดินไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัวทันที วันนี้เป็นวันศุกร์ด้วยทำให้เธอนั่นอยากไปปลดปล่อยความเครียดของตัวเองให้เต็มที่ เพราะพรุ่งนี้เธอไม่มีเรียน
หญิงสาวแต่งหน้าเบาๆ และเคลือบด้วยริมสีแดงสดบนริมฝีปากอันอวบอิ่มของเธอ ปล่อยผมลอนยาวสีน้ำตาลสยายเต็มแผ่นหลัง และใส่เดรสสายเดี่ยวสีดำรัดรูป ความยาวสั้นเหนือเข่าโชว์เรียวขาสุดสวยและใส่รองเท้าส้นสูงสีดำ เดินออกจากห้องทันที
เธอมองซ้ายมองขวาก็พบว่าชายหนุ่มนั้นไม่อยู่ในห้องแล้ว น่าจะไปออกไปทำงานแล้วล่ะ เพราะเรียวตะ บ้างานเอามากๆ นายนั่นมีธุรกิจเต็มไปหมด ทำให้ต้องทำงานตัวเป็นเกลียวเลยแหละ
“ดีแล้วล่ะ ที่นายนั่นไม่อยู่ ถ้ายังอยู่มีหวังได้ทะเลาะกันอีกแน่ๆ”
เธอรีบเดินออกจากห้องและเรียกแท็กซี่ไปยังผับที่เธอนัดกับเพื่อนสนิทของเธอทันที โดยเธอเช็คแล้วว่าผับนี้ไม่ใช่ผับของเรียวตะเป็นเจ้าของ ซึ่งก็คือคนที่เธอกำลังพยายามหนีหน้าเขาในตอนนี้อีกด้วย
Latest chapter
วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก ตอนที่ 60 งานวิวาห์ จบบริบูรณ์
สามเดือนผ่านไป....งานวิวาห์ของเรียวตะและพลอยใสถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตที่โรงแรมห้าดาวกลางเมืองของหญิงสาวแขกมากหน้าหลายตาก็มาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวภายในห้องโถงใหญ่ถูกตกแต่งประดับไปด้วยดอกทิวลิปหลากสีและมีเสียงเพลงบรรเลงชวนหน้าหลงใหลใบหน้าของหญิงสาวถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางราคาแพงดูสดใสและละมุนในเวลาเดียวกัน ผมของเธอถูกเกล้าขึ้นสูงและประดับด้วยมงกุฏเพชรสีเงินส่องแสงระยิบระยับ ส่วมใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวปาดไหล่ปักด้วยคริสตัลเผยสัดส่วนด้านบนโชว์เอาคอดกิ่วของเธอ และกระโปรงบานไล่ระดับเลเยอร์ฟูฟ่องทำให้ดูเหมือนเจ้าหญิงในนิยายเธอเดินยิ้มหวานควงแขนผู้เป็นพ่อเดินมายังหน้าเวที หลังจากนั้นคุณดนัยก็ยืนมือหญิงสาวส่งต่อให้กับชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าสามีของเธออย่างถูกต้องตามกฎหมายนับตั้งแต่นี้ไป นั่นก็คือเรียวตะ ที่กำลังยืนรอรับเจ้าสาวส่วมชุดทักซิโด้สีดำ ยื่นมือมารับมือหญิงสาวที่เขาคิดถึงตลอดเวลาจากผู้เป็นพ่อของเธอ“ต่อจากนี้ไปพ่อขอฝากลูกสาวคนเดียวของพ่อให้กับเรียวตะดูแลด้วยนะ สัญญาได้ไหมว่าจะดูแลเธออย่างดีเหมือนที่พวกเราดูแลและเลี้ยงดูเธอมา” คุณดนัยพูดออกมาต่อหน้าชายหนุ่ม“ผมสัญญาครับ ต่อจากนี้
วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก ตอนที่ 59 มัลดีฟส์ร้อนรัก nc18+
ณ ประเทศมัลดีฟส์...รุ่งเช้าพลอยใสและเรียวตะก็เดินทางไปยังสนามบินและบินด้วยเครื่องบินส่วนตัวไปยังประเทศมัลดีฟส์ ซึ่งเป็นประเทศที่มีพื้นที่ประกอบด้วยหมู่เกาะปะการังจำนวนมากในมหาสมุทรอินเดีย เมื่อมาถึงสนามบินก็เดินทางมายังท่าเทียบเรือและตรงไปยังที่พักที่ตั้งอยู่ในทะเลภายในที่พักเป็นวิลล่าขนาดไหนที่มองเห็นวิวทะเลน้ำสีฟ้าสดใสและมองเห็นพระอาทิตย์ตกในยามเย็น ภายในห้องตกแต่งสไตล์โมเดิร์น ภายในห้องนอนสามารถมองเห็นวิวทะเลได้อย่างเต็มตาและภายนอกหน้าระเบียงถูกออกแบบให้เป็นสระว่ายน้ำส่วนตัว และยังมีบันไดให้เดินลงไปว่ายน้ำและดำน้ำเล่นกับปลาฉลามบนเกาะแห่งนี้“เดินทางมาหลายชั่วโมง เหนื่อยไหมคนดี” เรียวตะถามพลอยใสที่เดินเข้ามาภายในห้องและเปิดประตูออกไปสูดอากาศที่หน้าระเบียงของวิลล่า“ไม่เหนื่อยเลย พลอยชอบที่นี่มากเลยเรียวตะ ขอบคุณนะ”“พลอยใสชอบ ฉันก็ดีใจ นี่ก็บ่ายโมงแล้ว เราทานอาหารกันก่อนดีกว่าไหม??”“อืม ได้สิ”“จะทานที่นี่หรือว่าไปห้องอาหาร”“ไปห้องอาหารก็ได้ค่ะ พลอยอยากเห็นวิวหลายๆ ที่”“ได้สิ งั้นเราไปทานอาหารที่ห้องอาหารกัน”เมื่อมาถึงยังห้องอาหารทั้งสองคนก็ทานอาหารโดยจัดเซตซีฟู้ดชุดใหญ่ จนเธอ
วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก ตอนที่ 58 ขอมัดจำ
“พลอยใส” ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ปิดประตูห้องและเดินเข้ามาหาเธอหญิงสาวที่เห็นดังนั้นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และเอามือคล้องคอชายหนุ่มไว้ทั้งสองข้าง ทำให้เขาใช้มือของตัวเองกอดเอวเธอไว้หลวมๆชายหนุ่มก้มจูบที่หน้าผากเธออย่างอ่อนโยน“คนดี ฉันก็อยากให้ลูกของเรากลับมาเหมือนกัน”“…”“แต่ฉันว่ารออีกสักหน่อย รอให้ร่างกายของเธอพร้อมกว่านี้ดีกว่านะ”เรียวตะพูดกับเธออย่างอ่อนโยน เพราะตั้งแต่ที่เขาทั้งสองเสียลูกไป และร่างกายของเธอได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ทำให้ร่างกายของเธอนั้นยังอ่อนแอ เขาจึงงดทำกิจกรรมรักกับเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะต้องการมันมากแค่ไหนก็ตาม“นะ นายไม่อยากมีลูกกับฉันเหรอ??” พลอยใสที่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกน้อยใจและร้องไห้ออกมาเขาพาเธอนั่งลงบนเตียงและใช้มือเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าของเธอเบาๆ“อยากมีสิ อยากมีมากๆ ด้วย แต่ร่างกายของเธอยังไม่พร้อม รออีกนิดดีกว่านะ”“แต่ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว ร่างกายฉันดีขึ้นมากๆ แล้ว และตอนนี้ก็อยากให้ลูกของเรากลับมาหาเรามากๆ ด้วย” ชายหนุ่มได้ยินได้ดังนั้นก็ครุ่นคิดอยู่ภายในใจสักครู่หนึ่ง“งั้นเอาอย่างนี้ดีไหม?? พรุ่งนี้เราจะไปโรงพยาบาลกัน และไปตรวจความพร้อมของร่างกายของเธอ และขอ
วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก ตอนที่ 57 ปลอบใจ
“พลอยใส ฮึก เธอฟื้นแล้ว ฮึก ขอบคุณพระเจ้าที่ยังเข้าข้างผม” เรียวตะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกหมอให้เข้ามาตรวจร่างกายของเธอ“พลอยใส ขอบคุณที่เธอฟื้นขึ้นมา ฉันคิดถึงเธอมากๆ เลยนะรู้ไหม” เรียวตะโผล่เข้ากอดร่างเธอที่กำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้พลอยใสยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ด้วยความดีใจเช่นเดียวกัน ก่อนที่จะใช้มือเรียวบางเกลี่ยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของชายหนุ่ม เธอส่ายหน้าออกมาเบาๆ เพื่อบอกกับเรียวตะว่าไม่ต้องร้องไห้และไม่นานหลังจากนั้นหมอก็เข้ามาตรวจอาการของพลอยใสทันที และนำเครื่องช่วยหายใจออกจากหญิงสาวเรียวตะจึงเอาน้ำขึ้นมาให้เธอดื่มทันที“ค่อยๆ ดื่มนะ พลอยใส”“ขอบคุณนะเรียวตะ”หลังจากดื่มน้ำเสร็จเรียวตะก็วางแก้วน้ำลงข้างเตียงและหลังจากนั้นก็กุมมือเธอและบีบนวดให้เบาๆ“เรียวตะปลอดภัยดีใช่ไหม??”“ฉันสบายดี เธอล่ะ เจ็บตรงไหนไหม??”“ฮึก ฉันเจ็บจังเลย แต่นายไม่เป็นอะไรฉันก็ดีใจแล้ว ฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอหน้าของนายอีกแล้ว” พลอยใสร้องไห้ออกมา“พลอยใส อย่าพูดแบบนั้นได้ไหม” “ฉันคิดถึงนายจัง”“ฉันก็คิดถึงเธอ ต่อไปนี้ฉันสัญญาจะดูแลเธออย่างดี และจะไม่ห่างเธอไปไหนอีกแล้ว” เรียวตะโผล่เ
วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก ตอนที่ 56 ภาวนา
เรียวตะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่ารอบกายของเขานั้นเต็มไปด้วยผ้าพันแผลและสายน้ำเกลือเต็มตัว เมื่อหันไปมองข้างๆ ก็ทำให้มาเฟียอย่างเขาต้องน้ำตาคลอ เพราะภาพตรงหน้าคือผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดในตอนนี้กำลังนอนหลับไหลไม่รู้สึกตัว และตามตัวก็มีผ้าพันแผลเช่นเดียวกับเขา แต่เหมือนจะหนักกว่าเขามากๆ ด้วย และใบหน้าของเธอตอนนี้ถูกครอบด้วยฝาออกซิเจนเอาไว้ น้ำตาลูกผู้ชายของเขาค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้มและสะอื้นเบาๆ“พลอยใส” เขาเรียกเธอเบาๆ แต่ทว่าเอเดนกับออสตินก็รีบวิ่งเข้ามาดู พร้อมกับเรียกหมอเข้ามาดูเขาทันที“อาหมอครับ เพื่อนผมป็นยังไงบ้างครับ??” ออสตินถามออกไป“ร่างกายตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว เพียงแต่ร่างกายได้รับบาดเจ็บและยังอ่อนแรง นอนพักอีกสัก 2-3 วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้” อาหมอเล่าอาการของเรียวตะให้หลานของตัวเองฟัง“ขอบคุณครับอา” ออสตินกล่าวขอบคุณอาหมอก็เดินออกไปทำหน้าที่ต่อทันที“มึงเป็นไงบ้างเรียวตะ” ออสติมถามออกมา“กูไม่เป็นอะไร”“กูบอกเลยว่าสภาพมึงกับพลอยใสก่อนหน้านี้พวกกูแทบจะบ้า” เพราะออสตินนึกถึงภาพเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้พวกเขาใจหายไปเช่นเดียวกันเพราะว่าเพื่อนของเขา ดื้อด้านและต่อต้านพวกเข
วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก ตอนที่ 55 ความกลัว
Ryota Part..วันนี้ผมตื่นเช้าขึ้นมา รู้สึกใจมันหวิวๆ ยังไงไม่รู้ ผมบอกไม่ถูก และวันนี้ผมมีบินไปดูงานที่ญี่ปุ่นในตอนเย็นด้วย แต่ผมกลับไม่อยากไปไหนเลย ผมอยากอยู่กับเธอ ‘พลอยใส’ คนรักของผม และว่าที่ภรรยาของผมเต็มตัวในอนาคต ทุกวันนี้ผมกับเธอตัวติดกันแทบจะตลอดเวลา ไม่ว่าจะไปไหนมาไหนผมก็ไม่ยอมให้เธอห่างจากข้างกายของผมเลยพอรู้สึกว่าเราทั้งสองต้องห่างกันผมก็รู้สึกงอแงขึ้นมาทันที บอกให้เธอไปกับผมด้วยเธอก็ไม่ยอมไปแต่นั่นแหละครับ ผมคิดว่าคงไม่กี่วันก็จะกลับมาเลยยอมใจอ่อนปล่อยให้เธออยู่ที่ประเทศไทย แต่มีข้อแม้ว่าต้องกลับไปอยู่ที่บ้าน ห้ามอยู่คนเดียว ซึ่งเธอก็รับปากผม ทำให้ผมนั้นโล่งใจไปได้นิดหน่อยในช่วงที่ผมคุกเข่าขอเธอแต่งงานในสนามบิน ตอนนั้นผมรู้สึกมีความสุขและตื่นเต้นเป็นอย่างมาก กลัวว่าเธอจะไม่รับรักจากผม เพราะว่าผมเคยบังคับให้เธอหมั้นกับผมในช่วงก่อนหน้านี้ แต่ทว่าเหมือนผมก็ชนะใจของเธอได้ และสุดท้ายเธอก็ตอบตกลงยอมแต่งงานกับผม ผมดีใจมากๆ เลยล่ะผมคิดว่าหลังจากที่ผมกลับมาครั้งนี้จะวางแผนเรื่องการจัดงานแต่งงานเลย แล้วจะพาเธอไปตรวจครรภ์ด้วย เพราะผมรู้สึกว่าเธอต้องมีเจ้าตัวเล็กให้ผมแน่นอน ผมทั
You may also like
สยบรักร้ายลูกชายมาเฟีย (จบเรื่อง)
วารินทร์ทิพย์1.1K viewsเมียชั่วคราว
ชะนีติดมันส์5.6K viewsบาร์ร้อนรัก Bet on fire
MaNIE-STORY911 viewsกลสวาท คุณชายมาเฟีย Black Love
MaNIE-STORY1.4K viewsเพียงเวลา(After in the rain)
ohpal652 viewsมาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex)
จินต์พิชา1.2K viewsผมชอบผู้หญิงร้ายแบบคุณ
moon211 viewsสิงขร [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์2.8K views
