LOGINShare
บทที่ 84
Last Updated:
2025-05-02 12:44:00บทที่ 84
“กินเลยไหมคะ”
“อื้อ” นักรบพยักหน้ารับ มองน้องสาวเดินไปจัดอาหารใส่จาน และไม่ถึงห้านาทีเธอก็ถือถาดเดินมาหา
“ข้าวผัดไข่ อาหารของคนป่วยมาแล้วค่ะ คุณป้าบอกว่าถ้าพี่รบหายแล้วจะทำของโปรดอื่น ๆ ให้พี่กินค่ะ” เธอกล่าวยิ้ม ๆ ขณะลากโต๊ะอาหารมาไว้ตรงหน้าของพี่ชาย
“ขอบใจนะ” นักรบขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ซึ่งเขาก็ถึงกับนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บแผลขึ้นมา ทว่าสุดท้ายก็ส่งยิ้มให้น้องสาวที่เข้ามาช่วยประคองให้ลุกขึ้นนั่งในท่าที่สบาย
เมื่อเห็นพี่ชายตักข้าวกินคำแรก ธารทีราก็เอ่ยถามด้วยความคาดหวัง
“อร่อยไหมคะ”
“อร่อย” นักรบพยักหน้าให้น้องสาว พร้อมตักอีกคำใส่ปากเคี้ยวช้า ๆ
“ฝีมือคุณป้าอร่อยมาก เหมือนกับของแม่อรเลยค่ะ” หญิงสาวยังคงพูดเจื้อยแจ้วอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงตอนเธอเป็นเด็ก แต่พอพูดจบก็ถึงกับต้องชะงักไป พร้อมกับทำหน้าเศร้า เมื่อเห็นพี่ชายหยุดกินข้าว
“ขอโทษค่ะ น้ำแค่อยากพูดถึงอาหารของแม่”
“เล่าต่อสิ” นักรบยิ้มให้น้องสาวอย่างจริงใจ เพราะเขาเองก็อยากจะฟังเรื่องราวของพ่อแม่ที่แท้จริงของตนเช่นกัน
“คะ?”
“เรื่องครอบครัวของเรา พ่อแม่เราไง ท่านเป็นคนยังไง” นักรบขยายความให้เธอเข้าใจ
“น้ำเอารูปของครอบครัวเรามาด้วยนะคะ พี่รบอยากดูไหม”
“เอาสิ”
“แต่พี่รบต้องกินข้าวให้หมดก่อนนะคะ” ธารทีราต่อรองให้เขากินข้าวก่อน
“ได้” นักรบไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว เขาจึงก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อทันที
หลังจากพี่ชายกินข้าวเสร็จ ธารทีราก็ยกน้ำมาให้ จากนั้นก็เริ่มนำรูปครอบครัวออกมาให้อีกฝ่ายดู ด้วยหวังว่าชายหนุ่มจะสามารถฟื้นความทรงจำในตอนเด็กขึ้นมาได้บ้างไม่มากก็น้อย
“นี่ค่ะ นี่เป็นรูปของพี่รบตอนเด็ก ๆ ส่วนนี่คุณพ่อ นี่คุณแม่ ตอนนี้พี่รบน่าจะสองขวบมั้งคะ เพราะตอนพี่รบสามขวบ น้ำมาเกิดอยู่ในท้องคุณแม่แล้ว” เธอชี้ให้พี่ชายดู แล้วอธิบายรูปภาพไปด้วย
“นี่เป็นตอนที่น้ำเกิดค่ะ” เธอยังคงกล่าวต่อเมื่อเห็นพี่ชายเอาแต่จ้องมอง
“ส่วนนี่ตอนที่โตแล้ว” เธอส่งรูปอีกใบไปให้ พลางลอบสังเกตท่าทีของพี่ชายไปด้วย
“และนี่...” จากนั้นสองพี่น้องก็นั่งดูรูปไปเรื่อย ๆ โดยมีธารทีราอธิบาย เมื่อพี่ชายถาม
“หึ!” นักรบหัวเราะออกมา เมื่อเห็นรูปของน้องสาวและได้ฟังเรื่องราวของเธอไปด้วย
“ตลกไหมคะ ตอนนี้พี่รบวิ่งหนีน้ำใหญ่เลยนะ” ธารทีราหันไปพูดกับเขาแบบติดตลก
“ส่วนนี่...” จากนั้นเธอก็หันมาเปิดรูปต่อไป แต่รูปนี้กลับทำให้เธอชะงักไป
“อะไรเหรอ” นักรบเห็นท่าทางน้องสาวแปลกไปจึงถามออกมา
“นี่เป็นรูปสุดท้ายที่เราถ่ายด้วยกัน” ธารทีราบอกด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อยเพราะรูปนี้คือรูปสุดท้าย ก่อนที่พ่อแม่ของเธอจะเสีย และพี่ชายจะหายไป
“น้ำ...” นักรบมองน้องสาวด้วยแววตาอ่อนแสง และเป็นครั้งแรกที่เอ่ยชื่อน้องสาวอย่างเต็มปากและสนิทใจ
“น้ำดีใจมากรู้ไหมคะ ที่พี่รบยังมีชีวิตอยู่ ตลอดเวลาที่ผ่านมา แม้จะมีคุณลุงคุณป้า พี่ซีล แต่น้ำก็ยังคิดถึงพ่อแม่และพี่รบตลอดเลย” คนพูดน้ำตาไหลอาบแก้ม เมื่อได้สบตาคมเข้มของพี่ชาย
“พี่ขอโทษนะ” นักรบไม่รู้จะพูดอะไรจริง ๆ นอกจากคำว่าขอโทษ มือไม้ของเขาสั่นเทาเล็กน้อย เมื่อยื่นไปเช็ดน้ำตาให้น้องสาว
“ขอโทษเรื่องอะไรคะ” หญิงสาวจับมือพี่ชายมาแนบแก้มของตนแล้วส่งยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน
“เรื่องที่พี่จำอะไรไม่ได้เลย” นักรบบอกพร้อมหันไปมองหน้าต่าง ด้วยแววตาสับสน
“ไม่ใช่ความผิดพี่รบซะหน่อย” เธอพยายามปลอบพี่ชายไม่ให้เขาคิดมาก
“แต่พี่ก็ต้องขอโทษ ที่พี่เกือบจะ…” และอีกเรื่องที่เขารู้สึกผิดกับน้องสาวจริง ๆ ก็คือเรื่องที่เขาจับตัวเธอไปและเกือบจะย่ำยีเธอ ทว่าชายหนุ่มละอายใจเกินกว่าจะพูดออกมา
“ไม่เอาค่ะ ไม่พูดถึงมันอีกนะคะ มันผ่านมาแล้ว น้ำไม่เคยโกรธพี่รบเลย แต่กลับดีใจเสียอีกที่ได้พี่ชายของน้ำคืนมา”
“ขอบใจนะ” นักรบหันมาสบตาน้องสาว และหันไปมองประตูห้อง เมื่อประตูถูกเปิดออก
Related chapters
สลักรักเคียงใจ บทที่ 85
บทที่ 85คนที่เดินเข้ามาคือคุณหญิงโสภานั่นเอง เมื่อเห็นหน้าหลานชายแล้ว ท่านก็เอ่ยถามหลานชายเสียงไพเราะว่า“เป็นยังไงบ้างลูก”“สวัสดีครับ” นักรบยกมือไหว้คุณหญิงโสภาด้วยท่าทีเก้อเขิน“ป้ารู้ว่ารบเกร็ง แต่ค่อย ๆ ปรับตัวไปนะลูก รบเป็นพี่ชายไอซ์ก็เหมือนลูกของป้าอีกคน” คุณหญิงรับไหว้แล้วพูดไม่ให้หลานชายรู้สึกอึดอัดนักรบไม่พูดอะไร แต่ยิ้มให้คุณหญิงโสภาเล็กน้อยด้านธารทีราก็ยิ้มเช่นกัน เมื่อเห็นว่าพี่ชายเริ่มดีขึ้นมากแล้ว จากนั้นก็หันไปถามแม่ว่า“แล้วคุณพ่อล่ะคะ”“ไปคุยกับหมอน่ะลูก” คุณหญิงโสภาตอบแล้วเดินไปจัดผลไม้ใส่จานมาให้หลานชายกิน“อ๋อค่ะ” ธารทีราพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินไปช่วยมารดาอีกแรงหนึ่ง ก่อนจะยกจานผลไม้ที่ปอกไว้อย่างสวยงามมาให้พี่ชายเวลาผ่านไปครู่หนึ่งก็มีแขกเข้ามาในห้องของนักรบอีกคน ซึ่งคุณหญิงโสภาก็เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม“นั่นไง มาพอดี”“สวัสดีครับ” นักรบยกมือไหว้คุณจอห์นด้วยท่าทีที่ค่อนข้างประหม่า“ลุงให้คนไปจัดการเรื่องเอกสารส่วนตัวของรบแล้วนะ”คุณจอห์นพยักหน้ารับไหว้ แล้วเดินไปยืนข้างเตียง“กลับมาใช้ชื่อเดิม นามสกุลเดิมเสียทีนะ” คุณหญิงโสภาน้ำตาคลอเบ้าขณะเอ่ยกับหลานชาย“ครับ” ถึ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 86
บทที่ 86“น้ำเอาถาดไปเก็บนะคะ” ธารทีราขอตัวเอาถาดอาหารที่พี่ชายเพิ่งกินเสร็จไปเก็บ ตอนนี้จึงเหลือแค่หนึ่งนทีที่ยืนจ้องหน้านักรบอยู่ข้างเตียง“มีอะไร” นักรบหันไปถามด้วยความสงสัย“มึงหวงน้องหรือเปล่า”“ทำไม” นักรบขมวดคิ้วแล้วถามด้วยความแปลกใจ ไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนกันแน่“เปล่า กูแค่จะบอกว่าไอซ์...ไม่สิ น้ำนั่นแหละกับไอ้ดินคบกันอยู่ ถ้ามึงจะหวงน้องสาวก็เอามันให้หนัก กูฝากด้วย ไปล่ะ”หนึ่งนทีบอกเรียบ ๆ พร้อมยักไหล่ให้ แล้วเดินหนีออกไป“ปัญญาอ่อน” นักรบต่อว่าอย่างไม่จริงจังนัก จากนั้นก็หัวเราะออกมา ขณะมองตามหลังคนหวงน้องสาวที่กำลังเดินออกจากห้องไปณ บ้านของดาเนียลเมื่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามาในบ้าน มาดามอันนาที่นั่งรออยู่ด้วยใจจดจ่อก็รีบลุกขึ้นมาหา แล้วเอ่ยถามขึ้นทันที“เดีย พี่เราเป็นยังไงบ้าง”“พี่ไทด์ปลอดภัยแล้วค่ะ” นาเดียร์รีบเดินไปประคองแม่ แล้วพาไปนั่งที่เดิม“อื้อ” มาดามมีสีหน้าโล่งใจ เมื่อได้ยินลูกสาวตอบเช่นนั้น“พี่ไทด์ถามหาแม่ด้วยนะ” นาเดียร์บอก เมื่อเห็นแม่นั่งเงียบ เธอรู้ว่าแม่ต้องคิดว่าพี่ชายของเธอต้องเปลี่ยนไปแน่ ขนาดเธอยังคิดเลยว่าสักวันพี่ชายคงลืมเธอ เพราะวันนี้ที่ไปเยี
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 87
บทที่ 87หนึ่งนทีไม่ตอบแต่กลับหัวเราะเยาะใส่ พลางปรายตามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความชิงชัง แม้จะรู้ว่าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องร้าย ๆ ที่ดาเนียลก่อ แต่อย่างไรคนตรงหน้าก็เป็นลูกสาวของไอ้ชาติชั่วนั่น“นี่อย่ามาหัวเราะแบบนี้แล้วเดินหนีฉัน บอกมานายมองอะไร” หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจ จึงเดินตามไปจับแขนกำยำดึงให้เขาหันมามองหน้ากันชายหนุ่มดันมือของนาเดียร์ออก พร้อมเอ่ยด้วยเสียงเกรี้ยวกราดใส่หน้าเธอว่า“ทำไมจะหัวเราะไม่ได้ ลูกฆาตกรอย่างเธอมีค่าอะไรในสายตาฉันด้วยหรือไง”เพี๊ยะ!!..คำพูดที่ออกจากปากผู้หน้าตาหล่อเหลา แต่นิสัยเลวทรามทำให้นาเดียร์โกรธจนทนไม่ได้ เธอตบหน้าเขาไปฉาดหนึ่งพร้อมทั้งตวาดกลับ“นายไม่มีสิทธิ์มาว่าคนอื่นแบบนี้”“อยากตายเหรอ ถึงกล้าตบหน้าฉัน”“ว้ายย! นี่ปล่อยฉัน นายจะพาฉันไปไหน ปล่อย! ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องไห้คนช่วยนะ” นาเดียร์พยายามกรีดร้อง เมื่อถูกคนพาลอุ้มจนเท้าลอยด้วยแขนข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ปิดปากเธอไว้“นายมัวเลว ช่วยด้วย!”“ร้องสิ ร้องเลย ทุกคนจะได้เห็นว่าฉันกำลังจะฆ่าเธอ”ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างน่ากลัว เมื่อพาอีกฝ่ายมาอยู่ในที่ลับตาคน เขาปล่อยให้เธอยืนหลังพิงพนัง ส่
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 88
บทที่ 88“ยัยเดีย หลีกไป”“ไม่! เดียไม่ยอมแน่ ถ้าป๋าจะทำร้ายแม่” นาเดียร์ยืนขวางไว้อย่างต้องการปกป้องแม่ ดวงตาของเธอที่จ้องมองพ่อไหวระริกและมีม่านน้ำตาก่อตัวขึ้น“นังลูกเนรคุณ” ดาเนียลสบถด่าและผลักลูกสาวจนเซถลา“ป๋า...เดียเป็นลูกป๋านะคะ” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงน้อยใจ ที่พ่อทำร้ายเธอ ทั้งที่เมื่อก่อนพ่อไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลย“หึ! เอาโทรศัพท์แกมา”“ป๋า...ไม่ค่ะ อย่าเอาโทรศัพท์เดียไปนะ”“คุณจะทำอะไร ปล่อยลูกนะ” มาดามอันนาถามสามีและพยายามเข้าไปช่วยลูกสาวที่กำลังถูกยื้อแย่งโทรศัพท์อยู่“ก็โทรหาลูกชายนอกไส้ของเธอไง” ดาเนียลกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ พร้อมกระชากมือถือจากมือของลูกสาวไปถือไว้“อย่านะ! อย่าไปยุ่งกับไทด์ ปล่อยเขาไป” มาดามอันนาเดาได้ทันทีว่าสามีคงคิดจัดการกับลูกชาย จึงร้องห้ามและเข้าไปแย่งมือถือ แต่อีกฝ่ายก็ไม่คิดสนใจ“กูไม่หยุด ถอยไป!” ดาเนียลตะคอกใส่ภรรยา พร้อมทั้งใช้กำลังผลักร่างบางออกไป จนมาดามอันนาเซถอยหลังล้มไปกองบนพื้น “คุณแม่” นาเดียร์เห็นเช่นนั้นก็ตกใจจนร้องออกมา พร้อมกับวิ่งเข้าไปประคองแม่เอาไว้“หึ!” ดาเนียลไม่สนใจอะไรแล้วตอนนี้ เขาเอาแต่หัวเราะเสียงดังอย่างคนที่จิตไม่ปกติ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 90
บทที่ 90หลังวางสายจากดาเนียลเมื่อวาน ในที่สุดนักรบก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งที่ยังบาดเจ็บและหมอก็ห้ามแต่เขาไม่ฟัง และในตอนนี้ทั้งธารทีรากับนักรบก็เดินทางมาถึงโกดังร้างที่นัดหมายไว้กับดาเนียลเรียบร้อยแล้ว โดยมีน้องสาวเป็นคนขับรถมาให้“ผมมาแล้ว” นักรบลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างน้องสาว พร้อมพูดเสียงเรียบใส่มือถือที่กำลังสนทนาอยู่กับดาเนียล“เข้ามา” ดาเนียลพอใจที่เห็นสองพี่น้องมากันแค่สองคนผ่านกล้องวงจรปิด เขาละสายตาจากกล้องที่ดูอยู่หันไปหัวเราะใส่ภรรยา“ฮ่า ๆ มันรักเธอจริง ๆ นะอันนา”“คุณมันเลว” มาดามอันนาโกรธจัด จึงต่อว่าสามีที่เอาเธอกับลูกสาวมาเป็นเหยื่อล่อดาเนียลหัวเราะเสียงดัง เขาไม่สนใจความรู้สึกของภรรยาและลูกสาว เพราะตอนนี้เขามีความสุขมากที่กำลังจะได้ทวงแค้นคืนจากครอบครัวนั้น และช่วงที่เขากำลังมีความสุขกับเสียงหัวเราะ ดาเนียลก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสองพี่น้องก้าวเข้ามา“หวัดดี ไอ้ลูกรัก หนูธารทีรา” ดาเนียลทักทายทั้งสองคนด้วยท่าทางสบาย ๆ“พี่รบ” ธารทีรารีบขยับไปยืนข้างหลังของพี่ชาย เพราะรู้สึกกลัวสายตาของคนตรงหน้าที่มองมา“น้ำไม่ต้องกลัว” นักรบกระซิบบอกน้องสาว พลางใช้ร่างของตนบังอีกฝ่ายเ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 91
บทที่ 91“พี่รบ” ธารทีรากรีดร้อง ขณะถูกผลักให้พ้นจากวิถีกระสุน“ไม่เป็นไรนะน้ำ” นักรบถามพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวไว้ แล้วยิงสวนกลับไปแต่ก็พลาดเป้าเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามหลบเข้าที่กำบังได้ทันเวลา“ไทด์ ไม่ต้องห่วงแม่ พาน้องไทด์หนีไป” มาดามอันนาตะโกนบอกลูกชายดาเนียลจึงหันไปยิงปืนขู่ภรรยาทันที ทำให้ทั้งอันนาและนาเดียร์ต่างก็กรีดร้อง และกระโจนเข้ากอดกันด้วยความกลัว“กูบอกให้เงียบ!” ดาเนียลสั่งพร้อมชี้ปืนใส่ภรรยากับลูกสาว“พอได้แล้วดาเนียล” คุณจอห์นที่เข้ามาใกล้ตัวดาเนียลมากขึ้นพยายามห้าม แต่ตอนนี้ดาเนียลได้คลั่งไปแล้ว ทั้งยังสั่งให้ลูกน้องกราดยิงไปทั่ว“กูไม่หยุด วันนี้พวกมึงกับกูต้องตายกันไปข้าง ยิงพวกมันให้ตายไปให้หมด!”หลังจากที่คาเนีลออกคำสั่งก็เกิดการชุลมุนกันเกิดขึ้น กระสุนจำนวนมากสาดไปทั่วทุกทิศ ทว่านัดหนึ่งกลับพุ่งเข้าใส่คุณจอห์นที่หลบไม่ทัน“โอ๊ย!” คุณจอห์นใช้มือกุมหน้าอกที่เลือดค่อยๆ ไหลออกมา ทำให้เขาทรุดลงไปนอนนิ่งบนพื้น“คุณพ่อ!” ธารทีราที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจด้านนักรบทนเห็นดาเนียลทำร้ายใครต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจยิงไปที่อีกฝ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
Last Updated : 2025-05-02
Latest chapter
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 91
บทที่ 91“พี่รบ” ธารทีรากรีดร้อง ขณะถูกผลักให้พ้นจากวิถีกระสุน“ไม่เป็นไรนะน้ำ” นักรบถามพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวไว้ แล้วยิงสวนกลับไปแต่ก็พลาดเป้าเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามหลบเข้าที่กำบังได้ทันเวลา“ไทด์ ไม่ต้องห่วงแม่ พาน้องไทด์หนีไป” มาดามอันนาตะโกนบอกลูกชายดาเนียลจึงหันไปยิงปืนขู่ภรรยาทันที ทำให้ทั้งอันนาและนาเดียร์ต่างก็กรีดร้อง และกระโจนเข้ากอดกันด้วยความกลัว“กูบอกให้เงียบ!” ดาเนียลสั่งพร้อมชี้ปืนใส่ภรรยากับลูกสาว“พอได้แล้วดาเนียล” คุณจอห์นที่เข้ามาใกล้ตัวดาเนียลมากขึ้นพยายามห้าม แต่ตอนนี้ดาเนียลได้คลั่งไปแล้ว ทั้งยังสั่งให้ลูกน้องกราดยิงไปทั่ว“กูไม่หยุด วันนี้พวกมึงกับกูต้องตายกันไปข้าง ยิงพวกมันให้ตายไปให้หมด!”หลังจากที่คาเนีลออกคำสั่งก็เกิดการชุลมุนกันเกิดขึ้น กระสุนจำนวนมากสาดไปทั่วทุกทิศ ทว่านัดหนึ่งกลับพุ่งเข้าใส่คุณจอห์นที่หลบไม่ทัน“โอ๊ย!” คุณจอห์นใช้มือกุมหน้าอกที่เลือดค่อยๆ ไหลออกมา ทำให้เขาทรุดลงไปนอนนิ่งบนพื้น“คุณพ่อ!” ธารทีราที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจด้านนักรบทนเห็นดาเนียลทำร้ายใครต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจยิงไปที่อีกฝ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 90
บทที่ 90หลังวางสายจากดาเนียลเมื่อวาน ในที่สุดนักรบก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งที่ยังบาดเจ็บและหมอก็ห้ามแต่เขาไม่ฟัง และในตอนนี้ทั้งธารทีรากับนักรบก็เดินทางมาถึงโกดังร้างที่นัดหมายไว้กับดาเนียลเรียบร้อยแล้ว โดยมีน้องสาวเป็นคนขับรถมาให้“ผมมาแล้ว” นักรบลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างน้องสาว พร้อมพูดเสียงเรียบใส่มือถือที่กำลังสนทนาอยู่กับดาเนียล“เข้ามา” ดาเนียลพอใจที่เห็นสองพี่น้องมากันแค่สองคนผ่านกล้องวงจรปิด เขาละสายตาจากกล้องที่ดูอยู่หันไปหัวเราะใส่ภรรยา“ฮ่า ๆ มันรักเธอจริง ๆ นะอันนา”“คุณมันเลว” มาดามอันนาโกรธจัด จึงต่อว่าสามีที่เอาเธอกับลูกสาวมาเป็นเหยื่อล่อดาเนียลหัวเราะเสียงดัง เขาไม่สนใจความรู้สึกของภรรยาและลูกสาว เพราะตอนนี้เขามีความสุขมากที่กำลังจะได้ทวงแค้นคืนจากครอบครัวนั้น และช่วงที่เขากำลังมีความสุขกับเสียงหัวเราะ ดาเนียลก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสองพี่น้องก้าวเข้ามา“หวัดดี ไอ้ลูกรัก หนูธารทีรา” ดาเนียลทักทายทั้งสองคนด้วยท่าทางสบาย ๆ“พี่รบ” ธารทีรารีบขยับไปยืนข้างหลังของพี่ชาย เพราะรู้สึกกลัวสายตาของคนตรงหน้าที่มองมา“น้ำไม่ต้องกลัว” นักรบกระซิบบอกน้องสาว พลางใช้ร่างของตนบังอีกฝ่ายเ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
