บทที่ 19

ภายในตำหนักอิงอู่

ฮ่องเต้กำลังทอดพระเนตรรายงานการพ่ายศึกด้วยสีพระพักตร์เคร่งเครียด

ทหารแนวหน้าหนึ่งแสนนายถูกตีจนร่นถอยมาอยู่ในกรอบแนวรบไม่ถึงสามสิบลี้ หากยังฝืนรบต่อไป จะต้องถูกฝ่ายตรงข้ามปิดล้อมทำการกวาดล้างจนหมดสิ้นแน่

“ครั้งนี้แคว้นจ้าวอยากบีบให้เราตายตกกันไปข้างหนึ่ง น่าเสียดายแม่ทัพใหญ่กำลังระดมทหารในท้องถิ่น ต้องใช้เวลาอีกสักระยะกว่าจะสามารถส่งกำลังไปที่แนวหน้า!”

ฮ่องเต้วางรายงานการศึกลง แล้วทอดพระเนตรออกไปยังเบื้องนอกตำหนัก ในพระทัยพลันปรากฏภาพเงาร่างสูงใหญ่ของบุรุษผู้หนึ่งขึ้นมา

แค่ฉู่หนิงไปตายในสนามรบแนวหน้า จะต้องสามารถปลุกความฮึกเหิมของทหารแนวหน้า ช่วยซื้อเวลาให้แม่ทัพใหญ่ได้แน่นอน

เมื่อนึกถึงฉู่หนิง มีความลังเลปนเจ็บปวดแลบเข้ามาในพระทัยฮ่องเต้

อย่างไรก็เป็นบุตรชายของตนเอง สิบกว่าปีมานี้ไม่ได้เลี้ยงดูก็ช่างเถิด ปัจจุบันยังจะให้เขาไปตายที่แนวหน้าอีก

พยัคฆ์ร้ายยังไม่กินลูกตัวเองเลย!

แต่เรา กลับจะส่งฉู่หนิงไปตายด้วยมือของตนเอง

ขณะที่กำลังจมอยู่ในความคิด เสียงของฉู่หนิงดังขึ้นที่ข้างพระกรรณฮ่องเต้ “เสด็จพ่อ กระหม่อมมาถอนหมั้นพ่ะย่ะค่ะ!”

ฮ่องเต้พลันตะลึงัน

ถอนหมั้น?