ตอนที่ 9 เจ้าต้องรอด

“เบต้า” ดิสมัสเรียกเบต้าออกมา นางบินไปเกาะตัวของโลกิและรักษาให้

“ต้องใช้เวลาหน่อย ที่เขาโดนเนี่ยหนักมากเลย” ยังไม่ทันไรก็เกิดฟ้าผ่าขึ้นมา ธอร์ และลูก ๆ ทั้งสี่ หาพวกเขาเจอแล้ว แต่ที่ทำให้ดิสมัสตะลึงคือดิดีเย่ร์ กับ ดาเมี่ยงตามมาด้วย !

            ดิสมัสจับดาบตั้งท่าเตรียพร้อม เฮลเองก็เช่นกัน ที่มือของนางมีควันสีดำออกมา 

            “นึกแล้วเชียวว่านางนี่ต้องหลอกพวกเรามาตลอด ว่าเป็นพวกขี้โรคใกล้ตาย ที่แท้ก็กดพลังตัวเองเอาไว้สินะ” ดิดิเย่ร์พูด เขาสร้างโกเล็ม จากดิน และทหารโครงกระดูกรอไว้แล้ว ดาเมี่ยงหันไปหาธอร์

            “ให้พวกเราจัดการเองขอรับ”

            “ก็เอาสิ” ธอร์พูด เขาหันไปสั่งให้เพาเดอร์ตัดต้นไม้ ต้นหนึ่ง เพื่อมาทำเป็นที่นั่ง ชมการต่อสู้

            “ท่านพี่ทั้งสอง ทำไมท่านเข้าร่วมกับพวกมัน มันฆ่าท่านพ่อและยังยึดบ้านเมืองเรา” ดิสมัสพูดเพื่อหวังเรียกสติพี่ชายทั้งสอง

            “หุบปากไปเลย ไอ้ตัวประหลาด แกนั่นล่ะทำให้ท่านพ่อกลายเป็นไอ้โง่ เสียสติไปแล้วด้วย เป็นแบบนั้นก็สู้ตายอย่างมีเกียรติยังจะดีซะกว่า แล้วแกน่ะ ไม่ต้องมาเรียกข้าว่าพี่เลย แกมันความอัปยศที่ข้าจะต้องลบออกไปจากตระกูลข้า !” ดิดิเย่ร์พูดและสั่งให้โจมตี เฮลก็เสกโกเล็มของตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน

            ดาเมียงเข้าต่อสู้กับดิสมัสทั้งสองประชัดเพลงดาบกัน เนื้องจากมาจากสำนักเดียวกันทำให้ จับทางเพลงดาบของกันและกันได้ไม่ยากนัก ระหว่างต่อสู้ดิสมัสเกิดนีกถึงอดีตขึ้นมาในช่วงวัยเด็กนั้น แม้พี่ชายทั้งสองจะไม่ได้ชอบเขาเท่าไหร่แต่ก็มีความทรงจำร่วมกันอยู่หลายเรื่อง หนึ่งในนั้นคือเวลาพี่ชายทั้งสองจะหนีเที่ยวมักให้เขาเป็นต้นทางเสมอ แต่ไม่เคยยอมให้ไปด้วย วันหนึ่งเขาแอบตามไป พบว่าพี่ชายทั้งสองไปตกปลาที่แม่น้ำใหญ่ และยังไปล่าสัตว์มากินด้วยกันด้วย ดิสมัสที่ยังเด็กในตอนนั้นเลยจะไปสนุกด้วยแต่แล้ว ก็มีโทรล[1]ตัวหนึ่งบุกมา พอดี และมันกำลังเล่นงานดิสมัส สองแฝดเห็นเข้าพอดีเลยเข้าไปช่วย จริง ๆ สองแฝดช่วยเพราะกลัวโดนลงโทษหากดิสมัสเป็นอะไรไป แต่ก็เป็นการช่วยชีวิตเขาอยู่ดี แถมตอนนั้นฝาแฝดยังไม่เก่งด้วย เลยทำให้เจ็บหนัก แถมโดยลงโทษด้วย

            “คิดอะไรอยู่วะ” เสียงของดาเมียงเรียกสติให้กับดิสมัส เขาถูกแทงเข้าทีไหล่ เป็นแผลลึก และยังไม่ทันไรก็ถูกกระหน่ำฟันชุดใหญ่ ดิสมัสเอาดาบรับได้ แต่ก็โดนฟันไปหลายแผลเลือดไหลอาบ  เขายังลุกขึ้นมาได้ เบต้ารีบรักษาให้เขา

“ระวังหน่อยสิ อาการหนักกว่าข้าก็ไม่ไหว เมื่อกี้ตอนรักษา โอยไม่รู้จะเรียกอะไรข้าก็หมดพลังไปแยอะเลยนะ ”ดิสมัสไม่ได้สนใจฟังเลยเขาต่อสู้ต่อไป

            เฮลนั้นต้องดวลกับเวทย์มนตร์กับอีกฝ่าย เนื่องจากเฮลกดพลังของตัวเองไว้นานเกินไปทำให้ พลังไม่เสถียร เธอโจมตีลำบาก ดิดีเย่ร์อ่านทางออกแล้ว เขายิ้มเยาะ

            “ไม่คิดเลยนะจะมีคนโง่กักพลังตัวเอาไว้นานเกินไปแบบนี้” ดิดีเย่ร์เสกมือโครงกระดูกออกมาจำนวนมาก

            “มือแห่งความตาย !” มือทั้งหมดพุ่งไป เฮลเสกกะโหลกเพลิงไปแต่ว่าต้านไม่ได้ เธอสร้างกำแพงมนตร์ขึ้นมาแต่ว่ากำแพงทนพลังเวทย์มนตร์ของดิดิเย่ร์ไม่ได้ ทำให้เฮลโดนพลังเข้าไปถึงกับบาดเจ็บหนัก

            “อย่างแกตายเร็ว ๆ  มันสบายไป เพราะข้าเชื่อเหลือเกินว่าที่แม่ข้าตายนี่ เพราะพวกแกนี่ล่ะ !” ดิดิเย่ร์เสกก้อนเนื้อสีเขียวออกมา มันปากและฟันติดอยู่เต็มไปหมด

            “ตายซะ วิญญาณกัดกิน”

ก้อนสีเขียวพุ่งไปทันที แต่ว่าโลกิกระโดดมารับเอาไว้ก่อน ก้อนสีเขียวซึมเข้าไปในร่าง เขาถึงกับล้มลงไปและร้องอย่างเจ็บปวด เสียงร้องของโลกิทำให้ดิสมัสต้องหันมาดู เป็นหายนะของเขาแล้ว เขาโดนฟันซ้ำอีกครั้งคราวนี้ทำให้บาดเจ็บหนักล้มลงไปทันที เบต้าพยายามรักษาแต่พลังของนางไม่พอจึงทำได้เหมือนกับการปฐมพยาบาลเท่านั้น

            “ท่านพ่อ” เฮลร้องเรียกโลกิ โลกิพูดกับเฮลว่า

            “ยังไงพวกเจ้าต้องรอดนะ” หลังจากพูดจบโลกิก็ตายไปตรงหน้าของลูกทั้งสองคน เฮลมองไปที่ดิสมัสนางร่ายมนตร์เกิดประตูมิติขึ้นมา ตรงหน้าของดิสมัส

            “เข้าไป” เฮลร้องสั่ง

            “แล้วท่านล่ะ” ดิสมัสถามเข้าไม่อยากทิ้งเฮลไว้

            “เข้าไปซะ” เฮลเสกโกเล็มขึ้นมาชนร่างของดิสมัสกระเด็นเข้าไป ประตูมิติปิดทันที สิ่งสุดท้ายที่ดิสมัสได้รับรู้คือ เฮลบอกกับเขาว่า

            “เจ้าต้องรอด !”   

ดาเมี่ยงกระชากนางขึ้นมาแล้วถามว่า

            “มันไปไหน”

            “ข้าไม่รู้หรอกข้าไม่ได้คิด” เฮลพูดและหัวเราะ ดาเมียงโกรธกำลังจะฆ่านางแต่ว่า

            “หยุด เอาตัวไปให้ท่านพ่อโอดิน” ธอร์พูดขึ้นมา

            “ท่านว่าไงนะขอรับ” ดิดิเย่ร์ถาม

            “ข้าพูดภาษาคน หรือจะต้องโดนทุบสักทีหนึ่งก่อนหรือไงถึงจะเข้าใจ” ธอร์พูด เฮลถูกเอาตัวไป ธอร์เรียกสายฟ้ามาทำลายศพของโลกิจนไม่เหลือแม้แต่ซาก เฮลร้องไห้ไม่หยุด

            ดิสมัสรู้สึกว่าโลกหมุนไปหมด จนเขาสลบไป รู้ตัวอีกทีก็อยู่ตรงหน้าของ ชายคนหนึ่งนุ่งห่มหนังเสือ มุ่นผมเป็นชฎา เขาร่ายมนตร์ ประตูมิติที่ดิสมัสออกมานั้นสลายไป ดิสมัสตะลึงเขาเอาดาบออกมาหมายจะฟันชายตรงหน้า แต่ชายคนนั้นหายไปและโผล่ด้านหลังของเขาดิสมัสเหวี่ยงดาบไปเขาก็หายไปโผล่ตรงอื่นอีก ดิสเสกทหารโครงกระดูกออกมา แต่เขาร่ายมนตร์ พวกมันก็สลายไป ดิสมัสจึงร่ายมนตร์เรียกภูติออกมา

“ชาล็อต !”

แมงมุมยักษ์ปรากฏตัวขึ้นมา ขาของมันทั้งแปดมีห่วงสีเงินสวมอยู่ และพ่นใยไปรอบตัว แต่ก็จับชายห่มหนังเสือไม่ได้ ชายในหนังเสือพูดบางอย่างที่ดิสมัสฟังไม่เข้าใจ

            “พอแล้ว”

ชายห่มหนังเสือแตะหลังเขา ทำให้เขากระเด็นขยับตัวไม่ได้ ชาล็อตกับเบต้า เข้ามาคุ้มกัน เขาร่ายมนตร์มีแสงมาอาบร่างของดิสมัส อาการเจ็บปวดหายไปแล้ว

            “ไม่เป็นไรแล้วสินะ”

ตอนดิสมันฟังที่เขาพูดรู้เรื่อง !