บทที่ 224  

เพื่อให้ฉู่หนิงยอมตกลง มีแต่ต้องกัดฟันยื่นผลประโยชน์ให้ มิเช่นนั้นด้วยนิสัยของฉู่หนิงแล้วไม่มีทางยอมรับตกปากรับคำให้ข้ารับผิดชอบเรื่องนี้แน่ ๆ

เรื่องนี้เกี่ยวพันกันอย่างใหญ่หลวง จ่ายราคาออกไปบ้างก็เป็นเรื่องสมควร!

ยิ่งไปกว่านั้นเสบียงทหารและหญ้าม้าหนึ่งแสนหาบก็มิใช่หนักหนาอะไรสำหรับตนเอง อีกอย่างเสบียงทหารและหญ้าม้าหนึ่งแสนหาบนี้ก็มิได้มอบให้ฉู่หนิงคนเดียว แต่ส่งไปเพื่อสนับสนุนแนวหน้าต่างหาก

ต่อให้ข่าวจะแพร่ออกไป ข้าเองก็ได้ชื่อเสียงด้านดีเพิ่มขึ้น

ฉู่หนิงรักเงินถึงเพียงนี้ จะต้องตอบรับแน่

จริงดังคาด ฉู่หนิงนัยน์ตาพลันสะท้อนประกายสว่างวาบ ฉายแววยินดีออกมา “ท่านพี่รัชทายาทพูดจริงหรือ?”

รัชทายาทเหยียดยิ้มในใจ สมแล้วที่เป็นคนที่ไม่เคยเห็นโลกกว่า แค่เจียดผลประโยชน์เท่าหัวแมลงวันให้ไปนิดหน่อยก็ตื่นเต้นดีใจไม่สิ้นสุดเสียแล้ว

“คำพูดของข้ามีหนึ่งไม่มีสองมาตลอด หากน้องสิบแปดไม่วางใจ ข้าจะให้คนไปนำเสบียงทหารและหญ้ามาเดี๋ยวนี้!”

รัชทายาทโบกมือหนึ่งที “ทหาร ถ่ายทอดคำสั่งของข้า แจ้งให้พระชายารัชทายาท…”

“ช้าก่อน!”

ฉู่หนิงไม่รอให้รัชทายาททันพูดจบประโยคก็ชิงตัดบทขึ้นก่อน “ท่านพี่รั