Home / แฟนตาซี / ศึกเทพชิงพิภพ / ตอนที่31 บ้านเฮา

Share

ตอนที่31 บ้านเฮา

last update Last Updated: 2025-06-01 15:59:53

“เอ็งชื่ออะไรวะ” คนในสนามพูด

            “คำพูน จากโนนต้นติ้ว แต่ข่อยขอใช้ชื่อ คำพูน ลูกคำแหง” เขาตอบ

             อีกฝ่ายหยักหน้า แล้วพูดว่า

            “มีเงินเดิมพันมั้ย ถ้ามีก็ขึ้นชกได้”

คำพูนเอาเงินออกมาพบว่ามันน้อยเกินไป

            “โอยแค่นี้เองเหรอไม่พอ ไปหามาอีก ถ้าไม่มีก็ไปให้พ้น ๆ เลย” คำพูนรู้สึกเสียดาย จะไปขอเงินจากนายฮ้อยคำแหงก็คงจะไม่ได้ ดิสมัสเห็นเข้าพอดีเลยเอาเงินมาวางให้

            “อ้ายมัด”

            “อย่าชกแพ้ล่ะ ถ้าแพ้นี่ข้าหมดตัวเลยนะ” ดิสมัสพูดขึ้นมา คำพูนเลยตอบว่า

            “ไว้ใจข่อยได้ ข่อยสิต้องชนะ”

            คู่ต่อสู้ของคำพูนนั้นเป็นนักมวยร่างสูงใหญ่ ผิวเข้ม ดูแล้วตัวใหญ่กว่าคำพูนพอสมควร เขาชื่อว่า เด่นธรณี ศิษย์พระกาฬ ส่วนคำพูน นั้นใช้ชื่อว่า คำพูน ลูกคำแหง เสียงปี่ดังขึ้น ทั้งสองออกท่าร่ายรำทำให้ ดิสมัสงงมาก

            “มวยสยาม สิต้องไหว้ครูบาอาจารย์ก่อนชก เป็นการแสดงความเคารพครูมวย และยังเป็นการอบอุ่นร่างกายอีกหน่ำ”  คำแพงอธิบาย ดิสมัสพยักหน้ารับรู้

            “ชกกันหนึ่งกะลาจมน้ำใครลุกไม่ขึ้นก่อนเป็นฝ่ายแพ้” เสียงกรรมการประกาศและเอากะลาลงไปในน้ำ และเสียงตีเกราะเคาะไม้เป็นสัญญาณให้การชกเริ่มขึ้นแล้ว

            คำพูนเป็นฝ่ายออกหมัดแต่อีกฝ่ายหลบได้ และแตะสวนมาคำพูนหลบได้เช่นกัน ถ้าเขาหลบไม่ทัน ได้สลบอย่างรวดเร็วแน่ แต่กระนั้นก็ยังพยายามคุมเชิงอยู่ คำพูนหมายจะชกหน้าของอีกฝ่าย แต่เด่นธรณี หลบได้และใช้มือซ้ายปัดข้อมือของคำพูนและใช้มือขวากระแทกเข้าที่ไหล่ไปเต็ม ๆ

            “สลับฟันปลา”

ทำให้คำพูนเสียหลัก แต่ก็รีบตั้งหลักและแตะสวนไป ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด เด่นธรณีเอาศอกคู่รับขาเมื่อขาโดนข้อศอกเข้าไปเต็ม ๆ

            “ปักลูกทอย”

ความเจ็บปวดแผ่เข้ามา ทำให้คำพูนเสียความเร็วไป เขาจะแตะอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายหมุนตัวหลบและเอาศอกกระแท็กเข้าที่หางคิ้วของคำพูนแตก

            “หิรัญม้วยแผ่นดิน” คำพูนเริ่มมึนแล้ว ถ้าเขาโดนอีกหมัดเดียวเขาได้ลงไปหลับกลางอากาศแน่ เสียงตีเกราะเคาะไม้ดังขึ้นมาเป็นสัญญาณหมดยกแรก

            “ห่าเอ๊ย คือมันมวยศอกติ” คำพูนบ่น เบต้ารักษาขาให้

            “เอ็งเฮ็ดอีหยัง !” เสียงนายฮ้อยคำแหงดังขึ้น คำพูนหน้าเสียคิดว่านายฮ้อยคำแหง จะให้เลิกชก

            “มวยศอก ไผสอนให้เอาท่าเตะไปสู้กันเล่า เดี๋ยวก็ได้ขาหักดอก บักห่าแดกหัวมึงเอ๊ย ! ใช้หมัดสิวะ”

            “อีพ่อ”

            “พ่อฮู้ว่าเอ็งต้องมาต่อยมวยแน่ เอ็งน่ะใจร้อน ให้พ่อขายควยเสร็จก่อนก็บ่ได้เน๊ะ มาพ่อสิแก้ทางมวยให้ ห้ามแพ้นะโวย พ่อพันไปหลาย”

            คราวนี้ทั้งสองตั้งท่าเตรียมพร้อม เด่นธรณีเหวี่ยงศอกคู่มา คำพูนเอาท่อนแขนขวารับ และต่อยสวนไป

            “พระรามน้าวศร”

คราวนี้ หมัดอันรุนแรงทำให้ อีกฝ่ายเริ่มเสียหลัก คำพูนตีลังกาสองเท้าฟาดเข้าเต็มหน้าของเด่นธรณีทำให้อีกฝ่ายถึงกับมึน

            “ม้าดีกะโหลก”

เด่นธรณีแทบจะเดินไม่เป็นแล้ว เป็นโอกาสของคำพูน เขาวิ่งและตีเข่าเข้าที่หน้าของอีกฝ่ายเต็ม ๆ การโดนเข่าเข้าเต็มหน้าแบบนี้ ทำให้เด่นธรณีถึงกับล้มลงไป และลุกไม่ขึ้น คำพูนเป็นผู้ชนะแล้ว

            ในคืนนั้นที่ทัพควายจัดงานเลี้ยงกันอย่างใหญ่โต เพราะการขายควายครั้งนี้ได้เงินมากเกินคุ้ม เพราะขายหมดโดยไม่ต้องเดินทางไปเมืองต่อไป แถมคำพูนยังกลายเป็นแชมป์มวยอีก

            “ข่อยตั้งใจไว้แฮ้วล่ะ อีพ่อ ต่อไปข่อยจะตะเวณชกมวย ข่อยอยากเป็นนักมวย”

            “แน่บ่ ไว้เมือนบ้าน แล้วพ่อจะเริ่มพาเจ้าไปชกก็แฮ้วกัน”

            “แม่นบ่อีพ่อ” คำพูนตื่นเต้นมาก 

            “แม่นสิลูก โตนมีฝีมือขนาดนี้ พ่อบ่ให้เสียเปล่าดอก”

หลังจากนั้นทุกคนก็กินดื่มกันอย่างสนุกสนาน

            เช้าวันต่อมา ทัพควายเดินทางกลับบ้านกันแล้ว ซึ่งตลอดการเดินค่อยข้างราบรื่น เพราะภัยอันตรายส่วนใหญ่ก็ถูกกำจัดไปหมดแล้ว การขายควายครั้งนี้ใช้เวลาสองเดือน และเมื่อมาถึงหมู่บ้านทุกคนก็วิ่งมาต้อนรับ หลายคนดีใจที่เจอคนในครอบครัวที่กลับมา หลายคนก็ต้องเสียใจเพราะคนที่รักตายจากไป บานชื่นเดินมาหาลูกและสามี ด้วยสีหน้าที่ดีใจหลังจากกอด ลูกผัวด้วยความคิดถึง แล้วนางก็เปลี่ยนสีหน้าทันทีกลายเป็นสีหน้าดุดัน

            “พวกสูเฮ็ดหยัง แม่เป็นห่วงแทบตาย”

สองพี่น้องหน้าเสียรีบหันไปทางนายฮ้อยคำแหง แต่นายฮ้อยคำแหงบอกว่า

            “ข่อยซอยพวกเจ้าบ่ได้ เจ้าก็ฮู้นี่ว่า ข่อยบ่กล้าสู้แม่เจ้าดอก”

หลังจากนั้นสองพี่น้องก็โดนบ่นชุดใหญ่ ดิสมัสเห็นแล้วก็นึกขำ นายฮ้อยที่เก่ง ๆ อย่างคำแหง กลับไม่กล้าที่แม้แต่จะเถียงเมีย

            “ลูกมัด” เสียงของแม่ใหญ่คำดังขึ้นมา ดิสมัสหันไปเห็นนางกำลังเดินมาหาเขา จึงรีบไปประคอง

            “ยายจะมาทำไมกันเนี่ย”

            “ก็มารับเจ้าเด้อ เจ้ากลับมายายก็อยากจะมาต้อนรับ เมือนบ้านกันเถาะลูก” แม่ใหญ่คำพูด ดิสมัสทำหน้าไม่ถูก จึงตอบว่า

            “ครับข้ากลับมาแล้ว”

เย็นวันนั้น ดิสมัสจัดการถอดเกราะออกและมองมัน เขารู้สึกว่ามันช่างหนักเหลือเกินเขาไม่อยากจะสวมมันอีกแล้ว

            “อ้ายมัด” เสียงของคำแพงดังขึ้นมา ดิสมัสหันมองนางแล้วถามว่า

            “มีอะไรเหรอ”

            “อีแม่ให้มาชวนเจ้าไปกินข้าวด้วยกันหน่ำ” ซึ่งเขาก็ไม่ปฎิเสธมาตามคำเชิญ แถมยังเอาเนื้อเค็มติดมือมาด้วย ซึ่งคำแพงเห็นแล้วก็บอกว่า

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่35 เส้นทางเก่าในโลกใหม่

    คราวนี้ทำให้เจ้าออร์คเริ่มมีแผลและมึนงงแล้ว คำพูนกับคำแพงมองหน้ากระโดดใส่เข่าเข้าที่หน้าของออร์คนั้นเต็ม ๆ สองแรงทำให้มันล้มลงไป คำพูนเอามีดออกมาแทงมันเข้าที่คอเลือดไหลพุ่งออกมาราวกับน้ำ มันวิ่งไปด้วยความเจ็บปวด คำแพงเหวี่ยงหินไปโดนมันซ้ำเข้าที่หัว คราวนี้ทำให้ล้มลงไปได้ สองพี่น้องมองหน้ากัน และตัดสินใจกลับไปหาพ่อนายฮ้อยคำแหงดวลดาบกับซีดาน ส่วนนายไปร่งต่อสู้กับล็องกี ซึ่งเชิงดาบของทั้งสองพอ ๆ กัน แต่ไม่ว่าจะเสกอะไรมา ก็โดนทำลายไปหมด จนในที่สุดไปร่งก็ตัดสินใจ ร่ายมนตร์บทหนึ่ง นายฮ้อยคำแหงได้ยินก็ตะโกนห้าม“อย่าเฮ็ดจั๋งซัน”แต่สายไปแล้ว ไปร่งร่ายมนตร์แล้ว เหล่าหุ่นพยนต์มารวมอยู่ที่ร่างของเขากลายเป็นเสื้อเกราะ ไปร่งเข้าต่อสู้ทันที คราวนี้เขาต้านพลังของล็องกีได้หมด และเข้าประชิดตัวและชกล็องกีกระเด็น มันรู้สึกเจ็บ ไปร่งยังคงออกหมัดไปไม่หยุด ล็องกีเหวี่ยงคถาไปทันทีโดนร่างของไปร่ง เขากระเด็น “ให้ตายสิไม่ได้สู้ระยะประชิดนานแล้วนะเนี่ย แต่ว่า ข้าก็ไม่ชอบอยู่ดี ลมหายใจมังกร”ไฟถูกยิงออกมาจากคถาของมัน เมื่อโดนร่างของไปร่ง ความเจ็บปวดแผ่เข้ามา แต่ไปร่งยังพยายามเข้าไปต่อสู้ แต่ว่าไฟยิ

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่34 อย่าให้ใช่เลย

    ดิสมัสต้องเหวี่ยงหินและใช้กะโหลกเพลิง ยิงสกัดพวกมันเ แต่พวกมันยังคงวิ่งเข้ามา ไม่หยุด ดิสมัสเลยเอาไม้แหลมที่เขาเหลาเอาไว้ ร่ายคำสาปเคลือบเอาไว้ ขว้างไป มันปักเข้าที่ร่างของพวกออร์คทำให้มันเจ็บปวดเป็นอย่างมาก แต่แค่ไม้จะทำอะไรพวกมันได้ มีตัวหนึ่งเขามาประชิดตัวเขาได้ และกำลังจะเอาดาบฟันหมายจะฟันให้ขาดสองท่อน แต่บากีร่ากระโดดตะครุบร่างของเจ้าออร์คตนนั้นเอาไว้ ดาบหลุดจากมือของมัน ดิสมัสได้โอกาสแล้ว รีบคว้าดาบเล่มนั้นเอามาเป็นอาวุธของตัวเอง เขาฟาดฟันมันอย่างชำนาญ ทำให้สังหารออร์คไปได้หลายตัว เขาดูดาบเล่มนี้ชัด ๆ แม้มันจะดูเก่า แต่เขาก็จำได้ว่าเป็นฝีมือการตีดาบของพวกโดวาฟ ! “อย่าให้ใช่เลย”ดิสมัสพูด พวกออร์ดที่เหลือกำลังจะเข้ามารุมเขา ดิสมัสเลยร่ายคาถา “จงรวบรวม แขน ขา และวิญญาณเพื่อรับใช้ข้า ลุกขึ้นมา !”เมื่อคาถาจบศพของพวกออร์คก็ระเบิดกลายเป็นโครงกระดูกยืนอยู่ตรงหน้า พวกออร์คเห็นแล้วก็รู้สึกกลัว“ไม่ได้ทำแบบนี้มานานแล้วนะ ชีวิตสงบ ๆ คงไม่ใช่สำหรับข้า ฆ่ามัน” พวกโครงกระดูกเข้าต่อสู้กับพวกออร์คที่เหลือทันที นายฮ้อยคำแหง มาถึงก็ต้องตกตะลึง ที่น

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่33 ความสงบ

    “ลงน้ำโลด อ้ายมัด” คำแพงร้องบอก ดิสมัสรีบทำตาม หลังจากจัดการมดแดงได้แล้ว เขาก็ขึ้นมาจากน้ำ ทุกคนมองดิสมัสแปลก ๆ เบต้าพยายามกลั้นขำ “มีอะไรเหรอ” “อ้ายก็ลองเบ่งแขนเจ้าของดิ” คำแพงพูดขึ้นมา ดิสมัสมองดูเขาตกใจมาก มันมีจุดแดง ๆ เต็มไปหมดหมด และเขาคล้ำหน้าตัวเองรู้เลยว่าต้องมีจุดแดง ๆ เหมือนกัน ยิ่งเขาเป็นคนผิวขาวสีซีดแล้วจุดพวกนี้ยิ่งชัดเข้าไปอีก เขาทั้งเจ็บทั้งอาย และทั้งขำในเวลาเดียวกัน นี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ได้ที่ไม่ได้สวมเกราะเลยทำให้มีแผลมากขนาดนี้ เบต้าเลยบินมารักษาให้กับเขา แต่ดิสมัสไม่ได้รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นยังคงไปแหย่ไข่มดแดงกับทุกคนต่อ วันนี้ ดิสมัสได้ทั้งปลาและไข่มดแดงจำนวนมาก และยังได้ลองกินไข่มดแดงเป็นครั้งแรกด้วย รส ชาตของมันทั้งมันทั้งเปรี้ยว แต่ก็ถูกปากเขาเหมือนกัน การมาหาอาหารกันเป็นกลุ่มใหญ่แบบนี้ทำให้เขานึกถึงตอนไปเก็บเสบียง แต่มันต่างกันมากเพราะว่า ตอนไปเก็บเสบียงนั้นไม่สนุกแบบนี้ ไม่ได้มีเสียงหัวเราะแบบนี้ บางครั้งมันก็แลกมาด้วยน้ำตาของเจ้าของอาหารที่ถูกบังคับให้ส่งเสบียงให้ด้วยซ้ำ ดิสมัสเดินออกจากวงข้า

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่32

    “ครับข้ากลับมาแล้ว”เย็นวันนั้น ดิสมัสจัดการถอดเกราะออกและมองมัน เขารู้สึกว่ามันช่างหนักเหลือเกินเขาไม่อยากจะสวมมันอีกแล้ว “อ้ายมัด” เสียงของคำแพงดังขึ้นมา ดิสมัสหันมองนางแล้วถามว่า “มีอะไรเหรอ” “อีแม่ให้มาชวนเจ้าไปกินข้าวด้วยกันหน่ำ” ซึ่งเขาก็ไม่ปฎิเสธมาตามคำเชิญ แถมยังเอาเนื้อเค็มติดมือมาด้วย ซึ่งคำแพงเห็นแล้วก็บอกว่า “เจ้าเก็บไว้กินผู้เดียวเถอะ บ่ฮู้ว่าทนกินเข้าไปได้ไง” ดิสมัสเลยพยักหน้าแล้วพูดว่า “มื้อหน้าข้าจะจับตัวอะไรไปให้แม่เจ้าปรุงก็แล้วกันนะ” ดิสมัสพูด และเดินตามคำแพงไป คำแพงแอบมองดิสมัส ตั้งแต่ที่เขาไปช่วยชีวิตนาง นางก็รู้สึกกับเขาในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน รูปร่างที่สูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าปลอดภัยตลอดเวลาที่เขาอยู่ “ถึงแล้วนะ” ดิสมัสพูด ทำให้นางหลุดจากภวังค์และรีบเดินนำเข้าไปในบ้าน คราวนี้อาหาร มี ลาบ ต้มแซ่บ ไก่ย่าง เป็นอาหารหลักแม้จะเป็นอาหารง่าย ๆ แต่เขากลับรู้สึกว่ามันน่ากินมาก “กินได้แล้ว บักมัดบ่ต้องเกรงใจเด้อ” นายฮ้อยคำแหงพูด ดิสมัสกินอาหาร มันรสชาติดีมากจนเขาพูดขึ้นมา

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่31 บ้านเฮา

    “เอ็งชื่ออะไรวะ” คนในสนามพูด “คำพูน จากโนนต้นติ้ว แต่ข่อยขอใช้ชื่อ คำพูน ลูกคำแหง” เขาตอบ อีกฝ่ายหยักหน้า แล้วพูดว่า “มีเงินเดิมพันมั้ย ถ้ามีก็ขึ้นชกได้”คำพูนเอาเงินออกมาพบว่ามันน้อยเกินไป “โอยแค่นี้เองเหรอไม่พอ ไปหามาอีก ถ้าไม่มีก็ไปให้พ้น ๆ เลย” คำพูนรู้สึกเสียดาย จะไปขอเงินจากนายฮ้อยคำแหงก็คงจะไม่ได้ ดิสมัสเห็นเข้าพอดีเลยเอาเงินมาวางให้ “อ้ายมัด” “อย่าชกแพ้ล่ะ ถ้าแพ้นี่ข้าหมดตัวเลยนะ” ดิสมัสพูดขึ้นมา คำพูนเลยตอบว่า “ไว้ใจข่อยได้ ข่อยสิต้องชนะ” คู่ต่อสู้ของคำพูนนั้นเป็นนักมวยร่างสูงใหญ่ ผิวเข้ม ดูแล้วตัวใหญ่กว่าคำพูนพอสมควร เขาชื่อว่า เด่นธรณี ศิษย์พระกาฬ ส่วนคำพูน นั้นใช้ชื่อว่า คำพูน ลูกคำแหง เสียงปี่ดังขึ้น ทั้งสองออกท่าร่ายรำทำให้ ดิสมัสงงมาก “มวยสยาม สิต้องไหว้ครูบาอาจารย์ก่อนชก เป็นการแสดงความเคารพครูมวย และยังเป็นการอบอุ่นร่างกายอีกหน่ำ” คำแพงอธิบาย ดิสมัสพยักหน้ารับรู้ “ชกกันหนึ่งกะลาจมน้ำใครลุกไม่ขึ้นก่อนเป็นฝ่ายแพ้” เสียงกรรมการประกาศและเอากะลาลงไปในน้

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่30 แมงมุมยักษ์

    “จังสั้นเจ้าเฮ็ดเลยคำพูน ข่อยสิล่อมันเอง”ห้าวเสกมนตร์ ใส่ร่างของโตเว็น มันเลยมาสนใจเขาแทน สองพี่น้องช่วยกันจับดาบหอก และวิ่งไปและแทงเข้าไปที่รูก้นของโตเว็น มันร้องด้วยความเจ็บปวดและล้มลงไปแบบไม่เป็นท่า ทั้งสองกดจนมิดด้าม เจ้าโตเว็นตายคาที่ ดิสมัสมองอย่างรู้สึกสมเพชเวทนา เขาไม่คิดเลยเอลฟ์จะต้องมาตายทุเรศแบนี้ จริงอยู่เจ้านี่อาจไม่ใช่เอลฟ์เผ่าเดียวกับเขา แต่ก็เป็นเอลฟ์เหมือนกันจริงเห็นแบบนี้ก็คงจะอดที่จะหดหู่ไม่ได้ เขาเลยกระชากดาบหอกออกมา และดิสมัสเรียกอุมปากลับไป “ชาร์ล็อต” เขาเรียกแมงมุมยักษ์ออกมา ให้มันพ่นใยคลุมร่างของโตเว็นเพื่อกันไม่ให้มีอะไรมากินศพ และเอาดาบหอกปักข้าง ๆ เขาหันไปบอกกับคนดงว่า “อยากจะทำอะไรกับร่างของมันก็ทำไปซะนะ ข้าทำได้แค่นี้” เมื่อเจ้าหัวหน้าตาย พวกคนดงก็มองทุกคนอย่างหวาดกลัว ดิสมัสเดินนำไป พวกเขารีบหลีกทางให้ มีบางคนคิดจะเล่นงานเขาแต่ก็ชะงักไปเพราะว่าเกิดคิดได้สู้ไปก็เหมือนฆ่าตัวเปล่า ๆ “เฮดหยังต้องเฮดศพให้มันหน่ำ” คำแพงถามขึ้นมา “เขาตายแล้วนะ ข้าไม่อยากให้เขากลายเป็นเหยื่อแร้งกาหรอก อีกอย่างเขาก็ต่อสู้อย่างสมศัก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status