Share

20

last update Huling Na-update: 2025-07-21 12:58:16

อ๋องใหญ่เกาหรงซานกลับมาถึงหน้าห้องนอน สีหน้าที่บูดบึ้งตึงเครียดยิ่งกว่าเดิม เมื่อเห็นสาวใช้สามนางกำลังทะเลาะกัน

“พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรมาทะเลาะกันที่หน้าห้องข้า”

“ท่านอ๋องเจ้าคะ” สาวใช้ทั้งสามเอ่ยขึ้นพร้อมเพรียงแล้วรีบถลาเข้าหาชายหนุ่มผู้เป็นนาย

“ข้ามาก่อน พวกเจ้าถอยไป” สาวใช้ผู้งดงามหมดจดนามว่าสุ่ยกอดรัดร่างใหญ่ไว้แน่นแล้วไล่อีกสองคนออกไป เพราะคิดว่าตนคือคนที่อ๋องใหญ่โปรดปรานมากที่สุด

“เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาไล่พวกข้า” จวงไม่ทำตามและเบียดกายกอดรัดร่างใหญ่ไว้ไม่ปล่อยเช่นกัน

“เจ้านั่นแหละสมควรออกไป แก่ๆ อย่างเจ้าใครจะไปสนกัน” สวี่คืออนุที่อายุน้อยที่สุด จึงใช้เรื่องนี้ขึ้นมาขู่คู่ต่อสู้

“ออกไปทั้งหมดนั่นแหละ!” อ๋องใหญ่วัยสามสิบเอ็ดปีที่ถูกรุมล้อมด้วยดอกไม้งามไร้ราคา ตะคอกใส่พร้อมกับสะบัดแขนจนพวกนางกระเด็นล้มลง “ข้าไม่เรียกไม่ต้องเสนอหน้ามาให้เห็นอีกเด็ดขาด ถ้าไม่อยากตายด้วยน้ำมือของข้า”

“เจ้าค่ะ” สาวใช้ทั้งสามนางตอบรับเสียงสั่น รีบพากันวิ่งออกไปพร้อมน้ำตานองหน้า

วิ่งหนีมาถึงสวนหย่อมพวกนางก็หยุดพักด้วยความเหนื่อยหอบและเริ่มกล่าวโทษกันอีก

“เพราะเจ้าคนเดียวท่านอ๋องจึงพานโกรธมาถึงข้า” สุ่ยชี้นิ้ว
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • สลักรักอ๋องนักรบ   33

    คำตอบของนางทำให้เขามั่นใจถึงเก้าส่วนว่าคิดถูก ความหึงหวงจึงเปลี่ยนใบหน้านิ่งเรียบถึงแม้กำลังอยู่ในอารมณ์รัญจวนให้ดุดันขึ้นมาทันที“ถ้าเจ้าต้องการข้าก็จะมอบให้” กล่าวจบก็กระชากเสื้อผ้าออกจากร่างตัวเองจนขาดวิ่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาไม่จำเป็นต้องถนอมนางให้เปลืองแรง ในเมื่อนางไม่ใช่ดอกไม้ที่ไร้การดอมดมจากฝูงแมลงอย่างที่เข้าใจแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ใช่บุรุษที่มีนิสัยเห็นแก่ตัวเรื่องบนเตียง เขาปรารถนาที่จะทำให้นางมีความสุขเช่นตน ปรารถนาจะให้นางติดใจในรสรักของตนจนลืมของชายอื่น จึงค่อยๆ ละเลียดชิมเรือนร่างของนางอย่างช้าๆ ขัดกับอารมณ์มือเรียวของเฟิ่งต้าชวี่จิกแน่นลงไปบนเบาะใบนุ่ม ข่มกลั้นอารมณ์วาบหวิวที่ได้รับจากปลายลิ้น เรียวปาก และฝ่ามือสากของชายหนุ่มที่นางไม่อยากได้เป็นสามี แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธความต้องการอันร้อนแรงของตัวเองได้เช่นกัน นางโหยหาความรู้สึกนี้ นางต้องการมัน นางคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ นางมั่นใจว่าเขากับนางต้องเคยผ่านมันมาด้วยกันดังนั้นจึงไม่อายที่จะโต้ตอบกลับ คลายมือจากเบาะมาเกาะเนื้อแท้คล้ำแดดแต่สะอาดตาแทน เริ่มลูบไล้แผ่นหลังของเขาเบาบ้างหนักบ้างตามความสยิวซ่าน แล้วค่อยๆ เล

  • สลักรักอ๋องนักรบ   32

    ต้าชวี่มองหน้าบุรุษผู้เป็นสามี ใบหน้าที่ไม่ได้จัดว่าหล่อเหลาแต่ก็มีเสน่ห์ชวนสะดุดอย่างลึกซึ้งนั้นมีแต่ความดุดัน เขาเป็นคนไร้อารมณ์ แสดงความรู้สึกไม่เป็น แต่ก็กล้าพูดออกมาตรงๆ ด้วยเสียงที่ดังฟังชัด จะมีก็เพียงแววตาเท่านั้นที่บ่งบอกความรู้สึก นางรับรู้ได้“ข้าไม่อยากขึ้นเรือนของท่าน เชิญท่านเสพสุขกับพวกนางเถอะ ข้าจะกลับเรือน ปล่อยข้า” แต่เขากลับกอดกระชับแน่นกว่าเดิม“ออกเรือนต้องเชื่อฟังสามี”นอกจากสีหน้าไร้อารมณ์แล้วยังเจ้าเล่ห์อีก นางถลึงตาใส่เขาแล้วทุบลาดไหล่เขาหนึ่งทีด้วยความโมโห“ถ้าอยากให้ข้าดื่มน้ำชาด้วยก็ไล่พวกนางกลับไปให้หมด เพราะข้าไม่ชอบแบ่งสามีกับใคร ท่านกล้าไล่พวกนางไปไหมล่ะ” พูดกับเขาให้ได้ยินกันแค่สองคน“วางน้ำชาไว้แล้วพวกเจ้ากลับไปให้หมด ข้าต้องการอยู่กับพระชายาของข้าสองต่อสอง”“เจ้าค่ะ” สาวใช้ทั้งสามย่อกายรับคำสั่งแล้วเดินก้มหน้ากลับไปอย่างว่าง่าย ไม่กล้าแสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาแม้แต่นิด“ไม่อยากเชื่อเลยว่าท่านจะเลือกดื่มน้ำชามากกว่าทำอย่างอื่น” ต้าชวี่รู้สึกสะใจที่ได้เอาคืนสาวใช้ทั้งสาม แต่ก็ไม่ลืมส่อเสียดคนที่กอดตนไว้“ข้าต้องการเจ้ามากกว่า” ใครบอกว่าเขาจะดื่มชากับนางเ

  • สลักรักอ๋องนักรบ   31

    คล้อยหลังป้าหวังไปได้ไม่นานหลี่ก็กลับเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของคุณหนู“ท่านอ๋องให้มาเรียกคุณหนูไปดื่มชาด้วยกันเจ้าค่ะ”“ไปบอกเขาว่าข้าไม่ชอบดื่มชา”“เรื่องเล็กน้อยแค่นี้คุณหนูอย่าขัดใจท่านอ๋องเลยเจ้าค่ะ”คิ้วเรียวเลิกสูงข้างหนึ่ง “เจ้าเป็นคนของใครกันแน่หลี่”“ข้าก็เป็นคนของคุณหนูนั่นแหละ แต่ข้ากลัวอ๋องใหญ่มากกว่าเท่านั้นเองเจ้าค่ะ ในแคว้นต้าหมิงคงมีแต่ท่านคนเดียวที่ไม่รู้ว่าอ๋องใหญ่โหดร้ายเพียงใด”ในช่วงหลายวันที่ผ่านมานางได้ประจักษ์กับตา ได้ยินกับหูแล้วว่าคุณหนูของนางคนนี้ใจกล้าบ้าบิ่นเพียงใด แต่นางไม่ใช่ นางไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับดวงตาดุดันคู่นั้นด้วยซ้ำ“คุณหนูอย่าทำให้ข้าลำบากใจสิเจ้าคะ ข้าไม่อยากกลับไปรายงานต่อท่านอ๋องนะเจ้าคะ”“ขี้ขลาดนัก ข้าไปเพื่อเจ้าก็ได้” ถลึงตาใส่สาวใช้แล้วเดินออกไปจากห้องนอนที่เคยใช้มาตลอดสองปีก่อนจากไปประมาณหนึ่งเค่อนางก็เดินมาถึงเรือนริมน้ำ ที่เรือนหลังนี้มีการสร้างสะพานทอดยาวไปยังกลางบึงที่เต็มไปด้วยดอกบัว ที่ปลายสะพานยังมีแพขนาดใหญ่ที่ทำเอาไว้อย่างมั่นคงซ่อนอยู่ และเรือนริมน้ำแห่งนี้เป็นเขตหวงห้ามของอ๋องใหญ่ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์เหยียบย่างเข้ามาถ้าไม่

  • สลักรักอ๋องนักรบ   30

    วันต่อมา วันต่อมา และวันต่อมาที่โต๊ะอาหารเช้าภายในจวนใต้เท้าเฟิ่งจะมีแขกพิเศษมาร่วมด้วยทุกวัน และคนที่ฮึดฮัดกระฟัดกระเฟียดด้วยความไม่พอใจมากที่สุดก็คือเฟิ่งต้าชวี่ เพราะคิดไม่ถึงว่าเขาจะมาไม้นี้เมื่อสี่วันก่อนหลังจากที่นางยืนกรานเสียงแข็งว่าจะไม่กลับไปกับเขา เขาก็ยอมเดินออกจากจวนของนางไปอย่างสงบ นางก็คิดว่าทุกอย่างจะจบแล้ว แต่นางคิดผิดถนัด เพราะนางจะถูกปลุกให้ตื่นเช้าขึ้นกว่าเดิมเป็นเวลาสามวันติดกันแล้ววันนี้เป็นวันที่นางโมโหมากที่สุด เพราะถูกปลุกให้ตื่นตั้งแต่ยามเหม่า ต้องตื่นก่อนพระอาทิตย์เริ่มทำงานเสียอีก ที่น่าโมโหยิ่งกว่าก็คือสาวใช้ตัวแสบจะปิดประตูขังนางไว้กับเขาเพียงสองต่อสองทุกวันจนถึงเวลาอาหาร และนางก็ต้องเสียจูบให้เขาทุกครั้งที่เจอหน้า“ถ้าวันนี้เจ้าไม่กลับไปกับท่านอ๋อง ข้ากับแม่ของเจ้าจะไปส่งเจ้าด้วยตนเอง” ใต้เท้าเฟิ่งบอกกับธิดาหัวแก้วหัวแหวนที่ไม่รู้ไปเอาความดื้อรั้นแบบนี้มาจากไหน“ท่านพ่อกำลังไล่ลูกหรือเจ้าคะ” ฝ่ายลูกสาวถามบิดาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเฟิ่งเจิงจงปวดใจกับคำตัดพ้อของธิดายิ่งนัก แต่ก็ไม่ยอ

  • สลักรักอ๋องนักรบ   29

    อ๋องใหญ่เกาหรงซานกระตุกยิ้มมุมปากแทบจะมองไม่เห็น เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าอันสับสนวิ่งแว่วมาแต่ไกล ซึ่งถ้าไม่ใช่คนที่ฝึกวิทยายุทธ์ และมีพลังลมปราณที่แข็งแกร่งจะก็ไม่รู้สึกได้เร็วแบบเขารับรู้ถึงกลิ่นกายหอมกรุ่นที่คุ้นจมูกใกล้เข้ามาเต็มที จึงลุกขึ้นยืนรอท่าเฟิ่งต้าชวี่หยุดนิ่งที่ด้านหน้าของบุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของนาง จ้องเขาตาไม่กะพริบ“เจ้าคงดีใจที่ได้เห็นหน้าข้า” แม้แต่กระเซ้านางเล่นหน้าตาก็ยังดุดันไม่แสดงอารมณ์“ใช่ ข้าดีใจมาก” พูดจบนางก็รัวกำปั้นใส่แผ่นอกหนากว้างของเขาไม่ยั้ง ดับอารมณ์โกรธแค้นที่เขาไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวด้วย แต่ทั้งหมดก็เพราะเขาเป็นต้นเหตุแม่ทัพผู้เกรียงไกรปล่อยให้นางที่อยู่ในดวงใจตลอดหลายสิบวันลงมือทำร้ายจนเรี่ยวแรงของกำปั้นน้อยๆ นั้นเริ่มแผ่วลง เขายอมนางเพราะคิดว่านางโกรธแค้นที่ไม่เคยเอาใจใส่มาตลอดสองปีกว่าที่ได้แต่งงานกัน หลังจากนั้นจึงรวบร่างระหงเอาไว้กับอก อยากจะฝังปลายจมูกลงไปที่ไหล่กลมกลึงกับไหปลาร้างามได้รูป แต่ก็ต้องยั้งใจเอาไว้“เจ้าโกรธข้าหรือ”“ข้าเกลีย

  • สลักรักอ๋องนักรบ   28

    เรือนร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งสะดุดตาหายลงไปในน้ำอีกครั้งเหลือเพียงแต่ศีรษะ คำพูดเงียบไปชั่วเวลาครึ่งเค่อ มีแต่เสียงหายใจของเจ้านายกับบ่าวเท่านั้น ตลอดระยะเวลานั้นต้าชวี่คิดทบทวนคำพูดของสาวใช้คู่ใจอย่างรอบคอบ และสรุปกับตัวเองว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดนางจะยอมรับชะตากรรมทุกอย่างแต่โดยดี แต่นางจะไม่ยอมยกโทษให้เขาคนนั้นง่ายๆ เหมือนที่ใครอีกคนเคยเป็น ถ้าต้องกลับไปอยู่ด้วยกันจริงๆ นางจะสั่งสอนให้เขารู้ว่านางไม่ใช่ของตาย นางก็มีเกียรติมีศักดิ์ศรีเหมือนที่เขามีต้าชวี่ลุกขึ้นแล้วยื่นแขนให้หลี่ประคองออกจากอ่างอาบน้ำ จากนั้นกางแขนให้นางช่วยซับตัวจนแห้ง แล้วจึงสวมเสื้อคลุมเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ลงมือประทินโฉมให้ตัวเอง เพราะไม่ชอบการแต่งหน้าที่เหมือนงิ้วของสาวใช้“เจ้าทำอะไรของเจ้า” ผู้เป็นนายถามสาวใช้ที่เริ่มเกล้าผมขึ้นกลางศีรษะ“วันนี้คุณหนูจะมวยผมง่ายๆ เหมือนเดิมไม่ได้นะ คุณหนูต้องมวยผมแบบสตรีที่ออกเรือนแล้วเจ้าค่ะ”“พอเลย เจ้าไม่ต้องทำให้ข้าแล้ว ข้าจะทำของข้าเอง” พูดจบนางก็แย่งหวีจากมือสาวใช้ ใช้มือสางผมให้สยายแล้วค่อยเ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status