ตอนที่ 9 ไม่ห่าง

“เสี่ยอย่าไล่พี่ไรยาออกเลยนะคะ” เหมือนจันทร์รู้สึกตัวในตอนสาย ประตูห้องนอนที่ปิดไม่สนิททำให้ได้ยินบทสนทนาพูดคุยของสิโรจน์และไรยา

พอดีกับสิโรจน์เข้ามา เธอจึงรีบลุกแล้วบอกเสียงอ่อน

สิโรจน์ทำเหมือนไม่ได้ยิน วางชามข้าวต้มไว้โต๊ะหัวเตียง ทิ้งตัวนั่งข้างเตียงคนถูกรังแกตลอดทั้งเช้าจนหลับไปเพิ่งตื่นตอนบ่าย

“ลุกมากินข้าว หิวแล้วล่ะสิ”

เหมือนจันทร์ถูกประคองด้วยฝีมือของสิโรจน์พิงกับหัวเตียง มือบางสั่นและรู้สึกหิวจนไส้จะขาด แต่ถึงอย่างนั้น ก็อยากคุยกับสิโรจน์เรื่องไรยาก่อน

มือเล็กเอื้อมจับมือหนา ออดอ้อนทางสายตาอย่างสุดความสามารถ

“เสี่ยขา อย่าไล่พี่ไรยาออกเลยนะคะ เรื่องทั้งหมดเพราะจันทร์ดื้อเอง จันทร์ผิดคนเดียวค่ะ เสี่ยอย่าไล่พี่ไรยาออกเลยนะคะ จันทร์ขอร้อง”

สิโรจน์สบตาด้วยใบหน้านิ่ง ทำให้คนขอร้องรู้สึกประหม่า หายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย

“ไม่ไล่ออกก็ได้ ถ้าจันทร์ลาออกจากร้านอาหารที่ทำอยู่”

คำเสนอของสิโรจน์ทำให้เหมือนจันทร์หายใจแทบไม่ออก เหมือนถูกแย่งอากาศไปและกำลังตายลงอย่างทรมานช้าๆ

ลาออก ก็เท่ากับตัดแขนตัดขาช่องทางการทำเงิน ไม่มีงาน ไม่มีเงิน แล้วชีวิตต่อจากนี้จะทำยังไง

“ว่ายังไงจันทร์ แค่นี้ต้องค