ホーム / แฟนตาซี / ศึกเทพชิงพิภพ / ตอนที่8 อย่าทำอะไรแม่ข้านะ

共有

ตอนที่8 อย่าทำอะไรแม่ข้านะ

last update 最終更新日: 2025-05-10 15:21:12

“ท่านพ่อ” ดิสมัสมาถึงพอดี และกำลังจะเข้าไปต่อสู้ แต่ถูกบาลเดอร์ปล่อยพลังแสงใส่ ดิสมัสถึงกับเจ็บปวดจนลุกไม่ขึ้น เท่ากับว่าคนในราชวงศ์ถูกกำจัดในพริบตา

            “โอดินเสด็จ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา โอดินเดินมาพร้อมกับสามจิ้งจอก เขาเดินมาหาเทียรี่เอาเท้าเหยียบเข้าที่หัวขององค์ราชาและกดเท้าลงไปเป็นเครื่องหมายว่าตอนนี้เหล่าเอลฟ์รานุนได้แพ้แก่เขาแล้ว ลูก ๆ ทั้งสามของเทียรี่กัดฟันด้วยความโกรธแค้น และยังไม่ไรไทร์ก็เดินมาพร้อมกับ ลิซ่าและเฮล เมื่อทั้งสองเห็นหน้าของโอดินก็หน้าเสียทันที

            “ท่านแม่ อย่าทำอะไรแม่ข้านะ” ดิสมัสพูด โอดินหันมามองลิซ่า และหันไปมองเทียรี่กับดิสมัส

            “นี่ข้าได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย เจ้าเรียกไอ้นี่ว่าแม่เหรอ”  โอดินพูด เทียรี่หันมาพูดว่า

            “นางเป็นเมียข้า ก็ต้องเป็นแม่ของลูกข้าสิ”

            โอดินหัวเราะเสียงดังเหมือนกับมีเรื่องตลกตรงหน้า  แต่ลิซ่าหน้าซีดตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เทียรี่ไม่เคยเห็นภรรยาหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อน

            “นี่เจ้ารู้จักมันเหรอ หรือว่ามันเป็นสามีเก่าเจ้ากัน”

            โอดินหยุดหัวเราะแล้วแตะเข้าที่หน้าของเทียรี่อย่างแรง จนเลือดกบปาก แล้วพูดไม่สบอารมณ์นัก

            “อย่าพูดมาชุ่ย ๆ นะโวย ข้าน่ะเหรอจะมาโง่ให้มันหลอกแบบเจ้า”  

            “หลอก ! นี่แกพูดอะไร” ดาเมี่ยงถามทันที  

            “งั้นข้าจะสงเคราะห์ให้หายโง่ก็แล้วกัน” โอดินรวมพลังแสงและยิงออกไปต้องร่างของลิซ่า เธอส่งเสียงกรีดร้องดังลั่น

            “แกทำอะไรแม่ข้า” ดิสมัสรีบลุกขึ้นมายจะไปเล่นงานโอดิน แต่โอดินจับคอของเข้าไว้และเหวี่ยงเขากระเด็น

            “รอดูอะไรเด็ด ๆ เถอะ”

            เสียงร้องของลิซ่าเปลี่ยน มันกลายเป็นเสียงของผู้ชาย และร่างกายนางก็เริ่มเปลี่ยนไป จนกลายเป็นผู้ชายหน้าตาเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง คราวนี้เหล่าเทพองค์อื่นหัวเราะโดยไม่ต้องกลั้น แต่เทียรี่ ดิสมัส ดาเมี่ยง ดิดิเย่ร์ถึงกับอึ้งไปเลย

            “นี่เจ้าใช้มนตร์อะไรเปลี่ยนร่างเมียข้าให้เป็นแบบนี้”

            “เปลี่ยนอะไรกันเล่า นี่ล่ะร่างที่แท้จริงของเมียเจ้า ว่าไงไม่ได้พบกันนานเลยนะท่านอาโลกิ[1]” ธอร์ทำเสียงล้อเลียน เทียรี่พูดไม่ออก ดิสมัสเองกับช็อกครอบครัวของเขา วันนี้พังพินาตในพริบตา โอดินหันไปทางเฮลที่กำลังกอดโลกิเอาไว้แน่น สายของโอดินเต็มไปด้วยความเกลียดชังและเหยียดหยาม

“บ้าน่า เขาเป็นผู้ชายแล้วจะท้องมีลูกกับข้าได้ไงกัน” เทียรี่พูดออกมาจนได้ 

 “โอย ! ถ้าเป็นโลกิ เวลามันแปลงเป็นผู้หญิง เนี่ย มันก็ท้องได้ว่ะ ครั้งหนึ่งมันเคยได้กับม้านะ ท่านพ่อโอดินก็เอาไปขี่อยู่ทุกวันนี่ล่ะ” ธอร์พูดและหัวเราะไม่หยุด

 “อุ๊ยตาย ! ข้าว่าพวกข้าแปลงร่างเก่งแล้วนะ แต่ทำแบบเจ้าไม่ได้เลย” ทามาโมะพูดน้ำเสียงของนางอาจจะฟังแล้วดูใสซื่อ แต่หากใครได้ยินแล้ว จะรู้สึกว่าเป็นการเย้ยหยันแบบสุด ๆ

 “หยุดหัวเราะเยาะพ่อข้านะ” เฮลพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ 

 “โอ๊ะ ๆ ลูกโลกิยังเหลืออยู่เหรอเนี่ย นึกว่าโดนฆ่าตายในสงครามแร็กน่าร็อก ไปแล้วซะอีก แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ โลกิมันยังรอดเลย” ธอร์พูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ลูก ! นี่เฮลคนที่ดิสมัสเรียกน้ามาทั้งชีวิต ความจริงเป็นพี่สาวเขาเหรอ วันนี้ดิสมัสกำลังจะเป็นบ้าไปแล้ว แต่ดาเมี่ยงกับดิดิเย่ร์นั้นโกรธแทบคลั่ง ดาเมี่ยงรีบลุกขึ้นมาและวิ่งเข้าไปหมายสังหารโลกิ แต่เทียรี่ รีบเอาไม้เท้าไปขว้างดาบเอาไว้ก่อน

 “ปล่อยข้าท่านพ่อมันหลอกลวงท่านข้าจะฆ่ามัน” 

 “ไม่ได้ถึงยังไง....ไม่ว่าจะเป็นอะไร เขาคือแม่ของลูกพ่อ และเป็นคนที่พ่อรักอยู่ดี” 

ดาเมี่ยงได้ยินก็ถอยอกมา เพราะเขาไม่กล้าลงมือกับพ่อแน่ ๆ เขาหันไปมองดิดิเย่ร์แล้ว เหมือนทั้งสองจะรู้ใจกัน พวกเขาไปคุกเข่าต่อหน้าโอดินทันที 

“พวกข้าขอสวามิภัทดิ์ต่อท่านโอดิน” โอดินนิ่งไป ต้าจี้พูดขึ้นมาว่า

            “เอาสองคนนี่ไว้เถอะ ท่านโอดิน เพราะยังไงสองคนนี้ก็เป็นเชื้อพระวงศ์เก่านะ พวกเราจะได้กองทัพมาใช้อย่างสมบูรณ์แบบแน่นอน” โอดินพยักหน้าก่อนตอบรับ

            “ข้ายินดีรับไมตรีครั้งนี้”  

เทียรี่ตะลึง ลูกของเขาเพิ่งจะทรยศเขาไปต่อหน้าต่อตา  ส่วนดิสมัสเหมือนตอนเขาจะไร้สติไปอย่างสิ้นเชิง    เทียรี่ตะโกน

            “ดิสมัสตั้งสติเร็ว เจ้ายังเป็นลูกพ่อ พาพวกเขาหนีไป”

            “เห็นพวกเราเป็นหัวตอหรือไงวะหา” ธอร์ตะโกน เทียรี่รู้ดีว่าตนเองไม่รอดแน่เขาร่ายมนตร์เรียกโครงกระดูกมังกร ! มาถ่วงเวลาเอาไว้ เมื่อเห็นโครงกระดูกของมังกร ดิสมัสก็ได้สติ รีบใช้จังหวะวิ่งไปเอาตัวโลกิและเฮลมา และพาทั้งสองคนหนี โลกิกำลังพูดบางอย่างกับเขา แต่ดิสมัสบอกว่า

            “ไว้รอดไปก่อนเราค่อยคุยกัน”

            เจ้ามังกรกระดูกซื้อเวลาได้พอสมควร เพราะพวกของโอดินต้องเสียเวลา ไปมากในการต่อสู้ มันมีขนาดที่ใหญ่โตและยังสามารถพ่นหอกกระดูกอันแหลมคมได้อีกด้วย

โอดินเห็นแล้วก็เสกหอกขึ้นมา มันคือหอกกังเนอร์ อาวุธคู่กายของโอดิน เขาขว้างหอกไป แทงร่างของเทียรี่ หอกพุ่งไปเร็วราวกับสายฟ้าฟาด ปักอกของเทียรี่ เขาเสียชีวิตทันที ฝาแฝดต้องฝาแฝดต้องทนเก็บความเศร้าเอาไว้ในใจและโกรธแค้นดิสมัสมาก

ส่วนดิสมัสได้ยินเสียงกระดูกขนาดยักษ์ถล่มลงมาก็พอจะรู้ได้แล้ว บิดาของเขาเสียชีวิตแล้วน้ำตาเริ่มไหลออกมา โดยเขาไม่รู้เลยว่าโลกิเองก็หลั่งน้ำตาออกมาเช่น

            ดิสมัสพาโลกิกับเฮลมาซ่อนที่ป่าแห่งหนึ่ง ซึ่งโลกิตอนนี้บาดเจ็บหนักจากพลังของบาลเดอร์ เขาไม่พูดอะไรกับโลกิ จนโลกิต้องพูดก่อน

            “เจ้าพูดอะไรบ้างเถอะ แบบนี้มันอึดอัด”

            “ท่านทำแบบนี้ได้ไงกัน” ดิสมัสถามเสียงสั่นด้วยความเศร้าผสมกับความโกรธ

            “ทำอะไร” โลกิถาม

            “หลอกพ่อข้าได้ไงตั้งหลายปี แล้วก็ราชินีองค์ก่อนฝีมือท่านสินะ” ดิสมัสพูดทั้งน้ำตา

โลกินิ่งไปก่อนจะพูดว่า

            “มันเป็นการเอาตัวรอด แต่เจ้าเชื่อเถอะว่า ข้าน่ะรักพ่อเจ้า และเจ้าเหมือนกับพ่อแม่คนอื่น ๆ นี่ล่ะ”    โลกิพูด ดิสมัสพูดไม่ออก ตอนนี้เขาสับสนไปหมดแล้ว ไม่รู้เลยว่าจะทำไงกับโลกิต่อไปดี จะฆ่าเสียก็ทำไม่ได้ เพราะโลกิเป็นผู้ให้กำเนิดเขาขึ้นมา แถมแม้ว่าที่ผ่านโลกิจะสร้างความกดดันและบังคับเขาแค่ไหน แต่มีสิ่งหนึ่งที่โลกิทำได้ดีเสมอก็คือ รักและหวังดีกับเขา

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่75 ตะโกนเสียงดังลั่น

    “ใช้คาถานั่นกับข้า” “เฮ้ย ! ไอ้การเป็นคนเสียสตินี่ นี่เป็นโรคติดต่อหรือไงวะเนี่ย” ดิดิเย่ร์พูด “ทำเลย” ดาเมี่ยงตะโกนเสียงดังลั่น “ก็ได้ แต่ไม่รับรู้ด้วยนะโวย ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ดิดิเย่ร์ร่ายมนตร์ควันสีดำมาปกคลุมร่างของดาเมี่ยงเหมือนกับดิสมัส ทั้งสองโจมตีอีกครั้งแม้พลังจะเพิ่มขึ้นแต่ก็ไม่อาจระคายผิว ของบาลเดอร์ได้เลย แถมยังถูก บาลเดอร์ปล่อยลำแสงออกมาเล่นงานทั้งสองอีก คราวนี้ทั้งสองหลบไม่ได้โดนเข้าไปเต็ม ๆ ถึงล้มลงไปและลุกแทบไม่ขึ้น ดิดิเย่ร์ซึ่งตอนนี้ทำอะไรแทบไม่ถูกแล้ว แต่เมื่อมองไปที่ร่างเปลือยเปล่าของบัลเดอร์ก็นึกบางอย่างออก เขาเลยตัดสินใจลุกขึ้น เหวี่ยงไม้คถาไปที่หว่างขาของมัน ซึ่งเป้าหมายคือ ลูกอัณฑะ ร่างของมันที่เปลือยเปล่าทำให้เห็นเป้าหมายชัดเจน ซึ่งเขาคิดอย่างไรเสีย มันก็เป็นผู้ชาย โดนฟาดไปเต็ม ๆ แบบนี้ยังไงก็ต้องเจ็บปวดแน่นอนแต่กลายเป็นบาลเดอร์ไม่เป็นอะไรเลย “คิดว่าข้าจะเจ็บกับอะไรแบบนี้หรือไง” และมันก็แตะเข้าที่หว่างขาของดิดิเย่ร์คืน เขารู้สึกเจ็บและจุกจนยืนแทบไม่ได้“กระจอกมาก ไม่มีอะไรในโลกที่ฆ่าข้าได้หรอกโวย” พูดยังไม่ทันขาดคำมีบางอย

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่74

    “จะช่วยเขาก็มีทางเดียวแล้วล่ะ ข้าต้องเสกอาวุธที่สามารถฆ่าเจ้านั้นได้ หวังว่าคงไม่ได้ตัวอะไรมาอีกนะ” ศุภมิตรพูด เขาก่อกองไฟขึ้นมา นั่งขัดสมาธิ และเริ่มร่ายมนตร์ เปลวไฟตรงหน้าลุกโชนราวกับมันกำลังเต้นระบำอย่างสนุกสนาน สองพี่น้องมองดูด้วยใจเต้นแรง และภาวนาให้พิธีนี้สำเร็จโดยเร็ว และสักพักก็มีต้นไม้ต้นเล็กสีเขียวปรากฏขึ้นมา มันดูอ่อนแอและบอบบางจนไม่น่าเชื่อว่าจะใช้ทำอาวุธอะไรได้ “ท่านเสกอีหยังมาเนี่ย” คำพูนพูดอย่างแปลกใจ ศุภมิตรนิ่งคิดก่อนจะตอบว่า “มันเรียกว่าต้น มิสเซิลโท เป็นต้นไม้ตระกูลกาฝากน่ะ เจ้าต้นไม้ต้นนี้ ตอนที่แม่ของบาลเดอร์ไปทำสัญญานั้น มันยังเล็กอยู่จึงไม่ได้ทำสัญญาด้วย นี่อาจเป็นสิ่งเดียวที่ฆ่าเจ้านั่นได้” “ฮ่วย ! มันต้นน้อยซ่ำนี่ และแถมดูอ่อนหลาย ๆ จะเอามาเฮ็ดเป็นอีหยังได้” คำพูนพูดพลางลองหักด฿ ซึ่งมันก็อ่อนอย่างที่คำพูลพูดจริง ๆ ศุภมิตรทำหน้าไม่ถูก แค่คำแพงกลับเห็นอะไรบ้างอย่าง “ข้อยจะเฮ็ดมันเป็นอาวุธเอง” ที่สนามรบ ดิสมัส อลิซซ่า ดิดิเยร์ ดาเมี่ยงกำลังยืนดูกองทัพไวกิ้งกำลังเคลื่อนพลมา ทั้งดิสมัสและ ดิดิเยร์เสกโกเ

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่73 จอมทัพคงกระพัน

    ดิสมัสปั้นหน้าไม่ถูกเพราะ เขาไม่เคยเห็นคนที่เป็นราชาแสดงท่าทางแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะ ๆ เช่นนี้ อิบารา โดจิกับศุภมิตรพูดจาปราศัยกันสักพัก อรุณนภาต้องถามว่า “ท่านศุภมิตรพาใครมาเหรอเจ้าคะ”ศุภมิตรเลยรีบแนะนำเอลฟ์ทั้งสอง “ดิสมัส กับ อลิซซ่า พวกเขาเป็นเอลฟ์ ที่ยึดดินแดนใหญ่ของเจ้าเพาเดอร์ไป”ชูเท็นโดจิหันขวับมา แต่อรุณนาภารีบบอกว่า “ใจเย็นก่อนชูเท็น มานั่งกินเหล้าเงียบ ๆ เถอะนะ”ชูเท็นโดจิ หันมาพูดกับอิบารากิโดจิว่า “วันนี้เจ้ากับข้ามีเรื่องพูดกันเยอะนะ อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ” ชูเท็นโดจิกลับนั่งและดื่มเหล้า อลิซซ่าก้าวเท้าออกมาโค้งคำนับอย่างสุภาพ “ข้าอลิซซ่า ตัวแทนของเหล่าเอลฟ์ มาขอคาราวะองค์ราชาและราชินี” “พวกเจ้ามายึดดินแดนข้า ไม่ต้องมาทำเป็นสุภาพหรอก” ชูเท็นโดจิพูดด้วยน้ำเสียงพร้อมหาเรื่อง แต่อรุณนภากลับพูดว่า “ใจเย็นก่อนชูเท็นเจ้าก็รู้นี่ ว่าไอ้เอลฟ์ที่มายึดเมืองเราต้องนั้นไม่ใช่พวกเขา ข้าขอเจรจาเอง” ชูเท็นโดจิยกเหล้าขึ้นดื่ม “จริงอยู่ดินแดนนั้นเคยเป็นของพวกท่าน แต่ท่านเสียให้เพาเดอร์ไปก่อนแล้ว ตอน

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่72 ศึกนรสิงฆ์

    แม้ว่าตอนนี้ พวกมนุษย์หนูจะกลัวพวกนรสิงฆ์ แต่มันกลัวดิสมัสมากกว่า เลยตามดิสมัสไป เขากระโดดไปเกาะเจ้านกแสก ให้มันพาบินไปที่สนามรบและปล่อยร่างของนายมันลงไป เบต้าเองก็บินตามมาด้วย ดิสมัสกำดาบในมือแน่น เหล่านรสิงฆ์เข้ามาโจมตีเข้า ดิสมัสหลบได้และฟันสวนไปโดนเกราะ ดาบเด้งออกมา ทำให้รู้ว่าเกราะที่พวกเขาสวมอยู่ทำจากหวายสาน ! และดูจากสีของมันแล้ว มันต้องถูกแช่ในน้ำมันมาแน่น ๆ เกราะชนิดนี้มีน้ำหนักเบาแต่มีความเหนียวมาก อาวุธมีคมทำลายได้ไม่ง่าย ยิงพวกธนูยิ่งแล้วใหญ่มันเจาะเกราะแบบนี้ไม่ได้ แน่ ๆ “เบต้า แกบินไปบอกพี่ข้า ว่าเกราะพวกนี้เป็นหวายแช่น้ำมัน !” เบต้าพยักหน้ารับรู้และบินไปทันที คำแพงกับคำพูนกำลังจะตามช่วยดิสมัส แต่ดาเมี่ยงยืนขว้างหน้าเอาไว้ก่อน “คิดจะทำบ้าอะไร” “ก็ไปซอยอ้ายมัดติ เจ้าหลบไป” คำแพงพูด ดาเมี่ยงเลิกคิ้วเพราะเขาไม่ค่อยออกว่า คำแพงพูดว่าอะไรบ้าง ดิดิเย่ร์เลยพูดว่า “นางคงอยากให้เจ้าหลีกล่ะมั้ง เจ้ายังไม่ต้องไปไหนเดี๋ยว ไอ้ดิสมัสก็ส่งข่าวมา” ดิดิเย่ร์พูด “ฮู้ได้จั๋งได๋” คำแพงถาม ดิดิเย่ร์ตอบว่า

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่71 อ้ายเฮ็ดอีหยัง

    ดิสมัสไม่พูดอะไรอีกเขาเดินออกจากที่ประชุม และไปดูอาหารของตัวเอง ซึ่งเป็นเนื้อเค็มสูตรเขาและบิสกิสก้อนหิน “อ้ายเฮ็ดอีหยัง” คำแพงถามเขา “อยากจะเอาอะไรท่านพี่ทั้งสองกินสักหน่อย” ดิสมัสพูดขึ้นมา คำแพงมาดูแล้วพูดว่า “เอาของบ่เป็นตาแดก ไปให้สองคนนั้นเด้ เขาก็ชังอ้ายหลาย ๆ อยู่แฮ้ว เดี๋ยวก็ได้ชังหนักว่าเดิมติ”คำแพงพูดและมองรอบ ๆ ตอนนี้มีเพียงไข่กับข้าวเท่านั้น “รอก่อนเด้อ”คำแพงทำข้าวจี่และให้ดิสมัสเอาไปให้ฝาแฝด ตั้งแต่ถูกจับมา ดาเมี่ยงดูจะหงุดหงิดไปกับทุกอย่างรอบตัว ผิดกับดิดิเย่ร์ที่ดูสงบมากตั้งแต่เข้ามาในห้องขัง “โวยวายหาอะไรวะ ดาเมี่ยง” “แกไม่หงุดหงิดหรือไงวะ คุกนี้พวกเราคุมการสร้างเองนะโวย ! ใครจะไปคิดวะว่าจะเอามาขังพวกเราเอง” “ไม่นานหรอก เดี๋ยวพวกมันก็มาปล่อยเรา” ดิดิเย่พูด ดิสมัสกับคำแพงมาหาเขา ดิดิเย่ร์มองหน้าดิสมัสแล้วถามว่า “ต้องการอะไร” “ข้าแค่เอาอาหารมาให้เท่านั้นล่ะ” ดิสมัสวางข้าวจี่ตรงหน้าของฝาแฝด พวกเขาทำหน้างง แล้วถามพร้อมกันราวกับนัดกันไว้ “ไอ้เหลือง ๆ นี่

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่ 70 ให้รอเหรอ

    “อ้ายล่อมันไปก่อน ข่อยจะเหวี่ยงหินใส่มัน” “เจ้าเป็นบ้าบ่ โตนมันยังกะยักษ์ หินก้อนน้อย ๆ ของเจ้าจะเฮ็ดหยังมันได้” พูดยังไม่ทันขาดคำเหล่าพานรมฤครุมโจมตีโกเล็มซะก่อน คำแพงเห็นเป็นโอกาสรีบเหวี่ยงหินไปทันที แต่ว่า ดาเมี่ยงโผล่มาเอาดาบปัดหินทิ้ง “คิดว่าหินแบบนี้จะฆ่าพวกเราได้งั้นเหรอ”คำพูลรีบมาขว้างหน้าคำแพง เขาตะโกนเสียงดังลั่น “ข่อยขอท้าสู้กับเจ้า โตต่อโต”ดาเมี่ยงได้ยินก็หัวเราะเสียงดังลั่น “เจ้าพูดบ้าอะไร อย่างเจ้าเหรอจะมาท้าทายข้าหา” “หรือว่าเจ้าย่านข่อยบ่”ดาเมี่ยงได้ยินก็ยิ่งหัวเราะเข้าไปอีก คราวนี้มันถึงกับน้ำตาไหล แล้วพูดว่า “อยากตายนักก็ได้ ข้าจะสงเคราะห์ให้ ดิดิเย่ร์ เจ้าไม่ต้องยุ่ง” ดาเมี่ยงพูด ดิดิเย่ร์หยักไหล่แล้วพูดว่า “ล้อเล่นเปล่าเนี่ย แค่มนุษย์คนเดียว แกยังจะให้ข้าลงมืออีกเหรอ”ดาเมี่ยงชักดาบออกมา คำพูลกำพร้าในมือเอาไว้แน่น เขารู้สึกถึงความกดดันที่แผ่เข้ามา ทำให้รู้ว่าฝีมือของอีกฝ่ายน่าจะเหนือกว่าตนหลายเท่า ดิสมัสตัดสินใจลุกขึ้นมาและเรียกเจ้านกแสกกลับ เขารวมพลังยิงกะโหลกเพลิงออ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status