ตอนที่ 1 พี่เสืออย่าดุเรา

เสียงเพลงอีดีเอ็มสุดตื๊อดังแว่วเป็นระยะ ห้องพักโซนนี้เป็นของวีไอพีเลยไม่ค่อยมีเสียงรบกวน จนมันทำให้คนที่กำลังผลักประตูได้ยินคนคุยกันลับหลัง

“น้องส้มหวานก็น่ารักดี แต่ดูเด็กเรียนไปหน่อยว่ะ”

“โคตรจะติดเรียน เฉิ่มสัดอ่ะ หลอกเอายากฉิบหาย”

เสียงสนทนาของชายหนุ่มสองคน เป็นเหมือนของแข็งที่กระแทกหัวคนฟังให้มึนเบลอ เพราะชื่อของเธอดันไปอยู่ในการพูดคุยของพวกเขาได้

มือเรียวที่จะผลักประตูแตะค้างไว้ มืออีกข้างก็กำโทรศัพท์แน่น เธอแค่จะออกไปโทรตามเพื่อนแปปเดียว พอกลับมาทำไมถึงโดนพูดถึงในทางแย่ๆ ได้กัน

“สวยขนาดนี้ยังไม่จริงจังเหรอวะ”

“สวยก็จริงแต่จืดเกินไปก็ไม่ไหวว่ะ”

“เออ น้องมันสวยแต่สวยแบบจืดๆ จริง”

สวยแต่จืด...

ดวงตากลมโตเหมือนตุ๊กตาใต้กรอบแว่นหลุกหลิกไปมา มือไม้มันสั่นชาจนทำตัวไม่ถูก เพราะต่อหน้ากับลับหลังเขาเหมือนไม่ใช่คนเดียวกันเลย

“กูทักไปทีไรบอกอ่านแต่หนังสือ ถ้าได้ชิมส้มหวานเมื่อไหร่กูก็ทิ้งแล้ว นี่ยังไม่ได้แดกเลยคุยต่อ”

“พี่แทน...”

ใบหน้าเรียวเล็กได้รูปมุ่นคิ้ว รู้สึกโกรธจนใจสั่นแล้วก็อยากร้องไห้ รุ่นพี่ที่เธอรู้สึกดีด้วยที่แท้ก็เป็นคนหน้าหม้อนี่เอง

“เห็นติ๋มๆ นึกว่าจะหลอกแดกง่าย” เสียงหัวเราะติดตลกตบท้ายประโยค เพื่อนที่ศีลเสมอกันก็ผสมโรงในทันที

“อดทนหน่อยว่ะ กูว่าของดีอยู่นะเว้ย” เพื่อนตัวดีไม่มีห้ามกัน มีแต่จะช่วยปลุกปั่นกามตัณหามากกว่าเดิม

ร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตูใจเต้นรัว ได้ยินแค่นี้ขาก็แข็งจนก้าวไม่ออกแล้ว ไม่อยากคิดสภาพถ้าเผลอใจให้เขามากกว่านี้

“ของดีดินมสวย ตอนใส่ชุดนักศึกษาโคตรน่าเอา กูเสี้ยนฉิบหายแต่เสือกไม่ได้แดกสักที” เขาพูดถึงเธอลับหลัง รูปประโยคมีแต่การคุกคามและสองแง่สองง่ามไปหมด

“มึงเอาอันนี้ไปใส่ในน้ำน้องมันดิไอ้แทน”

“ของดีเหรอวะไอ้เต้”

“เออ รับรองคืนนี้มึงได้เมียแน่นอน”

เธอยืนตัวสั่นด้วยความกลัว เพื่อนที่นัดว่าจะมาด้วยกันก็ยังไม่มา แต่เรื่องอะไรจะกลับเข้าไปเป็นเหยื่อให้พวกหมาป่ารุมสะกำ เธอควรจะหนีในตอนนี้ที่ยังมีโอกาส

ร่างเล็กขยับหมุนปลายเท้าอย่างรวดเร็ว แต่ดันไม่ทันระวังก็เลยชนเข้ากับแผ่นอกแข็งๆ ของใครสักคน แต่ที่แย่กว่านั้นคือแว่นเธอกระเด็นร่วงไปตอนไหนก็ไม่รู้

ตุบ

แกรบ

“ขอ- ขอโทษค่ะ” เธอรีบขอโทษออกไป ก้มหน้าลนลานจะหนีออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด

เสียงแกรบเมื่อกี้คือเสียงบดเท้ากับแว่นเธอเอง แต่เธอไม่มีเวลาจะเรียกร้องค่าเสียหาย แค่เดินงุดหน้าออกให้ห่างจากพวกอาหวังที่จะหลอกฟันอย่างเดียว

“เดี๋ยวก่อนดิ” เสียงเข้มที่คุ้นหูดังขึ้น ก่อนที่เขาจะคว้าแขนเธอไว้ ทำคนโดนทักตัวแข็งหนักกว่าเก่า

เธอเงยหน้าขึ้นมองตัวชาไปทุกส่วน เบิกตาโตกับสติแตกที่กระเจิงจนอยากจะแกล้งบ้าตอนนี้เลย

“มาทำอะไรในที่แบบนี้” เขาขมวดคิ้วใส่ หน้าก็ดุพออยู่แล้วยังมาทำเสียงดุใส่อีก

“พี่เสือ...”

“ถามว่ามาทำอะไร”

คนตัวสูงจับแขนเธอไว้ไม่ปล่อย พูดเค้นเสียงให้ดังขึ้นเมื่อเห็นเธอเอาแต่งุดหน้าไม่ตอบ

“เฮ้ย ผู้ใหญ่ถามไม่ได้ยินหรือไง”

“ทำไมต้องดุด้วยคะ”

“ก็ถามตั้งสองรอบ หูก็ไม่ได้หนวกนี่”

ส้มหวานเงยหน้าสบตาคนตัวสูงกว่า สิ่งที่ได้ยินก่อนหน้านี้บวกกับเสือที่ขึ้นเสียง มันเลยไปกระตุ้นต่อมน้ำตาจนเธอเบะริมฝีปากจะร้องไห้รอมร่อ

“ฮึก...” เธอเริ่มสะอื้นเบาๆ ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ ก่อนที่น้ำตาจะหยดแหมะบนแก้มขาวจนเสือตกใจ

“เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนดิ” เสือลนลานจนทำอะไรไม่ถูก จะเอื้อมมือไปแตะตัวก็ถูกอีกฝ่ายปัดมือออก ทำเหมือนเมียเขาที่จับตัวไม่ได้เลยเวลางอน

“ฮื่อ... ทำไมต้องดุด้วย” เธอยกมือขึ้นขยี้ตา จนเขาต้องจับไว้ไม่งั้นตาก็อักเสบหมดพอดี

“พี่ดุตรงไหนวะ พี่ถามดีๆ สองรอบแล้วไม่ตอบอ่ะ”

“พี่ขึ้นเสียงใส่เราเมื่อกี้ ฮื่อ... พี่เสือดุเราทำไม”

ฉิบหายวายวอดกันไปใหญ่แล้ว เสือตบหน้าผากแล้วจะช่วยปลอบแต่ก็เก้ๆ กังๆ กระทั่งประตูตรงหน้าเปิดออก ชายร่างสูงโปร่งก็เดินออกมามองทั้งคู่เหมือนสงสัย

“อ้าว น้องส้มหวานโทรหาเพื่อนเสร็จแล้วเหรอครับ” รุ่นพี่ชื่อเต้พูดกับเธอ แต่ส้มหวานเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

เสืองงเป็นไก่ตาโปนหมดแล้ว เขามองทั้งสองคนสลับกันไปมา ก่อนจะขมวดคิ้วเครียดกับสถานการณ์แปลกๆ ปกติส้มหวานเป็นเด็กเรียนจะตายทำไมถึงมาโผล่ที่อโคจรแบบนี้

“ไปนั่งดื่มต่อสิ ไอ้แทนมันรอเราอยู่” รุ่นพี่เข้าไปจับแขนเธออีกข้าง แต่ส้มหวานขยับตัวหนี

“ไม่...”

“ไปเร็วสิ เพื่อนพี่รอน้องอยู่นะครับ”

“พี่เสือ...” เธอหันไปกระตุกชายเสื้อเสือเบาๆ

เสือไม่ใช่คนขี้เสือกแต่เป็นคนขี้สงสัย เขายืนมองเพื่อให้แน่ใจว่าส้มหวานต้องการความช่วยเหลือ ไม่งั้นคงโดนด่าว่าสอใส่เกือกเข้าให้เต็มเบ้าพอดี

“เธอนัดผู้ชายเหรอวะ” เสือกดสายตามอง เธอรีบเช็ดน้ำตาแล้วเข้าไปเกาะแขนเขาเขย่าเบาๆ ทันที

“อย่าบอกพี่สิงห์นะ... เราโดนดุแน่ถ้าพี่บอก” ส้มหวานส่ายหน้าทั้งน้ำตาส่งเสียงอ้อนๆ คนตรงหน้า

หนุ่มรุ่นพี่เข้าไปจะจับให้ส้มหวานกลับเข้าห้อง แต่พอโดนคนตัวสูงเกือบร้อยเก้าสิบตวัดมอง ถึงได้ยอมเจียมตัวยืนรอให้ทั้งคู่คุยกันให้เสร็จก่อน

“แล้วไอ้สิงห์ไม่รู้เหรอว่าเที่ยวแบบนี้ แล้วนี่มากับใคร”

“มากับแตงโม... แต่แตงโมยังไม่มาค่ะ”

โดนดุเข้าหน่อยเธอก็เริ่มก้มหน้ารับผิด ยกมือเช็ดน้ำตาป้อยๆ ไม่กล้าสบตาเพื่อนสนิทพี่ชาย กลัวเขาจะไปฟ้องว่าเธอหนีมาเที่ยวผับบาร์กับผู้ชายแบบนี้

“ไอ้สิงห์นั่งกินเหล้าอยู่ห้องโน่น อยากให้ไปบอกปะว่าเธอมาทำอะไรที่นี่”

“อย่า... อย่าบอกนะพี่เสือ”

คนตัวเล็กช้อนตาแล้วส่ายหน้าขอร้อง มือจับชายเสื้อเขาแล้วขยำเบาๆ จนเสือหันไปมองที่รุ่นพี่ของเธอแทน

“น้องส้มหวานคือว่า...” หนุ่มรุ่นพี่ยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเข้าไปจับมือเธออย่างถือวิสาสะ

ส้มหวานชักมือหนีราวกับหวาดกลัว เสือที่เห็นก็พลอยมุ่นคิ้วไม่รู้อะไรทำให้เธอมีอาการแบบนี้ แต่พอรุ่นพี่พยายามจะดึงเธอให้ไปหาเขาก็รีบแย้งขึ้นมาทันที

“อย่ามาจับมือเธอ” เสือเอ่ยเตือน หลุบมองมือเธอที่โดยอีกฝ่ายจับไว้ไม่ปล่อย

“ผมรู้จักกับน้องเขาครับ” อีกฝ่ายชักสีหน้าไม่สบอารมณ์

ส้มหวานตัวสั่นหงึกหงัก มือก็จับชายเสื้อเสือไม่ปล่อย เธอขอความช่วยเหลือผ่านสายตาที่มองมาอย่างเว้าวอน

“กูบอกว่าอย่าจับมือเธอไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอวะมึงอ่ะ”

“แล้วมึงเป็นใครวะมายุ่งเรื่องคนอื่น”

“แล้วมึงเป็นเหี้ยไรล่ะไอ้สัด กูบอกให้ปล่อยมือเธอ”

คนตัวสูงเกือบจะกระโจนไปสาวหมัดใส่ แต่ส้มหวานยกมือรั้งแขนเขาไว้ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โต

เสือก็คือเสือ อารมณ์ร้อนขึ้นมาทันทีที่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยมือส้มหวาน ทำหน้าตากวนเบื้องล่างจนอยากประทับตรารองเท้าไว้บนหน้าสักที

“มึงเป็นผัวน้องเขาเหรอไงวะ”

“ยังไม่ใช่ผัว”

“แล้วมึงเป็นใคร”

“พ่อมึงมั้ง”