All Chapters of วุ่นนักรักของเรยา: Chapter 1 - Chapter 10

“ยังไม่กลับมาอีกเหรอหิวไก่ทอดจัง” เสียงกระโชกใส่ในเกมส์เปลี่ยนเป็นอ่อนลงเมื่อบ่นถึงของกินปัง ปัง ปัง ปัง“แวะหาชู้หรือเปล่าน้า~” เสียงเดิมยังคงเอ่ยเลื่อนลอยราวกับอยู่คนเดียวแต่เงาทมึฬข้างกายหันขวับจนปลายผมซอยสั้นสะบัดตามลำคอตู้ม!! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆเสียงระเบิดดัองสนั่นหน้าจอฉายแสงแดงเพลิงปรากฎให้เห็นใบหน้าด้านข้างที่ยิ้มสยองเยือกเย็นใ ห้เพื่อนร่วมทีมที่มองตัวละครแหลกสลายกลายเป็นปุ๋ย ทั้งที่หน้าจอบ่งบอกว่าอยู่สีเดียวกัน คนหนึ่งนั่งจ้องจอเขม็ง อีกคนนอนกลิ้งเกลือกกดจอยเกมส์มือเดียวเพียงแค่เอ่ยถึงใครบางคนปลายกระบอกปืนที่หันไปด้านหน้าก็หันกลับมาหาเพื่อนข้างๆปังๆๆๆๆโดนยิงจนพรุน ตัวละครในเกมส์ดับสนิทเอน็จอนาจ ชนิดที่ทีมตรงข้ามยังงงว่ามึงเมากาวอะไรถึงยิงกันเองทีมเดียวกันและ…บอมเพื่อนร่วมทีมจนตายตู้มมม!!แถมยังอัดระเบิดใส่ร่างที่แน่นิ่งพลังชีวิตริบหรี่จนตาย..ตายจริงๆ ไม่ติงนังปากบางๆ อ้าค้างตาถลนจอยเกมส์ในมือหล่นตุ้บจู่ๆ ก็หมดแรง “อีเหี้ย! ยิงกูทำไมกูทีมเดียวกับมึงนะเว้ยไอ้เรย์!!”วัยรุ่นหัวร้อนคนที่หนึ่งคว้าคอเสื้อเพื่อนเขย่าตะโกนใส่หน้าน้ำลายแตกซ่านกระเซ็น แต่ไอ้ตัวดีไม่ลอยหน้าลอยตาก

“อายุสามสิบ สูง190 หนัก 80 นิสัยดุ ดุร้าย และดุเหมือนหมาล็อตไวเรอร์ เป็นหน่วยปราบปรามสายลุยไม่สนิทสนมกับใคร ไม่มีเพื่อนสนิท ตั้งใจทำงาน เป็นเจ้าหน้าที่ดีเด่นในสังกัดเดียวกับสารวัตรคีรติ เป็นลูกบุญธรรมของอดีตทูตสวีเดน ตอนนี้พ่อแม่บุญธรรมอยู่สวีเดน งานอดิเรก…รับจ้างหาของ” เสียงห้วนแหบเหมือนเป็ดที่บางคนแซวว่าเซ็กซี่แทรกกลางวงสนทนาออกมาจากหูฟังหน้าจอที่ใช้รูปดิสเป็นรูปปีรามิดตามชื่อแส้เจ้าตัว พูดรัวเร็วเหมือนแรปเปอร์พร้อมกับไล่ยิงกับเรยาในเกมส์ต่อสู้แย่งชิงเงิน ทั้งที่อยู่ทีมตรงข้ามแต่เพื่อนสนิทคนเก่งกลับหาข้อมูลลับเฉพาะได้ไปพร้อมกัน เรยากับเพื่อนอีกสองคนเกาหัวแกร่กๆ บ้างก็แคะหูบ้างก็ลูบผม พราะฟังแทบไม่ทัน ปีรามิด เพื่อนเรียกมิดจี้ ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มแต่เถื่อนที่สุดในกลุ่ม ฟังชั่นหลักพูดจาห้าวห้วนชวนตีกับคนในเกมส์ตลอด มีเสียงตะโกนแหบเป็ดเป็นพร้อพเสริมยามอารมณ์พุ่งสูงด่าหมดไม่สนพ่อใคร ฟังชั่นรองเป็นมนุษย์ขี้วีนเป็นคลังข้อมูลเคลื่อนที่ จะช่วยเหลือแค่เพื่อนกลุ่มตัวเองแต่ต้องเอาของมาแลกหรือชมว่าหล่อที่สุดในกลุ่ม เป็นคนสมาธิสั้นเก่งแต่..แค่ช่วงสั้นๆ พูดออกมาเหมือนคอมพิวเตอร์เคลื่อนท

แกร่กก…เสียงไขกุญแจดังขึ้นประตูถูกเปิดออกสองร่างทมึนที่อยู่ในห้องสลัวยกมือขึ้นบังดวงตาเมื่อแสงสว่างจ้าสาดส่องทิ่มแทงจอประสาทตาอย่างร้ายกาจ แป่ะ แป่ะ แป่ะ นิ้วยาวของเจ้าบ้านเดินไล่เปิดไฟสามสี่ดวงที่เจ้าตัวโตปิดหมดมีเพียงแสงจากหน้าจอทีวีที่ไม่สว่างนัก “กลับมาแล้ว” นายตำรวจร่างสูงเพรียวสวมครื่องแบบแนบเนื้อรัดเข็มคัดแน่นจนเอวบางเฉียบคอดเล็กยกขายาวก้าวเดินราวกับมีแสงสปอร์ตไลต์อยู่บนหัว ใบหน้าคนเลิกงานดูดีมีออร่าสว่างกระจ่างใสเหมือนมีโรงงานไวท์เทนนิ่งเป็นของตัวเองแขนนขาเรียยานิ้วมือนิ้วเท้าสะอาดสะอ้านบอกใครใครจะเชื่อว่าเป็นตำรวจมือปราบอายุสามสิบแล้ว สันหลังยาวของเรย์เด้งผึงจากพื้นขึ้นมาถลาเข้าไปซบอกอุ่นหอมหวล แม้แต่กลิ่นกายคนออกไปทำงานยังหอมกว่ากลิ่นคนอยู่บ้านไม่ทำอะไรด้วยซ้ำ คนกวนๆ ที่ไล่กระทืบไข่เพื่อนเมื่อครู่แปลงกายเป็นหมาปอมปอมตัวเล็กตัวน้อยมุดหน้าดมซอกคอเจ้าของครางหงุงหงิงจนคนมองอย่างโรมหรี่ตาเป็นเส้นตรงเบะปากลงจนสุด “ตอแหล” แวซายยิ้มกว้างแต่แววตาบ่งบอกตามที่สบถด้วยเสียงหวาน “ที่รัก ไก่ทอดเค้าอ่ะ” หน้าโหดๆ หล่อร้ายเจ้าเล่ห์ก่อนหน้ากลายร่างพัวพันเลื้อยยุบยับบนร่างสมส่วนที

ความดีของสารวัตรหนุ่มกลับทำให้คนนิสัยแย่ๆ หลงใหลในความสุภาพอ่อนโยนใจดี โดยเฉพาะตอนอยู่ด้วยกันเรยามองร่างสูงสง่าทุกย่างก้าวแม้อยู่ในที่ส่วนตัวใบหน้าวางตรงไม่วอกแวกแผ่นหลังตั้งตรงไหล่ผายยึดตึงทุกการเคลื่อนไหว แม้แต่ท่อนขากำยำเรียวยาวราวกับนายแบบที่อยู่ภายใต้กางเกงรีดเรียบสีกากีพอดีตัวนั้นก็เป็นสิ่งที่เรยาชื่นชอบมาก …ลำคอขาวยาวแต่งแต้มด้วยเส้นเลือดปูดโปนสีเขียวจางๆ กับลูกกระเดือกแหลมคม คนที่คนอย่างเรยาไม่เคยคิดว่าจะเจอในชีวิต ทุกอย่างของนายตำรวจตราตรึงในความรู้สึกตั้งแต่แรกเจอมาจนถึงปัจจุบันใบหน้ากับน้ำเสียงของสารวัตรคีรติทำเรย์หัวเราะอารมณ์ดีได้เสมอ คีรตติมองสร้อยแบบโซ่สีเงินที่มีจี้เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษตัว R ที่คอของเรย์แล้วยิ้มกับมัน“งานที่ให้ทำเสร็จหรือยัง”“ทำให้แล้วจะได้อะไรอ้ะ” เรยาเอียงคอถามท่าทางยียวนเพราะสารวัตรชอบใช้ทำงานที่ไม่ถนัดอย่างเรื่องระบบสมองกล ที่ทันสมัยมากๆ“ไก่ทอดไง” สารวัตรคีรติตอบยิ้มๆ“เค้าสั่งกินเองก็ได้ปะ” เรยาย่นจมูกแสร้งเบือนหน้า“ถ้าสั่งเองได้แล้วจะฝากซื้อทำไม”“อยากถูกใส่ใจอ้ะหมาที่ไหนก็เป็นกัน”“ชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับหมาอยู่เรื่อย” เรยามองเรียวป

สถานีตำรวจxyz“สารวัตรคีติครับช่วงนี้ดูดีจังไปทำอะไรมา” เสียงท้วงด้านหลังดังขึ้นไกล้ใบหูขาว ด้านหลังคือเจ้าหน้าที่ตัวโตมีหนวดนิดๆ คมเข้มขึงขังร่างหนาใหญ่กว่าใครในส.น.นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกทักด้วยท่าทางหยอกเอินสายตาที่มองมาสื่อความหมายมากกว่าคนทั่วไปชนิดที่มองจากดาวอังคารยังรู้ว่า..จะจีบ“เปล่าครับไม่ได้ทำอะไร” สารวัตรหนุ่มยิ้มให้น้อยๆ ตามมารยาท“จริงไหมครับที่มีข่าวลือว่าสารวัตรมีเชื้อ”คำทักท้วงแปลกๆ ทำนิ้วที่ถือกาแฟจรดริมฝีปากชะงักเล็กน้อยพลางถามกลับทันควัน“…ครับ? เชื้ออะไร”“เชื้อเจ้าเหรอครับผู้กอง” นายดาบตัวผอมโพล่งขึ้นตาโตตกใจไม่ทันได้เหลือบมองหน้านิ่งที่รอยยิ้มอบอุ่นหายไปเสียสนิท“เปล่าเชื้อสายเทวดานางฟ้าไง ยิ้มทีใจละลาย เกิดมาไม่เคยเห็นตำรวจมือปราบคนไหนที่สง่างามมีมารยาทสุภาพยิ้มสวยเท่านี้มาก่อนเลยนะว่าไหมจ่า”“จริงครับ”นายตำรวจตัวใหญ่กับลูกหาบตัวผอมยืนตบมุขกันต่อหน้าสารวัตรคีรติขวัญใจนายตำรวจประจำสถานีxyz ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มให้น้อยๆ พลางยกกาแฟขึ้นจิบ ไม่กี่นาทีต่อมาก็มีอีกคนเข้ามาในห้องชงกาแฟ“ว่างกันมากหรือไง”“ผู้หมวดอุดม!”ถ้าสารวัตรคีรติคือขวัญใจของนายตำรวจคนที่เป็นขี