LOGINShare
บทที่ 507
Latest chapter
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 580
แต่ฉู่หนิงกลับไม่เปิดโอกาสให้เขาตอบสนอง ก้าวเข้าไปยื่นมือหมายจะบีบคางเขาทว่าเพียงฉู่หนิงเข้าใกล้ อู่หมิงก็รู้สึกถึงกลิ่นหอมประหลาดปนกับกลิ่นอายบุรุษถาโถมเข้ามา ทำให้เขาขมวดคิ้วแน่น ถอยร่นไปสองก้าวทันทีอู่หมิงใช้มือขวาปัดมือฉู่หนิง กล่าวเสียงเย็นว่า “ฐานะของข้า เจ้าอย่าได้คาดเดา เจ้าหาได้รู้จักราชสำนักต้าโจว ไหนเลยจะทราบฐานะของข้าได้เล่า?”“ส่วนที่เจ้าว่าอู่ซือกลัวข้า นั่นมันไร้สาระสิ้นดี ข้าในฐานะรองแม่ทัพ ย่อมมีสิทธิ์บัญชาทัพเป็นธรรมดา”“แม้เขาจะเป็นแม่ทัพใหญ่ แต่เมื่อข้าจะรบกับเจ้าด้วยกำลังเท่าเทียมกัน เช่นนี้เป็นผลดีแก่ต้าโจว เขาย่อมไม่อาจปฏิเสธ!”คำแก้ตัวที่ฝืนเกินไป ทำให้ฉู่หนิงเกือบหลุดหัวเราะไม่แก้ตัวยังพอได้ แต่พอแก้ตัวเช่นนี้ ยิ่งทำให้ฉู่หนิงมั่นใจว่าฐานะของเขาไม่ธรรมดา“ในเมื่อเจ้าไม่ยอมบอก เช่นนั้นข้าจะค้นด้วยมือตนเอง!”ฉู่หนิงฉีกยิ้มมุมปาก เอื้อมมือหมายจะค้นทั่วกายอู่หมิงในฐานะรองแม่ทัพ ย่อมต้องมีป้ายคำสั่งประจำกายแทนฐานะ ขอแค่หาป้ายคำสั่งประจำกายเจอ ก็จะได้รู้ว่าเขาเป็นใครในตระกูลอู่แต่พออู่หมิงเห็นฉู่หนิงเอื้อมมือ สีหน้าก็เปลี่ยน ส่งเสียงฟึดฟัดทันควัน “เจ้า
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 579
ลมราตรีพัดพลิ้ว แสงจันทร์ทอประกายตกกระทบบนหิมะขาวทั่วพื้นในเรือนหลังที่ว่าการโครม!ชามและตะเกียบในถาดถูกขว้างออกมา อาหารหกเกลื่อนพื้น ชามก็ถูกขว้างจนแตกละเอียด เศษกระจายเต็มเรือน“ไสหัวไป ไสหัวออกไปให้หมด!”เสียงอู่หมิงดังออกมาจากในเรือน ตะโกนด้วยโทสะว่า “หากมิได้รับอนุญาตจากข้า ไม่ว่าผู้ใดก็ห้ามเข้ามา!”ในฐานะเชลย อู่หมิงไหนเลยจะมีกะจิตกะใจกินอาหารค่ำผู้ที่ถูกสั่งมาให้ดูแลเขาไม่กล้าเอ่ยคำ ได้แต่ก้มหน้ากวาดเก็บอาหารที่หกเกลื่อนพื้นเรือนเงียบ ๆขณะนั้นเอง เสียงฝีเท้าดังมาจากนอกเรือนแล้วเสียงฉู่หนิงก็ดังตามมา “ทำไม อู่หมิงไม่ยอมกินหรือ?”สาวใช้ที่ยกสำรับรีบทรุดกายลงคุกเข่า “ท่านอ๋องโปรดอภัย บ่าวไร้หนทางจะเกลี้ยกล่อม อาหารเพิ่งยกเข้าไปก็ถูกเขาขว้างออกมาแล้วเพคะ”ฉู่หนิงที่กินดื่มจนอิ่มหนำสำราญแล้วไม่ได้แปลกใจกับเรื่องนี้ โบกมือเอ่ยยิ้ม ๆ “เรื่องนี้เจ้าไม่ผิด ถอยไปเถิด ข้าจะไปพบเขาเอง”สาวใช้รู้สึกราวยกภูเขาออกจากอก รีบค้อมกายถอยออกไปฉู่หนิงไม่ได้เอ่ยทักอู่หมิง ผลักประตูเข้าไปโดยตรงอู่หมิงที่หงุดหงิดอยู่ในเรือนยังไม่ทันมองชัดว่าใครมา ก็ตวาดเสียงเกรี้ยวว่า “ข้าบอกแล้วมิใ
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 578
ฉู่หนิงมีท่าทางราวกับว่าหากเจ้ากล่าววาจาเหลวไหลอีกหนึ่งคำ ศีรษะอู่หมิงจะหลุดออกจากบ่า!อู่ซือหน้าเปลี่ยนสีกะทันหัน จ้องฉู่หนิงอย่างดุดัน “นับว่าเจ้าร้ายกาจ ทหาร ถอนทัพ!”ยามนี้การบุกโจมตีย่อมไม่สมควร อีกทั้งไม่อาจตีเมืองตุนหวงให้แตกได้ในเวลาอันสั้น ประกอบกับอู่หมิงยังอยู่ในมือฉู่หนิง อู่ซือไม่กล้าเคลื่อนไหวบุ่มบ่ามจะรบก็ไม่อาจตีแตกได้ในเวลาอันสั้น รองแม่ทัพก็ยังอยู่ในมือเขา นอกจากถอนทัพแล้ว ยังทำสิ่งใดได้อีกเล่าบนกำแพงเมือง หร่านหมิงเห็นกองทัพต้าโจวถอยกลับ หัวเราะก้องว่า “พวกขี้ขลาด!”ฉู่หนิงส่ายศีรษะ ส่งดาบข้างกายคืนแก่ทหาร เอ่ยอย่างสงบ “พาอู่หมิงลงไป ดูแลให้ดี อย่าได้ประมาท คนผู้นี้ข้าจะเก็บไว้ใช้ประโยชน์ใหญ่”“ขอรับ!” ทันใดมีคนพาอู่หมิงลงไปต่อมา ฉู่หนิงสั่งให้หร่านหมิงเฝ้ารักษากำแพงเมือง ป้องกันอู่ซือย้อนกลับมา แล้วจึงนำเหล่าขุนนางกลับเข้าสู่ในตัวเมืองคณะคนกลับถึงที่ว่าการ ฉู่หนิงนั่งอยู่บนที่ประธาน ขุนนางทั้งหลายยืนอยู่สองข้างโถง ล้วนยกมือคารวะว่า“ขอแสดงความยินดีต่อฉู่อ๋อง ชนะศึกแรก!”ฉู่หนิงหัวเราะลั่น “ไม่ต้องมากพิธี วันนี้เป็นเพียงการเริ่มต้น ของจริงรออยู่ข้างหน้า
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 577
“เรียนฉู่อ๋อง กองทัพศัตรูได้เคลื่อนพลใหญ่ หวังจะมาช่วยคนที่ถูกล้อมอยู่!”ทหารนายหนึ่งรีบมาข้างกายฉู่หนิงแล้วรายงานฉู่หนิงยืนอยู่บนกำแพง ย่อมเห็นอาชาศึกหมื่นตัวพุ่งทะยาน พร้อมฝุ่นตลบพวยพุ่งมาแต่ไกล“ดูท่าอู่ซือเป็นห่วงความปลอดภัยของอู่หมิงมาก แต่ยิ่งเขาเป็นเช่นนี้ ยิ่งแสดงว่าอู่หมิงสำคัญต่อเขามาก!”ฉู่หนิงหรี่ตา แสยะยิ้มเย็น “ในเมื่อเขาไม่สนใจคำสัญญา กล้ายกพลมาเอง เช่นนั้นก็อย่าได้โทษข้า!”“ส่งคำสั่งลงไป ตีระฆังเรียกถอยทัพ กองกำลังหน้าไม้กลรอจนกว่ากองกำลังดาบยาวจะถอยเข้ามาแล้วจงปล่อยศร สังหารศัตรูนอกเมืองให้สิ้น!”ทั้งสองฝ่ายอยู่ไม่ห่างกำแพงนัก ยิ่งเวลานี้อาชาศึกหนึ่งพันแห่งกองทัพต้าโจวก็เหลือไม่มากแล้ว ฉู่หนิงย่อมไม่ปล่อยให้กองกำลังดาบยาวเสี่ยงอยู่นอกเมืองต่อรับกองกำลังดาบยาวเข้าเมืองมาก่อน แล้วค่อยยิงธนูฆ่าทัพอาชาต้าโจวก็ได้อู่ซือคิดจะยกทัพมาช่วยหรือ?เช่นนั้นก่อนเจ้าจะมาถึง ข้าจะฆ่าทัพอาชาที่เหลือนี้ให้สิ้น!เคร้ง ๆ ๆ ๆ ๆจากนั้นเสียงระฆังเรียกถอยทัพดังขึ้น กองกำลังดาบยาวก็หันกลับทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยแม้หร่านหมิงยังอยากฆ่าทัพอาชาที่เหลือ แต่คำสั่งกองทัพยากจะฝ่าฝื
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 576
เผชิญหน้ากับทัพอาชาต้าโจวที่กำลังจู่โจม หร่านหมิงฉีกยิ้ม กู่ร้องว่า“ปกติแม่ทัพกวนอวิ๋นสอนพวกเจ้าเช่นไร บัดนี้พวกเจ้าก็จงฆ่าศัตรูเช่นนั้น!”“ข้าไม่สนใจขั้นตอน สนใจแค่ผลลัพธ์ นอกจากไอ้หน้าอ่อนที่เป็นผู้นำทัพคนนั้น คนที่เหลืออย่าได้ปล่อยให้รอด!”สิ้นคำ หร่านหมิงมิได้ไปควบคุมกองกำลังดาบยาว หากแต่ห้อทะยานม้าศึกบุกเดี่ยวเข้าหากองทัพต้าโจวทัพอาชากึกก้องบุกมา หร่านหมิงระเบิดพลังทั่วกาย หมุนหอกยาวในมือ กวาดพลทัพอาชาสิบกว่านายเบื้องหน้าให้ปลิวกระเด็นไป“ฮ่า ๆ ๆ ๆ สะใจนัก สะใจจริง ๆ!”หร่านหมิงกู่ร้องเสียงดัง ห้อตะบึงอาชาพุ่งตรงเข้าใส่อู่หมิงครานี้ทัพอาชาต้าโจวได้บุกถึงแนวหน้ากองกำลังดาบยาวแล้วเผชิญหน้าการจู่โจมของทัพอาชา กองกำลังดาบยาวหาได้ถอย แต่กลับรุกเข้า ยกดาบยาวเก้าฉื่อในมือขึ้น ฟาดฟันลงไปอย่างพร้อมเพรียงดาบยาวที่รวมความยาวของตัวดาบและแขน ระยะโจมตีไกลยิ่งนัก ทัพอาชายังมิทันโจมตี ก็ถูกดาบยาวฟันขาดทั้งคนทั้งม้า“อ๊า!”“โอ๊ย”เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นเป็นระยะ จากนั้นแนวหน้าของทัพอาชาต้าโจวค่อย ๆ ล้มตายเกลื่อนทัพอาชาด้านหลังถูกม้าศึกเบื้องหน้าขวางกั้น มิกล้าบุกทะลวงไป พลันสับสนอ
ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา บทที่ 575
“เป็นอย่างไร ฉู่อ๋องกล้ายกพลหนึ่งพันออกเมืองมาต่อสู้หรือไม่?”ใต้กำแพงเมืองตุนหวงอู่หมิงจ้องฉู่หนิงด้วยสีหน้าเย็นชา ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเล็ดลอดการควบคุมของเขาไปได้ในเมื่อฉู่หนิงกลัวกำลังพลมากโจมตีกำลังพลน้อย เขาก็ออกคำสั่งให้กองทัพถอยไปสิบลี้เสียขอแค่ฉู่หนิงกล้านำทัพออกเมือง เขาก็มั่นใจว่าสามารถสังหารกองทัพฉู่ให้สิ้นซากได้ครั้งนี้ กำลังพลหนึ่งพันที่เหลือไว้ คือยอดฝีมือในหมู่ยอดฝีมือ หากกำลังพลทัดเทียมกัน ย่อมกวาดล้างกองทัพฉู่พันนายได้เป็นแน่บนกำแพงเมืองฉู่หนิงทำหน้าสงสัย จ้องไปยังอู่หมิงช่างน่าประหลาดยิ่ง ผู้นี้เป็นเพียงรองแม่ทัพ กลับมีอำนาจมากขนาดนี้ แม้แต่แม่ทัพผู้เป็นหลานชายของฮ่องเต้หญิงยังต้องเชื่อฟังเขาดูท่าในต้าโจว คนผู้นี้คงเป็นบุคคลที่เก่งกาจแต่แบบนี้ก็ดี หากจับเป็นคนผู้นี้ได้ ย่อมมีแต้มต่อในการเจรจาในขั้นถัดไปฉู่หนิงกลอกตา แล้วหัวเราะก้อง “ไยจะไม่กล้า? หากกำลังเท่าเทียมกัน กองทัพต้าฉู่ของข้าใต้หล้าไร้เทียมทาน!”ถ้อยคำโอหังเช่นนี้ ทำให้กองทัพฉู่เบื้องหลังฮึกเหิม โบกอาวุธร้องพร้อมเพรียง “ฉู่อ๋องเกรียงไกร!”นอกเมือง อู่หมิงแสยะยิ้มหนึ่งครา “ใต้หล้าไร้เทียม
You may also like
ข้ามภพไป-กลับ แบบฉบับของชิงชิง
ไป๋เหลียนฮวา395 viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา1.1K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล941 viewsขอโอกาสรักอีกครั้ง
LiHong678 viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา318 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง172.6K viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง210.0K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา799 views
