All Chapters of สมสู่ประสานสองชีพไซร้: Chapter 1 - Chapter 10

เวลา 06.00 นาฬิกา ดวงตะวันลอยปริ่มขอบแม่น้ำเจ้าพระยา ปิ่นแก้วตื่นนอนก่อนหน้านี้สักครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ แต่คนรับใช้เพิ่งจะยกน้ำร้อนน้ำเย็นขึ้นมาให้อาบ ที่ห้องนอนของหล่อนมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันและมีห้องอาบน้ำห้องสุขาใช้สอยแบบส่วนตัวเดิมทีครอบครัวของปิ่นแก้วไม่ได้มีความเป็นอยู่สุขสบายเช่นนี้ เนื่องจากนายพันแสงพ่อของหล่อนเป็นตำรวจชั้นประทวน ส่วนนางรำไพแม่ของหล่อนเป็นช่างตัดเย็บเสื้อผ้า และมีฐานะทางการเงินอยู่ในระดับปานกลาง ทว่าหลังจากนางรำไพได้ให้กำเนิดปิ่นแก้ว ชีวิตความเป็นอยู่ของคนบ้านนี้ก็พลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือคุณพระปรีชากับคุณหญิงกรองทอง ชยางกุล เศรษฐีใหญ่เมืองอยุธยาได้เดินทางมาพบกับนายพันแสงและนางรำไพถึงเรือนที่พักอาศัย เพื่อขอหมั้นหมายปิ่นแก้วให้ลูกชายคนเดียวของทั้งคู่ เมื่อสองครอบครัวได้ตกลงว่าจะเกี่ยวดองกัน ผู้ใหญ่ทางฝ่ายชายก็ยื่นมือเข้ามาดูแลรับผิดชอบชีวิตความเป็นอยู่ของว่าที่เจ้าสาวในอนาคตโดยสมบูรณ์แบบทุกประการปิ่นแก้วเคยถามแม่ของหล่อนว่าทำไมพวกท่านยอมรับการสู่ขอทาบทามครั้งนั้น ทั้งที่ปิ่นแก้วยังเป็นเด็กทารกตัวแดง ๆ นางรำไพจึงเล่านิทานเรื่อง “อยู่กับผึ้งได้กินน้ำหว

การมาเยี่ยมเยือนว่าที่ลูกสะใภ้ในครั้งนี้ คุณพระปรีชาและคุณหญิงกรองทองมีจุดประสงค์จะให้ปิ่นแก้วย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านชยางกุลก่อนวันแต่งงานล่วงหน้าสักหนึ่งสัปดาห์ เพื่อเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวและเรียนรู้หน้าที่ความรับผิดชอบของนายหญิงบ้านชยางกุลคนต่อไปนายพันแสงและนางรำไพต่างก็ยิ้มแย้มยินดีกับข่าวนี้ ระหว่างนั่งร่วมโต๊ะรับประทานอาหาร ปิ่นแก้วได้แต่ก้มหน้าก้มตารับฟังผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายพูดคุยกันแบบเงียบ ๆ หล่อนไม่มีสิทธิ์ไม่มีเสียงที่จะเอ่ยคำคัดค้าน แม้เรื่องนั้นเกี่ยวข้องกับอนาคตของหล่อนโดยตรง บ่ายคล้อย หลังจากที่แขกคนสำคัญเดินทางกลับไปแล้ว ปิ่นแก้วรู้สึกจิตใจว้าวุ่นจนอยู่ไม่เป็นสุข จึงลงมาเดินเล่นในสวนดอกไม้รอบ ๆ เรือนชีวิตอันราบรื่นเรียบง่ายของหล่อนเต็มไปด้วยความเงียบเหงา ในแต่ละวันนอกจากเรียนหนังสือหัดทำกับข้าวและฝึกฝนวิชาการเรือนตามหลักสูตรกุลสตรี หล่อนไม่มีเพื่อนสนิทที่สามารถพูดคุยแบบเปิดใจได้เลยสักคนเมื่อเดินเตร็ดเตร่มาถึงพุ่มดอกมะลิเลียบฝั่งแม่น้ำ หญิงสาวก็ทรุดกายนั่งลงบนพื้นหญ้าเขียวชอุ่ม เฝ้ามองวัฏจักรชีวิตของเหล่าผีเสื้อแสนสวยและฝูงแมลงปอปีกบาง ซึ่งโบยบินโฉบเฉี่ยวอยู่เหนือกลุ่มกอด

คำกล่าวนั้นสั่นสะเทือนหัวใจดวงน้อยของปิ่นแก้ว บัดนี้หล่อนมั่นใจแล้วว่า หล่อนได้ตกหลุมรักชายหนุ่มผู้นี้ รัก...ทั้งที่หล่อนประณามว่าเขาเป็นโจรปล้นสวาท“หากสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ไม่ใช่เป็นเพียงแค่ความฝัน...คงดี” หล่อนรำพึง“คุณหนูอยากเป็นเมียของกระผมหรือ”น้ำเสียงเขาบ่งบอกถึงอารมณ์ปลาบปลื้ม“ใช่ นี่คือคืนสุดท้ายของเราทั้งสอง มะรืนฉันต้องไปอยู่ที่บ้านชยางกุล เพื่อเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของนายแทนไท”“คุณหนูพูดราวกับ ไม่ได้รักว่าที่สามี”“ฉันจะรักชอบคนที่ไม่เคยพบปะพูดคุยกันเลยสักครั้งได้อย่างไร ถ้าหากเลือกได้ ฉันอยากให้คุณโจรเป็นเจ้าบ่าวของฉันมากกว่า”“ถ้าเช่นนั้น กระผมจะทำให้คุณหนูปิ่นแก้วสมปรารถนา”ชายหนุ่มก้มลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างบรรจง รสชาติจุมพิตอ่อนโยนลึกซึ้งทำให้ปิ่นแก้วเคลิบเคลิ้มมึนเมา ครั้นหล่อนเผลอไผลเปิดทางให้เขาเพียงเล็กน้อย เขาก็ได้ใจ บดเบียดริมฝีปากแทรกลิ้นร้อนเข้ามาดูดดื่มความหอมหวานด้วยความหื่นกระหายแสนละโมบ กระนั้นหล่อนก็ยังพยายามจูบตอบเขาแบบไม่ประสีประสาอาการหวาดหวั่นขัดเขินกึ่งกล้ากึ่งกลัว กระตุ้นความฮึกเหิมของชายหนุ่ม สัมผัสรุกรานจากฝ่ามือหยาบใหญ่ที่เคลื่อนไหวไปทั่วเ

ความกว้างขวางใหญ่โตของบ้านชยางกุล เปรียบเทียบได้เท่ากับตึกหรือคฤหาสน์ เนื่องจากเป็นอาคารปูนสีขาวสองชั้นและปูพื้นด้วยหินอ่อนสีงาช้างทุกตารางนิ้ว โดยฝั่งขวาของอาคารถูกต่อเติมขึ้นเป็นตึกสูงสามชั้นครึ่ง ซึ่งนายแทนไทเป็นผู้ออกแบบเองทั้งสิ้น ความหรูหราแปลกตาอันนำสมัยของตึกทรงแปดเหลี่ยมแห่งนี้เป็นที่เลื่องลือในหมู่สถาปนิกแม้ว่าปิ่นแก้วหมั้นหมายกับแทนไทตั้งแต่ยังเป็นเด็กแดง ทว่าหล่อนก็ไม่เคยมานอนค้างอ้างแรมที่นี่เลยสักคืน เพียงแค่แวะมาเยี่ยมเยือนทำความเคารพผู้หลักผู้ใหญ่ตามธรรมเนียมแบบนานทีปีหน และการมาของหล่อนในครั้งนี้ ก็ไม่ใช่การมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ หากเป็นการออกเรือนมาอยู่กับครอบครัวของฝ่ายชายในฐานะว่าที่ลูกสะใภ้เครือญาติทุกคนในตระกูลชยางกุลรู้จักปิ่นแก้วเป็นอย่างดี และเหล่าบ่าวไพร่บริวารก็ปฏิบัติต่อหล่อนเสมือนเจ้านายคนหนึ่ง ซึ่งผู้ที่ยินดีปรีดากับการมาของปิ่นแก้วมากกว่าใคร ๆ เห็นจะเป็นคุณหญิงกรองทอง“หนูปิ่นชอบห้องนอนที่แม่จัดเตรียมไว้ให้หรือเปล่า”“ชอบมากค่ะ ขอบพระคุณคุณแม่ที่เอ็นดูปิ่น” หล่อนตอบอย่างอ่อนหวาน ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ด้วยกิริยาแฉล้มแช่มช้อยดูงดงามสมเป็นกุลสตรีทุกกระเบียด “

“ร่างกายของคุณหนูปิ่นแก้ว แปดเปื้อนกลิ่นของกระผมหมดแล้ว คุณหนูคิดว่าจะสามารถไปแต่งงานกับผู้ชายอื่นได้อีกหรือ สองเต้ากลม ๆ คู่นี้กระผมก็ดูดเลียแล้ว และตรงนี้ด้วย...”เขาขบเม้มติ่งหูของหล่อน ลมหายใจระอุเป่ารดลงบนผิวพรรณบอบบางอ่อนไหว พลางแทรกนิ้วเขี่ยคลึงศูนย์รวมความรู้สึกกลางกลีบอวบอูม“ทำไมคุณหนูปิ่นแก้ว ไม่ตอบกระผม”“คุณโจรกระทำฉันอยู่ฝ่ายเดียว”หล่อนพยายามฝืนร่างกายไม่ให้แอ่นเชิงกรานตอบสนองการปลุกเร้าแสนเร่าร้อน แต่ชีพจรตรงจุดซ่อนเร้นกลับเต้นตุบตุบอย่างควบคุมไม่ได้“คุณหนูจะปฏิเสธว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับกระผมเลยอย่างนั้นหรือ”“ฉันไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น”“จริงหรือ ? แล้วทำไม ...ของคุณหนูฉ่ำแฉะขนาดนี้” คราวนี้ชายหนุ่มเหิมเกริมถึงขั้น ใช้องชาตล้อเล่นกับความรู้สึกของหล่อน เขาประคองปลายลึงค์ถูไถผ่ากลางร่องกลีบอวบอูม ขยับให้ความแข็งขึงบดขยี้ความอ่อนนุ่ม แล้วก็จ่อส่วนหัวบวมบานคาค้ำไว้ที่แอ่งเว้า“หยุดเถิด ได้โปรด...”ปิ่นแก้วแทบจะลืมหายใจ ร่า