LOGINShare
การรอคอยอันแสนทรมาน 1/2
Last Updated:
2025-06-13 00:41:48หลังจากอาบน้ำประพรมเครื่องหอมบำรุงผิวพรรณเสร็จสรรพ ปิ่นแก้วก็โดนป้าหยกกับช่างเสริมสวยจับแต่งหน้าทำผมอย่างเอิกเกริก ชุดเดรสสีเขียว สีฟ้า สีเหลือง สีแดง สีขาว สีชมพู สีครีม สีไข่ และเสื้อผ้าอีกหลากหลายลวดลายสีสันถูกนำมาผลัดเปลี่ยนให้หล่อนลองสวม พร้อมทั้งกระเป๋า รองเท้า และเครื่องประดับอัญมณีแบบเข้าชุด ต่าง ๆ นานา
ประเดี๋ยวก็ว่าสีทาปากไม่เข้ากับสีเสื้อ พอเติมเครื่องสำอางก็ว่าแต่งหน้าเข้มเกินไป เปลี่ยนกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ
ในที่สุดป้าหยกหัวหน้าแม่บ้านก็ก้าวถอยออกมา เพื่อมองสำรวจหญิงสาวอย่างละเอียดถี่ถ้วนอีกครั้ง ให้มั่นใจว่าหล่อนงดงามเลอเลิศไร้จุดด่างพร้อย และพร้อมที่จะปรากฏตัวต่อหน้าแขกคนสำคัญ
ปิ่นแก้วเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง พบว่าท้องฟ้าด้านนอกมืดลง มีเมฆก้อนใหญ่เคลื่อนมาบดบังดวงอาทิตย์ ยังผลให้ความอบอุ่นลดลง และสายลมเริ่มพัดแรง ส่อเค้าว่าฝนอาจจะตก
“ตายจริง แม่นวลไปบอกคนในครัวให้เก็บโต๊ะที่ศาลาริมน้ำ มาจัดใหม่ในห้องอาหารเร็วเข้า” ป้าหยกร้องสั่งหญิงรับใช้ที่นั่งพับเพียบอยู่ตรงมุมห้อง
“คุณหนูปิ่นเจ้าคะ ดิฉันขออภัยที่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้คุณหนูอีกรอบ ชุดนี้สีสันฉูดฉาดคงไม่เหมาะกับการนั่งรับประทานอาหารภายในห้อง”
“ทำตามที่ป้าหยกคิดว่าเหมาะสมเถิด”
ปิ่นแก้วยืนนิ่งเหมือนหุ่น ปล่อยให้คนอื่นวุ่นวายกันต่อไป
เมื่อถึงเที่ยงวัน รถยนต์หรูหราคันใหญ่ก็แล่นมาจอดที่หน้าเรือน คุณพระปรีชากับคุณหญิงกรองทองเป็นคนจิตใจดีมีเมตตา ไม่เคยข่มเหงรังแกใครแม้จะมีอำนาจล้นมือ ยามที่เข้าใกล้ผู้ใหญ่ทั้งสอง ปิ่นแก้วจึงไม่เคยรู้สึกอึดอัดลำบากใจ ทว่าครั้งนี้มีบางอย่างผิดแปลกไปจากปกติ
จู่ ๆ อากาศก็เปลี่ยนแปลงแบบกระทันหัน ตอนที่ปิ่นแก้วเดินตามพ่อแม่ออกไปต้อนรับผู้ใหญ่ หล่อนรู้สึกเหมือนมีคนมากระซิบกระซาบที่ข้างหูว่า
“วันนี้คุณหนูปิ่นแก้วช่างสวยหวานเหลือเกิน ถ้าต้องอดใจรอจนกว่าคุณหนูจะยอมเสนอตัวให้ กระผมคงลงแดงตายแน่”
เสียงนี้ช่างฟังดูคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด... หล่อนไม่ใช่คนขวัญกล้าแต่ก็ไม่ใช่คนขี้กลัวเสียทีเดียว และหล่อนไม่คิดว่าจะมีภูติผีปีศาจมาหลอกคนในตอนกลางวันแสก ๆ แบบนี้
“เมื่อครู่ มีใครพูดกับปิ่นหรือเปล่าคะ ?”
หญิงสาวเหลียวซ้ายแลขวา ใบหน้างดงามประดับรอยยิ้มอ่อนหวานตามวิสัย
ความน่ารักน่าเอ็นดูของสาวสวยวัยสะพรั่ง ดึงดูดสายตาของผู้คนให้มองมาที่หล่อนบ่อย ๆ ปิ่นแก้วสวมเสื้อแพรสีชมพู ช่วงเอวคอดกิ่วปักลายดอกไม้เล็ก ๆ และกระโปรงอัดจีบสีขาวสั้นเหนือเข่า ผิวเนื้อขาวละเอียดอ่อนใสเผยให้เห็นบริเวณใบหน้า ช่วงลำคอ ท่อนแขนและท่อนขาเรียวงาม ท่วงท่ากิริยาดูแฉล้มแช่มช้อยถ้วนทั่วทั้งสรรพางค์
“คงเป็นเสียงความคิดถึงของลูกชายขี้ขลาดตาขาวของแม่กระมัง คนแพ้แสงสว่างก็ทำได้แค่พูดกับรูปจูบกับภาพ”
คำกล่าวนั้นทำให้ปิ่นแก้วมีอาการสะเทิ้นอาย ครั้นเลือดลมสูบฉีด ผิวพรรณขาวนวลผุดผ่องก็เป็นสีชมพูระเรื่อ ทำให้หล่อนดูงดงามน่าถนอมยิ่งขึ้นไปอีก ทุกสัปดาห์ปิ่นแก้วจะต้องถ่ายภาพส่งไปให้นายแทนไท เนื่องจากเขาออกไปไหนข้างนอกบ้านไม่ได้และจำเป็นต้องรักษาอาการป่วยพิสดารนี้ให้หายขาดก่อนคืนส่งตัวเข้าหอ ทั้งสองจึงไม่มีโอกาสได้พบเจอกันเลยสักครั้ง
ปิ่นแก้วมีภาพถ่ายของนายแทนไทเช่นกัน หล่อนยอมรับว่าคู่หมั้นของหล่อนเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาสง่างามหาตัวจับยากคนหนึ่ง แต่ภาพนั้นถูกถ่ายไว้ตั้งแต่สมัยที่เขาอายุยี่สิบห้าปี ซึ่งปิ่นแก้วยังไม่เกิดด้วยซ้ำ !
Latest chapter
สมสู่ประสานสองชีพไซร้ เร่าร้อนเดือดพล่าน 2/2
“ร่างกายของคุณหนูปิ่นแก้ว แปดเปื้อนกลิ่นของกระผมหมดแล้ว คุณหนูคิดว่าจะสามารถไปแต่งงานกับผู้ชายอื่นได้อีกหรือ สองเต้ากลม ๆ คู่นี้กระผมก็ดูดเลียแล้ว และตรงนี้ด้วย...”เขาขบเม้มติ่งหูของหล่อน ลมหายใจระอุเป่ารดลงบนผิวพรรณบอบบางอ่อนไหว พลางแทรกนิ้วเขี่ยคลึงศูนย์รวมความรู้สึกกลางกลีบอวบอูม“ทำไมคุณหนูปิ่นแก้ว ไม่ตอบกระผม”“คุณโจรกระทำฉันอยู่ฝ่ายเดียว”หล่อนพยายามฝืนร่างกายไม่ให้แอ่นเชิงกรานตอบสนองการปลุกเร้าแสนเร่าร้อน แต่ชีพจรตรงจุดซ่อนเร้นกลับเต้นตุบตุบอย่างควบคุมไม่ได้“คุณหนูจะปฏิเสธว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับกระผมเลยอย่างนั้นหรือ”“ฉันไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น”“จริงหรือ? แล้วทำไม ...ของคุณหนูฉ่ำแฉะขนาดนี้” คราวนี้ชายหนุ่มเหิมเกริมถึงขั้น ใช้องชาตล้อเล่นกับความรู้สึกของหล่อน เขาประคองปลายลึงค์ถูไถผ่ากลางร่องกลีบอวบอูม ขยับให้ความแข็งขึงบดขยี้ความอ่อนนุ่ม แล้วก็จ่อส่วนหัวบวมบานคาค้ำไว้ที่แอ่งเว้า“หยุดเถิด ได้โปรด...”ปิ่นแก้วแทบจะลืมหายใจ ร่า
สมสู่ประสานสองชีพไซร้ เร่าร้อนเดือดพล่าน 1/2
ขึ้นสี่ค่ำเดือนเสี้ยวทอแสงริบหรี่รำไร ดวงดาวส่องประกายเจิดจรัสเป็นเจ้าฟ้า บรรยากาศปลอดโปร่งเย็นสบายกำลังดี ถ้าอยู่ที่เรือนไม้ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ปิ่นแก้วคงนอนหลับไปนานแล้วเพราะหล่อนเป็นคนหลับง่ายทว่าความรู้สึกแปลกถิ่นส่งผลให้หญิงสาวบังเกิดความคิดฟุ้งซ่าน ในหัวของหล่อนเต็มไปด้วยเรื่องราวของผู้ชายสองคนหรือสามคน ทั้งสามมีหลายสิ่งหลายอย่างคล้ายคลึงกัน รูปร่าง สีผิว เค้าโครงใบหน้า ทรงผมยาวเคลียไหล่ และกิริยาท่าทางการเคลื่อนไหว หากไม่ได้เจอกับผู้ชายเมื่อตอนกลางวันเสียก่อน ปิ่นแก้วอาจจะเพ้อฝันว่าแทนไทคือคุณโจร ซึ่งมันไม่สามารถเป็นไปได้“ถ้าคืนนี้เป็นวันพระ คงดี”หล่อนทอดถอนใจ พลางมองฝ่าความมืดออกไปนอกหน้าต่าง แว่วเสียงลมพัดใบไม้ดังมาเป็นระลอก ฟังคล้ายกับเสียงดนตรีขับกล่อม...เมื่อหญิงสาวเคลิบเคลิ้มเข้าสู่ห้วงนิทรา เงาดำทะมึนก็ค่อย ๆ ปรากฏเป็นรูปร่าง ที่นี่คืออาณาจักรของนายแทนไท ชยางกุล และเขามีพลังอำนาจแข็งแกร่งมากพอที่จะสัมผัสร่างกายของหล่อนโดยไม่จำเป็นต้องใช้วิธีแทรกซ้อนมิติฝันหรือรอคอยให้ถึงวันพระ!แท
สมสู่ประสานสองชีพไซร้ เผขิญหน้ากับว่าที่สามี
ความกว้างขวางใหญ่โตของบ้านชยางกุล เปรียบเทียบได้เท่ากับตึกหรือคฤหาสน์ เนื่องจากเป็นอาคารปูนสีขาวสองชั้นและปูพื้นด้วยหินอ่อนสีงาช้างทุกตารางนิ้ว โดยฝั่งขวาของอาคารถูกต่อเติมขึ้นเป็นตึกสูงสามชั้นครึ่ง ซึ่งนายแทนไทเป็นผู้ออกแบบเองทั้งสิ้น ความหรูหราแปลกตาอันนำสมัยของตึกทรงแปดเหลี่ยมแห่งนี้เป็นที่เลื่องลือในหมู่สถาปนิกแม้ว่าปิ่นแก้วหมั้นหมายกับแทนไทตั้งแต่ยังเป็นเด็กแดง ทว่าหล่อนก็ไม่เคยมานอนค้างอ้างแรมที่นี่เลยสักคืน เพียงแค่แวะมาเยี่ยมเยือนทำความเคารพผู้หลักผู้ใหญ่ตามธรรมเนียมแบบนานทีปีหน และการมาของหล่อนในครั้งนี้ ก็ไม่ใช่การมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ หากเป็นการออกเรือนมาอยู่กับครอบครัวของฝ่ายชายในฐานะว่าที่ลูกสะใภ้เครือญาติทุกคนในตระกูลชยางกุลรู้จักปิ่นแก้วเป็นอย่างดี และเหล่าบ่าวไพร่บริวารก็ปฏิบัติต่อหล่อนเสมือนเจ้านายคนหนึ่ง ซึ่งผู้ที่ยินดีปรีดากับการมาของปิ่นแก้วมากกว่าใคร ๆ เห็นจะเป็นคุณหญิงกรองทอง“หนูปิ่นชอบห้องนอนที่แม่จัดเตรียมไว้ให้หรือเปล่า”“ชอบมากค่ะ ขอบพระคุณคุณแม่ที่เอ็นดูปิ่น” หล่อนตอบอย่างอ่อนหวาน ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ด้วยกิริยาแฉล้มแช่มช้อยดูงดงามสมเป็นกุลสตรีทุกกระเบียด “
สมสู่ประสานสองชีพไซร้ อย่าให้ฉันขึ้นชื่อว่าเป็นหญิงแพศยา 2/2
คุณพระช่วย หล่อนกำลังจะขาดใจตายแน่แล้ว...ปิ่นแก้วถ่างขาอ้าร่อง แอ่นรับก้านนิ้วแข็งแกร่งล่ำสันที่ชักเข้าชักออกในรูสาวแบบลืมอาย หล่อนแหงนหน้ากรีดร้องสุดเสียงเมื่อความรู้สึกรุ่มร้อนสุดแสนรัญจวนปะทุออกมาอย่างรุนแรง“อ๊ะ ! คุณโจร... อ๊า” หล่อนครวญครางเสียงกระเส่า เนื้อตัวสั่นระริกระหว่างที่ชายหนุ่มประกบริมฝีปากดูดดื่มน้ำผึ้งสวาท แก่นใจหญิงหดเกร็งและกระตุกรัดลิ้นร้อนเป็นห้วงถี่“ตอนนี้คุณหนูพร้อมจะเป็นเมียของกระผมแล้ว” น้ำเสียงเขาแหบพร่า ร่างสูงใหญ่เคลื่อนขึ้นมาทาบทับร่างอรชรเอาไว้ ไม่ให้หล่อนหลบหนี พลางเบียดสัดส่วนที่ผงาดแข็งชูชันถูไถความอ่อนนุ่มฉ่ำลื่นอย่างยั่วเย้าชั่วขณะนั้นปิ่นแก้วรู้ดีว่า มีเพียงสิ่งหนึ่งสิ่งเดียวที่สามารถเติมเต็มความรู้สึกวูบโหวงทรมานภายในช่องท้อง แต่หล่อนไม่อาจละทิ้งความซื่อสัตย์ต่อคู่หมั้นคู่หมาย แม้จะต้องกล้ำกลืนความเจ็บช้ำทุกข์ตรมจากการผิดหวังในความรักครั้งนี้ไปจวบจนลมหายใจสุดท้าย“คุณโจร ปล่อยฉันไปเถิด ได้โปรด...” หล่อนปรือเปลือกตาที่หนักอึ้ง พยามยามเพ่งมองใบหน้าคมสันของชายหนุ่มในความมืดมิด “คุณหนูไม่ได้รักชอบกระผมอย่างนั้นหรือ”เขาหายใจแรงจนแผงอกหนากระเพื่อม
สมสู่ประสานสองชีพไซร้ อย่าให้ฉันขึ้นชื่อว่าเป็นหญิงแพศยา 1/2
คำกล่าวนั้นสั่นสะเทือนหัวใจดวงน้อยของปิ่นแก้ว บัดนี้หล่อนมั่นใจแล้วว่า หล่อนได้ตกหลุมรักชายหนุ่มผู้นี้ รัก...ทั้งที่หล่อนประณามว่าเขาเป็นโจรปล้นสวาท“หากสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ไม่ใช่เป็นเพียงแค่ความฝัน...คงดี” หล่อนรำพึง“คุณหนูอยากเป็นเมียของกระผมหรือ”น้ำเสียงเขาบ่งบอกถึงอารมณ์ปลาบปลื้ม“ใช่ นี่คือคืนสุดท้ายของเราทั้งสอง มะรืนฉันต้องไปอยู่ที่บ้านชยางกุล เพื่อเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของนายแทนไท”“คุณหนูพูดราวกับ ไม่ได้รักว่าที่สามี”“ฉันจะรักชอบคนที่ไม่เคยพบปะพูดคุยกันเลยสักครั้งได้อย่างไร ถ้าหากเลือกได้ ฉันอยากให้คุณโจรเป็นเจ้าบ่าวของฉันมากกว่า”“ถ้าเช่นนั้น กระผมจะทำให้คุณหนูปิ่นแก้วสมปรารถนา”ชายหนุ่มก้มลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างบรรจง รสชาติจุมพิตอ่อนโยนลึกซึ้งทำให้ปิ่นแก้วเคลิบเคลิ้มมึนเมา ครั้นหล่อนเผลอไผลเปิดทางให้เขาเพียงเล็กน้อย เขาก็ได้ใจ บดเบียดริมฝีปากแทรกลิ้นร้อนเข้ามาดูดดื่มความหอมหวานด้วยความหื่นกระหายแสนละโมบ กระนั้นหล่อนก็ยังพยายามจูบตอบเขาแบบไม่ประสีประสาอาการหวาดหวั่นขัดเขินกึ่งกล้ากึ่งกลัว กระตุ้นความฮึกเหิมของชายหนุ่ม สัมผัสรุกรานจากฝ่ามือหยาบใหญ่ที่เคลื่อนไหวไปทั่วเ
สมสู่ประสานสองชีพไซร้ กระผมอยากเป็นผัวคุณหนู
เมื่อรถยนต์คันหรูแล่นออกมาจากเรือนไม้สักหลังงาม ของนายพันแสงและนางรำไพได้สักพักใหญ่ คุณหญิงกรองทองก็เอ่ยถามบุตรชายว่า“แทนไท ลูกแน่ใจหรือว่าจะรักษาโรคร้ายได้สำเร็จก่อนคืนเข้าหอ”“ลูกเหลือเวลาอีกแค่หนึ่งเดือนเท่านั้นนะ” คุณพระปรีชาย้ำเตือน“ปิ่นแก้วไม่ใช่ผู้หญิงจิตใจเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวอย่างคุณแม่ หล่อนไม่รู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไรเลยด้วยซ้ำ” แทนไทพึมพำเหมือนกล่าวกับตนเอง “แม่เป็นห่วงเหลือเกินว่าหนูปิ่นแก้วจะเสียใจ ถ้าหากไม่มีการจัดงานแต่งงาน”“แต่ผมคิดว่า หล่อนอาจจะดีใจมากกว่า”น้ำเสียงบอกเล่านั้นไม่ได้บ่งชี้ความรู้สึกของคนพูด“ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง หากตกเป็นของผู้ชายคนไหน สุดท้ายก็รักผู้ชายคนนั้น แม่ไม่เห็นด้วยที่ลูกจะมานั่งทรมานตัวเองแบบนี้” คุณหญิงกรองทองทอดถอนใจถึงแม้แทนไทไม่ได้เปิดเผยความรักลึกซึ้งที่มีต่อปิ่นแก้วให้คนอื่นรับทราบ แต่คุณพระปรีชาและคุณหญิงกรองทองย่อมรับรู้ได้จากการกระทำของบุตรชาย แทนไทให้เกียรติปิ่นแก้วเสมอมา เมื่อเขารู้ว่าหลงรักคู่หมั้นคู่หมายซึ่งยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็กตัวน้อย เขาก็ไม่เคยนอกกายนอกใจหล่อนเลยแม้สักครั้งเดียว ทั้งที่สามารถทำได้แทนไทยอมสูญเสียพลังชีวิตขอ
You may also like
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.8K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C157.8K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.9K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋77.7K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย8.3K viewsย้อนเวลามาเจอรัก
ยัยแม่มดแสนน่ารัก213 viewsสามีอุ้มบุญ
Luffy.g240 viewsเสน่หากระดังงาสีขาว
หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง394 views
