คนดาร์คๆ

“อายุสามสิบ สูง190 หนัก 80 นิสัยดุ ดุร้าย และดุเหมือนหมาล็อตไวเรอร์ เป็นหน่วยปราบปรามสายลุยไม่สนิทสนมกับใคร ไม่มีเพื่อนสนิท ตั้งใจทำงาน เป็นเจ้าหน้าที่ดีเด่นในสังกัดเดียวกับสารวัตรคีรติ เป็นลูกบุญธรรมของอดีตทูตสวีเดน ตอนนี้พ่อแม่บุญธรรมอยู่สวีเดน งานอดิเรก…รับจ้างหาของ”

เสียงห้วนแหบเหมือนเป็ดที่บางคนแซวว่าเซ็กซี่แทรกกลางวงสนทนาออกมาจากหูฟังหน้าจอที่ใช้รูปดิสเป็นรูปปีรามิดตามชื่อแส้เจ้าตัว พูดรัวเร็วเหมือนแรปเปอร์พร้อมกับไล่ยิงกับเรยาในเกมส์ต่อสู้แย่งชิงเงิน

ทั้งที่อยู่ทีมตรงข้ามแต่เพื่อนสนิทคนเก่งกลับหาข้อมูลลับเฉพาะได้ไปพร้อมกัน

เรยากับเพื่อนอีกสองคนเกาหัวแกร่กๆ บ้างก็แคะหูบ้างก็ลูบผม พราะฟังแทบไม่ทัน

ปีรามิด เพื่อนเรียกมิดจี้ ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มแต่เถื่อนที่สุดในกลุ่ม ฟังชั่นหลักพูดจาห้าวห้วนชวนตีกับคนในเกมส์ตลอด มีเสียงตะโกนแหบเป็ดเป็นพร้อพเสริมยามอารมณ์พุ่งสูงด่าหมดไม่สนพ่อใคร ฟังชั่นรองเป็นมนุษย์ขี้วีนเป็นคลังข้อมูลเคลื่อนที่ จะช่วยเหลือแค่เพื่อนกลุ่มตัวเองแต่ต้องเอาของมาแลกหรือชมว่าหล่อที่สุดในกลุ่ม เป็นคนสมาธิสั้นเก่งแต่..แค่ช่วงสั้นๆ

พูดออกมาเหมือนคอมพิวเตอร์เคลื่อนที่พูดรวดเดียวจบได้โดยไม่สะดุดไม่ต่างจากสมองกลของหุ่นยนต์

“นั่นประวัติตำรวจหรือมาเฟียวะมึงค้นประวัติจากไหนวะไอ้มิด? อ่างล้างจานไง๊?”

“ดาร์คเว็บ”

“แล้วไงอีก?” เรยาถามอีกครั้งคราวนี้ตั้งใจฟังกว่าเดิม

“ช่วงนี้มีข่าววงในลือกันว่าธนาคารออมสินทรัพย์สยามของ..ของคนที่มึงก็รู้ว่าใคร หายไปพันล้าน ไม่ใช่แค่ผู้หมวดกับสารวัตรที่มาทำคดีนี้แต่มีการใช้งานคนในดาร์คเว็บด้วย…ไม่ธรรมดาแฮะ”

“ทำไมถึงร่วมกันสืบขนาดนั้น เงินพันล้านเดี๋ยวก็หาเจอทำไมต้องระดมทุกภาคส่วนออกตามหาด้วย” แวซายคนเส้นตื้นที่ยังขำเพื่อนไม่จบแสดงความคิดเห็นแบบคนรวย

“พวกมึงจะโยงเข้าบ้านทำไมวะ แค่พูดถึงก็ซวยเลยเนี่ย” เรย์ว่าให้เมื่อถูกปีรามิดยิงแขนกระจุย (ในเกมส์)

“มึงจั่วหัวมาเองนะ” ปีรามิดพูดเร็วลิ้นพันกัน

ตู้ม!! โดนเพื่อนดักปาระเบิดจนขาขาด

“ไอ้สัตว์เรย์! แม่งขี้โกง”

“กูไม่สนเรื่องนั้นกูสนใจแค่ว่าทำไมต้องมายุ่งกับของของกู”

เรย์หอบเงินในเกมส์ใส่รถขนขยะสีขาวทิ้งลูกสมุนไว้จัดการกับปีรามิดแล้วขับรถเข้าฐานลับพลางหัวเราะสะใจที่หน้าจอขึ้นเลเวลอัพเพราะชิงเงินได้

“ของมึงที่ไหนกูเห็นสารวัตรเขาก็ใจดีขี้สงสารกับทุกคน..เอ..หรือทุกตัว ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แวซายยังขำไม่เลิกคนที่มัวแต่ขำกลิ้งไม่ช่วยเพื่อนร่วมทีมอย่างปีรามิดจนทีมแพ้ถูกปิดเสียงไมค์ไปนานแล้ว

“ของกู กูไม่ให้ใครจะทำไม” เรย์ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจไปมาทั้งที่กางเกงขาดเป้า มีโรมยกมือถือมาถ่ายแบบไม่เห็นหน้า เอาไปขายในดาร์คเว็บที่นิยมความอนาจาร

คนที่มีรูปมีมอนาจารมากที่สุดในกลุ่มไม่สะทกสะท้านในความอุบาทว์ก็มีแค่คนคนนี้..ถ้าไม่หล่อก็ไม่มีอะไรดีแล้วชีวิตนี้

“อารมณ์คล้ายหมาหวงเจ้าของแหละเนอะ” ปีรามิดกระดกนมอึกๆ แวะมาแขวะด้วยความหมั่นไส้เพราะแพ้คนทุเรศทุรังอย่างมัน

“เดี๋ยวก็โดนทิ้งหมาจรจัดที่ขโมยปลอกคอเจ้านายมาสวมนี่มัน..สันดานหมาจริงๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“มึงสิสันดานแอบถ่ายไข่ข้างขาหนีบคนอื่นไปขายยังจะมีหน้าแช่งคนอื่น เอาเงินมา 50( กูเห็นนะว่าขายรูปไข่ย้อยของกูได้ เอามาพันห้า!”

“พันห้าเหี้ยไรกูขายได้สองพันห้า”

“มึงลดราคาไข่กูมึงก็เอาไปรวมกับส่วนแบ่งเซ่!”

“กูไม่ให้กูจะเอาไปซื้อกล้องใหม่ไอ้เร๊ยยยอย่า เหยียบกาโปกกู๊ววว อื๊ยยยย!”

“เอาม๊า!”

“เฮ้อ”

“เฮ้อ~”

“ไอ้ตัวพิเรนสองตัวนี่เป็นเพื่อนกูจริงๆ เหรอวะ?”

“อัปรีย์จัง~”

“มึงเลิกพูดด้วยท่าทางผู้ดีแต่ความหมายโคตรเหี้ยได้ไหมไอ้แว รำคาญ” เวลาต่อมาโรมนอนหน้าเขียวตาเหลือกเพราะโดนปล้นเงินด้วยวีธีการจับขายันไข่…จังไรสมกับที่แวซายว่า

“แม่งในกระเป๋ามีพันเดียวค้ากำไรกับไข่กู มึงอย่าเผลอหลับนะไอ้โรมกูจะลักแว๊กขนหน้าแข้งของสารวัตรมาแว๊กขนหมออ้อยมึงให้ไข่ถลอกเลย” แค่อยู่สองคนก็จะตีกันตาย เด็กวัยรุ่นสี่คนที่เคยมโนว่าตัวเองเป็น F4 แม้นนิสัยจะต่างกันสุดขั้วแต่เรื่องรั่วกับหน้าด้านนั้นมีมานานแล้ว ทั้งสี่ไว้ผมทรงเดียวกันแต่งตัวตีมเดียกันสีเดียวกันคล้ายวงบอยแบนแต่ไม่มีใครร้องเต้นเก่งสักคน เสียงก็เพี้ยน ท่าเต้นก็ลืม ถูกจดจำในนามวงที่ไม่ควรเอามาแสดงมากที่สุดแห่งปีเพราะเคยแสดงงานโรงเรียนแล้วเพื่อนไม่ดู ก็เลยหันมาเอาดีด้านเล่นเกมส์แทน?