ตอนที่ 14 ติดพันเด็กเนิร์ด

สิงห์มานอนเล่นแค่ครึ่งชั่วโมง เห็นพิมพ์ข้อความยุกยิกอยู่สักพักก็ลุกออกไป ไม่มีคำลาจากเพื่อนรักเลยสักคำเดียว

เสือนั่งเขย่าขาที่โต๊ะกับข้าวตั้งนาน พออีกฝ่ายออกไปเขาก็รีบเดินเข้าห้องไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าทันที

“ส้มหวาน...”

ร่างของเธอตกลงมาชนอกเขา ในสภาพที่เนื้อตัวชื้นไปด้วยเหงื่อเปียกโชก เธอมึนเบลอเพราะอากาศในตู้เสื้อผ้ามันไม่ถ่ายเท ถ้าเขามาช้าอีกนาทีเดียวน่าจะเป็นลมแล้ว

“หมวยจิ๋ว”

“อือ...”

“ไหวปะเนี่ย”

เขาจับแก้มนุ่มนิ่มของเธอเพื่อเรียกสติ ส้มหวานปรือตาขึ้นมองก่อนจะชูนิ้วขึ้นมาว่ายังไหวอยู่

“ไอ้สิงห์มันก็โผล่มาถูกเวลาจริงๆ เลยว่ะ” เสือช่วยพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้น เขาใช้มือเกลี่ยผมที่ปิดหน้าเธอออกให้

“พี่สิงห์ไปแล้วเหรอคะ” เธอเงยมองคนตัวสูงกว่าตาแป๋ว

“มันไปเมื่อกี้นี้เอง มีหนังยางมัดผมมั้ย” เขาใช้มือสางเส้นผมเธอไปไว้ข้างหลัง จับรวบให้ไม่รกหน้ารกตา

“แล้วราเมงเรายังอยู่มั้ยพี่เสือ”

“ยังจะห่วงกินอีกหรือไง”

“ก็เรากินหมูชาชูไปชิ้นเดียวเอง”

ส้มหวานมุ่นคิ้วทำหน้างอ เรื่องของกินเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเธอ ราเมงของโปรดเพิ่งจะซดไปไม่กี่คำเอง

“ยังอยู่เท่าเดิม แต่เดี๋ยวอุ่นร้อนให้”

“จริงเหรอคะ ขอบคุณค่ะ”

“ไปอาบน้ำใหม่มั้ย เธอหัวเปียกไปหมดแล้วเนี่ย”

เธอก้มมองเสื้อยืดที่เปียกชุ่ม ก่อนจะยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผาก เสือช่วยเช็ดเหงื่ออีกแรงเธอก็จับชายเสื้อเขาเอาไว้

กลายเป็นว่าทั้งคู่สวมกอดกันอยู่กลางห้อง เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่เพิ่งแต่งงานเข้าหอหมาดๆ แต่ความจริงคือยังไม่มีสถานะให้กัน

“แล้วเสื้อผ้าเราแห้งหรือยังคะ”

“ยัง แต่เธอใส่เสื้อพี่ไปก่อน”

“ขอแค่กางเกงในก็ยังดี... มันหวิวค่ะ”

เสือพ่นลมขำเอ็นดูเธอที่งุดหน้าตอบ เขาพยักหน้ารับแล้วจะเอาของส่วนตัวเธอไปเป่าแห้งให้

“เดี๋ยวเอาเป่าพัดลมให้ เธอไปอาบน้ำก่อนก็ได้”

วันหยุดทั้งวันเสือตัวติดส้มหวานไม่ห่าง เขาขับรถมาส่งเธอที่คอนโดแล้วก็นอนเล่นสักพักใหญ่ ยังไม่อยากกลับเพราะติดพันกลิ่นเด็กมันชื่นใจดี

ส้มหวานก็ยังเป็นเด็กเรียนวันยันค่ำ เพลียร่างแค่ไหนก็ยังตื่นมานั่งทบทวนบทเรียนที่ผ่านมาอยู่ดี

เธอนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะทำงานมาเป็นชั่วโมงแล้ว เขาที่นอนไถมือถือสบายใจเฉิบเพราะปีสุดท้ายแล้ว นอนเกลือกกลิ้งบนเตียงหอมๆ ของเธอไปมาแก้เบื่อ

“พักสายตาหน่อยมั้ย เธออ่านเป็นชั่วโมงแล้วนะ”

“เราจะอ่านสามชั่วโมง”

เธอไม่หันมามองเขาตอนตอบด้วยซ้ำ สายตาจดจ่อหน้าจอไอแพดที่ขีดเขียนคำสำคัญกำกับไว้

เธอไม่ใช่เด็กเรียนเก่งอะไรหรอก แต่แค่เป็นคนอ่านเยอะมากและเป็นคนที่วันไนท์มิราเคิลไม่ได้ผล ผิดถนัดกับเสือร้ายที่ใช้ปาฏิหาริย์ข้ามคืนมาโดยตลอดสี่ปี

“พี่อยู่ทั้งคนเธอยังอ่านหนังสือได้อีกเหรอ” ปกติเป็นคนอื่นคงไม่ปล่อยให้เขาไถมือถือแบบนี้หรอก

“ก็หนังสือมันสำคัญนี่คะ”

“แปลว่าพี่ไม่สำคัญไง”

เสือถามลองเชิงเธอ แต่ส้มหวานกลับไม่ได้ฟัง จนเขาตัดสินใจแทรกตัวลงไปนั่งซ้อนด้านหลังบนเก้าอี้ตัวเดียวกัน

“พี่เสือทำอะไรคะ นั่งเก้าอี้สองคนมันอึดอัดนะ”

ส้มหวานยุกยิกตัวใส่เขาที่ซบหน้าลงมา เสือวางปลายคางบนไหล่เล็กแล้วประสานมือกอดเธอไว้ด้านหน้า

“พี่เสือเราจะอ่านหนังสือ...”

“เธอก็อ่านไปดิจะมาดุทำไม”

คนตัวเล็กเริ่มไม่มีสมาธิ ถ้าเขาแค่นั่งกอดเฉยๆ ก็คงจะไม่มีอะไรหรอก แต่เสือเล่นทั้งจับหน้าอกแล้วก็ซุกไซ้ซอกคอกันแบบนี้ เธอจะเอาสมาธิที่ไหนมากำหนดจิตอ่านหนังสือกัน

“ระ- เราอึดอัด” เธอพยายามจะหันหน้าหนี แต่ก็ถูกเขารวบเอวไปกอดไว้อยู่ดี

“กอดไม่ได้ไง”

“เราอ่านไม่ถนัดนี่ พี่หายใจรดต้นคอเราตลอดเลย”

ลมหายใจเธอเริ่มสั่น กลิ่นโคโลญประจำตัวเขามันกระตุ้นอารมณ์ลึกๆ ข้างใน มือใหญ่ที่ฟอนเฟ้นไปทั่วหน้าท้องก็วูบวาบมากเช่นกัน

“เธออ้าขาหน่อยดิ”

“อ้าทำไมคะ”

“จะได้ทำถนัด”

ส้มหวานตัวเย็นวาบจนขนลุกชัน เธอไม่ใช่เด็กไม่รู้ประสาขนาดนั้นสักหน่อย ถึงจะไม่รู้ว่าเขาให้อ้าขาทำไม

“ขอเบ็ดให้ได้มั้ย” เขาขอแบบโต้งๆ หน้าหนาแบบนี้ไม่มีอะไรปกปิด

“แต่เราอ่านหนังสืออยู่นะ”

“เธอก็อ่านไปดิ”

“แต่เราอ่านไม่รู้เรื่องนี่คะ”

เสือร้ายได้สบโอกาสทีก็ไม่สนใจหรอก เธออยากอ่านก็อ่านไปสิ เพราะตอนนี้เขาจัดการล้วงฝ่ามือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นเธอแล้วเรียบร้อย

“ขอจับหน่อยหมวยจิ๋ว” เขาขอจับตอนสอดมือเข้าไปถึงจุดอ่อนไหวของเธอแล้ว

“อย่า- อย่าล้วงนะพี่เสือ”

“หันมาจูบหน่อยเร็ว”

เขาลูบคลึงแล้วใช้อีกมือล็อคคอเธอให้เงยหน้าขึ้น แต่ส้มหวานเขินจนตัวแดงเป็นลูกตำลึง พยายามจะงุดหน้าหนีไม่ให้เขาเห็นสีหน้าลามกเธอตอนนี้

“เอาปากมาให้ดูดหน่อยส้มหวาน” เสือใช้นิ้วเขี่ยกลางร่องสวาทนวลเนียนจนซอกกลีบเริ่มเปียกแฉะ

“ปากเราไม่ใช่บุหรี่สักหน่อย”

“แล้วดูดแทนได้ปะ จะได้เลิกบุหรี่มาดูดปากเธอแทน”

ส้มหวานช้อนตามองเขาที่ประชดเก่ง เปิดโอกาสให้เสือใช้โอกาสนี้จูบปิดปากเธอ พร้อมกับกดแทรกเรียวนิ้วเข้าไปในร่องรูคับแคบฉ่ำน้ำ

เธอโดนเขาจูบจนหายใจตามไม่ทัน หอบหายใจถี่กระชั้นกับความเสียวสยิวที่แล่นปราดไปทั่วใต้ท้องน้อย

“พี่เสือ... อ๊ะ- อึก อย่านะ ไม่เอาเข้าไปแบบนั้นสิคะ” พูดได้ไม่กี่คำเธอก็โดนเขาจูบอีกรอบ

คราวนี้เสือสอดลิ้นแล้วม้วนเกลียวลิ้นในปากเธอ ก่อนจะดูดดุนทุกความหวานให้เป็นของเขาแค่คนเดียว มือข้างนึงกำลังเบ็ดในรูเธอส่วนอีกข้างก็บีบขยำหน้าอกเธอไปด้วย

“ไม่เอาแล้วทำไมแฉะจังคะ”

“อื้อ... พี่เสือ”

“น้ำเยอะเลยเธอ”

เขาจับตัวเธอให้เอนหลังเล็กน้อย ก่อนที่จะมุดหน้าเข้าทางสีข้างเธอเพื่อซุกเต้าอวบอิ่ม

ส้มหวานแหงนหน้าขึ้นแล้วครางเสียว เรียวขาเธอพาดบนหน้าตักของเสือให้เขาขยับนิ้วเข้าออกได้ถนัดถนี่ เธอร้อนผ่าวไปทั้งตัวเหมือนจะละลายเป็นฟองอากาศเลย

เสียงนิ้วที่ขยับดังเจอะแจะ เมือกน้ำเยอะจนฉ่ำเต็มนิ้วเลย

เสือก้มลงจูบปากเธอขณะที่ใช้นิ้วให้ ก้านนิ้วยาวที่ขยับเข้าออกถี่รัวเปียกเยิ้มด้วยหยาดน้ำหวานสีใส

ส้มหวานหายใจกระตุกเกร็ง รู้สึกดีจนครางเสียงหวานให้เขาระรัวนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น

“อ๊ะ... พี่เสือ อึก- อื้อ”

เธอถึงจุดเสียวที่แตกซ่านจนตัวกระตุก ร่องรูคับแคบตอดรัดนิ้วเรียวเขาแน่น เมือกสีใสเปียกเยิ้มเต็มรูและง่ามนิ้วเสือ

เรียวขาเธอเกร็งและหนีบรัดเข้าหากันตอนเสร็จสำเร็จความใคร่ ก่อนที่จะผ่อนคลายลงแล้วทิ้งตัวอย่างหมดแรง มองเสืออย่างเว้าวอนให้เลิกแกล้งตอนอ่านหนังสือสักที

“รอบหน้าใช้ปากให้บ้างดิ”

“ปากเราเหรอ”

“อือ ทำเป็นมั้ย”

ส้มหวานส่ายหน้าแทบไม่ต้องคิด เสือเข้าใจได้ทันทีจากศึกหนักที่ผ่านมา เธอแค่ตอบสนองความปรารถนา แต่ลีลายังเด็กน้อยต้องเรียนรู้อีกเยอะเลย

“อ้าปาก”

“พี่เสือ...”

“บอกให้อ้าปากไงคะ”

เธออ้าปากตามที่บอก มองเสือตาแป๋วเป็นแมวตัวน้อย

“ทีนี้ก็แลบลิ้นหน่อย”

“อื้อ”

ภาพของส้มหวานตอนนี้ทำเสือกระสันอยาก ก่อนที่เขาจะส่งนิ้วกลางกับนางเข้าไปในเกลี่ยวนที่ลิ้นเธอ แล้วขยับเข้าออกในโพรงปากส้มหวานจนเธอหน้าเห่อร้อน

“คิดว่านี่คือเสือน้อยเข้าใจมั้ย”

“อึก”

“ใช้ลิ้นเล่นกับมันพอ ไม่ต้องเอาฟันมาครูดมันเจ็บ”

“อื้อ”

“อ่า ดีว่ะ”

ไม่ใช่แค่บอกให้เธอจินตนาการหรอก แต่หัวเขามันโคตรจะลามกเลยต่างหาก ตอนเห็นเธอห่อปากและลิ้นรัดนิ้วเขา แล้วตาลอยใส่ในจังหวะที่นิ้วเขามันขยับเข้าออก

ส้มหวานเริ่มรู้สึกว่าเขาต้องการมากกว่านี้ เธอเลยชิ่งตัวผละออกจากตัวเสือแล้วหยิบไอแพดจะไปนั่งอ่านที่อื่น

“พอ- พอเลย พี่แกล้งเราเยอะแล้วนะ”

เธอหันหลังเดินเข้าห้องน้ำไปล้างตัว ส่วนเสือได้แต่มองตามหลังตาละห้อยเพราะปวดหัวล่างสุดๆ

“มือขวาลูกพ่อ... ถึงเวลาของลูกแล้วเว้ย”